eitaa logo
🕋 سدرةالمنتهی 🕋
3.3هزار دنبال‌کننده
18.8هزار عکس
19.3هزار ویدیو
206 فایل
مجری سفرهای زیارتی: #حج_عمره_عتبات_عالیات_عراق_سوریه #زیرنظرحج_و_زیارت کدشرکت :٥٧٥٣٠ ثبت: ٥٥٤٦٦٨ تأسیس: ١٣٩٨ 📳تلفن: ٠٩١٩٩١٨٩٤٧٢ ٠٩١٠٠٠١١٩٧٨ ٠٢١٧٧١٥١٦٥٩ 🔴تهران_سی متری نیروی هوایی نبش خ هشتم-خ۷/۲۵روبروی بوستان پیروزی مسجد بقية الله الاعظم طبقه٤
مشاهده در ایتا
دانلود
شرح ، فراز ۱۶ 🔹اِلهى اُنْظُر اِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَیتَهُ فَاَجابَكَ وَ اسْتَعْمَلتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَاَطاعَكَ یا قَریباً لایَبعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ یا جَواداً لایَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَه 🔸معبود من! نظرى به من فرما، مانند نظر كردنت به كسى كه چون ندایشان مى‏كنى، اجابتت مى ‏كنند، و به كمك و يارى تو اطاعتت مى‏ كنند اى نزديكى كه از آنكه فريفته‏ ات شده است دور نمى ‏باشى و اى بخشنده‏ اى كه در حق آنكه به اجر و پاداشت امید بست، بخل نمى‏ ورزى . 🔸نكاتى از این فراز 1. تقاضاى توفیق در اجابت دعوت خداوند؛ 2. استعانت از حق تعالى در اطاعت او ؛ 3. نزدیكى خداوند به بندگان شیفته ‏اش ؛ 4. ضایع نكردن اجر و پاداش سعى كنندگان ؛ «اِلهى اُنْظُر اِلَىَّ نَظَرَ مَن» خداوند بندگانى دارد كه همواره چشم بر اشاره ‏اى و ندایى از ناحیه حضرت دوست دارند، تا در پى آن به سر بدوند و اجابتش نمایند. زمزمه همیشگى شان این است كه: «از تو به یك اشاره از ما به سر دویدن» بدیهى است اجابت ندا و دعوت حضرت دوست، چیزى جز، حیات ابدى براى اجابت كننده به همراه نخواهد داشت ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح - فراز ۱۷ 🌺 اِلهى اِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَیْرُ مَجْهولٍ وَ مَنْ لاذَ بِكَ غَیْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ اَقْبَلْتَ عَلَیهِ غَیْرُ مَمْلوكٍ. معبود من! آنكه تو را بشناسد، ناشناخته نخواهد ماند و هر كس به تو پناه آورد، به یقین خوار و بى ‏مقدار نخواهد گشت و هر كه را تو به وى رو نمایى، به آقایى رسید. 🔹نكاتى از این فراز 1. آنكه او را شناخت، در واقع گمنام نمى‏باشد؛ 2. پناهنده به او هرگز خوار نخواهد گشت؛ 3. آنكه را خدا توجه كند، آقایى خواهد نمود. «اِلهى اِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَیْرُ مَجْهولٍ؛ شناخت پروردگار؛ رهایى از گمنامى است فراز فوق از مناجات، از دو منظر قابل بحث مى‏باشد: نخست، اهمیت شناخت خداوند و دیگرى، رهایى از گمنامى كه يكى از آثار شناخت است. ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ، فراز ۱۸ 🔸اِلهى اِنَّ مَن اِنْتَهَجَ بِكْ لَمُسْتَنیرٌ وَ اِنَّ مَنْ اِعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجیرٌ وَ قَدْ لُذتُ بِكَ یااِلهى فَلا تُخَیِّبْ ظَنّى مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لا تَحْجُبْنى عَن رَأفَتِك، 🔹معبود من! هر كه به ـ بارگاه ـ تو راه یافت، روشن و نورانى شد، و هر كه به توپناه آورد پناه یافت و من به درگاه تو، پناه آوردم، پس اى خدا، حسن ظن مرابه رحمتت تبدیل به ناامیدى مفرما و از فروغ رأفت خود محجوبم مفرما ▪️نكاتى از این فراز 1. دریافت نور از خداوند؛ 2. حسن ظن و گمان نیك به خداوند؛ اِلهى اِنَّ مَن اِنْتَهَجَ؛ خداوند، نور آسمان‏ها و زمین است، چنانچه در قرآن به زیبایى هر چه تمام‏تر به آن اشاره شده است: اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فی زُجاجَةٍالزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّیُّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍیَكادُ زَیْتُها یُضیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ یَهْدِی اللّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ وَیَضْرِبُ اللّهُ اْلأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اللّهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلیمٌ. (نور،۳۵) ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح - فراز ۱۹ 🔹اِلهى اَقِمنى فى اَهلِ وِلایَتِكَ مُقامَ مَن رَجَا الزَّیادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ، اِلهى وَ اَلْهِمْنى وَلَهاً بِذِكْرِكَ اِلى ذِكْرِكَ وَ هِمَّتى فى رَوْحِ نَجاحِ اَسْمائِكَ وَ مَحَلِّقُدْسِكَ. 🔸معبود من! شیدایى و شیفتگى به ذكرت را الهام فرما! و همتم را در قرار گرفتن در مسیر اسم‏هایت و قرار گرفتن در جایگاه قدست قرار ده. معبود من! مرا در میان اولیایت، مقام آن كس را بخش كه همواره به امید زيادشدن محبت به توست. ▫️نكاتى از این فراز 1. تمناى ازدیاد محبت. 2. ذكر خداوند تا مرز شیدایى؛ 3. در خواست همتى عالى از خداوند. اِلهى وَ اَلْهِمنى وَ لَهاً؛ شیدایى حاصل از ذكر خداوند ذكر چیست؟ از درد درمان بردن است بر در دل نقب بر جان برون است آنان كه از دلهره‏ ها و اضطراب‏ ها در رنجند و در سر سوداى قلبى مطمئن و آرام و دلى فارغ از هر گونه دغدغه مى‏ پرورند، بدانند كه با دستیابى به هیچكدام از نعمت‏ها و ثروت‏هاى مادى و دنیوى، مقصودشان حاصل نخواهدشد. بلكه راهى كه قرآن كریم براى راه یابى به این آرزوى دیرینه آدمیان فراراهشان قرار داده است، چیزى جز ياد و ذكر پروردگار جهان نمى ‏باشد، چنانچه مى‏ فرماید: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّهِ أَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ. (رعد، ۲۸) آنان كه ایمان آورده ‏اند دل‏هایشان به یاد خدا آرامش مى‏ یابد،آگاه باشید كهدل‏ها تنها به ذكر یاد خدا آرامش مى ‏یابد. ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
🔸شرح - فراز ۲۰ اِلهى بِكَ عَلَیكَ اِلا اَلْحَقْتَنى بِمَحَلِّ اَهلِ طاعَتِكَ وَ الْمَثْوَى الصّالِحِ مِنْ مَرْضاتِكَ فَاِنّى لا اَقْدِرُ لِنَفْسى دَفعاً وَ لا اَمْلِكُ لَها نَفعاً. معبود من! به ذات پاكت سوگندت می‏دهم كه مرا به منزل اهل طاعتت و به اقامتگاه جاودانه شایسته از رضاى خویش، ملحق سازى، چه من قادر نیستم كه شرى از خود دفع و يا نفعى را به خود جلب نمايم. قرار گرفتن در جمع اهل طاعت و به رضاى الهى دست يافتن و نیز اينكه بنده به تنهايى قادر بر دفع ضرر و يا جلب منفعت نمى‏ باشد، از نكاتى است كه در اینفراز از مناجات، مورد عنایت قرار گرفته است. «اِلهى بِكَ عَلَیْكَ اِلاّ اَلْحَقتَنی اينكه در این فراز، از خداوند مسئلت شده است: مرا به منزل اهل طاعت ملحق فرما! مى‏ توان دو معنى براى آن تصور نمود: يكى آنكه مقصود اين است كه خدایا، مرا نیز از اهل طاعتت قرار ده! یعنى اگرتا به حال توفيق انجام اوامر و اجتناب از نواهى تو را نداشتم و خلاصه، اهل اطاعت و فرمانبردارى از تو نبودم از اين پس مرا آن توفيق ده كه من نيز به اطاعت تو مشغول باشم و از آنچه مورد عنايت تو نیست اجتناب ورزم. معناى دوم عبارت مزبور مى‏ تواند این باشد كه بنده، توفیق هم‏نشینى با اهل طاعت و نیكان و ابرار را از پروردگارش درخواست مى‏ كند، یعنى به خدا عرض مى‏ كند كه: مرابه آن محل و جایگاهى كه اهل طاعت تو هستند برسان و با آنها هم‏نشینم گردان. ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ـ فراز ۲۱ 🔸اِلهى اَنَا عَبْدُكَ الضَّعیفُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنیبُ فَلا تَجْعَلْنى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَن عَفْوِكَ. معبود من! من بنده‏ اى ضعیف و گنه‏كارم، و غلامى در حال انابه و توبه هستم، پس مرا از كسانى قرار مده كه از آنها روى گرداندى و نیز مرا از آنها قرار مده كه سهو آنها، سبب محرومیت از عفوت شده است. اظهار پريشان حالى در پيشگاه معبود و درخواست عدم مانع شدن سهو وخطاى بنده در جلب عفو الهى كه در این فراز آمده است. «اِلهى اَنَا عَبْدُكَ الضَّعیفُ...» ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ـ فراز ۲۲ اِلهى هَبْ لى كَمالَ الانْقِطاعِ اِلَیْكَ وَ اَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیْكَ حَتّى تَخْرِقَ اَبصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ. پروردگارا! وارستگى كامل، موهبتم فرما! و دیدگان دل ما را به فروغ نظر به خودت روشن ساز، تا دیدگان دل ما، حجاب‏هاى نور را از میان بردارد و به معدن عظمت واصل شود و جان‏هاى ما، همچون شعاع، به خورشید عز قدست، آویخته گردد. شاعر و حكیم معروف بزرگ، سنایى غزنوى چنين سروده است: همه چیز را تا نجویى نیابى جز این دوست را تا نیابى نجویى منظور سنایى اين است كه گرچه نسبت به همه چيز: «عاقبت جوینده یابنده بود» امادر مورد حضرت دوست، اين امر متفاوت است و «يابنده جوينده است» یعنى، تا آدمى، ذوقى از حلاوت‏هایش را در نیابد و تا كرشمه ‏اى از حضرتش بر صفحه جان آدمى به نمایش در نیاید و خلاصه، تا جلوه ‏هاىی از او را در نیابد، جویایش نمى ‏شود. ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ـ فراز ۲۳ 🔹اِلهى وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ نادَیَتَهُ فَاَجابَكَ وَ لا حَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ فَناجَیْتَهُ سِرّا وَعَمِلَ لَكَ جَهْرا. معبودِ من! مرا در ردیف آنانى قرار ده كه چون صدایشان كردى، به تو جوابدهند و لبیك گویند و چون اندك نظرى به آنان افكندى، مدهوش گردند،پس تو با آنها پنهانى، راز گفتى و او در آشكار، برایت مخلصانه عمل نمود. نكاتى از این فراز 1. شوق استجابت دعوت خداوند؛ 2. اشتیاق در برابر تجلى و توجه خدا؛ 3. نجواى سرى معشوق با بنده خویش. «اِلهى واجعَلْنى مِمَّنْ نادَیْتَهُ؛ تمناى اجابت نداى خداوند» آن را كه جرعه‏ اى از حقیقت نوشانیدند و جانش را به نور هدایت منور ساختند، بااندك تأملى درمى ‏یابد كه رشد واقعى و تكامل او در اجابت امر و نهى پروردگار ونداى خداوندى نهفته است؛ چنانچه خداوند در قرآن كریم مى ‏فرماید: «فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُوءْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ؛ پس دعوت مرا اجابت كنند و به من ایمانآورند، باشد كه رشد نموده و به سعادت راه یابند». (بقره،۱۸۶) و نیز در مى ‏يابد كه حيات واقعى او در گرو اجابت خواسته خداوند مى ‏باشد، همان‏گونه كه قرآن مجید مى‏ فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما یُحْییكُمْ؛ اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید، دعوت خدا و رسول را اجابت كنید، تا به حیات و زندگىِ «واقعى» راه یابید».(انفال،۲۴) آب حیات منست، خاك سر كوى دوست گر دو جهان خرمیست، ما و غم روى دوست داروى مشتاق چیست، زهر ز دست نگار مرهم عشاق چیست، زخم ز بازوى دوست ‌
