|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـر••🎗

⊰•🦋💎•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چـ‌ہ‌خـوش‌باشـدڪ‌ه‌مـا درگوشـ‌ہ‌اے‌باشیـم‌واوبامـاｼ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•💎•⊱¦⇢#داداش‌بابڪم ⊰•💎•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۱۱۴ با ناراحتی گفتم: –یکی دیگه اینجا توهین میکنه من مقصرم؟ اون آقا ازهمون اول بد حرف میزد. جدی‌تر شد. –باید همون اول به من می‌گفتید. پس این کلاسهای مشتری مداری برای چیه؟ من بارها گفتم با این مدل مشتریها باید چطور حرف زد. ولی شما چون حواستون جای دیگه بوده بهش توجه نکردید، اونم عصبی شده. با ناراحتی گفتم: –اتفاقا من حواسم پیش مشتریها بود. اون خودش عصبی بود من عصبیش نکردم. صدام کرد از من الکل خواست، منم رفتم بیارم یه مشتری دیگه صدام کرد گفت قهوش سرد شده، خواستم... حرفم را برید. –نمی‌خواد برام توضیح بدی من کامل از جزییات خبر دارم. این اولین بارت نیست. سرم را بلند کردم و نگاهی به سعید انداختم. با ناراحتی گفتم: –من اولین بارم نیست؟ من که کاری نکردم. پوفی کرد. –به گوشم میرسه، حالا من چیزی نمیگم فکر نکن از هیچی خبر ندارم. –آخه از چی؟ من که سرم تو کار خودمه, با کسی کاری ندارم. انگار حرفم عصبی‌اش کرد. –فکر کردی متوجه نمیشم با ماهان سر و سّری داری. معلوم نیست چی رد و بدل میکنید. الانم که با این امیرزاده... حرفش را نیمه گذاشت. با دهان باز نگاهش کردم. –چه سر و سٓری، چرا تهمت میزنید؟ ما چیزی رد و بدل نکردیم. چشمم به امیرزاده افتاد که نگران نگاهم می‌کرد. نمی‌دانم حرفهای ما را می‌شنید یا نه. آقای غلامی سکوت کرد و من با بغض ادامه دادم: –شما به من تهمت زدید باید ثابت کنید. ماسکش را پایین کشید و پچ پچ کنان گفت: –اون نایلون سیاهه که گذاشت تو اتاق، تو رفتی برداشتی چی بود. بعدشم تو یه نایلون سیاه گذاشتی تو اتاق و رفتی بهش گفتی بره برداره. اونم نایلون رو گذاشته تو گنجه درشم قفل کرده، البته اون بار اولش نیست، فکر کردی من اینجا نشستم از همه جا بی‌خبرم؟ شما آب بخورید من می‌فهمم. بالاخره هم مچتون رو می‌گیرم. چشم‌هایم را گرد کردم. –نایلون سیاه؟ سرش را تکان داد. کمی فکر کردم و بعد یادم آمد دوربین داخل یک نایلون سیاه بود. وقتی موضوع را برایش توضیح دادم باورش نشد. برای همین من اصرار کردم که ماهان را صدا کند و از او نیز بپرسد. وقتی ماهان آمد و از موضوع خبردار شد با خونسردی گفت: –خوشبختانه هم نایلون سیاهه اینجاست هم دوربین شکاریه. بعد هم رفت و از داخل گنجه‌ایی که در اتاق بود نایلون سیاه را آورد و روی میز گذاشت و با تمسخر گفت: –بیا اینم مواد مخدر. قبل از این که آقای غلامی حرفی بزند یا کاری کند دیدم آقای امیرزاده خودش را به ما رساند. آقای غلامی نگاهش را به او داد. فکر کرد امیرزاده آمده حساب کند و برود. برای همین با لبخند تصنعی گفت: –قابل شما رو نداره. امیرزاده همانطور که کارتش را تحویلش می‌داد گفت: –غلامی جان ماجرای امروز همش تقصیر من بود، ایشون اصلا