#پندانه
✅اندازه قلبت را بسنج
✍میگویند قلب هرکس به اندازهٔ مشت بستهٔ اوست.
اما من قلبهایی را دیدهام که به اندازهٔ دنیایی از «محبت» عمیقند.
دلهای بزرگی که هیچوقت در مشتهای بسته جای نمیگیرند و مثل غنچهای با هر تپش شکفته میشوند.
دلهای بزرگی که مانند کویر نامحدودند و تشنه، تا اینکه ابر محبت ببارد.
در عوض دلهایی هم هستند که حتی از یک مشت بسته هم کوچکترند.
دلهایی که شاید بتوانند وسیع باشند، اما بیش از یک بند انگشت هم عمق ندارند.
و تو هر وقت خواستی بدانی قلبت چقدر بزرگ است، به دستت نگاه کن، وقتی که مهربانی را به دیگران تعارف میکنی...
.🌺🌸🍃🌺🌸🍃🌺🌸🍃🌺🌸🍃🌺🌸🍃
اربابِ لقمان به او دستور داد که در زمینش، برای او کنجد بکارد.
ولی او جُو کاشت.
وقتِ درو، ارباب گفت:
چرا جُو کاشتی؟!
لقمان گفت: از خدا امید داشتم که برای تو کنجد برویاند.
اربابش گفت: مگر این ممکن است؟!
لقمان گفت: تو را می بینم که خدای تعالی را نافرمانی می کنی و در حالی که از او
امید بهشت داری. لذا گفتم شاید آن هم بشود.
آنگاه اربابش گریست و او را آزاد ساخت.
در زندگی هر چه بکاریم همان را برداشت میکنیم.
امید و عشق و محبت
یا نفرت و کینه و حسادت
.🌺🌸🌺🌸🌺🍃🍃🍃🍃🌸🌺🌸🌺
کی این جمله (اگه کسی فقیر بدنیا بیاد تقصیر خودش نیست ولی اگه فقیر از دنیا بره تقصیر خودشه ) رو کرده تو مخ بعضیا که هی طوطی وار تکرار میکنن بدون اینکه فکر کنن
چرا به اون کسی که ناموفق بوده بهش حس شرم و خجالت و اضطراب میدیم
ناموفق بودن عوامل زیادی داره فقط یه بخشیش دست خود آدمه.
یه تفسیری هست در مورد فراموش کردن آدمی که عاشقش هستی؛ میگن مثل چراغ روشن تو روز میمونه، نمیبینیش، فکر میکنی فراموش کردی اما شبا یهو روشنیش همه جارو میگیره.