راههای غیر الهی متعدّدی در برابر انسان قرار دارد که او باید یکی را انتخاب کند:
• راه خواستهها و توقعات خود.
• راه انتظارات و هوسهای مردم.
• راه وسوسههای شیطان.
• راه طاغوتها.
• راه نیاکان و پیشینیان.
• راه خدا و اولیای خدا.
انسان مؤمن، راه خداوند و اولیای او را انتخاب میکند که بر دیگر راهها امتیازاتی دارد:
الف: راه الهی ثابت است،
بر خلاف راههای طاغوتها و هوسهای مردم و هوسهای شخصی که هر روز تغییر میکنند.
ب: یک راه بیشتر نیست،
در حالی که راههای دیگر متعدّد و پراکندهاند.
ج: در پیمودن آن، انسان به مسیر و مقصد مطمئن است.
د: در پیمودن آن، شکست و باخت وجود ندارد.
ساریہ !
اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ ﴿6﴾ ما را به راه راست هدايت فرما.
راه مستقیم، راه خداست.
«إِنَّ رَبِّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»
(هود، 56)
توکّل و تکیه بر خداست.
«مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»
(آل عمران، 101)
یکتاپرستی و تنها یاری خواستن از اوست.
بنا بر اینکه الف و لام در «الصِّراطَ» اشاره به همان راه یکتاپرستی در آیه قبل باشد.
(حمد، 4و5)
ساریہ !
اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ ﴿6﴾ ما را به راه راست هدايت فرما.
انسان، هم در انتخاب راه مستقیم و هم در تداوم آن باید از خدا کمک بگیرد.
مانند لامپی💡 که روشنی خود را هر لحظه از نیروگاه میگیرد.
همہی هستی، در مسیری کہ خداوند اراده کرده در حرکتند.
خدایا! ما را نیز در راهی کہ خود دوست داری قرار بده.🤲🏻