تقصیری نداره. اشاره به من کرد. اگه من خودم رو کنترل می‌کردم هیچ اتفاقی نمیوفتاد. اصلا نیازی به این همه کشمکش نیست. آقای غلامی گفت: –نه اصلا مشکلی نیست. ما در مورد مسئله‌ی دیگه‌ای حرف میزدیم. امیرزاده به من نگاهی انداخت. –ایشون واقعا با اون مشتری مدارا کردن. خیلی صبورانه باهاش برخورد کردن. شما نباید شماتتش... ماهان حرفش را قطع کرد و دستش را داخل نایلون برد و دوربین را بیرون آورد و گفت: لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۱۱۵ –به خاطر کار شما نیست، به خاطر اینه، ما اینجا تکون میخوریم باید جواب پس بدیم. بعد هم دوربین را روی میز انداخت. آقای امیرزاده به دوربین زل زد. شرمندگی‌ام کم بود حالا همین را کم داشتم که امیرزاده بفهمد که دوربین هم عاریه بوده. دلم می‌خواست زمین دهن باز می‌کرد و مرا می‌بلعید. نگاه سرزنش باری به ماهان انداختم. امیرزاده زمزمه کرد. –اینا تو محیط کار عادیه؟ حرف خودم راوتحویل خودم می‌داد. هنوز نگاهش به دوربین بود. آقای غلامی دوربین را داخل نایلون گذاشت و با لحن مهربانی جوری که انگار نه انگار اتفاقی افتاده رو به من گفت: –مگه شکار میری که دوربین شکاری ازش گرفتی دختر؟ ماهان گفت: –مگه فقط برای شکاره؟ غلامی همانطور که کارت امیرزاده را روی دستگاه پز می‌کشید پرسید: – رمزتون؟ بعد از این که کارت امیرزاده را تحویلش داد رو به من گفت: –اخه این دوربینا به چه کاری میان؟ امیرزاده بعد از این که کارتش را گرفت زیر لب خداحافظی کرد و رفت. نفهمیدم او چرا دلخور شده بود. ولی همین دلخوری‌اش مرا عصبانی کرد. غلامی بی تفاوت گفت: –برید سرکارتون، ولی این دفعه‌ی آخریه که کوتاه میام. ماهان رفت ولی من آنجا ایستادم. وقتی غلامی نگاهم کرد. با بغضی که مدام میرفت و می‌آمد گفتم: –من دیگه اینجا کار نمیکنم. جایی که اینقدر راحت به آدمها تهمت بزنن بعدشم به روی خودشون نیارن جای کار کردن نیست. بعد هم به طرف اتاق تعویض لباس راه افتادم. در راه ماهان را دیدم که کنار آشپزخانه با سعید بحث می‌کرد و می‌گفت: –کاش حداقل درست آدم‌فروشی می‌کردی، چرا یه چیزی رو نمی‌دونی میری میگی؟ باورم نمیشد سعید این کار را انجام داده باشد. از آنها رد شدم و به داخل اتاق رفتم. همین که خواستم پیشبندم را باز کنم تقه‌ایی به در خورد. آقا ماهان بود که نگران نگاهم می‌کرد. –چی شده؟ بغضم را قورت دادم. –هیچی، میخوام برم. دستش را روی در گذاشت و کمی هلش داد. –لطفا بیایید بیرون. اگر کسی لازم باشه بره اون منم نه شما، تقصیر من بود که... نگاهم را به زمین دوختم. –بحث مقصر بودن یا نبودن نیست. موضوع اینه که جلوی همه آبروم رو بردد طلبکارم هست. –شما زیادی حساس هستید. جلوی کسی نبود. ماها همه اخلاق گندش رو می‌شناسیم. هر جای دیگه هم بخواهید کار کنید باید یه کم پوست کلفت باشید وگرنه نمی‌تونید دوام بیارید. –من نمی‌تونم، غلامی همش رو اعصابمه. خیلی بد حرف زد. شما که نبودین ببینیند چه حرفهایی پیش امیرزاده زد. شماتت بار نگاهم کرد. –آهان، پس دردتون امیرزادس. نگرانید که اون الان