🌷 امام حسین(علیه السلام) : ✍ هرکس زبانش راستگو باشد ، کردارش پاکیزه گردد و هرکس نیت خیر داشته باشد ، روزیش فراوان و هرکس با زن و بچه اش خوش رفتار باشد عمرش طولانی مي شود 📚( ارشاد القلوب ، ج ١ ، ص ٣٢٣) ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

متن کوتاه – کپشن نوزدهم پرهیز از سخت گیری های نابجا 🔷حضرت در وصیتی به فرزندش محمد حنفیه می فرماید : «وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا يَعْرِفْنَ غَيْرَكَ فَافْعَلْ وَ لَا تُمَلِّكِ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا فَإِنَّ ذَلِكَ أَنْعَمُ لِحَالِهَا وَ أَرْخَى لِبَالِهَا وَ أَدْوَمُ‏ لِجَمَالِهَا فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ وَ لَا تَعْدُ بِكَرَامَتِهَا نَفْسَهَا ».[1] (اگرمیتوانی چیزی را بیش از توان زن بر او تحمیل نکنی ؛ انجام بده .چرا که این باعث دوام زیبایی وراحتی خیال و حال خوش او خواهد بود.چون زن بمثابه گل است نه قهرمان ، پس با او در هرحال مدارا کن ). ➰➰➰➰➰ [1] . الآداب الدينية للخزانة المعينية / ترجمه عابدى؛ ص113. و تحف العقول ؛ ص87 . ➰➰➰➰➰➰ متن کوتاه – کپشن بیست و یکم تدبیر در زندگی ♨️تدبیربه معنای فکر کردن درباره فرجام هرکاری است قبل از انجام دادن آن. ⭕️تدبیر در هر امری ضرورتی انکارنا پذیردارد. برخوداری گفتارورفتار وکنش و واکنش های انسان ازتدبیر حکم عقل وشرع می باشد.اما دراین مقال توجه ما در بعد اقتصاد خانواده است. «صَلَاحُ الْعَيْشِ التَّدْبِير».[1] (مصلحت زندگی با تدبیر تامین می شود). « مِلَاكُهُ (العیش)حُسْنُ التَّدْبِير ».[2] (ملاک زندگی خوب حسن تدبیر است). 🔹ایشان سوء تدبیر را آفت زندگی معرفی می فرماید : «آفَةُ الْمَعَاشِ سُوءُ التَّدْبِير».[3] ( آفت زندگی بد اندیشی در زندگی است ). ⭕️عدم برنامه ریزی صحیح پیرامون دخل وخرج های زندگی سبب ابتلای به انواع آسیب ها است.هزینه های بجا و به اندازه می تواند شادابی خانواده نقش سرنوشت سازی بازی کند.وازآن طرف بی تدبیری اضمحلال خانواده را در پی دارد. 🔹«سَبَبُ التَّدْمِيرِ سُوءُ التَّدْبِير».[4] راغب تدبیر را« فرا رسيدن و داخل شدن مرگ و هلاكت بر چيزى‏ معنا می کند».[5] « سُوءُ التَّدْبِيرِ مِفْتَاحُ الْفَقْر».[6] (سوء تدبیر کلید فقر است ). [1] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص354. [2] . همان مدرک . [3] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص354. [4] . همان مدرک . [5] . ترجمه مفردات راغب، ج‏1، ص686. [6] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص354. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

متن کوتاه – کپشن بیست ودوم قناعت 🔆« قناعت به اندك اكتفا كردن و راضى بودن از امور گذرنده دنيوى و عوارضى كه نيازمند به آنهاست، مى‏گويند: قَنِعَ‏، يَقْنَعُ‏، قَنَاعَةً و قَنَعَاناً: در وقتى كه كسى راضى و خشنود شود».[1] 💠قناعت در زندگی مشترک و درآرامش و پایندگی نهاد خانواده اصلی اصیل به شمار می آید، که نباید ازآن غافل شد . ✳️ تنوع امکانات آسایشی در دنیا و نیز وجود اختلاف طبقاتی در جامعه ، چه بسا هر انسانی را وسوسه کرده و او را بسوی خواسته های بیشتر وبهتر سوق دهد . واین شیوه زندگی در تزلزل و نابسامانی خانواده تاثیربه سزائی دارد. 🔳حضرت علی علیه غ قناعت را دارائى تمام نشدنی دانسته که می توان با آن زندگی مسالمت آمیزی داشت : « لَا كَنْزَ أَغْنَى مِنَ الْقَنَاعَةِ وَ لَا مَالَ أَذْهَبُ لِلْفَاقَةِ مِنَ الرِّضَى بِالْقُوتِ وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ الْكَفَافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ وَ الرَّغْبَةُ مِفْتَاحُ النَّصَبِ‏ وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ وَ الْحِرْصُ وَ الْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَوَاعٍ إِلَى التَّقَحُّمِ فِي الذُّنُوبِ وَ الشَّرُّ جَامِعُ مَسَاوِئِ الْعُيُوبِ ».[2] ( كسى كه به اندازه كفايت زندگى از دنيا بردارد به آسايش دست يابد، و آسوده خاطر گردد، در حالى كه دنيا پرستى كليد دشوارى، و مركب رنج و گرفتارى است، و حرص ورزى و خود بزرگ بينى و حسادت، عامل بى‏پروايى در گناهان است، و بدى، جامع تمام عيب‏ها است ). 