عین صاد، در بهمن ماه سال 1362 به عنوان مبلغ حوزه علمیه قم عازم جبهه‌های جنگ شد و چندی بعد با شهادت پسر بزرگش«محمد صفایی حائری» در جبهه مواجه شد. او آخر و اول هر ماه را برای درک فیض زیارت ثامن الجج (علیه آلالف تحیة و الثناء) به مشهد مسافرت می‌نمود و هر آنچه در زندگی به او داده شده بود را از این امام بزرگ می‌دانست و می‌گفت: «من از علی بن موسی الرضا (علیه آلاف تحیة و الثناء) شرمنده‌ام که همیشه سرشار از محبت‌ها و بهره‌مند از عنایت هایش بوده‌ام». در نهایت هم در راه زیارت حضرتش با وقوع سانحه‌ای در سحر گاه بیست و دوم تیرماه 1378 جام لقا حق را سر کشید.                                                                  

تربیت از آهن ماشین ساختن و از بشر آدم آفریدن است. نه ساختن موجود اجتماعی، ابزارساز، ناطق، انتخاب کننده، آزاد و خلاق. چنانکه در انسان، اصل با ترکیب است و تسلط بر همه جبرها نشانه استوا و بلوغ ترکیب انسان است. پس« آدم کسی است که بر تمام استعدادهایش حکومت دارد و رهبری دارد و به آنها جهت می دهد... . 

✅كارها، از لحظه‌اى به حسنات و سيئات مى‌رسند، كه... 🔶استاد علی صفایی حائری: چه بسا حرف‌هاى خوبى، كه در جاى خود واقع نشده و خون‌ها ريخته است. چه بسا كارهاى حقّى، كه از راه درست و با هدف درست دنبال نشده است. كارها، از لحظه‌اى به حسنات و سيئات مى‌رسند، كه حسن و قبح آن‌ها را و روش‌ها را و شكل‌هاى‌شان را بسنجى. و كارها از لحظه‌اى به صالحات بدل مى‌شوند، كه انگيزه و جهت آن‌ها را هم در نظر بگيرى. و گذشته از حسن و خوبى عمل و حسن و خوبى شكل و روش آن،به جهت عمل و هدف عمل هم توجه داشته باشى و سعى كنى كه خوبى تو، خوراك باطلى نشود و حقّ‌ تو را،باطلى طعمه‌ى خود نسازد؛ كه بايد حرف‌ها و كارهاى به حقّ‌ تو، از راه حق دنبال شود و با شكل حق و سنّت درست عملى شود و از بدعت‌ها و تجاوزها دور شوند. و با اين همه، كه حقّ‌ را از راه حق و با حق آورده‌اى، مواظب باشى كه بازيچه‌ى باطل‌ها نشوى و ناحقّى از تو بهره‌بردارى ننمايد. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۶۴

مربی:                                                                                                                 انسانی که فرزند تمام هستی است و سرمایه های عظم و زندگی نامحدود دارد را چه کسی جز خداوند می تواند تربیت کند؟« پس مربی انسان جز آفریدگار انسان نیست. رب او است و مربی او است و دیگران باید درس تربیت را از او بگیرند و راه تربیت را بیاموزند». پس خداوند پیامبران و معصومین علیهم السلام را تربیت می کند و از پلیدی ها پاک می کند و به وسیله وحی به آنها تعلیم می دهد و آنها را با قانون ها، دردها و درمان ها آشنا می سازد، و آنها را مربی و امام و آموزگار و هدایت کننده مردم قرارمی دهد.  اینها هستند که در میان مردم که خلق خدا هستند به تربیت و شکوفا کردن استعدادها و تتمیم اخلاق کریمه همت گماشته اند. و دیگران هم، هر کس به همان اندازه که به راه و روش این امامان حق نزدیک شود، به همان اندازه صلاحیت مربی بودن را داراست. 

#وجود_مربی امری ضروری است، چرا که مربی می تواند با هدایت ها و تجربه ها و راهگشایی ها و ارائه بصیرت ها، راه را آسانتر کند. و اگرچه می توان لقمان وار، از بی ادبان هم آموخت، سلمان وار عمری را در پی مربی رفتن پربارتر و حاصل انگیزتر است.    

