اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿١٥﴾
خداست که آنها را به مسخره میگیرد و فرصتشان میدهد تا در طغیان خود سرگردان بمانند.
كيفرهاے الهى،
متناسب با گناهان است.
در برابر «إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ»،
«اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» آمدھ است.
منافقان با خدا طرفند، نه با مؤمنان❕
(آنها مؤمنان را مسخره مىكنند،
ولى خدا به حمايت آمده و پاسخ مسخرهى آنان را مىدهد😌)
«اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ»
استهزا،
اگر به عنوان پاسخ باشد،
مانعى ندارد :)
نظير تكبّر در مقابل متكبّر.
«اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ»
أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ ﴿16﴾
آنها کسانیاند که گمراهی را به بهای هدایت خریدند پس تجارتشان سودی نکرد و هدایتپذیر نبودند.
منافقان، صاحب هدايتى نبودند كه آن را از دست بدهند😑
پس شايد مراد آيه اين است كه
زمينههاى فطرى و عوامل هدايت را از دست دادند.