May 11
فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﴿10﴾
در دلهایشان بیماری است، پس خدا ایشان را بیماری افزود، و آنان را به سزای اینکه دروغ میگفتند عذابی دردناک است.
بيمارى🤒، گاهى مربوط به جسم است،
نظير آيهى 185 سوره بقره؛ «وَ مَنْ كانَ مَرِيضاً»
كه درباره احكام روزه بيماران مىباشد.
و گاهى مربوط به روح👻 است،
نظير اين آيه «فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»
كه درباره بيمارى نفاق مىباشد.
داستان منافق، به لاشه و مردارى بد بو مىماند كه در مخزن آبى افتاده باشد.
هر چه آب در آن بيشتر وارد شود،
فسادش بيشتر شده و بوى نامطبوع و آلودگى آن افزايش مىيابد.
نفاق، همچون مردارى است كه اگر در روح و دل انسان باقى بماند،
هر آيه و حكمى كه از طرف خداوند نازل شود،
به جاى تسليم شدن در برابر آن،
دست به تظاهر و رياكارى مىزند
و يك گام بر نفاق خود مىافزايد.
اين روح مريض، تمام افكار و اعمال او را، رياكارانه و منافقانه مىكند
و اين نوعى افزايش بيمارى است.
«فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً»
نفاق، يك مرض روحى و منافق بيمار است.
همانطور كه بيمار، نه سالم است و نه مرده،
منافق هم نه مؤمن است و نه كافر.
«فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿11﴾
و چون به ایشان گفته شود: در زمین فساد نکنید، گویند: جز این نیست که ما اصلاحگرانیم.