با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج ای موی پریشان تو دریای خروشان بگذار مرا غرق کند این شب مواج یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج ای کشته سوزانده بر باد سپرده جز عشق نیاموختی از قصه حلاج یک بار دگر کاش به ساحل برسانی صندوقچه‌ای را که رها گشته در امواج

اصن یه حجم عظیمی از عکسای کادوهای تم قرمز و شکلات و خرس و اینا میباره

‏چقدر درک شدن دلنشینه، اینکه کسی باشه که بفهمه بی حوصله‌گیات از دلتنگیه، از خستگی، و به جای ناراحتی و اخم کردن، حرف‌هاتو به دل نگیره وبا محبت آرومت کنه .‌ خوبه کسی باشه که بپذیردت وکنارت باشه ، با همه‌ی بدی و بی‌حوصلگی ها و غر زدنات یادش نره که تو همون خوبِ همیشگی هستی که فقط کمی خسته شده .