شرح ـ فراز ۲۴ 🔹اِلهى لَمْ اُسَلِّطْ عَلى حُسْنِ ظَنّى قُنُوطَ الْاَیاسِ، وَ لَا انْقَطَعَ رَجائى مِنْ جَمیلِ كَرَمِكَ معبود من! هرگز یأس و نومیدى را بر حُسن ظن و گمان نیك به تو، مسلط نساختم و هرگز رشته امیدم به كرمت را قطع نكردم. 🔸«اِلهى لَمْ اُسَلِّطْ عَلى؛ حسن ظن» مسئله حسن ظن به پروردگار، مُستمسَكى قوى و مطمئن مى ‏باشد به‏ طورى‏ كه اهل‏بیت علیهم ‏السلام بارها در دعاهاى خود، به ‏آن تمسك جسته ‏اند، ازجمله: امام على علیه ‏السلام مى‏ فرماید: مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّهِ فازَ بِالْجَنَّةِ، مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِالدُّنْیا تَمَكَّنَتْ مِنْهُ الْمِحْنَةُ.(۱۸۵) هركه به خدا گمانِ نیك بُرد، به بهشت دست یافت و هركه به دنیا گمان نیك برد، به رنج و محنت گرفتار آمد. ‌ ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
مناجات شعبانیه حاج محمد رضا بذری.mp3
15.48M
محمدرضا علیه‌السلام به عشق مهدی عجل‌الله فرجه ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ـ فراز ۲۵ 🔹اِلهى اِنْ كانَتِ الْخَطایا قَدْ اَسْقَطَتْنى لَدَیْكَ فَاصْفَحْ عَنّى بِحُسْنِ تَوَكُّلى عَلَیْكَ. معبود من! اگر خطاهایم ـ ارزش ـ مرا نزدِ تو ساقط نمود، به نیكویى توكلى كه بر تو دارم از من درگذر. امید و توكل، محورهاى این بخش از مناجات مى‏ باشد. فاصْفَحْ عَنّى بِحُسْنِ تَوَکُّلى عَلَیْک؛ توکل» نیست کسبى از توکل خوب‏تر چیست از تسلیم، خود محبوب‏تر آنکه او از آسمان باران دهد هم تواند کاو ز رحمت نان دهد گر توکل می‏کنى در کار کن کشت کن پس تکیه بر جبار کن 🔰توكل، كار خود به خدا حواله كردن و به امید خدا بودن پس از بکارگیری تمام سعی در عمل است. بالجمله، توكل، دلبستگى و اعتماد كامل به پروردگار است، و اين مقام كمال معرفت است، زیرا انسان هر اندازه خدا را بهتر بشناسد و از قدرت و رحمت و حكمت او زيادتر آگاه گردد، دلبستگى او به آن ذات بى‏ همتا زیاد شود. ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─
شرح ـ فراز ۲۶ 🔹اِلهى اِنْ حَطَّتْنىِ الذُّنُوبُ مِنْ مَكارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِى الْیَقینُ اِلى كَرَمِ عَطْفِك. معبودِ من! اگر گناهانم، مرا از اوجِ مكارم لطفت به حضیضِ بى‏ آبروییم فروافكند، سروش یقین، مرا به كرم عطوفتت، آگهى و نوید مى‏دهد. خطر گناه و گوهر یقین از مسائلى است كه در این فراز بدان توجه شده است. «اِلهى اِنْ حَطَّتْنى» ؛ ارتكاب گناهان، آثار سویى بر زندگى آدمى به جاى مى‏ گذارد؛ به همین سبب، آیات و روایات، همواره خطرات آنها را گوشزد نموده و انسان‏ها را از انجام آنهابر حذر مى ‏دارند. قرآن مى ‏فرماید: وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْاِثْمِ وَ باطِنَهُ اِنَّ الَّذینَ یَكسِبُونَ الْاِثْمَ یَسیُجْزَوْنَ بِما كانُوا یَقْتَرِفُونَ.(انعام: ۱۲۰) گناه را، چه آشكار و چه پنهان، ترك كنید. آنان كه مرتكب گناه مى‏ شوند، به سزاىِ اعمالِ خود خواهند رسید. امام على علیه ‏السلام نیز فرموده است: اَلا وَ اِنَّ الْخَطایا خَیْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها وَ خُلِعَتْ لُجُمُها فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِى النّارِ. بدانید كه گناهان، همچون اسبان چموشى هستند كه گناهكاران بر آنها نشسته ولگام‏هايشان را رها كرده‏ اند و در نتیجه، گناهان، آنان را در آتش فرو مى ‏افكند. ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─