🔳همچنین پیرامون تاثیر قناعت در زندگی می فرمایند : « كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً ».[3] (قناعت يعنى فرمانروايى و سرورى‏). 🔷از ایشان در مورد تفسیر آیه مبارکه { فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةًطَيِّبَةً}[4] سوال شد ، فرمودند : « هِيَ الْقَنَاعَةُ ».[5] (منظور از«حیات طیبه» قناعت در زندگی است ). 🔷ایشان از قناعت بعنوان گواراترين زندگانى تعبیر می کنند:«الْقَناعَةُ أَهْنَأُ عَيْشٍ».[6] واین اهمیت قناعت درزندگی و نقش آن در پایداری و استحکام استوانه های خانواده را می رساند.   قناعت در سیره امام علی علیه السلام   💢«گاهی حضرت امیرعلیه السلام درمواقع بی پولی رویه ای بکار می بردند که معمولاً بسیاری از مردم آنگونه عمل نمی کنند آنهم صبر کردن تا زمانیکه پولی بدست ایشان برسد در حالیکه افراد معمولاً با قرض کردن ویا خرید نسیه مانند ایشان عمل نمی کنند، نمونه ای از عمل حضرت اینگونه نقل گردیده است : «رُوِيَ‏ أَنَّ عَلِيّاً علیه السلام اجْتَازَ بِقَصَّابٍ وَ عِنْدَهُ لَحْمٌ سَمِينٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَذَا اللَّحْمُ‏ سَمِينٌ‏ اشْتَرِ مِنْهُ فَقَالَ لَهُ لَيْسَ الثَّمَنُ حَاضِراً فَقَالَ أَنَا أَصْبِرُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ لَهُ أَنَا أَصْبِرُ عَنِ اللَّحْم‏».[7] (روایت شده است روزی امیرمؤمنان علیه السلام از مقابل قصابی عبور می کردند، قصاب به حضرت عرض می کند: ای امیرمؤمنان گوشت خوبی است از آن بخرید اما حضرت می فرمایند: پولی برای خرید ندارم قصاب عرض می کند من برای گرفتن پولش صبر می کنم. حضرت می فرمایند: من در برابر خوردن گوشت صبر می کنم). ➰➰➰➰➰➰ [1] . ترجمه مفردات راغب، ج‏4،ص252 . [2] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، ص 541 . [3] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، قصار 229 ، ص 508 . [4] . نحل / 97. [5] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، قصار 229 ؛ ص 509 . [6] . عيون الحكم و المواعظ؛ ص23. تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص393. [7] . إرشاد القلوب إلى الصواب؛ ج‏1 ؛ ص119. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

متن کوتاه_ کپشن بیست و سوم دوری از لجاجت «ايَّاكَ و... ِاللَّجاجَةَ فيها اذا تَنَكَّرَتْ ».[1] (از لجاجت در امور مبهم برحذر باش). ♨️يکي ازصفات اخلاقي که سبب سازگاري مي شود،دوري ازلجاجت است. لجاجت وناسازگاري همسران ، تزلزل نظام خانواده و بي ثباتي خانواده را موجب مي شود. ♨️«لجاجت، به معناي تکرار عمل و ادامه دادن آن در موردي است که مطابق ميل طرف مقابل نباشد و با ميل و خواست او مخالف باشد. از مصداق هاي لجاجت، ادامه دادن عمل پس از باز داشته شدن از آن و تکرار کلام پس از انزجار شنونده است. بر اين اساس، در معناي لجاجت دو قيد وجود دارد:   تکرار عمل   💢ادامه دادن به کاري که مخالف ميل طرف مقابل است».[2] ✅بنابراين اصرار و پافشاري بر هر مطلبي لجاجت نيست؛ بلکه منظور از لجاجت آن است که«فرد پس از آشکار شدن حق، باز هم بر سخن باطل يا عمل نادرست خود پاي فشارد و با تمسک به بهانه ها و عذرهاي واهي و سخنان دور از منطق، از پذيرش حق سرباز زند»[3] و با خود پسندي در برابر طرف مقابل ايستادگي کند. ✅با توجه به مفهوم لجاجت روشن مي شود که اين رفتار نامطلوب، آثار مخربي در روابط اجتماعي - به ويژه در روابط همسران - بر جا مي گذارد.   ضعف تدبير ⭕️از آن جا که مهم ترين هدف لجوج انجام دادن عمل مخالف ميل طرف مقابل است، توجه چنداني به درستي و نادرستي عمل لجوجانه خويش ندارد و صرفاً درصدد است با تکرار عمل، اسباب ناخشنودي طرف مقابل را فراهم سازد. ⭕️در چنين شرايطي، قدرت تصميم گيري و انديشه درست از فرد سلب مي شود و بدون آن که بداند رفتارش چه پيامدي دارد، دست به اعمالي مي زند که خود نيز آن ها را پسنديده نمي داند. 🔹اميرالمؤمنين علیه السلام لجوج را فاقد قدرت تصميم گيري دانسته و فرموده اند : « اللَّجُوجُ‏ لَا رَأْيَ‏ لَهُ».[4] ( لجوج از انديشه ونظر برخوردار نيست). وباز فرموده اند : « اللَّجَاجُ‏ يُفْسِدُ الرَّأْي‏».[5] (لجاجت رأي و انديشه را تباه مي کند).   بسترسازي زشتي ها ⭕️نبود قدرت تصميم گيري، خود به خود زمينه را براي سقوط لجوج در ورطه بدي ها فراهم مي کند. «ثمرة اللّجاج‏ العطب‏».[6] (هلاکت پيامد لجاجت است).   درگيري ⭕️کسي که بر مرکب لجاجت سوار است، هم ديگران را به زحمت و سختي مي اندازد و هم خود را گرفتار مي کند. 💢 در محيط خانواده نيز همسر لجوج از اعمال لجاجت بار خود لحظاتي به لذت کاذب دست مي يابد؛ ولي از آن جهت که بايد هزينه ي اين برخورد را بپردازد، آينده پر زحمتي را براي خود رقم مي زند. 🔹لجاجت همسر، زمينه ساز درگيري فرد مقابل مي شود و حتي کار به جنگ دو طرف مي کشد : «اللَّجَاجُ‏ مَثَارُ الْحُرُوبِ».[7] (لجاجت بر انگيزاننده جنگ است). «اللَّجَاجُ‏ يُنْتِجُ‏ الْحُرُوبَ‏ وَ يُوغِرُ الْقُلُوبَ‏ ».[8] (لجاجت ورزیدن به بار آورنده ی ستیزه جویی ها است و دل ها را کینه توز می کند). ✅ريشه يابي بسياري از نزاع هاي خانوادگي اين حقيقت را روشن مي سازد که لجاجت و پافشاري بيش از حدّ يکي از طرفين، به پديد آمدن چنين صحنه هاي تلخي مي انجامد.   فقدان منزلت ⭕️آسيب ديگري که از ناحيه لجاجت متوجه لجوج مي شود، کاهش منزلت اجتماعي است. انعطاف ناپذيري و لجاجت سبب زشتي و بدنامي مي شود. « اللَّجَاجُ‏ يَشِينُ‏ النَّفْس‏».[9] (لجاجت باعث زشتي نفس مي شود). زن يا شوهر لجوج علاوه بر آنکه منزلت خود را در برابر همسر و فرزندان از دست مي دهد، ارزش خويش را ميان خويشان نيز به شدت کاهش مي دهد. با توجه به اين آثار زيانبار است که پيشواي اوّل شيعيان جهان مي فرمايد: «خَيْرُ الْأَخْلَاقِ‏ أَبْعَدُهَا عَنِ‏ اللَّجَاج‏ ».[10] (بهترين خصلت ها، دورترين آنها از لجاجت است).   لجاجت منشأ گرفتاری ها «مَنِ اسْتَطَاعَ أَنْ يَمْنَعَ نَفْسَهُ مِنْ أَرْبَعَةِ أَشْيَاءَ فَهُوَ خَلِيقٌ بِأَنْ لَا يَنْزِلَ بِهِ مَكْرُوهٌ أَبَداً قِيلَ وَ مَا هُنَّ قَالَ الْعَجَلَةُ وَ اللَّجَاجَةُ وَ الْعُجْبُ وَ التَّوَانِي‏».[11] ( هر كسى بتواند خود را از چهار چيز نگاه دارد، شايسته است كه هيچ گزند و آسيبى نبيند.گفتند : آن چهار چيز كدام است؟ فرمود : «شتاب در كارها، لجاجت‏ و سرسختى، خودپسندى و سستى ورزيدن).    . ➰➰➰➰➰➰   [1] . نهج البلاغة ، همان مدرک ؛ ص 444. [2] . التحقيق في کلمات القرآن الکريم، ج 10، ص 167 . [3] . پيام قرآن، ج 2، ص 35 . [4] . عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ؛ ص41 . [5] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص65 . [6] . غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص326 . [7] . عيون الحكم و المواعظ ؛ ص39 . [8] . همان مدرک ؛ ص52 . [9] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم؛ ص464 . [10] . همان مدرک ؛ ص463. [11] . بحار الأنوار ؛ ج‏75 ؛ ص43. ➰➰➰➰➰➰ #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

متن کوتاه – کپشن بیست و چهارم وجود روحیه مشورت درمیان اعضای خانواده   🔷اهمیت مشورت و نظرخواهی از دیگران ؛ حکم عقل است وهرعاقلی این اصل را قبول دارد. «حَقٌ‏ عَلَى‏ الْعَاقِلِ‏ أَنْ‏ يُضِيفَ‏ إِلَى‏ رَأْيِهِ‏ رَأْيَ الْعُقَلَاءِ وَ يَجْمَعَ إِلَى عِلْمِهِ عُلُومَ الْحُكَمَاء».[1] ( سزاوار انسان خردمند است كه رأى خردمندان را بر رأى خويش بيفزايد، و دانش و آگاهى خويش را با به دست آوردن دانش حكيمان و دانايان افزون سازد). 🔷مشورت از چنان ارزشی برخوردار است که خداوند آن را از شاخصه های ایمان مطرح کند : {وَ أَمْرُهُمْ شُورى‏ بَيْنَهُمْ}[2] 🔷مرحوم علامه طباطبائی در ذیل این کریمه می نویسد : «كلمه" شورى" به معناى آن پيشنهاد و امرى است كه در باره‏اش مشاوره شود. و بنا براين معناى آيه چنين مى‏شود : "مؤمنين آنهايند كه هر كارى مى‏خواهند بكنند، در بينشان شورايى مى‏شود كه پيرامونش مشورت مى‏كنند" . 🔷 و از گفتار بعضى از [مفسرین] برمى‏آيد كه كلمه" شورى" مصدر است، و بنا به گفته آنان معنا چنين مى‏شود: 🔷" كار مؤمنين مشاورت در بين خويش است". و به هر حال چه به آن معنا باشد و چه به اين معنا، در اين جمله اشاره‏اى است به اينكه مؤمنين اهل رشدند، و كارى مى‏كنند كه در واقع هم بايد بكنند، و در به دست آوردن و استخراج رأى صحيح دقت به عمل مى‏آورند، و به اين منظور به صاحبان عقل مراجعه مى‏كنند».