چی فکر میکنه، دستم رو بالا بردم و بلند گفتم: –دردم هر چی که هست. الان غلامی خیلی راحت به من تهمت زد، فقط اگر خودش بیاد و عذر خواهی کنه میمونم وگرنه من دیگه اینجا کار نمی‌کنم. ماهان پوزخندی زد و رفت. چند دقیقه‌ایی روی گنجه‌ی گوشه‌ی اتاق نشستم. فکر می‌کرد الان غلامی می‌آید و عذر‌خواهی می‌کند. چه خیال خامی داشتم که فکر می‌کردم همه دست به دامانم می‌شوند که نروم. لباسهایم را که عوض کردم و آماده‌ی رفتن شدم. در را باز کردم و بیرون آمدم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۱۱۶ هر کس مشغول کار خودش بود. نمی‌دانم آقای غلامی چه گفته بود که حتی خانم نقره هم سرش را بالا نکرد تا با او خداحافظی کنم. آقای غلامی پشت صندوق نبود. از سالن که رد میشدم یک مشتری وارد شد. سعید جای من ایستاده بود و فوری سراغ مشتریها رفت. خواستم از در خارج شوم که دیدم روی تخته سیاه چیزی نوشته شده، از روی کنجکاوی یک گام به طرفش برداشتم. صبح آقای غلامی تخته سیاه را پاک کرده بود و نوشته‌ایی نداشت. تا نوشته ها را دیدم فهمیدم دست خط امیرزاده است. ایستادم و شروع به خواندن کردم. یک جمله را به صورت کج قسمت راست نوشته بود. "طعم دلتنگی‌ام از قهوه هم تلخ تر بود." در وسط تخته سیاه هم نوشته بود. "با ارزش ترین چیز، در زندگی دل آدم هاست .. اگر کسی دلش را به تو سپرد امانتدار خوبی باش" بارها و بارها خواندم. هر دفعه که می‌خواندم بغضم بیشتر میشد. پس او از من ناراحت است. با خودم فکر کردم من که دیگر اینجا نمی‌آیم، پس عکسی از این نوشته بگیرم و برای خودم نگه دارم. حالا که دیگر بیکار شده‌ام چطور پول قسطی که باید سر ماه به خاطر وام پدر به مادرم می‌دادم را جور می‌کردم. از این فکر وا رفتم و ماندم چه کنم. همان لحظه احساس کردم کسی پشت سرم ایستاده، برگشتم. آقای غلامی به تخته سیاه اشاره کرد و گفت: –بفرما اینم یه نمونه از کارات، بعد میگی تهمت، اینم تهمته؟ یه ساعته همچین محو این نوشته‌ها شدی که متوجه نشدی چند دقیقس من اینجا ایستادم. این امیرزاده‌ رو چیکارش کردی اینجور دیوونه شده، بدبخت تا قبل تو بی‌حرف، بی نوشتن میومد و می‌رفت. کار به چیزی نداشت. اصلا سرش رو بالا نمی‌کرد. اونم از ماهان، که قبل تو اصلا پشت پیشخون پیداش نمیشد ولی حالا نمیشه از اونجا جداش کرد. واسه من کار کن شده. با خشم نگاهش کردم. نفس عمیقی کشید و با خونسردی ادامه داد: –الان تو این کرونا می‌دونم که به حقوق این کار نیاز داری پس اگه بخوای میتونی بازم کار کنی ولی نه اینجا، یه جایی که حقوق بیشتری هم بهت میدم. کمی عصبانیتم فرو کش کرد و سوالی نگاهش کردم. مِن و مِنی کرد و توضیح داد. –می‌خوام یه لطفی بهت بکنم که توام دلخور نری، من یه مادر مریض دارم که نمیتونه کاراش رو انجام بده، خوردن داروهاش، غذاش، حمام بردنش، خلاصه نگهداری شبانه روزی می‌خواد. زمزمه کردم: –شبانه روزی؟ سرش را به علامت مثبت تکان داد. –آره، شبا گاهی حالش بد میشه. باید مدام دستگاه اکسیژن رو دهنش باشه. یکی رو می‌خوام که همیشه پیشش باشه، البته پرستار داره، از کارش راضی نیستم می‌خوام اون بره و تو به جاش بیای. البته میتونی در هفته یکی دو شب بری خونتون. شبا هم بعد از کافی شاپ خودمم خونه هستم کمکت می‌کنم. لب زدم. –پیش شما؟ –آره دیگه، یه اتاق بهت میدم تا بتونی هر ساعت به مادرم سر بزنی. با دهان باز نگاهش کردم. احساس کردم شوخی می‌کند یا به خاطر آزار دادن من این حرفها را می‌زند. وقتی تعجبم را دید گفت: –اگر موندن تو یه خونه با من سختته، به خاطر اینکه معتقدی(اشاره به شالم کرد) یه صیغه هم میخونیم که مشکلی نباشه. چشم‌هایم بیشتر از حد گرد شدند. خیره به صورتش مانده بودم. چقدر راحت حرف میزند. نکند دیوانه شده. نگاهی به اطراف انداخت. –از جهت حقوق خیالت راحت باشه، خیلی بیشتر از اینجا بهت میدم. اونجا تو خونه‌ی من رفاه کامل داری. نگاهی ته ریش‌جو گندمی‌اش انداختم شاید از آنها خجالت بکشد. فاصله‌ی فاحش سنی‌مان آنقدر زیاد بود که نتوانستم توهینی بکنم که دلم خنک شود.شاید هم یاد نگرفته بودم. آنقدر احساس حقارت کردم که اشک در چشمهایم حلقه زد. –اگه قبول نکنی دیگه اینجا نمی‌تونی کار کنی و به معرّفت هم میگم که اینجا چه کارایی می‌کردی که بهتر تو رو بشناسه و دیگه جای دیگه معرفیت نکنه. وقتی حالم را دید شانه‌ایی بالا انداخت. –مگه من کار غیر قانونی ازت خواستم، شرعی و قانونیه. تازه با حقوق بالا، الان تو این شرایط همه از خداشونه، یه جوری نگاه میکنی انگار چی ازت خواستم. مگه دنبال کار نیستی؟ از خانم نقره شنیدم هر ماه قسط میدی گفتم کمکت کنم. چون با حقوق کافی شاپ که به جایی نمیرسی. اگر از گفتن این که صیغه بینمون بخونیم خوشت نیومد، خب نخونیم، اونجا شما طبقه‌ی بالایی میتونی اصلا پایین نیای، منم نمیام بالا که تو راحت باشی. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۱۱۷ حق به جانب تر نگاهم کرد و خیلی بی‌خیال ادامه داد: –اگرم شبانه روزی برات سخته اشکالی نداره، صبح زود بیا آخر شب برو. دندانهایم را روی هم فشار دادم. –شما فکر کردید من بی‌کس و کارم؟ فکر کردید به خاطر پول... حرفم را برید. – همچین پیشنهادی رو الان تو این شرایط هر کس بشنوه رو هوا میزنه. منم که دارم همه جوره باهات راه میام دیگه باید چطوری بهت لطف کنم. بعدشم چه ربطی به بی کس و کاری داره، خب با خانوادتم میتونی مشورت کنی، مگه کار کردن عیب و... دیگر نماندم که بشنوم. به سرعت از کافی‌شاپ بیرون زدم. هوای ابری و سرد بود. نگاهی به آسمان انداختم او هم دلش گرفته بود ولی نه به اندازه‌ی هوای چشم‌های من. پلک که زدم قطرات اشکم خودشان را رها کردند. چقدر خوب بود که ماسک داشتم، سعی کردم جلوی اشکهایم را بگیرم ولی دست خودم نبود خود به خود می‌باریدند. ماسک را تا زیر پلک‌هایم بالا کشیدم. وقتی به این فکر می‌کردم این ماه حقوق نخواهم داشت بیشتر دلم می‌سوخت. بدون حقوق جواب مادر را چه می‌دادم. دلیل بیرون آمدن از کافی‌شاپ را چطور توضیح می‌دادم. اشکهایم برای خیس کردن ماسکم از همدیگر سبقت می‌گرفتند ولی برایم مهم نبود باید خالی میشدم. نمی‌دانستم باید خودم را سرزنش