اینهمه دستگاه های عریض و طویل هست ولی خروجی و برنامه هیچ!

آفت سازمان ها و مجموعه های رسمی فرهنگی کشور، شده کارمندی و روزمرگی! طرف رو استخدام میکنن که به قول خودشون امنیت شغلی داشته باشه، ولی از طرف دیگر اونو مبتلا به روزمرگی میکنن، ایده و جهادی کار کردن رو ازش میگیرن!

چه بودجه ها و چه سرمایه ها که هدر نمیره. و چه کارهایی که باید بشه ولی نمیشه!

حس میکنم حکایت اوضاع فرهنگی کشور و این سازمان های بی‌فایده این آیه شریفس: قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا

همینطوری دور خودشون دارن میتابند و اوضاع هم همینه که میبینید!

یه عده میخوان با تجمع و شعار دادن و بگیر و ببند کارو حل کنن. یه عده هم صرفا بودجه میگیرن و خروجیشون تقریبا صفره!

ای خدا! چه میشود کرد ؟! فقط باید نشست و فکر کرد تا به یک برنامه و نتیجه ای رسید! اونوقت باید قیام کرد و مثنی او فرادا اون رو اجرا کرد! هعی!

بزرگترین و عالی ترین مفاهیم و دستورات اسلام را در کوچک ترین و مبتذل ترین مصادیق خلاصه کرده ایم: نهی از منکر را در حجاب خلاصه کردیم! امر به معروف را رها کردیم! حج را واگذاشتیم! از نماز که هیچ خبری نیست! خمس و زکات که دیگه در جامعه ما مردن! توحید و معاد که دفن شدن!

همه تفتیش عقاید ها قبل از تو سوء تفاهم بود!