[3] «لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَة».[4] (هیچ پشتیبانی چون مشورت نیست). 🔹ایشان مشورت را روشنی بخش راه درست و تک روی را مخاطره آمیز می دانند : «الِاسْتِشَارَةُ عَيْنُ الْهِدَايَةِ وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ‏ اسْتَغْنَى‏ بِرَأْيِهِ‏».[5] (نظر خواستن عين هدايت است؛ و هر كه خود را از نظر ديگران بينياز ببيند به مخاطره افتد). 🔹حضرت على (ع) در امور خانواده و مسائل مهم با فاطمه زهرا (س) مشورت مى نمود[6]و فاطمه (س) نيز در نهايت تواضع با ايشان همراهى مى كرد.براي نمونه، در مسئله مهمي، فاطمه (س) به علي (ع) مي گويد: «خانه، خانه توست و من همسر تو هستم؛ هر آنچه مي خواهي انجام بده».[7] ✅وجود چنین روحیه و روندی درمیان اعضای خانواده آثارمبارکی دارد : الف) تکریم یکدیگر 🔷انسان وقتی کسی رامورد مشورت و دخالت درامری قرار می دهد ؛به تبع آن ویا به عبارت بهتر، درعین حال وحین قال به اواحترام وکرامت قائل می شود.چون هیچ کس ازکسی که ارزشی برایش قائل نیست ؛ نظرنمی خواهد. ب) ایجاد احساس شخصیت در فرزندان 🔷اگر درخانواده ای فرزندان مورد مشورت قرار گیرند؛ این طرزتلقی در آنها بوجود خواهد آمد که افرادی مهم و نیز نظرات شان هم دارای ارج می باشد.واین دررشد عقلانی وشخصیتی آنان نقش به سزائی دارد. ج) ایجاد الفت و رأفت 🔷مشاوره به لحاظ اجتماعی بودن و در کنار هم قرار گرفتن و تخاطب جمعی سبب انس والفت و محبت درمیان اعضای خانواده خواهد شد. واین انس و هم گرایی نتیجه فرزند صالح است : « الْأُنْسُ فِي ثَلَاثَةٍ ... وَ الْوَلَدِ الصَّالِحِ‏ ...‏».[8] (انس والفت در سه چیز است ؛ یکی ار آنها فرزند صالح می باشد). د) هماهنگی وهم سویی در زندگی 🔷در مشورت با جمع بندی نظرات همه ؛ وحدت و هماهنگی وهم سویی در محیط خانه وخانواده به وجود می آید که ازتشتت و دل نگرانی و فشارهای روحی و روانی جلوگیری می کند.    . ➰➰➰➰➰➰   [1] . عيون الحكم و المواعظ ؛ ص232 . الحياة ، ترجمه احمد آرام ؛ ج‏1 ؛ ص314. [2] . شورا/ 38 . [3] . الميزان في تفسير القرآن، ج‏18، ص: 63. [4] . نهج البلاغة ، همان مدرک ؛ ص 478. [5] . نهج البلاغة ، همان مدرک ؛ ص 506. [6] . دشتي، محمد، نهج الحياة، ص 164 - 167.(منبع) [7] . بحارالانوار، ج 43، ص 198. [8] . تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص405. ➰➰➰➰➰➰ #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

داستان کوتاه اول 💢«بعدی» شخصیتی است که در زمانه پسرعمویش سعدی زندگی می‌کرده است. او در واکنش به کتاب پسرعمویش، «گلستان» کتابی می‌نگارد و نام آن را «باغچه» می‌نامد. باغچه بعدی تا سال‌ها ناشناخته بوده و به تازگی نسخه‌هایی از آن پیدا شده است. این کتاب به طرز عجیبی به مباحث مورد ابتلای جامعه ما پرداخته و برای مردم ما قابل استفاده است. باغچه بعدی، پر از طنز و شیرین‌سخنی است. این حکایات دنباله‌دار بیانگر رویدادهای نوروز 1401 از زبان بعدی است.   خرید شب عید شبی از لیالی آخر سال، در منزل نشسته و به سود و زیان تجارت خویش در سنه‌ای که گذشت می‌اندیشیدم که صدای همسرم، طناب تمرکزم پاره کرد: «بعدی جان! شب عید نزدیک است. دخل حجره‌ات را بده تا دخلت را نیاورده‌ام» به او گفتم: «ول کن این حرف‌ها را. ناهار خوردی یا نه؟» جواب داد: «بعدی جان! بحث را عوض نکن. دخلت را بده» بالاجبار هر چه داشتم برداشتم و به سوی بازار راه افتادیم. تنها بزاز بازار، میرزا ابراهیم بود. از آب کره می‌گرفت و دست به آب نمی‌رفت؛ مبادا گرسنه شود. بانو، پارچه‌ای پسندید که تولید دیار خودمان بود. ابراهیم تعریف و تمجید کرد: «عالی است. برای  پدر و برادر خویش برده‌ام. بالاتفاق پسندیده‌اند.» مردک چنان پول‌پرست است که ما را چون خودش درازگوش می‌بیند. قیچی را برداشت که ببرد ناگهان باجناق حقیر که بزرگ دربار است و دستش به دهان که هیچ به فرق سرش می‌‌رسد و در سکه می‌غلتد وارد شد. خواهر عیال، بی‌ سلام و احوال‌پرسی، افاضه فرمود: «گران‌ترین جنس مغازه را خواهانم» میرزا ابراهیم بلافاصله بُرد یمانی‌ای آورد که به عمرم ندیده بودم. لطافتش لطیفه‌طور بود و ظرافتش ظریف را به خاطر می‌آورد. البته