📬 نامه‌ای به مدیر مدرسه پسرم
با سلام
از ما خواسته‌اید تا توقعاتمان را از مدرسه بیان کنیم.
دوست‌تر داشتم به جای پر کردن آن فرم، خواسته‌هایم را در #نامه‌ای برایتان بنویسم:
🔹از پسرم #کار_بخواهید. چون او را هتل نمی‌آورم، به اولین سال دبیرستان می‌فرستم. اجازه دهید بریده‌های کاغذ و تراشه‌های چوب را زمین بریزد اما خودش هم جمع کند.
به بابای مدرسه بگویید مدیون من است اگر بجای پسرم چیزی را #جارو کند.
کاش ماهی یکبار از بچه‌ها بخواهید شیشه‌ها را تمیز کنند، خاک نیمکت‌های کلاسشان را بگیرند.
به پسرم نوبت دهید تا درخت‌ها و گلدان‌های مدرسه را آب دهد و برگ‌های زردشان را بگیرد.
🔹کاش #صبحانه را در مدرسه بخورند و از پسرم بخواهید سفره پهن کند، چای دم کند، نان خرد کند و آخرش هم به همراه بچه‌های دیگر جمع کنند و بشویند.
🔹ای کاش همین اول سال قلم‌مو و رنگ و اسپری دهید تا کلاسشان را خودشان #رنگ‌آمیزی کنند. روی دیوارهایش به سلیقه روزآمدشان چیزهایی بنویسند، خط‌هایی بیندازند.
شاید نشانی از فیلم‌ها، انیمیشن‌ها، فوتبالیست‌ها و ترانه‌هایی که دوست دارند بر دیوار بیفتد و دیوار کلاس، پنجره رهایی باشد.
🔹از پسرم بخواهید شما را #نقد_کند، رفتار و برنامه‌های دبیران و مشاوران و معاونان را.
نترسد از گفتن.
توبیخ نشود از فکر کردن.
از او بخواهید
برای حرف‌هایش دلیل بیاورد و تا قانع نشد دست نکشد.
از مدرسه شما توقع دارم #گفت‌وگو سکه رایج باشد.
رفتارهای پسرم را هم ارزیابی کنید و بخواهید در فضای امن گفت‌وگوی همکلاسی‌ها از دوستانش راه حل‌های کارآمد بگیرد.
این کار موثرتر از تذکر و توبیخ دبیران است.
🔹لطفا به دبیران مدرسه بگویید #جواب_سوال‌های پسرم را ندهند. هر وقت سوال پرسید، کمکش کنند تا خودش دنبال پاسخ بگردد.
🔹بعد از صبحگاه و قبل از شروع اولین زنگ، #پنج_دقیقه را اختصاص دهید تا هر کسی در مدرسه است #کتاب بخواند.
از خود شما گرفته تا تک به تک عوامل اجرایی و دبیران و دانش‌آموزان، کسی با کسی صحبت نکند و هر کس کتابی که دوست دارد بخواند.
مدرسه بشود یک کتابخانه بزرگ.
کتاب‌های درسی نشوند همه دنیایش.
دنیایش را بزرگ کنید.
🔹آقای مدیر، از پسرم بخواهید #داستان بنویسد، شعر بگوید، مقاله بنویسد.
بخواهید برای پژوهش فیلم بسازد، #عکس بیندازد.
برود در آزمایشگاه خطر کند.
به او بگویید #پژوهش فقط در کتابخانه نیست.
برود وسط شهر جستجو کند، سوال بتراشد.
از پسرم بخواهید در کارگاه با چوب و فلز و چکش و اره وسیله بسازد، اختراع کند.
از آنها بخواهید اپلیکیشن بازی طراحی کنند، انیمیشن تولید کنند.
🔹در #بوفه_مدرسه پسرم را دخالت دهید تا در کنار مسوول بزرگسال بوفه شیوه کاسبی را یاد بگیرد، حساب و کتاب و طرز برخورد با مشتری را.
بگذارید خوراکی‌ها را در قفسه بچیند.
بار خالی کند و بعد کارتون‌ها و مقواها را در سطل مخصوص بازیافتی‌ها بیندازد.
🔹هنگام مراسم #نماز یا صبحگاه فضایی شکل نگیرد که به زور و با خواب‌آلودگی، پسر ۱۳ ساله با خدا #مناجات کند.
لحظاتی را شکل دهید که وقتی پسرم با خدا خلوت می‌کند بداند که خدا نزدیک‌ترین است و ارتباط قلبی او با خدا برای خودش تعالی می‌آورد نه اینکه دل مدیر و مربی پرورشی را راضی کند و کارت امتیاز بگیرد.
به او و بچه‌های دیگر اجازه دهید نیایش‌هایی را که به زبان خودشان نوشته‌اند بخوانند.
نیایش‌های ساده که خواسته‌های واقعی خودشا‌ن‌اند و با صداقت هستند.
🔹از معلم‌هایتان بخواهید #قوانین کلاس‌ها را تنهایی وضع نکنند.
از بچه‌ها کمک بگیرند و با هم قانون بگذارند. چون این قوانین را بچه‌ها باید اجرا کنند.
به پسرم حالی کنید به جای آنکه از ضعف و نمره کمِ همکلاسی‌هایش خوشحال شود، احساس بد کند.
کاری کنید تا به جای احساس کمبود از نمره پایینِ خودش از کمک نکردن به دوستانش شرمنده باشد.
🔹از پسرم #نخواهید در همه درس‌ها و مهارت‌ها #نفر_اول باشد.
راستش او هم مثل بقیه بچه‌ها در خیلی کارها کم‌‌استعداد است.
به او بگویید همه آدم‌ها برای همه کارها ساخته نشده‌اند، راه خودت را پیدا کن.
🔹مدیر محترم، به پسرم اجازه دهید #اشتباه_کند، #خراب کند.
بگذارید بارها ویران کند و بسازد.
اشتباه کردن را امتیاز بدهید.
به او بگویید و تاکید کنید:
⛔ فقط یک اشتباه نابخشودنی وجود دارد و آن هم #هیچ_کاری_نکردن و بالتبع #اشتباه_نکردن است.
https://eitaa.com/Tarbiatm
