من بهت میگم خوبم و یجوری رفتار
میکنم که فک میکنی الان از خوشحالیی
میمیرم ولی من همون موقعه تو واقعیت
دارم ازحرص ناخونامو تموم میکنم، حتی
تو واقعیت میتونم ازبغض خفه شمم ولی
باز میتونم بشینم ساعتها باهات بگم و
الکی بخندم و تو نفهمی.
فک کنم فقط منم که یادم نمیرهه
با فلانی قهرم و حواسم هست که
نباید روش ریپ بزنم.
من از اون آدمایی هستم که استعداد
اینو دارم اینقد بهت تیکه بندازم تا بیای
به من بگی غلط کردم فقط ولم کن :)