#برشی_از_متن_سخنرانی (1) هدایت‌گری ائمه هدی علیهم‌السلام حالِ امام معصوم علیه‌السلام مانند حال رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ قرآن فرموده است: «طه * مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى؛ طاها! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی!» (طه: 1 و 2). ایشان به هدایت آدمی حریص هستند! حرص‌شان مثل کسی است که می‌بیند کودکی در حال غرق شدن در دریاست و این در حالی است که او می‌تواند کودک را نجات دهد! همه تلاش و همّت خود را به کار بسته و سر سوزنی کوتاهی نمی‌کند تا کودک را از غرق‌شدگی نجات دهد. حال اگر کسی مثل «عنوان بصری» با قصد کسب فیض به محضر امام علیه‌السلام رفته و ابراز تشنگی معنوی کند، امام چگونه با وی برخورد خواهد کرد؟! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران را به این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (2) مانعی از موانع بیداری دل! عزیز من! سرور من! دل «عنوان بصری» بیدار شده بود. کسی که بیداری دل (یقظه) به او دست می‌دهد، ابتدا باید توجه کند که دل‌بستگی‌ها چگونه تمام وجود او را در برگرفته و شلوغ و پُرازدحام نموده است! چه هیاهویی از هوس‌ها، آمال و آرزوها در دل ایجاد شده است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «حُبُّکَ لِلشَّیْ ءِ یُعْمِی وَ یُصِمُ؛ محبت‌ورزی‌ات به چیزی، تو را کور و کر می‌کند» (من لایحضره الفقیه: ج4، ص380) توجه به گذشته به‌ویژه اگر تهذیب در کار باشد، لازم است. اگر کسی خط یا حزب یا گروه یا مرام یا مسلک و یا مذهبی را برگزیده است، باید دقت و مراقبت کند تا مبادا حق را گُم نماید. این علاقه‌مندی‌ها و تعصب‌ها می‌تواند تا مرتبه‌ای رشد کرده و حق را بپوشانند که گاه دو برادر را از یک‌دیگر متنفّر می‌سازد؛ چرا که هر یک به ضد علاقه دیگری علاقه‌مند است. این علاقه‌هایی که ریشه در گذشته دارد، انسان را کَر و کور کرده و از درخشش نور فطری جلوگیری می‌کند. اگر این کوری‌ها و کَری‌ها نباشد، انسان به‌آسانی تشخیص می‌دهد که نور حق در کجا می‌درخشد و تاریکی باطل در کجاست! در این حال، آدمی صدای رسای رسول‌الله را می‌شنود؛ صدایی که می‌فرماید: «رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي لِلْإِيمَانِ؛ پروردگارا! ما صدای منادی ـ تو ـ را شنیدیم که به ایمان دعوت می‌کرد» (آل‌عمران: 193). گویا چنین فردی، در ظلمات وحشت‌آور زندگی که همه در آن غرق شده‌اند، از دوردست‌ها صدای دل‌نشینی را می‌شنود؛ صدایی که صدای فطرت است و به حق دعوت می‌کند؛ «أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ؛ به پروردگار خود، ایمان بیاورید!» (آل‌عمران: 193). اگر فردی طالب شنیدن صدای فطرت است، مطمئناً باید خلوتی داشته باشد تا خود را از حالتی که پیش‌تر در آن دچار بوده است، بیرون بکشاند! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران رابه این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (3) قدم اول در بندگی حقیقی! ابتدا باید کاری کرد که تشنگی حقیقی به بندگی خالصانه خداوند و عبودیت ذات احدی صمدی ایجاد شود. به بیان دیگر، شخص باید با تمام وجود احساس کند که خدا را ندارد و باید او را بیابد. اگر این حقیقت و تشنگی در انسان ایجاد شود، باید مطمئن بود که با آبی زلال این تشنگی را برطرف خواهند ساخت! گاهی انگیزه افرادی که به‌سراغ امور معنوی می‌شتابند، مکاشفات و کرامات است. اگر به درون مراجعه شود، راستی این موضوع را می‌توان سنجید. اموری همچون مکاشفات، کرامات، علم به اسرار و اِخبار از غیب و آینده، بسیار پُرمزه و جذاب است. این علایق، دلی را که گرفتار هوای نفس است، پُر می‌کند. عزیزان! سروران! اگر شخصی با این انگیزه قدم در راه معنویت نهاده است، باید بداند که سرانجام به وادی گُم‌راهی وارد خواهد شد. این که امام صادق علیه‌السلام به «عنوان بصری» فرمودند: «فَاطْلُبْ أَوَّلًا مِنْ نَفْسِکَ حَقِيقَةَ الْعُبُودِيَّةِ»، بسیار پُرمعناست. شاید قید «مِنْ نَفْسِکَ» در بر دارنده این پیام باشد که با ادعای زبانی، نتیجه مطلوب حاصل نمی‌شود. باید دل را جست‌وجو کرده و به محاسبه کشانید! باید از دل پرسید آیا براستی به‌دنبال حقیقت عبودیت هستی؟ آیا از این که خدا را نداری، در صدد خداخواهی برآمده‌ای؟ آیا می‌خواهی به سرچشمه دست‌رسی پیدا کنی و به بندگی «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ» (نور: 35) برسی؟ آن کسانی که در باطن خود به‌دنبال چنین حقایقی نیستند، اگر به وادی اخلاق و معنویت وارد شوند، پس از چندی، منصرف شده و از آن باز می‌گردند. حتی شاید به‌آسانی به مکاتبی روی آوردند که آخرت‌شان را در خطر اندازد؛ تنها به‌دلیل این که هوای و هوس اینان چنین می‌طلبد! چنین افرادی که در پی هوا و هوس نفسانی خود و در پوشش خداخواهی در صدد پاسخ‌دهی به خواسته نفس برآمده‌اند، اگر با مرتاض‌های هندی مواجه شوند، حتی شاید به آنان نیز گرایش پیدا کنند. چرا که آنان پس از تحمل چند دوره ریاضت، بدن و بُعد مُلکی خود را تحت تأثیر قرار داده و می‌توانند رفتارهای عجیب و غریبی را از خود نشان دهند. آنان به‌صورت محدود به قدرتی معنوی‌ـ‌روحی دست یافته و با آن، از ضمائر آگاهی پیدا می‌کنند و از بعضی از اوضاع و احوال و نیز حوادث آینده خبر می‌دهند. اگر خداجویی در دل ایجاد نشده باشد، هوای نفس به‌سمت این جذابیت‌ها نیز خواهد رفت. باید به این اطمینان رسید که هیچ‌یک از این احوالات خارق‌العاده، هرگز کمال نیست؛ چون تمام کسانی که از این عالم کوچ کرده و به عالم برزخ سفر می‌نمایند، در صورتی که اوضاع و احوال مرتاض‌های هندی را داشته باشند، در ظلمات گرفتار و از اوج عروج و صعود به عالَم نورالانوار محروم هستند. باید بر این موضوع با جدیت تأمل کرد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه پنجم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران رابه این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (4) بیداردلی فطری و بیداردلی نفسانی حضرت امام صادق علیه‌السلام با راندن «عنوان بصری» از خود، به‌نوعی به او پیام می‌دهند؛ در واقع، حضرت صادق علیه‌السلام او را وادار فرمودند تا برای خود خلوتی گزیند! چرا که در خلوت‌نشینی‌ها یقظه‌های فطری را می‌توان شناخت. گاهی انسان در اثر بازیگری نف۫س، احساس بیداری دل کرده و می‌پندارد که در راه خدا در حال پیش‌رفت است؛ اما پس از آن که حیله‌های نف۫س برملا شود، در کمال حیرت‌زدگی در می‌یابد که احساسِ بیداری دل، از نف۫س اَمّاره و از همان الهِ نف۫س، مدیریت می‌شده است. چرا که او در ظاهر، اعمال عبادی را به‌شایستگی ادا می‌کرده و همه طاعات را بخوبی به‌جا آورده است؛ در حالی که در تمام طول این مدت، تحت فرمان نف۫س بوده است. نف۫س این‌چنین، نیش زهرآلوده خود را بر باطن انسان نشانده و به‌آسانی نیز گَزندگی را رها نمی‌کند. باید هوشیار بود تا آن زمان که حیات مادی ادامه دارد، تهدید نف۫س پا برجاست. کمترین غفلت، سبب می‌شود تا نف۫س به اهداف خود نائل آید. طلب فطری، طلبی جدی است که شخص را رها نمی‌کند. فرد مبتلا به این طلب، خود را به آب و آتش می‌زند تا پاسخی برای آن بیابد. آیا آن شخصِ بیمارِ صعب‌العلاجی که اطبا از بهبودی او قطع امید کرده و با یقین، مرگ او را پیش‌بینی کرده‌اند، آرام و قرار دارد؟ او که از هر درمان و داروی ظاهری قطع امید کرده، با اخلاص و از صدق دل، لب به «الله الله» گفتن باز می‌کند. حضرت امام صادق علیه‌السلام، با نپذیرفتن ابتدایی و ظاهری «عنوان بصری»، نه‌تنها او را از خود نَراندند، بلکه «عنوان» را در مسیر هدایت و سعادت قرار دادند. چرا که باید صداقت‌ورزیِ «عنوان بصری» و پرهیز او از تصنّع و بازیگری در عرصه عبودیت اثبات می‌شد. «عنوان بصری» در امر حق‌جویی صادق بود؛ زیرا با رانده شدن از محضر امام صادق علیه‌السلام، باز در پی یافتن پاسخی به طلب فطری‌اش بود. او خود را در بن‌بست دیده و تنها راه برون‌رفت را در تفضّل الهی یافته بود. از این رو، خالصانه خدا را می‌خواند و از پروردگار می‌خواست تا درِ خانه امام صادق علیه‌السلام که خانه نور و هدایت است، به رویش باز شود! او چنین می‌طلبید؛ در آخر، این‌چنین هم شد! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام