#نامه4_28🍀🍀🍀
و گفته ای که مرا چونان شتر مهارکرده به سوی بيعت می کشاندند.
سوگند به خدا! خواستی نکوهش کنی، امّا ستودی، خواستی رسوا سازی که خود را رسوا کرده ای،
مسلمان را چه باک که مظلوم واقع شود، مادام که در دين خود ترديد نداشته، و در يقين خود شک نکند، اين دليل را آورده ام،
حتّی برای غير تو که پند گيرند، و آن را کوتاه آوردم، به مقداری که از خاطرم گذشت.
سپس، کارِ مرا با عثمان به ياد آوردی، تو بايد پاسخ دهی که از خويشاوندان او می باشی!
راستی کدام يک از ما دشمنی اش با عثمان بيشتر بود و راه را برای کشندگانش فراهم آورد؟
آن کس که به او ياری رساند، و از او خواست به جايش بنشيند، و به کار مردم رسد، يا آن که از او ياری خواست و دريغ کرد؟
و به انتظار نشست تا مرگش فرا رسد؟
، نه، هرگز، به خدا سوگند! «خداوند بازدارندگان از جنگ را در ميان شما می شناسد، و آنان که برادران خود را به سوی خويش می خوانند، و جز لحظه های کوتاهی در نبرد حاضر نمی شوند».
من ادّعا ندارم که در مورد بدعت های عثمان، بر او عيب نمی گرفتم، نکوهش می کردم و از آن عذرخواه نيستم، اگر گناه من ارشاد و هدايت اوست،
بسيارند کسانی که ملامت شوند و بی گناهند. «و بسيارند ناصحانی که در پند و اندرز دادن مورد تهمت قرار گيرند.»
«من قصدی جز اصلاح تا نهايت توانايی خود ندارم، و موفّقيت من تنها به لطف خداست، و توفيقات را جز از خدا نمی خواهم،
بر او توکل می کنم و به سوی او باز می گردم.»
دقایقی با
#نهج_البلاغه 😍😍😍
@rouzane