از نوع غیر سیاسی‌اش. خواهر زوجه بلافاصله پسند کرد و باجناق کارت کشید ... عذرخواهم کیسه‌ای سکه داد. پارچه را برداشتند و از حجره ابراهیم بیرون رفتند. حال که جرقه آتش نزاع میان من و همسر روشن شده بود گویا ماموریت پایان یافته بود. خروج آنان از حجره همان و خروج زوجه بر من همان. چنان بر سرم فریاد کشید که میرزا ابراهیم زهره ترکاند و پته‌کنان گفت: «همشیره! حجره از آن‌تان. من می‌روم نماز» هر چند که ابراهیم به تارک‌الصلاة بازار معروف بود به روی خویش نیاوردم و آبرویش نبردم. پیش از خروج ابراهیم، زوجه مغازه را خشمگینانه ترک گفت. گویی تیری آتشین که از کمان جنگجویی رها می‌شود. من نیز محزون و مغموم از مغازه بیرون زدم. کمی که خسته شدم سوی منزل راه افتادم؛ بلکه آتش خشمش فروخفته باشد یا علی الاقل با کمربند نزند و به دمپایی و دم جاروب اکتفاء ورزد. در را که باز کردم صحنه‌ای دیدم که مو بر تنم سیخ شد، چنان که خلائق بعد از دیدن قیمت ما یحتاج یومیه. چه می‌بینم؟ واقعی است؟ خدا می‌داند. ادامه دارد  داستان کوتاه دوم خانه تکانی 💢آن چه دیدم تعجبم فزون کرد و شگفتی‌ام برانگیخت. زوجه که تا سال‌های پیش در ایام عید دست به سیاه و سفید نمی‌زد و چون امیر امارت بر تخت صدارت می‌نشست و با من چو غلامان حبشی رفتار می‌کرد و این بشوی و آن بساب می‌فرمود از نردبان چوبی بالا رفته و دیوارهای حیاط می‌شست! دستمال و ظرف آب به دست، ددمنشانه دیوار می‌سابید و البته ژاژ می‌خایید. چون دیوار سیمانی بود و با دستمال نظیف نمی‌شد. القصه به گمان این که آرامش یافته و به خود مسلط است او را گفتم: «عزیزم! نفسم! خوشگلم! بهتری؟» هنوز رای بهتری را تلفظ نکرده بودم که احساس کردم پس کله‌ام درد می‌کند. علت را جویا شدم. گویا زوجه از همان بالای نردبان، دمپایی از پای درآورده و چون موشک بالستیکی که مقر امیران دشمن را نشانه می‌گیرد پس کله این فقیر حقیر را نشان کرده بود. درد کله که التیام یافت پرسیدمش: «کمکی از من ساخته است؟» زوجه روی برگرداند و گفت: «ایکبیری!» گفتمش: «حقیر خوش‌چهره نیستم اما نه آن قدر که تو می‌گویی» با اکراه جواب داد: «تو را نمی‌گویم. خواهر نادانم را می‌گویم. طوری قیافه گرفته که هر کس نداند گمان می‌برد همسرش پوتیفار است و خود زلیخا. حال آن که در حد زن عبدالله زبیر هم نیست. هر کس نداند ما که می‌دانیم این ثروت و مکنت جعلی، نتیجه چاپلوسی مقامات دربار است. آخر همسر بی‌سوادش چه از مالیه و دارایی می‌داند که خزائن این ملت مظلوم در دست اوست. نه می‌خواهم بدانم او چه صفتی واجد است که تو آن را فاقدی؟ می‌خواهم بدانم ... » دیگر طاقتم تمام شد. گفتمش: «عی بابا بس کن زن. نوبت دیالوگ من است. یک تکه پارچه که این حرف‌ها را ندارد. حال بگو کجا را باید بسابم؟» آب و دستمال به من سپرد که کار را شروع کنم اما ناگهان زنگ در به صدا درآمد. یعنی کیست این وقت سال؟ ادامه دارد #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

🔴بی نظمی حق الناس دارد 🔰رعـایـت نکردن نظم، موجب پایمال شدن حقوق افراد و ستم بر آنان است. کسی که کارهای مردم را بـه تـاءخـیـر مـی انـدازد و بـه بـعـضی اجازه می دهد که ساعتها وقتش را بگیرند، در نتیجه فرصت ملاقات با دیگران و انجام کارشان را از دست می دهد و نمی تواند بموقع جهت تدریس در کـلاس درس، جـهـت انـجـام کـار در مـحـل کـار و غـیـره حـضـور یـابـد،. .. چـنـیـن فـردی بـه دلیل بی نظمی در کارها، حقوق دیگران را پایمال کرده و به آنان ستم روا داشته است. 🔰امـیـر مـؤ مـنـان صـلوات الله عـلیـه بـی تـوجـهـی بـه حـقـوق دیـگـران را از جـمـله دلایل تنهایی و بی یاوری انسان معرفی می کند: (مِنْ دَلائِلِ الْخِذْلانِ الاِْسْتِهانَةُ بِحُقُوقِ الاِْخْوانِ) از دلایل [تنهایی و] دوری انسان از دیگران، سبک شمردن حقوق برادران دینی است. 🔰و امام صادق علیه السلام آن را موجب پستی و خواری انسان می داند: (تَرْک الْحُقُوقِ مَذَلَّةٌ) پایمال کردن حقوق دیگران سبب خواری انسان است. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

داستان کوتاه سوم عید دیدنی 💢در را باز کردم. ناگهان دیدم باجناقم علیه ما علیه و خواهر همسرم که غفر الله ذنوبها الکبیرة پشت در ایستاده‌اند و لبخندی به لب دارند که ابلیس هنگام فریب آدمیان. گفتم: «آتش را برافروختید. دیگر چه خواهید؟» باجناق، با دست راست لپم را کشید و گفت: «شیخ بعدی تپل! مهمان حبیب خداست. تعارف کن بیاییم داخل» گفتم: «اولا تپل آن اخوی گرامی است که علمش به لغت فرنگی در حد (I am a blackboard) است و اکنون مذاکرات حاکم با امیران رومی ترجمه می‌کند. همو که خبر واثق دارم در هر وعده غذای دربار تا چهار ران بوقلمون با دندان سلاخی نکند دل از سفره نمی‌کند دوما ...» باجناق رشته سخنم درید و به میانه کلام پرید: «اولا دوما غلط و ثانیا درست است. ثانیا ما فات مضی. برای عذرخواهی آمده‌ایم» این را که گفت دلم به رحم آمد و راهشان دادم. من باب اکل میته و اضطرار، کاسه آجیل جلوی‌شان گذاشتم. راست می‌گویند که از گرسنه بگیر و بده به دله. عذرخواهم به خورده. چنان پسته‌ها را به حلقوم می‌ریخت که گویی طوطی شکرریز است نه باجناق مزه‌ریز. گردو و پسته و بادام هندی را به طرفة العینی بلعید و اکنون نوبت شیرینی خامه‌ای بود. یکی می‌خورد و دو تا می‌برد. دیدم اگر سکوت کنم هم اضرار به مال است و هم دهن‌کجی به "و لا تسرفوا" زین روی گفتم: «کاه از خود نیست قبول، کاه‌دان که مال خود است. نترکی تپل» خجالت کشید و از شیرینی خامه‌ای منصرف شد اما توپخانه شکمش را سوی موز نشانه گرفت. به بوستان و گلستان نوه عمویم سعدی بزرگ سوگند چنان موز می‌خورد که در راز بقاء هم بی‌سابقه بود. به گمانم راز بقائیان هم چنین بخورند به فنا می‌روند. موزها که تمام شد بساط غیبت را پهن کرد. از دماغ گنده بزرگ فامیل شروع کرد و با تخصص نداشته دایی تداوم بخشید و غذای بدطعم عمه سکینه حسن ختام کلام. گر چه خود دستپخت عمه سکینه خورده‌ام و الحق خوب بود. تپل معلوم نیست قبل از تناول طعام چند تن حلویات و چربی‌جات خورده بود که طعام آن پیرزن هنرمند را بی‌مزه می‌انگاشت. 🔷 القصه آن روز پانصد سکه زیان دیدم از شهوت طعام باجناق و آخرتم نیز بر باد رفت از شهوت کلامش. پس از خلاصی از شر ضیوف خودخوانده، زوجه که در زمان مهمانی لام تا کام سخن نمی‌گفت و غضبناک حمله آنان به منابع مالی منزل را مشاهده می‌کرد با اکراه پیشنهادم داد: 🔷«بعدی جان اگر موافقی سفری برویم. سیروا فی الارض کنیم تا عاقبت مکذبان را به چشم ببینیم» گفتمش: «همسرم اگر چه با وجود چنین باجناقی نیازی به سفر نیست و عاقبت مکذبان، آیینه‌ای است پیش چشمانمان اما چشم. اگر تو چنین خواهی بعدی، بر آستان تو قبلی هم نیست» لبخندی روی لب زوجه‌ام نشست و بار سفر بستیم. ادامه دارد #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

داستان کوتاه چهارم مسافرت 💢رسیدیم به آنجا که زوجه پیشنهاد کرد برای درآمدن از این اوضاع و احوال روحی، راهی سفر شویم و تفرج و تفریحی کنیم. حقیر نیز که مجنون سفر و گشت و گذارم پذیرفتم و سوار بر خر مراد به راه افتادیم. درازگوش حقیر اصالتا مال منطقه خودمان است. چابک، گریزپای و کم‌جاست. تنها مشکلش، ضعف در هنگام پیچ طرق صعب و جاده‌های دهشتناک است که آن هم توکل بر ایزد کردیم و دل به جاده سرنوشت سپردیم. هشت فرسخی از بصره فاصله گرفته بودیم که ناگهان در یک پیچ تنگ و خطیر با اشتری شامی شاخ به شاخ شدیم. هر چه مجاهدت ورزیدم و کوشیدم ترمز بگیرم لنت سم‌ها کار نکرد که نکرد. اشتر قوی بود و خر حقیر ضعیف. لهذا از فک تا گوش آسیب سهمگین خورد. خدای لطف کرد که اتاقک سالم ماند. سرعت حقیر بالا بود و اشتر خر هم سریع می‌آمد؛ زین روی توقع داشتم خورجین محافظتی باز شود اما خبری نشد. از این روی، قفسه سینه‌ام به شدت به پس کله خر رنجورم خورد و ضرب دید. طناب ایمنی همسر نیز پاره شد و از بالای خر به زمین افتاد. الحمدلله که آسیب چندانی نخورد. به ناچار متوقف شدیم که شرطه بیاید و نقشه تصادف روی کاغذ بکشد. حقیر معتقد بودم شترسوار نادان مقصر است و او هم خر مرا به خریت متهم می‌کرد. لختی بعد، شرطه رسید. در دم حکم داد شترسوار مقصر است. او هم با خیال راحت گفت «بیمه‌ام. از او بگیرید.» گفتم: «از کی؟» گفت: «از بیمه‌ام» چاره نبود. به سرعت نامه‌ای به بیمه‌گذار آن دیار نوشتم و با پیک فرستادم. لختی بعد، بیمه‌گذار رسید و صحنه را دید. مدتی برانداز کرد و سپس گفت: «صحنه را دیدم. شتر ایشان مذکر است و بیمه شامل