کنم یا غلامی را... ولی می‌دانستم دیگر نباید به آنجا برگردم. غلامی واقعا در مورد من چه فکر کرده بود. بعضیها چقدر وقیحند. با صدای آشنایی از افکارم بیرون پریدم و سرجایم ایستادم. سرم را بلند کردم. امیرزاده بود. حیران و مبهوت نگاهش کردم. او اینجا چه می‌کرد. نگاهی به اطرافم انداختم بهتر است بگویم من اینجا چه می‌کردم. آنقدر آشفته بودم که متوجه نشدم مسیر مغازه‌ی آقای امیر‌زاده را برای رفتن به ایستگاه مترو انتخاب کرده‌ام و حالا درست کنار درخت چنار، روبروی مغازه‌اش ایستاده‌ام. نزدیکم آمد و نگاهش را به چشم‌هایم وصله زد، با دیدن اوضاعم، پرسید: –چرا گریه می‌کنید؟ نگاهم را زیر انداختم. دست دراز کرد و با آرامش ماسکم را کمی پایین کشید. –چشم‌هاتون اذیت میشه. چرا اینقدر بالاس. از کارش شوکه شدم احساس کردم برای اشکهایم هم همین اتفاق افتاد چون دیگر متوقف شدند. با نگرانی که از صدایش مشهود بود پرسید. –غلامی دوباره چیزی گفته؟ نکنه اخراج شدی؟ با نوک انگشتهایم اشکهای بیات شده روی گونه‌هایم را گرفتم. نمی‌دانستم چه جوابی بدهم. روی بازگو کردن حرفهای غلامی را نداشتم. برای این که حرفی زده باشم گفتم: –اون بابت حرفهایی که بهم زد عذر‌خواهی نکرد منم نموندم. دستی به موهایش کشید: –عجب...من فکر کردم حل شد. مگه دوباره حرفتون شد یا چیزی پیش امد؟ به دور دست نگاه کردم. –فکر کنم از این که جلوی همه گفتم باید ازم عذر خواهی کنه، ناراحت شد. پوزخندی زد. –دیگه اون آقا ماهان ازتون حمایت نکرد؟ دیگه حال و احوالتون براش مهم نبود؟ از حرفش دلم شکست و با غم نگاهش کردم و گفتم: –از شکستن دل من لذت می‌برید؟ شما هم مثل غلامی فقط قضاوت می‌کنید؟ تا خواستم به راهم ادامه دهم جلویم را گرفت. –معذرت می‌خوام. من فقط یه کم رو شما حساسم همین. از وقتی از کافی شام امدم همش تو فکر شما بودم. نگاهم را به کفشهایم دادم. فوری گفت: –اخراج شدن شما فکر کنم تقصیر منم هست. احتمالا به خاطر اون دعوا... –نه، ربطی به دعوا نداره، شاید اون دعوا باید اتفاق میوفتاد که من اطرافیانم رو بهتر بشناسم. بخصوص این غلامی رو... –شما اصلا ناراحت نباشید من خودم میرم باهاش صحبت... با شتاب گفتم: –نه، این کار رو نکنیدا. حالا دیگه اگر عذر‌خواهی هم کنه من دیگه به کافی‌شاپ بر نمی‌گردم. حیفه این همه وقت که اونجا با جون و دل کار کردم. –حق و حقوق این ماهتون رو داد؟ چون جیزی به سر ماه نمونده. –غلامی حقوق بده؟ فکر نمیکنم همچین کاری بکنه. –البته خوب کاری کردید امدید بیرون. ولی اجازه ندید کسی حقتون رو بخوره. دستهایم را در جیب پالتوام بردم. –من اجازه بدم یا نه اون حقوقم رو نمیده، منم زورم بهش نمیرسه. یعنی اصلا نمی‌خوام دیگه حتی واسه حتی حق گرفتنم ببینمش. –اون حق نداره این کار رو کنه، خودم میرم باهاش صحبت می‌کنم. به نظر آدم منطقی میاد. پوزخندی زدم. –پس معلومه خوب نشناختینش، خودتون رو به زحمت نندازید بی‌فایدس. –بیخود کرده، مگه شهر هرته. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

ٺقـدیم‌نگـاه‌هـا؎‌قشـنگٺـونｼ👀❤️‍🔥!

