تفسیر سوره_بقره_آیه_۱۶ 🌷🌷أُوْلَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الضَّلَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجرَتُهُمْ وَ مَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ‏ 🌹🌹ترجمه آنان كسانى هستند كه به بهاى (از دست‏ دادن) هدایت، خریدار ضلالت و گمراهى شدند. امّا این داد وستد، سودشان نبخشید و در شمارِ هدایت یافتگان در نیامدند. (ویا به اهداف خود راهى نیافتند.) 🌸🌸تفسیر منافقان، صاحب هدایتى نبودند كه آنرا از دست بدهند. پس شاید مراد آیه این است كه زمینه‏ هاى فطرى و عوامل هدایت را از دست دادند. همچنان كه در آیات دیگر مى‏ خوانیم: «اشتروا الكفر بالایمان» [186] گروهى ایمان را با كفر معامله كردند. و یا «اشتروا الحیوة الدّنیا بالاخرة» [187] آخرت را با زندگى دنیوى معامله نمودند. ویا «والعذاب بالمغفرة» [188] آمرزش و عفو الهى را با قهر و عذاب او معامله نمودند. ⤵️یعنى استعداد ایمان و دریافت پاداش و مغفرت را با اعمال خود از بین بردند. عاقبت، نور الهى دود شد فطرت حق‏ جوى او، نمرود شد . 🌱🍃پيام ها 1⃣منافق، سود و زیان خود را نمى‏ شناسد ولذا هدایت را با ضلالت معامله مى‏ كند. «اشتروا الضلالة بالهدى» 2⃣ انسان، آزاد و انتخاب‏گر است. چون داد و ستد، نیاز به اراده وتصمیم دارد. «اشتروا الضلالة...» 3⃣دنیا همچون بازار است و مردمان، معامله‏ گر و مورد معامله، اعمال و انتخاب‏هاى ماست. «اشتروا... فما ربحت تجارتهم» 4⃣ عاقبتِ مؤمن، هدایت؛ «على هدىً من ربّهم» و سرانجام منافق، انحراف است. «ما كانوا مهتدین» 5⃣ منافقان به اهداف خود راهى نمى‏ یابند. «ما كانوا مهتدین» وبا توجّه به آیات بعد. #تفسیر #بقره

دوستان عزیزم صوت تفسیر استاد قرائتی حتما گوش بدید 🌱

🌸 #آغاز_ولایت_امام_زمان(عج) 💐آغاز امامتت مبارک 💐آقای زمین و آسمونا 🎤 #مهدی_رسولی 👏 #سرود 👌فوق زیبا

🌺 #حکمت_شانزدهم_نهج_البلاغه 👆👆👆

#حکمت_هفدهم_نهج_البلاغه 🌹🌸وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ الرَّسُولِ (صلی الله علیه وآله) "غَيِّرُوا الشَّيْبَ وَ لَا تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ"؟ فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّمَا قَالَ ذَلِكَ وَ الدِّينُ قُلٌّ، فَأَمَّا الْآنَ وَ قَدِ اتَّسَعَ نِطَاقُهُ وَ ضَرَبَ بِجِرَانِهِ؛ فَامْرُؤٌ وَ مَا اخْتَارَ. 🌸🌱از آن حضرت در باره اين سخن پيامبر (ص) پرسيدند كه فرموده بود: رنگ سفيد موى را تغيير دهيد و خود را همانند يهودان مسازيد و او فرمود: اين سخن را رسول اللّه (ص) زمانى فرمود كه مسلمانان اندك بودند، اما اكنون كه دايره اسلام فراخ گرديده و دين استقرار يافته، هركس به اختيار خود است.  

در اینجا دو سؤال پیش مى آید: ◀️ سؤال اول این که ما معتقدیم: «حَلاَلُ مُحَمَّد حَلاَلٌ أَبَداً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَحَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَة; حلال و حرام اسلام تا دامنه قیامت تغییر ناپذیر است». و این اصل با آنچه در این حدیث آمده چگونه سازگار است؟ ◀️ مرحوم مغنیه در شرح نهج البلاغه خود پاسخ خوبى به این سؤال داده است که با توضیحى آن را مى آوریم: احکام شرع دو گونه است: احکامى که بر اساس موضوعات ثابت و فطرى تشریع شده مانند نماز و روزه و حج و... که تغییرپذیر نیست، همچون قوانین ثابتى که در جهان آفرینش حکمفرماست و احکامى که بر اساس موضوعات متغیر وارد شده است که با تغییر موضوع، حکم عوض مى شود; مثلا ما مى دانیم خرید و فروش خون و اعضاى بدن انسان در سابق جزء محرمات بود، زیرا هیچ فایده مباحى نداشت ولى امروز که براى نجات جان مصدومان یا پیوند اعضا آثار حیات بخش دارد کاملاً قابل خرید و فروش به قیمت هاى بالاست. امثال این احکام در میان احکام اسلامى کم نیست. ◀️ مسئله رنگ آمیزى موهاى سفید که در این کلام نورانى به آن اشاره شده است نیز از همین قبیل بوده، زیرا پغمبر اکرم در زمانى که یارانش کم و در میان این عده کم جمعى از ریش سفیدان بودند این دستور را صادر کرد تا چهره پیرمردان جوان شود و سبب ترس دشمن گردد. (علاوه بر این که در روحیه خود آنها نیز اثر مى گذارد و روح جوانى در آنها جوانه مى زند.) ولى هنگامى که شرایط عوض شد و جمعیت مسلمانان آن اندازه فزونى یافت که وجود پیرمردان محاسن سفید در میان آنها تأثیرى در قوت و قدرت مسلمانان نداشت، طبعاً حکم هم عوض مى شود. 🌺🌸 #حکمت_هفدهم_نهج_البلاغه

واضح است که حدیث «حَلالُ مُحَمَّد» اشاره به بخش اول است. شبیه این موضوع چیزى است که در بعضى از روایات آمده است که از امام باقر(علیه السلام) سؤال شد که ما شنیده ایم پیغمبر (و یارانش) در طواف با سرعت و شبیه دویدن حرکت مى کردند آیا ما هم این گونه عمل کنیم و یا به طور معمولى راه برویم؟ آن بزرگوار پاسخ دقیقى به این سؤال دادند، فرمودند: پیغمبر اکرم این دستور را در ماجراى حدیبیه داد تا قریش چابکى آن حضرت و یارانش را ببینند (و بترسند) ولى جمعى از عامه به سبب غفلت از این موضوع که این یک حکم موقت و در شرایط خاصى بوده است هنوز این کار را ادامه مى دهند ولى من و پدرم در طواف راه مى رویم». #حکمت_هفدهم_نهج_البلاغه