وصیت‌نامه ؛ بسم الله الرحمن الرحیم آخر من کجا و شهدا کجا خجالت ‌میکشم بخواهم مثل شهدا وصیت ‌کنم من ریزه خوار سفره ی آنان هم ‌نیستم،شهید شهادت را به چنگ ‌می‌آورد راه درازی را طی میکند تا ‌به آن مقام می رسد اما من چه ! ‌‌سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و ‌تنم را لخت و کسل کرده ‌حرکت ، جوهره‌ی اصلی انسان است ‌و گناه زنجیر . من سکون را دوست ‌ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ ‌پیروان حق است،سکونم مرا بیچاره ‌کرده . در این حرکت عالم به سمت ‌معبود حقیقی دست و پایم را اسیر ‌خود کرده ‌، انسان کر میشود ، ‌کور میشود ، نفهم میشود ، ‌گنگ میشود و باز هم زندگی میکند . ‌بعد از مدتی مست میشود و عادت ‌میکند به مستی و وای به حالمان اگر ‌‌در مستی خوش بگذرانیم و درد ‌نداشته باشیم . درد را ، انسانِ ‌بی هوش نمیکشد ، انسانِ خواب ‌نمیفهمد ، درد را انسان با هوش ‌و بیدار میفهمد . . ‌راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال ‌شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ ‌مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان ‌را کشتند و ما فقط آن را مخابره ‌کردیم.‌قلب چند نفرمان به درد آمد ؟ ‌چند شب خواب از چشمانمان ‌‌گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟ خدایا تو هوشیارمان کن،تو مرا بیدار ‌کن،صدای العطش میشنوم صدای ‌حرم می‌آید گوش عالم کر است . ‌‌خیام میسوزد اما دلمان آتش نمیگیرد ‌مرضی بالاتر از این چرا درمانی برایش ‌جستجو نمیکنیم،روحمان از بین رفته ‌سرگرم بازیچه دنیاییم . الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما ‌هستیم،مرده‌ام تو مرا دوباره حیات ‌ببخش،خوابم تو بیدارم کن . ‌خدایا ! ‌به حرمت پای خسته ی رقیه (س) به ‌حرمت نگاه خسته ی زینب (س) به ‌حرمت چشمان نگران حضرت ولی ‌عصر(عج) به ما حرکت بده . - شهید‌عباس‌دانشگر؛

:) ؛

نون سنگک رو دیدین ؟ هر چی خام‌تر باشه بیشتر سنگ ‌بهش می‌چسبه ؟ حکایت ماس :) وقتی می‌خوان از کوره دنیا خارجمون ‌کنن اگه نپخته باشیم می‌چسبیم به ‌سنگا و تعلقات دنیا و کندنشون‌مکافاته خوش به حال اونایی که قشنگ پختن ‌و سبک از کوره میان بیرون . .

- برای‌ِغروب‌‌ِجمعه -

برای‌ِدل‌های‌ناآرام ؛

_

- مقصد آسمان است ؛ ‌از حوالی زمین باید جدا شد .

_

_