#انسان_شناسی_تربیتی: صفایی حائری، انسان را ترکیبی از جبرها می داند. جبرهایی که از درون و بیرون او را احاطه کرده اند. این جبرها را نمی توان در یک جنبه منحصر کرد و بر انسان حاکم دانست. این اشتباهی است که مکاتب فلسفی و علمی معاصر مرتکب شده اند و به همین دلیل در فهم و تبیین او و در نتیجه در هدایت و تربیت او ناکام مانده اند. پس آدمی اگر چه توسط غرایزش محدود می شود، اما در آنها درمانده نمی شود و عقل و اراده او می توانند از همین جبرها برای او آزادی بیافرینند.  

مربی #تا_قبل_از_بلوغ باید در کودک سه خصوصیت را بارور کند و این گونه او را واکسینه نماید: 1- شخصیت و استقلال 2- حرّیت و آزاد منشی 3- تفکر و تحلیل. هنگامی که کودک شخصیت داشته باشد تقلید نمی کند و تحت تأثیر هر حرفی و هر مکتبی و هر عقیده ای قرار نمی گیرد و هر راهی او را به خود نمی کشد و هر سنّتی او را در خود هضم نمی کند. او در برابر هر مسأله، چرایی دارد و در برابر هر عقیده، سنگری. او بر دریچه قلبش نشسته، نمی گذارد چیزی آن را اشغال کند و چیزی آن را پر کند و چیزی او را از خودش بگیرد. حرّیت و آزاد منشی کودک را می سازد تا اگر روزی به اشتباهی پی برد، پی گیری نکند و لجاجت نورزد و عقیده ای را بر عقیده ای ترجیح ندهد مگر هنگامی که از رحجان و امتیازی برخوردار باشد. در نتیجه عقیده هایی که احیاناً داخل مغز او شده اند و سنگرش را اشغال کرده اند، این گونه دستگیر می شوند و کار آنها خنثی می شود. تفکر و تحلیل آن هم در زمینه حرّیت و آزادی و با خصوصیت شخصیت و استقلال، به نتیجه های بزرگی خواهد رسید. تفکر رکودها را می شکند و هر گونه عقیده سنّتی مهاجم را مهار می زند و تحلیل می برد و هضم می نماید. و در این حد، کودک به رشد کافی رسیده و به بلوغ رسیده و می تواند از روشی که در مقاله مسؤولیت و سازندگی شرح داده شده استفاده کند و پیش بیاید.

#روش_تربیتی_اسلام این گونه تشریح شده است: 1- تدبّر و ارزیابی، 2- تفکر و نتیجه گیری، 3- تعقل و اندازه گیری و این هر سه به مربّی مربوط می باشد. #وظایف_سه_گانه_مربی: مربی سه کار دارد: ✅- تزکیه و آزادی دادن: یزکیهم. ✅- تعلیم و آموزش و طرز تدبّر و تفکر: یعلمهم الکتاب و الحکمة. ✅- تذکر و یادآوری: فذکر انّما انت مُذکر.

#روش_تربیت:                                           از دیدگاه صفایی، روش تربیتی اسلام نه تنها بر عناصری چون #تحمیل و #تهدید و #تقلید و #عادت شکل نگرفته اند، بلکه با #شخصیت یافتن کودک و ایجاد #آزادگی و حریت در او، می توان او را در مقابل هجوم ها مسلط کرد و زمینه تجربه و #تفکر و عبرت آموزی را برای او آماده ساخت.

🔹 #آیت_الله_حائری_شیرازی: آقای صفایی حائری، جامع مطهری و شریعتی بود. ویژگی آقای صفایی [حائری] این بود که هم اندیشه‌هایش جایگاه سالمی داشت و هم روش او روش مؤثری بود. متأسفانه برخی از اندیشمندان ما «محتوا» داشتند، ولی «فرم» نداشتند و برخی بالعکس بودند. من وقتی کتاب غدیر آقای صفایی (عین-صاد) را خواندم، در حاشیه آن نوشتم: «قدر این نویسنده، شناخته نشده است. او محتوای شهید مطهری را دارد و روش بیان شریعتی را». آقای صفایی شناخته نشد. من اگر در مروری که در چند تا از کتابهایشان داشتم ضعف اندیشه دیده بودم، ایشان را ترویج نمی کردم. 🌿

