زندگی من مثل شمع خرده‌خرده آب میشود؛ نه، اشتباه می‌کنم. مثل یک کنده هیزمِ تر است که گوشه دیگدان افتاده و به آتش هیزم‌های دیگر برشته و ذغال گشته ولی نه سوخته است و نه تر و تازه مانده فقط از دود و دم دیگران خفه شده. _صادق‌هدایت

01:23 _حرفاتو راست و دروغ دوست دارم قده شعرای فروغ دوست دارم

غم من نخور که دوری، برای من شده عادت

ما همه‌مان تنهاییم و نباید گول خورد، زندگی یک زندان است، زندانهای گوناگون. ولی بعضی‌ها به دیوار زندان صورت می‌کشند و با آن خودشان را سرگرم می‌کنند، بعضی‌ها می‌خواهند فرار بکنند و دستشان را بیهوده زخم می‌کنند و بعضی‌ها هم ماتم می‌گیرند ولی اصل کار اینست که باید خودمان را گول بزنیم. _صادق‌هدایت

04:13 _تویی ای‌ مرغ سپید، عاشق چشمه‌ و رود من گل‌آلوده و تلخ، قطره آبی ته چاه

یادمه؛ چشمای تو

عقرب زلف کجِ بانو کل زندگیمو می‌ارزه