نمی‌شود. از طرفی، سرعت خر بیش از حد مجاز بوده. لذا خسارت بر عهده خود خرسوار است و تعهدی بر گردن ما نیست» چنان آتش خشم وجودم را شعله‌ور کرد که نزدیک بود قتل نفس مرتکب شوم. گفتم: «مرد نامومن! خورجین محافظتی باز نشده، طناب ایمنی پاره شده. طلبکار شده‌اید؟» با خونسردی‌ای که تهوعم می‌آورد جواب داد: «اولا خورجین محافظتی در جاده کار نمی‌کند. برای شاخ به شاخ‌های درون شهری است. ثانیا همسر شما سنگین‌تر از استاندارد طناب ایمنی است. تقصیر ما نیست» با غضب گفتم: «خدا لعنت‌تان کند. موقع دریافت مال خلائق، خود را حاتم طائی می‌نامید و هنگام ادای دین، جان به ملک الموت نمی‌دهید. اجل امان‌تان ندهد به حق همین زبان‌بسته» مضطرب از این که مبادا آسیب حقیر و زوجه‌ام جدی باشد مستقیما با اسب بیمارکش راهی مریض‌خانه شدیم. ادامه دارد. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

داستان کوتاه پنجم حق شهروندی ⭕️با اسب بیمارکش راهی مریض‌خانه شدیم تا از تندرستی‌مان اطمینان یابیم. حقیر و زوجه در غرفه انتظار به انتظار نشستیم تا نوبت معاینه‌مان شود. طبیب‌، خانمی بود متخصص جناغ سینه و استخوان لگن و البته فوق تخصص در دانشگاه رومیان می‌خواند. سالی دو بار به اطراف بصره می‌آمد تا ناامیدان جواب‌شده را جوابی باشد و دوایی بخشد. نوبت ما که شد قامت و ریخت و پوششم برانداز کرد و گفت: «شما دیسک داری. خانمت شکستگی لگن. بعدی لطفا» گفتمش: «خود بعدی‌ام» با بی‌حوصلگی گفت: «نفر بعدی منظورمه» با خود گفتم: «اگر اکنون سکوت کنم به جامعه اطباء خیانت کرده‌ام» زین روی فریاد سر دادم: «چرا لاطائلات می‌گویی ضعیفه؟ از کجا دانستی من دیسک دارم و همسرم شکستگی؟ بی‌معاینه چرا حکم می‌کنی؟» در دم پاسخ داد: «اولا صدایت را پایین بیاور. ثانیا حق داری، آموزش ندیده‌ای!» دوباره فریاد زدم: «آموزش ندیده‌ام، درازگوش بارکش که نیستم. به خدا قسم تحصیل در دیار روم از راه به درت کرده. باد غرور چنان کله‌ات را بزرگ کرده که ما را حقیران می‌پنداری. به قول نوه عمویم سعدی شیرین‌سخن: من آن کس نیم کز غرور حشم، ز بیچارگان روی در هم کشم. خدا هدایتت کند و پروانه طبابتت باطل سازد» این را گفتم و درِ غرفه‌اش را چنان کوفتم که صدایش تا دو فرسخ، زهره خلائق ترکاند. با پای لنگان زوجه و کمر دردناک خویش لنگان‌لنگان از مریض‌خانه بیرون آمدیم و پُرسان‌پرسان سراغ طبیبی جستیم که اهل همان دیار باشد و اخلاق فرنگی، خلق و خوی دینی‌اش آلوده نساخته باشد. آخر الامر کسی را معرفی کردند معروف به میرزا جابر الاطباء شکسته‌بند که در مکتب طبابت پدرش فن معاینه استخوان آموخته بود و چشم به تحفه دانش فرنگی ندوخته بود. مطبش چنان ساده بود که انگاشتیم اتاق خواب خستگان است نه معاینه‌گاه پاشکستگان. حقیر و عیال را معاینه فرمود و آن گاه فرمود: «چیز خاصی نی. تخم‌مرغ بمالید و روغن گوسفندی. گرون هِه ولی چیز خوبیه» از لهجه‌اش شگفتگی‌ام دو چندان شد. مال کدام دیار بود؟ اطراف بصره چنین سخن نمی‌گویند. بگذریم. تخم‌مرغ و روغن محلی گرفتیم و استعمال نمودیم، آن گاه سفر را نیمه‌تمام رها کردیم و به دیار خویش بازگشتیم. بلکه سرگرمی‌ای در ولایت خویش بیابیم. داستان کوتاه ششم ویدئوگیم 💢رسیدیم به آنجا که دست از پا درازتر، سفر را نیمه‌تمام رها کرده، به منزل بازگشتیم. خسته و کوفته روی کرسی‌ای که سنه پیش از بازار مسلمین شام خریده بودم ولو شدم و به خوابی عمیق فرو رفتم. طوری که وضویم باطل شد. در خواب دیدم که اطفال اقوام همه گرداگرد پسر میرزا ابراهیم بزاز نشسته‌اند؛ چنان که هویج پخته بر گرد ران مرغ سرخ‌شده بر سفره اهالی دربار. می‌گفت: «ددی واسم سوغاتی آورده از اون ور آب» شی‌ای عجیب که مشابهش در عمرم ندیده بودم و اطفال آن را پُررو مکس می‌خواندند. صدا می‌داد و تصویر پخش می‌کرد. یک بیابان لم یزرع با چند پرنده رنگارنگ که یکی‌یکی به سوی ساختمانی نیمه‌ساز پرتاب می‌شدند و صدای تیزی می‌دادند. طائرات غاضبات بهترین تعبیر بود اما خودشان «angry birds» می‌خواندند. گاهی پرنده‌های پرتابی چنان تپل بودند که به گاو شیرده می‌ماندند نه پرنده پر جست و خیز. پس از اصابت به هدف نیز طوری منفجر می‌شدند که گویی مرغ شکم‌پری سر سفره منهدم شده است! مدهوش سوغات میرزا ابراهیم شدم. به پسر گفتم: «عمو جان این بیابان که این چنین پرنده دارد کجاست؟ اطراف بصره است؟» لبخندی تمسخرآمیز زد و گفت: «آری دو کوچه پایین‌تر است» و آن گاه چنان خندید که در دل گفتم: «رو آب بخندی!» احترام به بزرگ‌تر را از پدرش آموخته است ولی به روی خود نیاوردم. لامصب بازی‌اش خیلی حال می‌داد. همان جا قاطی اطفال ایستادم و پرتاب پرندگان را نظاره‌گر شدم. او پرتاب می‌کرد و من "طیب الله انفاسکم" می‌گفتم. یک بار با یک پرنده قرمز کوچک، ساختمانی بزرگ را در هم کوبید؛ چنان که موشک بالستیک تزاریان، مقر ناتوییان را در قرون آتیه. عنان از کف دادم و فریاد زدم: الله اکبر! با خنده بچه‌ها به خود آمدم که نه اینجا مصلی است و نه او امام جمعه. هر چند صلاة جمعه بصره هر هفته در مکتب‌خانه اقامه می‌شود. القصه اندکی بعد در ناحیه سرم احساس درد کردم. توجهی ننمودم و به مشاهده ادامه دادم. دوباره احساس درد کردم و دوباره بی‌توجهی. چند بار تکرار شد تا آن که دیدم آن درد اتفاقی نیست. چشم گشودم و دیدم زوجه دارد به سویم دمپایی پرتاب می‌کند. از انگری بردز که چیزی عایدمان نشد لذا زوجه «angry wife» را تاسیس نمود. از نعلین شروع کرد و در نهایت به دمپایی مستراح رسید. پیش از آن که واپسین را دربرگیرم از خواب برخاستم و از مهلکه گریختم. ادامه دارد #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et

داستان کوتاه هفتم علم بهتر است یا ثروت؟ ♻️رسیدم به آنجا که از خواب برخاستم و آن کابوس احمقانه که اطفال بصره به جای مطالعه و مباحثه به لهو و لعب مجازی می‌پراختند را پشت سر گذاشتم. خود نیز کمر همت بستم که بیشتر مطالعه کنم و کمتر تخیل که آن کابوس نتیجه خیال‌پردازی‌های یومیه است. لکن پیش از مطالعه قرار داشتم با باجناقم - غفرالله عن معاصیه الکبیرة - لهذا سریع سوی دربار روانه شدم. ماضیا گفته بودم باجناق بر سفره دربار متنعم است. باجناق را دیدم و گوشه‌ای از تالار با او به گعده بنشستم و پادشاه نیز در ور دیگر با صنعت‌گری زبردست سخن می‌گفت . صنعت‌گر، چهره حاکم بصره بر چوبی حکاکی کرده و کرک و پر او ریزانده بود. در این میان ناگهان دانشمندی فاضل وارد شد. حاکم یکسره از صنعت‌گر چشم پوشید و به عالم پرداخت. کانه صنعت‌گر هویج است. صنعت‌گر از این هویج‌انگاری برآشفت و مجلس را ترک گفت. بقیه ما وقع را از زبان خودش بنشنوید که بعدها برایم بازگفت: آن روز از این که حاکم مرا در حد قنبیت دیار قم انگاشت سخت دل‌آزرده شدم. این بی‌حرمتی برایم چنان سنگین بود که تصمیم گرفتم علم بیاموزم. بر کلاس درس، استاد مرا گفت: «ای نجار زبردست! یه سرویس خواب می‌خوام. چند درمیاری واسم؟» گفتمش: «چوب یا ام دی اف؟» که بر سرم فریاد زد: «ابله ما در قرن ششم هستیم. هنوز ADSL نیامده چه رسد به MDF. حال بگو ببینم مساحت ذوزنقه را چگونه به دست می‌آوری؟» بی‌درنگ گفتم: «قاعده را در ارتفاع ضرب و آن گاه حاصل را به دو قسمت مساوی تقسیم می‌کنیم. یکی از آن حاکم بصره است و دیگری مساحت مثلث» بر سرم فریاد کشید: «ابله! اولا آن چه گفتی مساحت مثلث است نه ذوزنقه. ثانیا مزه سیاسی می‌پرانی؟ تو که مساحت ذوزنقه نمی‌دانی چه از امور سیاسی می‌دانی؟ چنان بی‌سوادی که یحتمل اگر از نورافشانی خورشید بپرسم خواهی گفت: خورشید پشتش به ماست!» تحقیر استاد شدیدتر از تحقیر حاکم بود. چرا طریق تحصیل مساحت ذوزنقه را اشتباه گفتم؟ سوال از این ساده‌تر؟ دیگر طاقتم برید و از جهل خویش سر به بیابان نهادم. در بیابان، قطعه سنگی دیدم که از بالای آبشاری آب بدان می‌ریخت. از وجود آن سنگ و آن آبشار که قطره‌قطره آبش را بر سر سنگ می‌فشاند مطلع بودم. سال‌هاست که «داره می‌ریزه» با خود گفتم حتما تاکنون سنگ را سوراخ کرده است. به نزدیکش رسیدم. دیدم سنگ ککش هم نگزیده است. لذا فهمیدم وقتی این آب سینه این سنگ را سوراخ نکرده، تعلیمات چرند مکتب‌خانه نیز به ذهن و ضمیر من راه نخواهد یافت. خدا را شکر گفتم و به صنعت درودگری بازگشتم. اکنون حال و روزم خوش است. یه سفارش می‌گیرم دو روزه تف‌مال می‌کنم، سه برابر یه ماه اون دانشمند به جیب می‌زنم. به دنبال یادگیری فن بروید و مدرک و مکتب‌خانه را به حال خود رها کنید. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et