⊰•💛⛓🍯•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باورڪنیددلِ‌امام‌رضـا برای‌شماتنگ‌میشـود درودیوارح‌ــرمَش برای‌صدا؎شمـاكِ‌می‌گویـد: "السلام‌علیڪ‌یاعلـےبن‌موسی‌الرضـا" گریه‌می‌ڪنند! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•💛•⊱¦⇢#امـام‌رضـاے‌قـلبم ⊰•💛•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•💜🎙•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چنـدشبـ‌ه‌تنـگـ‌ه‌دلـم‌ نمیتونم‌بیـام‌حـرمｼ! دوسـت‌دارم‌یـ‌ه‌باردیگـ‌ه‌ح‌ــرم‌بیـام بامـادرـم! #عـاشقـان‌امـام‌رضـاازدستـش‌ندین🌱 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🎙•⊱¦⇢#مـداحے‌شـاه‌ایـران ⊰•🎙•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•🤍⛓🕊•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عڪـست‌را؛ هـرروزمرورمیڪنم تانڪـندیادم‌بـرود براۍلبخندچه‌ڪسی‌میجنگم به‌عڪست‌خیـره‌‌میشـوم‌ونگاهـم‌ درنگاهـ‌ت گـره‌میخورد؛ انگارتمامِ‌دلخوشۍام؛ توهستۍحضـرت‌مـاه :)🤍 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🤍•⊱¦⇢#رهبـرانـ‌ه ⊰•🤍•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⁴³💚⃟🌱بنٺ‌فـاطمـ‌ه‌الـزهـرا ⁴⁴💚⃟🌱درحـسرٺ‌شـھـادٺ امـروز‌بـ‌ه‌نیـٺ‌‌ایشـون‌خوانـده‌شـد✅ ان‌شـاءالله‌هرحـاجٺے‌دارن‌ .. از‌خود‌سـیدالشـھدا‌بگیـرن🦋 #الـٺماس‌دعـا🤍

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـر••🎗

⊰•🧡🍁•⊱ . پدرشھید: ‌‌《وقتے‌بابڪ‌مے‌خواسٺ‌بره‌سوریہ مݧ‌گفتم‌ڪہ‌دیگہ‌بابڪ‌برنمیگرده بابڪ‌ݜھید‌میشہ🥀 اومیگوید‌:موقع‌خداحافظے نای‌بݪند‌شدݧ‌نداشتم...😔 منوبابڪ‌باݘشم‌هایمان ازهمدیگہ‌خداحافظے‌ڪردیم🚶‍♂ خواهرش‌مے‌گوید:وقتے‌بابڪ‌سوارماشیݧ‌شد ورفت‌مݧ‌ومادرم‌خیلے‌گریہ‌مے‌ڪردیم ڪہ‌دیدیم‌بابڪ‌برگشت‌و‌گفٺ... خواهش‌مے‌ڪنم‌گریہ‌نڪنید اینجورے‌اشڪ‌هاتون‌همیشہ‌جلوے‌ݘشامہ😓 بابڪ‌سہ‌بار‌رفٺ‌وبرگشت ودفعہ‌ݘهارم‌مارا‌خنداند‌ورفـت💔🥀 #شهید_بابک_‌نوری‌ برای شادی روح شهدا صلوات . ⊰•🧡•⊱¦⇢#بابک ⊰•🧡•⊱¦⇢#ڪمیڵ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•🖤🔏•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حرمےباشدومن‌باشم اشڪے‌ڪافیست سرمان‌گـرم‌حسین‌است ھمین‌مـارابس..💔(: ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🔏•⊱¦⇢#ڪربلات‌دنیـامـ‌ه ⊰•🔏•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⁴⁵💚⃟🌱بنـٺ‌‌سـیدعلے ⁴⁶💚⃟🌱خـانوـم‌فـاطمـ‌ه‌طائـفے امـروز‌بـ‌ه‌نیـٺ‌‌ایشـون‌خوانـده‌شـد✅ان‌شـاءالله‌هرحـاجٺے‌دارن‌ .. از‌خود‌سـیدالشـھدا‌بگیـرن🦋 #الـٺماس‌دعـا🤍

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـر••🎗

⊰•💙🔗•⊱ . ❬-دَر‌نبودت‌دل‌ِمٰا‌ ثانیھ‌ای‌بَند‌نشُد . . 🖇️💔!❭ . ⊰•❤•⊱¦⇢# بابکم ⊰•❤•⊱¦⇢#ڪمیڵ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰• 🌿💜 •⊱ ﴿یَدُالله‌فَوقَ‌اَیدیهَم﴾ این‌آیہ‌میدونی‌یعنۍ‌چی!؟ یعنے↯ بندہ‌من! نگرانِ‌فردا‌یت‌نباش… ازآدم‌هادلگیر‌نباش! ڪارے‌از‌آنها‌بر‌نمےآید تا‌من‌نخواهم‌برگۍ‌از‌درخت‌نمۍ‌افتد:) . ⊰•☂•⊱¦⇢#انگیزشی ⊰•☂•⊱¦⇢#ڪمیڵ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•💕🔗•⊱ . ‏حسِ خیلی خوبیه وقٺی یڪی بهٺ میگه ‏"ڪاش زودٺر میشناخٺمٺ" ..♥️‌‌‌‌ . ⊰•🔗•⊱¦⇢#عاشقانه ⊰•🔗•⊱¦⇢#ڪمیڵ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii