#ماهور
گاهی حضور یک دوست در جهانت، به مثابهی دستان خداوند است که حرفهات را شنیده و تنهاییات را دیده و حالا به شکل یک رفیق، برایت حمایت و نور فرستاده!
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به معجزهایست که ذره ذره اتفاق میافتد و ذره ذره به آسمان جهانت رنگ میپاشد.
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به آرزوییست که آن را به خدا نگفتهای و برآورده شده!
خدا همیشه به شیوهی خودش مراقب توست و با زمانبندی خودش همه چیز را درست میکند...
@Mahoor_Channel
#کافه_نادری
دوست دارم رهاتر از باران
کل این شهر را قدم بزنم
دوست دارم که فارغ از همهجا؛
سفری ناب را رقم بزنم
دوست دارم زِ یاد من برود؛
هرچه بد کردهاند با دل من
هرچه رفتم ولی زمین خوردم
خواستنها! تلاشِ باطل من...
من دلم حالِ خوب میخواهد
من دلم راحتی، خیالی خوش
دوست دارم کمی قدم بزنم
خستهام... فرصتی، مجالی خوش...
@naderi_cafe | ماهسو
لطفاً اورجینال باشید !
اصلِ اصل !
با خودتان صادق باشید.
جودی گارلند گفتہ است،
همیشه بہترین ورژن خودتان باشید،
به جای اینکه ورژن دوم یک نفر دیگر باشید.
با این جمله زندگی کنید.
جای تنها کسی که میتوانید باشید، خودتان هستید.
و لطفاً از خودتان بپرسید :
اگر آنچه که هستید را دوست ندارید،
چرا بقیه باید دوستتان داشته باشند ؟
اين اصالت و خود بودن،
باعث میشود علاوه بر داشتن حال خوب،
مؤثر و محبوب باشيد.
@U_Yekzan
#ماهور
ای کاش که تمام آدمها حالشان خوب باشد، از پیر گرفته تا جوان، زن یا مرد، بچه یا بزرگسال، تمام آدمها...
کاش حتی در کوتاهترین معاشرتها و حتی رهگذرهای ناشناس خیابان، هیچکس را به بنبسترسیده و غمگین نبینیم! کاش همهی آدمها دلخوشی داشتهباشند و دلگرمی داشتهباشند و گرفتار نباشند و مشکلاتشان خیلی زود حل شود. کاش گرهای اگر به دستمان باز میشود، باز کنیم و باری اگر به دست ما از شانهای برداشتهمیشود، برداریم و اشکی اگر به واسطهی ما لبخند میشود، دریغ نکنیم!
کاش همهی آدمها حالشان خوب باشد و با هر معاشرت، از تماشای برق اشتیاقِ نشسته در چشمها، به زیستن امیدوار شویم...
کاش فقط لبخند باشد و آسودگی باشد و آرامش باشد و لحظات بیدلهره و مساعدی برای عشق ورزیدن...
کاش نگرانی و اندوه، راه رسیدن به دلها را گم کند و خیابان پر باشد از مواجههی آدمهای مهربان و خوشبخت و جهان پر باشد از حضور انسانهایی که زیستنی عزیز و غلیظ و عمیق را تجربه میکنند...
@Mahoor_Channel
#مجله_نایت
تو کتاب شفای زندگی از لوییز هی نوشته بود:
«وقتی کسی مرا ناراحت می کند، از خود می پرسم این فرستاده شده تا چه درس مهمی به من یاد بدهد؟ فاقد کدام ویژگی شخصیتی و روانی هستم که باعث شده متحمل درد و رنج شوم؟! انسانهای عصبانی، آرامش و خونسردی را می آموزند؛ انسانهای تحقیرگر، عزت نفس را به شما می آموزند؛
انسانهای بی احساس، عشق بی قید و شرط را می آموزند؛
و انسانهای لجباز، انعطاف را به شما می آموزند..!»
از امروز تو زندگیتون وقتی رفتار کسی اذیتتون میکنه؛ از خودتون بپرسید اومده تا چه درسی بهتون بده؟! اینجوری خیلی راحت تر با قضیه کنار میایید.
@night_mag