راه‌های غیر الهی متعدّدی در برابر انسان قرار دارد که او باید یکی را انتخاب کند: • راه خواسته‌ها و توقعات خود. • راه انتظارات و هوس‌های مردم. • راه وسوسه‌های شیطان. • راه طاغوت‌ها. • راه نیاکان و پیشینیان. • راه خدا و اولیای خدا.

انسان مؤمن، راه خداوند و اولیای او را انتخاب می‌کند که بر دیگر راه‌ها امتیازاتی دارد: الف: راه الهی ثابت است، بر خلاف راه‌های طاغوت‌ها و هوس‌های مردم و هوس‌های شخصی که هر روز تغییر می‌کنند. ب: یک راه بیشتر نیست، در حالی که راه‌های دیگر متعدّد و پراکنده‌اند. ج: در پیمودن آن، انسان به مسیر و مقصد مطمئن است. د: در پیمودن آن، شکست و باخت وجود ندارد.

راه مستقیم، راه خداست. «إِنَّ رَبِّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ» (هود، 56)

راه انبیاست. «إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ» (یس، 3و4)

راه بندگی خداست. «وَ أَنِ اعْبُدُونِی هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ» (یس، 61)

توکّل و تکیه بر خداست. «مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ» (آل عمران، 101)

یکتاپرستی و تنها یاری خواستن از اوست. بنا بر اینکه الف و لام در «الصِّراطَ» اشاره به همان راه یکتاپرستی در آیه قبل باشد. (حمد، 4و5)

کتاب خداوند است. (بنابر روایتی در تفسیر مجمع البیان، ج1، ص58)

راه فطرت سالم است. (بنابر روایتی از امام صادق علیه السلام در تفسیر صافی، ج1، ص86)

انسان، هم در انتخاب راه مستقیم و هم در تداوم آن باید از خدا کمک بگیرد. مانند لامپی💡 که روشنی خود را هر لحظه از نیروگاه می‌گیرد.

همہ‌ی هستی، در مسیری کہ خداوند اراده کرده در حرکتند. خدایا! ما را نیز در راهی کہ خود دوست داری قرار بده.🤲🏻

سوره #حمد_آیه_ششم