هدایت شده از بای بای ما رفتیم
خسته از پاسکاری شدن بین انسان ها سوار بر موج گذرا در انتظار ساحل ارامش به زیر باران حزن در قایقی لهیده از جنس جهالت با پارویی به نام امید در اقیانوس دنیا دست و پا میزنم خورشید تقدیر تنها سایه اش را ارزانی ام کرده
در دل اقیانوس طوفانی دنیا نمور و تاریک، من، از همه تاریک ترم دنبال قطعه ای روشن به این ساحل و ان ساحل سر میکشم و افسوس که تنها تاریکی من جاری است. جاری است و روان که ساحل روشنی نیست مگر مغلوب او شده باشد .
کجایی؟
کجایی روشنایی جاری؟
کجایی ساحل ارامش ؟
کجایی سرزمین دوستی ؟
کجایی راهنمای من ؟
کجایی ؟
کجایی؟
کجایی ای من ؟
از استعدادای تاثیر گذارم تواناییم تو آینه ای نوشتن فارسی با هردو دستمه.انگلیسی رو هم با دست مخالف خوب مینویسم. خواستم بدونید نکنه یه وقت شب خوابتون نبره.🗿🤌
دوستان من وقت نمیکنم نقاشیمو کامل کنم و بزارم اینجا. باید اندکی زیاد صبر کنید. آره...