📝مختصری از زندگانی حضرت زینب (سلام الله علیها)
حضرت زینب (سلام الله علیها)، دختر امیرالمومنین (علیه السلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) که در سال پنجم یا ششم هجری در مدینه متولد شد. وی همسر عبدالله بن جعفر بود و در واقعه کربلا با دو فرزندش در کنار برادرش امام حسین (علیه السلام) حضور داشت. فرزندانش در این جنگ به شهادت رسیدند. با پایان یافتن جنگ، وی و دیگر بازماندگان کاروان امام (علیه السلام) به اسارت درآمدند و به کوفه و از آنجا به شام برده شدند. خطبه‌های او در کوفه و شام (در مجلس یزید)، معروف است. وی در سال ۶۲ قمری بر اثر آزار و اذیتها به شهادت رسید .
همسر و فرزندان
زینب در سال ۱۷ ق. با عبدالله فرزند جعفر طیار ازدواج کرد و از وی چهار پسر داشت به نام‌های: علی، عون، عباس، محمد؛ و یک دختر به نام ام کلثوم. عون و محمد در واقعه کربلا به شهادت رسیدند.
معاویه برای فرزندش یزید از ام کلثوم خواستگاری کرد ولی امام حسین (علیه السلام) او را به همسری پسر عمویش قاسم بن محمد بن جعفر بن ابی طالب درآورد.
حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ‌گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد
نسب، ولادت، نام، لقب و کنیه
زینب دختر امام علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) است. معروف‌ترین نام وی زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر» آمده و معنای دیگر آن «زین اب» یعنی «زینت پدر» است.
مدخل حضرت زینب (سلام الله علیها) را در ویکی حسین بخوانید
حضرت زینب (سلام الله علیها) در پنجم جمادی الاولی در سال پنجم یا ششم هجرت، در مدینه دیده به جهان گشود.
بر اساس روایات متعدد، نام‌گذاری حضرت زینب (سلام الله علیها)، توسط پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) صورت گرفت. گفته شده است که جبرییل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسانده است.
هنگامی که پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) قنداقه وی را طلبید، او را بوسید و فرمود:
«به حاضران و غایبان امّتم وصیت می‌کنم که حرمت این دختر را پاس بدارند. همانا وی مانند خدیجه کبری (سلام الله علیها) است.»
برای وی، القاب فراوانی نقل شده است، همانند عقیله بنی هاشم، عالمه غیرمعلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، کامله، عابده آل علی، معصومه صغری، امینه اللّه، نائبه الزهرا، نائبه الحسین، عقیله النساء، شریکه الشهداء، بلیغه، فصیحه، و شریکه الحسین.
وی را به سبب سختی‌های بسیاری که در زندگی دید (درشهادت جدش پیامبر (صلی الله علیه وآله)، درشهادت و سختی‌های مادرش، شهادت پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام)، شهادت برادرش امام مجتبی (علیه السلام)، فاجعه کربلا و شهادت برادرش امام حسین (علیه السلام) و دو فرزندش و دیگر بستگان و سایر شهدا، و به اسارت رفتن در کوفه و شام) ام المصائب نیز لقب داده‌اند.
ویژگی‌ها، فضایل و مناقب
علم و سخنوری
سخنان و خطبه‌های وی در کوفه و همچنین در دربار یزید، که همراه با استدلال به آیات قرآن بود، بیانگر دانش او است. وی احادیثی از حضرت علی (علیه السلام) و مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها) نقل کرده است.محمّد بن عمرو، عطاء بن سائب، فاطمه بنت الحسین و دیگران از وی حدیث نقل کرده‌اند.
زینب هنگام حضور امیرالمؤمنین (علیه السلام) در کوفه برای زنان آنجا تفسیر قرآن ارائه می‌داد.
سخنوری وی برای شنوندگان یادآور خطبه‌های پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) بوده است. سخنانش در کوفه و مجلس یزید و نیز گفتگوهای وی با عبیدالله بن زیاد، بی‌شباهت به خطبه‌های امام علی (علیه السلام) و خطبه فدکیه مادرش زهرا (سلام الله علیها) نیست.
حضرت زینب (سلام الله علیها) در فصاحت و بلاغت و زهد و عبادت و فضیلت و شجاعت و سخاوت شبیه ترین مردم به پدر خود علی ـ علیه السلام ـ و مادر خود فاطمه ـ سلام الله علیها بود.
ایشان بانوی خردمندی است که قدرت شگرفی در پاسداری از آرمانهای قیام عاشورا داشت.
هنگام سخنرانی وی در کوفه، پیرمردی در حالی که می‌گریست، گفت:
«پدر و مادرم فدای ایشان که سالخوردگانشان بهترین سالخوردگان و کودکان ایشان بهترین خردسالان، و زنانشان بهترین زنان و نسل آنان والاتر و برتر از همه نسل‌هاست.
عبادت
حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) صبر و استقامت
در روز عاشورا، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:
«بار خدایا! این اندک قربانی و کشته در راه خودت را از ما (خاندان پیامبر) بپذیر.»
وی بارها جان امام سجّاد (علیه السلام) را از مرگ نجات داد؛ از جمله در مجلس ابن زیاد، پس از احتجاج امام سجاد(علیه السلام) با ابن زیاد، وی دستور کشتن امام را صادر کرد. در این هنگام حضرت زینب (سلام الله) دست در گردن فرزند برادر انداخت و فرمود: «تا زنده‌ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.»
اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد. شب زنده‌داری وی حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد. فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) می‌گوید:
«در شب عاشورا، عمّه‌ام پیوسته در محراب عبادت ایستاده بود، نماز و نیایش داشت و پیوسته اشک‌هایش سرازیر می‌شد.»
ارتباط حضرت زینب (سلام الله علیها) با خداوند آنگونه بود که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود:
«یا اختی لا تنسینی فی نافله اللیل»[ «خواهرم! مرا در نمازهای شب، فراموش نکن.»
حضرت زینب(سلام الله) در کنار بدن امام حسین (علیه السلام)، رو به سوی مدینه نمود و خطاب به پیامبر(صلی الله علیه و آله) چنین گفت:
«وا محمّداه! بَناتُک سَبایا وَ ذُرّیتُک مُقَتّله، تسفی علیهم رِیحُ الصّبا، و هذا حُسینٌ مجزوزُ الَّرأسِ مِنَ القَفا، مَسلُوبُ العمامِهِ و الرِّداء...»
«ای پیامبر! اینان دختران شمایند که به اسیری می‌روند. اینان فرزندان شمایند که با بدن‌های خونین، روی زمین افتاده‌اند و باد صبا بر پیکر آنان می‌وزد! ای رسول خدا! این حسین است که سرش را از قفا بریده‌اند و عبا و ردایش را به غارت برده‌اند. پدرم فدای کسی که سپاهیان او را غارت کردند، سپس خیمه‌گاهش را سرنگون ساختند! فدای آن مسافری که دیگر امید بازگشتش نیست!»
در واقعه کربلا با دو فرزندش در کنار برادرش امام حسین (علیه السلام) حضور داشت. فرزندانش در این جنگ به شهادت رسیدند. پس از شهادت برادرش امام حسین(علیه السلام) به همراه دیگر بازماندگان کاروان امام(علیه السلام) به اسارت درآمد. زینب(سلام الله علیها) و دیگر اسیران کربلا را به کوفه و از آنجا به شام بردند و آزار و اذیتهائی که در زمان اسارت کشید خود را سپر همه اسیران میکرد
سخن‌ها و ناله‌های وی، دوست و دشمن را تحت تأثیر قرار داد و همگان را به گریه واداشت.
خطبه منطقی حضرت زینب (سلام الله علیها) در مجلس یزید، حاضران را سخت تحت تأثیر قرار داد، به گونه‌ای که یزید نسبت به اسرا،اندکی نرمش و انعطاف نشان داد و از هرگونه واکنش سخت پرهیز نمود
پس از مدتی حضرت زینب (سلام الله علیها) بر اثر جراحتها و آزار و اذیت شدن در راه اسارت از کربلا تا شام ویران گرفتار تب شد و هر لحظه بیماری او شدت یافت. روزی حضرت زینب (سلام الله علیها) به همسر خود عبدالله فرمود: «بستر مرا به زیر آفتاب در حیاط قرار بده!» عبدالله می‌گوید: «به این وصیت عمل كرده و او را در حیاط جای دادم كه متوجّه شدم چیزی را روی سینه خویش قرار داده و مدام زیر لب حرفی می‌زند. پس به او نزدیك شدم، دیدم پیراهنی پاره پاره و خونین كه یادگاری از برادرش حسین (علیه السلام) بود روی سینه نهاده ناله می کند و همینطور بود كه بر حریم اهل بیت پیامبر وارد گشت و جان به جان آفرین تسلیم نمود و به شهادت رسید
#یا_زینب_ڪبرے_س🥀
ما رأیٺ الاجمیلا چون نمایان مےشود
بانگاه زینبے عالم گلستان مےشود
هرڪسے ڪه ساخٺ سبڪ زندگے را زینبے
زن اگر باشد یقیناً مرد میدان مےشود
#أم_المصائب🥀
#وفات_حضرت_زینب(س)🥀
#تسلیت_باد🥀