محیط های تربیت: تربیت به ناچار در محیطی خاص صورت می پذیرد، پس برنامه تربیتی نیز به ناچار، باید متناسب با محیط تربیتی شکل گیرد، چرا که نمی توان برای تربیت، منتظر ایجاد و برقراری محیط مطلوب ماند. علی صفایی، محیط های تربیتی را به سه گونه تقسیم می کند؛ محیط های بسته، محیط های متحرک و محیط های متضاد. در محیط بسته تنها یک فکر حاکم است و اجزا و افراد در این محیط هماهنگ اند و این هماهنگی، ایجاد شک و عصیان را در متربی به حد اقل ممکن می رساند. اگرچه عصیان وشک، گاه از طبع جستجوگر آدمی ناشی شده است و حتی در محیط بسته هم باید انتظار آن را داشت، ولی در چنین محیطی، به راحتی می توان با کمک تلقین ها و تنبیه و تشویق و ...، آن را کنترل کرد

چگونه این سه خصوصیت(شخصیت_حریت_تفکر) را به کودک منتقل کنیم؟ این خصوصیت ها را می توان به وسیله چهار عامل ذیل در کودک به وجود آورد: 1- تقلید 2- رقابت و سایر عوامل تربیتی که در مقاله عوامل تربیتی کودک تحلیل شده است. 3- داستان و هنر 4- تدبیر. 🔸ادامه دارد...

1- کودک بر اثر غریزه تقلید می تواند از پدر یا مربّی یا استاد، این خصوصیات را بپذیرد، همانند پدرش و استادش شخصیت به خرج دهد و همانند او چون و چرا کند و همانند او آزاد باشد، همانطور که تقلید، به کودک خیلی از سنّت ها را می تواند منتقل کند و خیلی از شاخ و برگ ها را می تواند به او بیاویزد، همانطور می تواند این ریشه ها و پایه ها را در او زنده کند و جان بدهد. 2- رقابت؛ یعنی کودک را با قهرمان هایی رقیب کردن و به مسابقه واداشتن، می تواند این خصوصیت را در او زنده کند. مربّی می تواند با قهرمان هایی که برای کودک می سازد و با رقابت هایی که در میان آنها اوج می گیرد به این مقصود برسد و شخصیت و حرّیت و تفکر را در او بکارد. 🔸ادامه دارد...

3- مربّی می تواند به وسیله داستان ها از در مخفی وارد شود و این خصوصیات را در ناخود آگاه کودک وارد کند. داستان مرغی که حرف هر کس را نمی شنید و یا ماهی سیاهی که خود به دنبال چیزی بود و یا دانه گندمی که در زیر خاک آرام نمی گرفت و یا جوجه ای که در پوست نمی ماند و یا ستاره ای که به دنبال عشقی می دوید و یا درختی که به لباس هایش پای بند نبود و هنگامی که زرد می شدند رهایشان می کرد و در نتیجه هر بهار به لباس های سبز می رسید و یا پلنگی که آرام نمی گرفت و یا موشی که کند و کاو می کرد و به گنج می رسید. این داستان ها کودک را کوک می کنند و ناخود آگاه او را به چرخش می اندازند. مربّی می تواند خواسته اش را این گونه در کودک پیاده کند و به او شخصیت و تفکر و حرّیت و یا هر گونه پستی و زبونی را بیاموزد. 🔸ادامه دارد ..

مربّی می تواند با تدبیر و تاکتیک و نقشه و همکاری دیگران، کودک را به شخصیت، به حرّیت، به تفکر برساند. می تواند در جلوی پای او بایستد و برایش احترام قائل شود و یا از بزرگی او و استعدادهای او و عظمت های او شرح دهد، آن هم نه به گونه ای که مغرور شود و باد بگیرد، بلکه به صورتی که بداند مسؤول است و داده ها و استعدادها ملاک افتخار نیست و داده ها بازدهی می خواهند و هر که بامش بیش برفش بیشتر.

🔸زندگی چهارفصل ... 🔻چگونه درس پیروزی را از شکست بگیریم ؟! #استاد_علی_صفایی_حائری #صوت

این بازگویی استعدادها و عظمت انسان می تواند کودک را حرکت دهد؛ چون هر کس به اندازه ای که برای خود سرمایه سراغ دارد کاری را شروع می کند، آن کسی که سرمایه اش را 5 تومان می شناسد، بیش از یک حراجی فروش نخواهد شد و یا بالاتر از شلغم فروش و بلبلی فروش و سیب زمینی فروش نخواهد رفت. اما آن کس که در خود میلیون ها سرمایه سراغ دارد ناچار به کارهای بزرگتری دست خواهد زد و برنامه های عظیم تری طرح خواهد کرد.

▪️▪️▪️ دلم هواى بقیع دارد و غم صادق عزا گرفته دل من ز ماتم صادق دوباره بیرق مشکى به دست دل گیرم زنم به سینه که آمد محرم صادق ◾️ شهادت جانسوز امام صادق علیه السلام تسلیت باد

#مبانی_انسان_شناسانه نگاه تربیتی استاد تصویری که با استفاده از منابع دینی از انسان به دست داده می­شود در نگاه تربیتی استاد اهمیتی بسیار و اثری گسترده و عمیق دارد. ✅ ۱. فطرت و فطری بودن دین اولین نکته در بحثی است که استاد در مفهوم فطرت و معنای فطری بودن دین عرضه می­ کند. در نگاه استاد فطرت یعنی ساخت خاص انسان و در این ساخت همۀ عناصر جزئی از این ترکیب خاص هستند و بخشی از این خلقت خاص به شمار می­ روند. در یک مرکب آنچه او را مشخص و از دیگران ممتاز می ­کند نه فقط اجزاء خاصش بلکه ترکیب وِیژۀ اوست. در این ترکیب حتی اجزائی که میان او و دیگران مشترک است بخشی از ساختار خاص او را تشکیل داده و جزئی از فطرت به حساب می­ آیند. در این تحلیل آنچه در انسان اصل به شمار می­رود ترکیب خاص اوست و در این ترکیب خاص است که انسان با همۀ ویژگی­ هایش شکل گرفته است. این خلقت خاص را نه فقط در اجزاء درونی انسان بلکه حتی در نوع نسبتی که با هستی دارد باید جستجو کرد. انسان به   گونه ­ای آفریده شده که تعاملی خاص با هستی دارد و بازتاب عملش را در هستی دریافت  می­ کند. نسبت و رابطۀ خاصی که در این خلقت میان انسان و هستی برقرار شده بخشی از خلقت خاص یا فطرت آدمی است. در نگاه رایج در خصوص فطرت، وجه امتیاز انسان از حیوان را فطرت می ­گویند همان گونه که تفاوت حیوان و نبات را غریزه و تفاوت نبات و جماد را طبیعت می ­دانند. این دیدگاه فطرت را در دو حوزه شناخت­ ها و گرایش ­ها جستجو کرده و تفاوت­ هایی را میان نوع شناخت­ها و گرایش ­های انسان و حیوان به عنوان فطریات ترسیم می­ کند.۶ در این دیدگاه فطری بودن دین به فطری بودن شناخت خدا و گرایش به او تفسیر شده و بر این مسئله مستنداتی نیز اقامه می­ شود.

#ویژگی_های_مربی تربیت، معنایی گسترده دارد که تحول انسان در حوزه های مختلف را در برمی گیرد؛ مثلاً تربیت بدنی، تربیت ذهنی، تربیت شغلی و تربیت اخلاقی، همه مصادیق تربیت به شمار می روند. وجه مشترک همه این موارد این است که در آن ها شخصی می خواهد از موقعیتی که در آن قرار دارد به وضعیت جدیدی دست یابد. در همه این موارد، اگر کار تربیت با نظارت و راهنمایی یک استاد و مربی کارآزموده و ماهر صورت گیرد، در کوتاه ترین زمان و به بهترین وجه، محقق می شود. اگر در کار یک مربی ورزشی یا مربی فنی و حرفه ای یا مربی اخلاق، دقت کنیم، صفات و ویژگی های مشترکی را در همگی مشاهده می کنیم. می توان گفت فرایند تربیت در هر ساحت یا عرصه، وابسته به این صفات است

