🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
«فمعکم، معکم لا مع عدوکم»
(بخش ۰۲):
... چنانکه در همین #تهران هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید #عبد_العظیم حسنی در شهرستان #ری، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای #جاماندگان و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای #تجدید_میثاق با امامشان به آن #همایش_عظیم بشتابند و ارادت و محبت خود به #اهل_البیت(ع) را در اینجا به نمایش بگذارند.
ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری #شیعه (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین #کربلای_معلّی و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه #امام_حسین(ع) در دوره #رجعت [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آنحضرت را در #حکومت_طویل ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت #امام_مهدی(عج) همراهی نمایند.
در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن #امام_صادق(ع) در تمایز #شیعه بر #محبّ اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید #شیعه ما هستید بلکه شما #محبّ ما هستید»!
همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت #محمد_مصطفی(ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته #محبّ_حسین(ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن #شیعه_حسین(ع) شدن #توفیق_اعظم است.
فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از #درجه_مُحبّ فراتر رفتن و به #مقام_شیعه نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟
بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ #رجعت و #شفاعت به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و #عالم_محشر است.
محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در #جهنم و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از #امتیاز_عظیم مشمول #شفاعت_خاصه امام حسین(ع) شدن در #یوم_الورود و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور!
«اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛
شفاعت خاصه‌ای که #امتیاز_انحصاری حضرت #سید_الشهدآء(ع) است. و این #شفاعت خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در #معیّت او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از #محبّ تا #شیعه او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا #فوز_عظیم؟!
زیرا که #عذاب_عظیم را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین.
در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار #فوز_مبین» و #فوز_عظیم شیعه واقعی و حقیقی #امام_حسین(ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به #فوز_اعظم هم می‌رسیم.
با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در #معارف_ولایتی و امامتی #تشیع بین #قیام_حسینی و #قیام_مهدوی علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی #تشیّع_حسین(ع) برای ما در دوران #غیبت_امام زمان(عج)، اهتمام به امر #انتظار_الفرج است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر #قآئم_آل_محمد(ص) معنایی جز #شیعة_الحسین(ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر #معیّت_با_ولایت قابل تحقق است.
در #زیارت_اربعین هم می‌خوانیم و بر این #معیّت تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما.
اگرچه این #زیارت_نامه از ناحیه مقدسه #امام_سجاد(ع) است و #امام_باقر(ع) خواندن آنرا از نشانه‌های #مؤمن بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است.
قیام #امام_مهدی(عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟»
...ادامه دارد.
#معیت
✍ سیدمحمدحسینی(منتظر)
اربعین ۱۴۰۳
🆔 کانال @chelcheraaqHM
💠
🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
🙏