می توان گفت فرایند تربیت در هر ساحت یا عرصه، وابسته به این صفات است: 1. مربی باید در آن رشته، کارشناس باشد؛ یعنی به لحاظ نظری با آن رشته آشنا بوده مراحل و جزئیات کار را بشناسد؛ 2. توانایی و مهارت آموزش و تربیت را داشته باشد؛ یعنی بتواند مهارت ها و مباحث نظری و عملی را به خوبی به متربی انتقال دهد؛ 3. مهارت عملی در آن رشته داشته باشد؛ یعنی نه تنها با آن به صورت ذهنی آشنا باشد، بلکه عملاً در آن زمینه مهارت داشته، حداقل چند مرحله از متربی خود جلوتر باشد. این سه ویژگی، رئوس ویژگی های مربی است. البته موارد دیگری نیز می توان برشمرد که یا از نظر اهمیت، در درجه دوم قرار دارند یا به رشته و موضوع خاص اختصاص داشته، عمومی نیستند. 🔸ادامه دارد...

این سه ویژگی، رئوس ویژگی های مربی است. البته موارد دیگری نیز می توان برشمرد که یا از نظر اهمیت، در درجه دوم قرار دارند یا به رشته و موضوع خاص اختصاص داشته، عمومی نیستند. اکنون به تفصیل، این ویژگی ها را بررسی می کنیم. الف. شایستگی علمی سخن در استاد و مربی اخلاق اسلامی است. چنین کسی قبل از هر چیز، باید در سه موضوع «تربیت، اخلاق و اسلام» آشنایی تخصصی و آگاهی کافی داشته باشد، تا بتواند مسؤولیت تربیت دیگران را بر دوش گیرد. البته برای تعیین گستره مورد قبول از آگاهی های مربی، باید به مقطع و سطحی که متربی در آن قرار دارد و انتظاری که از این تربیت وجود دارد، توجه داشت. همان گونه که در فقه جوارحی، تواناترین و داناترین دانشوران این فن، عهده دار رسالت فتوا می شوند، در احکام نفسی و اخلاقی نیز که بسا دشوارتر از فقه جوارحی است، باید استادی زبردست و دانای به هر آنچه در تربیت انسان ضروری می نماید، این رسالت را بر دوش کشد.

همان گونه که در فقه جوارحی، تواناترین و داناترین دانشوران این فن، عهده دار رسالت فتوا می شوند، در احکام نفسی و اخلاقی نیز که بسا دشوارتر از فقه جوارحی است، باید استادی زبردست و دانای به هر آنچه در تربیت انسان ضروری می نماید، این رسالت را بر دوش کشد. علومی را که یک مربی شایسته باید از آن ها آگاهی داشته باشد، در پنج گروه دسته بندی می کنیم: 1. آشنایی تخصصی با علم اخلاق آگاهی استاد و مربی از حوزه اخلاقیات باید فراتر از تجارب شخصی و ارتکازات ذهنی باشد. مربی، لازم است با ظرایف فضایل و رذایل اخلاقی، انواع و حالات مختلف آن ها، علل و عوامل پیدایش آن ها و نیز آثار و نتایجشان به درستی آشنا باشد، تا بتواند متربی را در آشنایی با صفات خوب و بد یاری رساند. همچنین لازم است با سنجه های اخلاقی بودن اعمال از دیدگاه اسلام آشنا باشد تا متربی را در تشخیص مصادیق یاری کند. 2. شناخت روحیه ها دومین موضوعی که استاد لازم است از آن آگاهی کافی داشته باشد تا بتواند در صحنه تربیت، قوی و مسلط ظاهر شود، شناخت روحیه ها و خلق و خوی انسان هاست. کسانی می توانند مربی انسان ها باشند که به دردها و درمان ها و به وضع روحیه ها آگاهی داشته باشند

#سلام_امام_زمانم مثل خورشیدکه ازروی تورخصت گیرد با سلامی به شما روز خود آغاز کنم السلام ای پسر فاطمه‌ عادت کردم صبحها چشم دلم‌ رو به شما باز کنم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج