🔺باقری عازم قطر شد 🔹علی باقری سرپرست وزارت امور خارجه به منظور دیدار و گفتگو با مقامات عالیرتبه قطر، برای سفری چند ساعته، تهران را به مقصد دوحه ترک کرد. 🔹رایزنی و تبادل نظر با مقامات قطری پیرامون بسیج ظرفیت‌های جهان اسلام برای پایان بخشیدن به جنایات و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه و کمک‌رسانی سریع به ساکنان غزه، در رأس محورهای گفتگو و تبادل نظر سفر باقری به دوحه قرار دارد.

تنها در میان داعش قسمت دوم 👆

📚#تنها_میان_داعش 📖 #قسمت_سوم 3️⃣ او همچنان عاشقانه عهد میبست و من در عالم عشق امیرالمؤمنین علیه السلام خوش بودم که امداد حیدری اش را برایم به کمال رساند و نه تنها آن روز که تا آخر عمرم، آغوش مطمئن حیدر را برایم انتخاب کرد. به یُمن همین هدیه حیدری، ۳۱ رجب عقد کردیم و قرار شد نیمه شعبان جشن عروسیمان باشد و حالا تنها سه روز مانده به نیمه شعبان، شبح عدنان دوباره به سراغم آمده بود. نمیدانستم شماره ام را از کجا پیدا کرده و اصلا از جانم چه میخواهد؟ گوشی در دستانم ثابت مانده و نگاهم یخ زده بود که پیامی دیگر فرستاد : »من هنوز هر شب خوابتو میبینم! قسم خوردم تو بیداری تو رو به دست بیارم و میارم!« نگاهم تا آخر پیام نرسیده، دلم از وحشت پُر شد که همزمان دستی بازویم را گرفت و جیغم در گلو خفه شد. وحشت زده چرخیدم و در تاریکی اتاق، چهره روشن حیدر را دیدم. از حالت وحشت زده و جیغی که کشیدم، جا خورد. خنده روی صورتش خشک شد و متعجب پرسید : »چرا ترسیدی عزیزم؟ من که گفتم سرکوچه ام دارم میام!« پیام هوسبازانه عدنان روی گوشی و حیدر مقابلم ایستاده بود و همین کافی بود تا همه بدنم بلرزد. دستش را از روی بازویم پایین آورد، فهمید به هم ریخته ام که نگران حالم، عذر خواست : »ببخشید نرجس جان! نمیخواستم بترسونمت!« همزمان چراغ اتاق را روشن کرد و تازه دید رنگم چطور پریده که خیره نگاهم کرد. سرم را پایین انداختم تا از خط نگاهم چیزی نخواند اما با دستش زیر چانه ام را گرفت و صورتم را بالا آورد. نگاهم که به نگاه مهربانش افتاد، طوفان ترسم قطره اشکی شد و روی مژگانم نشست. لرزش چانه ام را روی انگشتانش حس میکرد که رنگ نگرانی نگاهش بیشتر شد و با دلواپسی پرسید : »چی شده عزیزم؟« و سوالش به آخر نرسیده، پیامگیر گوشی دوباره به صدا درآمد و تنم را آشکارا لرزاند. رد تردید نگاهش از چشمانم تا صفحه روشن گوشی در دستم کشیده شد و جان من داشت به لبم میرسید که صدای گریه زن عمو، فرشته نجاتم شد. حیدر به سمت در اتاق چرخید و هر دو دیدیم زن عمو میان حیاط روی زمین نشسته و با بیقراری گریه میکند. عمو هم مقابلش ایستاده و با صدایی آهسته دلداری اش میداد که حیدر از اتاق بیرون رفت و از روی ایوان صدا بلند کرد : »چی شده مامان؟« هنوز بدنم سست بود و به سختی دنبال حیدر به ایوان رفتم که دیدم دخترعموها هم گوشه حیاط کِز کرده و بیصدا گریه میکنند. دیگر ترس عدنان فراموشم شده و محو عزاخانه ای که در حیاط برپا شده بود، خشکم زد. عباس هنوز کنار در حیاط ایستاده و ظاهراً خبر را او آورده بود که با صدایی گرفته به من و حیدر هم اطلاع داد : »موصل سقوط کرده! داعش امشب شهر رو گرفت!« من هنوز گیج خبر بودم که حیدر از پله های ایوان پایین دوید و وحشتزده پرسید : »تلعفر چی؟!« با شنیدن نام تلعفر تازه یاد فاطمه افتادم. بزرگترین دخترِ عمو که پس از ازدواج با یکی از ترکمن های شیعه تلعفر، در آن شهر زندگی میکرد. تلعفر فاصله زیادی با موصل نداشت و نمیدانستیم تا الان چه بلایی سر فاطمه و همسر و کودکانش آمده است. عباس سری تکان داد و در جواب دل نگرانی حیدر حرفی زد که چهارچوب بدنم لرزید: »داعش داره میره سمت تلعفر. هر چی هم زنگ میزنیم جواب نمیدن.« گریه زن عمو بلندتر شد و عمو زیر لب زمزمه کرد : »این حرومزاده ها به تلعفر برسن یه شیعه رو زنده نمیذارن!« حیدر مثل اینکه پاهایش سست شده باشد، همانجا روی زمین نشست و سرش را با هر دو دستش گرفت. دیگر نفس کسی بالا نمی آمد که در تاریک و روشن هوا، آوای اذان مغرب در آسمان پیچید و به «اشهد ان علیا ولی الله» که رسید، حیدر از جا بلند شد. همه نگاهش میکردند و من از خون غیرتی که در صورتش پاشیده بود، حرف دلش را خواندم که پیش از آنکه چیزی بگوید، گریه ام گرفت. رو به عمو کرد و با صدایی که به سختی بالا می آمد، مردانگی اش را نشان داد : »من میرم میارمشون.« زن عمو ناباورانه نگاهش کرد، عمو به صورت گندم گونش که از ناراحتی گل انداخته بود، خیره شد و عباس اعتراض کرد : »داعش داره شخم میزنه میاد جلو! تا تو برسی، حتماً تلعفر هم سقوط کرده! فقط خودتو به کشتن میدی!« اعتراض عباس قلبم را آتش زد و نفس زن عمو را از شدت گریه بند آورد. زهرا با هر دو دست مقابل صورتش را گرفته بود و باز صدای گریه اش به وضوح شنیده میشد. زینب کوچکترین دخترِ عمو بود و شیرین زبان ترینشان که چند قدمی جلو آمد و با گریه به حیدر التماس کرد : »داداش تو رو خدا نرو! اگه تو بری، ما خیلی تنها میشیم!« و طوری معصومانه تمنا میکرد که شکیبایی ام از دست رفت و اشک از چشمانم فواره زد. 👇

حیدر حال همه را میدید و زندگی فاطمه در خطر بود که با صدایی بلند رو به عباس نهیب زد : »نمیبینی این زن و دخترا چه وضعی دارن؟ چرا دلشون رو بیشتر خالی میکنی؟ من زنده باشم و خواهرم اسیر داعشی ها بشه؟« و عمو به رفتنش راضی بود که پدرانه التماسش کرد : »پس اگه میخوای بری، زودتر برو بابا!« انگار حیدر منتظر همین رخصت بود که اول دست عمو را بوسید، سپس زن عمو را همانطور که روی زمین نشسته بود، در آغوش کشید. سر و صورت خیس از اشکش را میبوسید و با مهربانی دلداری اش میداد : »مامان غصه نخور! انشاءالله تا فردا با فاطمه و بچه هاش برمیگردم!« حالا نوبت زینب و زهرا بود که مظلومانه در آغوشش گریه کنند و قول بگیرند تا زودتر با فاطمه برگردد. عباس قدمی جلو آمد و با حالتی مصمم رو به حیدر کرد : »منم باهات میام.« و حیدر نگران ما هم بود که آمرانه پاسخ داد : »بابا دست تنهاس، تو اینجا بمونی بهتره.« نمیتوانستم رفتنش را ببینم که زیر آواری از گریه، قدمهایم را روی زمین کشیدم و به اتاق برگشتم. کنج اتاق در خودم فرو رفته و در دریای اشک دست و پا میزدم که تا عروسیمان فقط سه روز مانده و دامادم به جای حجله به قتلگاه میرفت. تا میتوانستم سرم را در حلقه دستانم فرو میبردم تا کسی گریه ام را نشنود که گرمای دستان مهربانش را روی شانه هایم حس کردم. سرم را بالا آوردم، اما نفسم بالا نمی آمد تا حرفی بزنم. با هر دو دستش شکوفه های اشک را از صورتم چید و عاشقانه تمنا کرد : »قربون اشکات بشم عزیزدلم! خیلی زود برمیگردم! تلعفر تا آمرلی سه چهار ساعت بیشتر راه نیس، قول میدم تا فردا برگردم!« شیشه بغض در گلویم شکسته و صدای زخمی ام بریده بالا می آمد : »تو رو خدا مواظب خودت باش...« و دیگر نتوانستم حرفی بزنم که با چشم خودم میدیدم جانم میرود. مردمک چشمانش از نگرانی برای فاطمه میلرزید و می خواست اضطرابش را پنهان کند که به رویم خندید و عاشقانه نجوا کرد : »تا برگردم دلم برا دیدنت یه ذره میشه! فردا همین موقع پیشتم!« و دیگر فرصتی نداشت که با نگاهی که از صورتم دل نمیکَند، از کنارم بلند شد. همین که از اتاق بیرون رفت، دلم طوری شکست که سراسیمه دنبالش دویدم و دیدم کنار حیاط وضو میگیرد. حالا جلاد جدایی به جانم افتاده و به خدا التماس میکردم حیدر چند لحظه بیشتر کنارم بماند. به اتاق که آمد صورت زیبایش از طراوت وضو میدرخشید و همین ماه درخشان صورتش، بیتاب ترم میکرد. با هر رکوع و سجودش دلم را با خودش میبرد و نمیدانستم با این دل چگونه او را راهی مقتل تلعفر کنم که دوباره گریه ام گرفت. نماز مغرب و عشاء را به سرعت و بدون مستحبات تمام کرد، با دستپاچگی اشک هایم را پاک کردم تا پای رفتنش نلرزد و هنوز قلب نگاهش پیش چشمانم بود که مرا به خدا سپرد و رفت. صدای اتومبیلش را که شنیدم، پابرهنه تا روی ایوان دویدم و آخرین سهمم از دیدارش، نور چراغ اتومبیلش بود که در تاریکی شب گم شد و دلم را با خودش برد. ظاهراً گمان کرده بود علت وحشتم هنگام ورودش به خانه هم خبر سقوط موصل بوده که دیگر پیگیر موضوع نشد و خبر نداشت آن نانجیب دوباره به جانم افتاده است. شاید اگر میماند برایش میگفتم تا اینبار طوری عدنان را ادب کند که دیگر مزاحم ناموسش نشود. اما رفت تا من در ترس تنهایی و تعرض دوباره عدنان، غصه نبودن حیدر و دلشوره بازگشتش را یک تنه تحمل کنم و از همه بدتر وحشت اسارت فاطمه به دست داعشی ها بود. با رفتن حیدر دیگر جانی به تنم نمانده بود و نماز مغربم را با گریه ای که دست از سر چشمانم برنمی داشت، به سختی خواندم. میان نماز پرده گوشم هر لحظه از مویه های مظلومانه زن عمو و دخترعموها میلرزید و ناگهان صدای عمو را شنیدم که به عباس دستور داد : »برو زن و بچه ات رو بیار اینجا، از امشب همه باید کنار هم باشیم.« و خبری که دلم را خالی کرد : »فرمانداری اعلام کرده داعش داره میاد سمت آمرلی!« کشتن مردان و به اسارت بردن زنان، تنها معنی داعش برای من بود و سقوط آمرلی یعنی همین، که قامتم شکست و کنار دیوار روی زمین زانو زدم. دستم به دیوار مانده و تنم در گرمای شب آمرلی، از سرمای ترس میلرزید و صدای عباس را شنیدم که به عمو میگفت : »وقتی موصل با اون عظمتش یه روزم نتونست مقاومت کنه، تکلیف آمرلی معلومه! تازه اونا سُنی بودن که به بیعتشون راضی شدن، اما دستشون به آمرلی برسه، همه رو قتل عام میکنن!« تا لحظاتی پیش دلشوره زنده ماندن حیدر به دلم چنگ میزد و حالا دیگر نمیدانستم تا برگشتن حیدر، خودم زنده میمانم و اگر قرار بود زنده به دست داعش بیفتم، همان بهتر که میمُردم! حیدر رفت تا فاطمه به دست داعش نیفتد و فکرش را هم نمیکرد داعش به این سرعت به سمت آمرلی سرازیر شود و همسر و دو خواهر جوانش اسیر داعش شوند. 👇

اصلا با این ولعی که دیو داعش عراق را میبلعید و جلو می آمد، حیدر زنده به تلعفر میرسید و حتی اگر فاطمه را نجات میداد، میتوانست زنده به آمرلی برگردد و تا آن لحظه، چه بر سر ما آمده بود؟ آوار وحشت طوری بر سرم خراب شد که کاسه صبرم شکست و ضجه گریه هایم همه را به هم ریخت. درِ اتاق به ضرب باز شد و اولین نفر عباس بود که بدن لرزانم را در آغوش کشید، صورتم را نوازش میکرد و با مهربانی همیشگی اش دلداری ام میداد : »نترس خواهرجون! موصل تا اینجا خیلی فاصله داره، هنوز به تکریت و کرکوک هم نرسیدن.« که زن عمو جلو آمد و با نگرانی به عباس توصیه کرد : »برو زودتر زن و بچه ات رو بیار اینجا!« عباس سرم را بوسید و رفت و حالا نوبت زن عمو بود تا آرامم کند : »دخترم! این شهر صاحب داره! اینجا شهر امام حسنِ (ع)!« و رشته سخن را به خوبی دست عمو داد که او هم کنار جمع ما زنها نشست و با آرامشی مؤمنانه دنبال حکایت را گرفت : »ما تو این شهر مقام امام حسن (ع) رو داریم؛ جایی که حضرت ۱۴۰۰ سال پیش توقف کردن و نماز خوندن!« چشمهایش هنوز خیس بود و حالا از نور ایمان میدرخشید که به نگاه نگران ما آرامش داد و زمزمه کرد : »فکر میکنید اون روز امام حسن (ع) برای چی در این محل به سجده رفتن و دعا کردن؟ ایمان داشته باشید که از ۱۴۰۰ سال پیش واسه امروز دعا کردن که از شر این جماعت در امان باشیم! شما امروز در پناه پسر فاطمه (س) هستید!« گریه های زن عمو رنگ امید و ایمان گرفته و چشم ما دخترها همچنان به دهان عمو بود تا برایمان از کرامت کریم اهل بیت (ع) بگوید : »در جنگ جمل، امام حسن (ع) پرچم دشمن رو سرنگون کرد و آتش فتنه رو خاموش کرد! ایمان داشته باشید امروز شیعیان آمرلی به برکت امام حسن (ع) آتش داعش رو خاموش میکنن!« روایت عاشقانه عمو، قدری آراممان کرد و من تا رسیدن به ساحل آرامش تنها به موج احساس حیدر نیاز داشتم که با تلفن خانه تماس گرفت. زینب تا پای تلفن دوید و من برای شنیدن صدایش پَرپَر میزدم و او میخواست با عمو صحبت کند. خبر داده بود کرکوک را رد کرده و نمیتواند از مسیر موصل به تلعفر برسد. از بسته بودن راهها گفته بود، از تلاشی که برای رسیدن به تلعفر میکند و از فاطمه و همسرش که تلفن خانه شان را جواب نمیدهند و تلفن همراهشان هم آنتن نمیدهد. عمو نمیخواست بار نگرانی حیدر را سنگین تر کند که حرفی از حرکت داعش به سمت آمرلی نزد و ظاهراً حیدر هم از اخبار آمرلی بیخبر بود. میدانستم در چه شرایط دشواری گرفتار شده و توقعی نداشتم اما از اینکه نخواست با من صحبت کند، دلم گرفت. دست خودم نبود که هیچ چیز مثل صدایش آرامم نمیکرد که گوشی را برداشتم تا برایش پیامی بفرستم و تازه پیام عدنان را دیدم. همان پیامی که درست مقابل حیدر برایم فرستاد و وحشت حمله داعش و غصه رفتن حیدر، همه چیز را از خاطرم برده بود. اشکم را پاک کردم و با نگاه بی رمقم پیامش را خواندم : »حتماً تا حالا خبر سقوط موصل رو شنیدی! این تازه اولشه، ما داریم میایم سراغتون! قسم میخورم خبر سقوط آمرلی رو خودم بهت بدم؛ اونوقت تو مال خودمی!« ادامه دارد... ✍ #ف_ولی_نژاد

📚#تنها_میان_داعش 📖 #قسمت_چهارم 4️⃣ رنگ صورتم را نمیدیدم اما انگشتانم روی گوشی به وضوح میلرزید. نفهمیدم چطور گوشی را خاموش کردم و روی زمین انداختم، شاید هم از دستان لرزانم افتاد. نگاهم در زمین فرو میرفت و دلم را تا اعماق چاه وحشتناکی که عدنان برایم تدارک دیده بود، میبرد. حالا میفهمیدم چرا پس از یک ماه، دوباره دورم چنبره زده که اینبار تنها نبود و میخواست با لشگر داعش به سراغم بیاید! اما من شوهر داشتم و لابد فکر همه جایش را کرده بود که اول باید حیدر کشته شود تا همسرش به اسیری داعش و شرکای بعثیشان درآید و همین خیال، خانه خرابم کرد. برای اولین بار در عمرم احساس کردم کسی به قفسه سینه ام چنگ انداخت و قلبم را از جا کَند که همه رگ های بدنم از هم پاره شد. در شلوغی ورود عباس و حلیه و گریه های کودکانه یوسف، گوشه اتاق در خودم مچاله شده و حتی برای نفس کشیدن باید به گلویم التماس میکردم که نفسم هم بالا نمی آمد. عباس و عمو مدام با هم صحبت میکردند، اما طوری که ما زنها نشنویم و همین نجواهای پنهان، برایم بوی مرگ میداد تا با صدای زهرا به حال آمدم : »نرجس! حیدر با تو کار داره.« شنیدن نام حیدر، نفسم را برگرداند که پیکرم را از روی زمین جمع کردم و به سمت تلفن رفتم. پنهان کردن این همه وحشت پیش کسی که احساسم را نگفته میفهمید، ساده نبود و پیش از آنکه چیزی بگویم با نگرانی اعتراض کرد : »چرا گوشیت خاموشه؟« همه توانم را جمع کردم تا فقط بتوانم یک کلمه بگویم : »نمیدونم...« و حقیقتاً بیش از این نفسم بالا نمی آمد و همین نفس بریده، نفس او را هم به شماره انداخت : »فقط تا فردا صبر کن! من دو سه ساعت دیگه میرسم تلعفر، ان شاءالله فردا برمیگردم.« اما من نمیدانستم تا فردا زنده باشم که زیر لب تمنا کردم : »فقط زودتر بیا!« و او وحشتم را به خوبی حس کرده و دستش به صورتم نمیرسید که با نرمی لحنش نوازشم کرد : »امشب رو تحمل کن عزیزدلم، صبح پیشتم! فقط گوشیتو روشن بذار تا مرتب از حالت باخبر بشم!« خاطرش به قدری عزیز بود که از وحشت حمله داعش و تهدید عدنان دم نزدم و در عوض قول دادم تا صبح به انتظارش بمانم. گوشی را که روشن کردم، پیش از آمدن هر پیامی، شماره عدنان را در لیست مزاحم قرار دادم تا دیگر نتواند آزارم دهد، هر چند کابوس تهدید وحشیانه اش لحظه ای راحتم نمیگذاشت. تا سحر، چشمم به صفحه گوشی و گوشم به زنگ تلفن بود بلکه خبری شود و حیدر خبر خوبی نداشت که با خانه تماس گرفت تا با عمو صحبت کند. اخبار حیدر پُر از سرگردانی بود؛ مردم تلعفر در حال فرار از شهر، خانه فاطمه خالی و خبری از خودش نیست. فعلاً میمانَد تا فاطمه را پیدا کند و با خودش به آمرلی بیاورد. ساعتی تا سحر نمانده و حیدر به جای اینکه در راه آمرلی باشد، هنوز در تلعفر سرگردان بود در حالیکه داعش هر لحظه به تلعفر نزدیکتر میشد و حیدر از دستان من دورتر! عمو هم دلواپس حیدر بود که سرش فریاد زد : »نمیخواد بمونی، برگرد! اونا حتماً خودشون از شهر رفتن!« ولی حیدر مثل اینکه جزئی از جانش را در تلعفر گم کرده باشد، مقاومت میکرد و از پاسخ های عمو میفهمیدم خیال برگشتن ندارد. تماسش که تمام شد، از خطوط پیشانی عمو پیدا بود نتوانسته مجابش کند که همانجا پای تلفن نشست و زیر لب ناله زد : »میترسم دیگه نتونه برگرده!« وقتی قلب عمو اینطور میترسید، دل عاشق من حق داشت پَرپَر بزند که گوشی را برداشتم و دور از چشم همه به حیاط رفتم تا با حیدر تماس بگیرم. نگاهم در تاریکی حیاط که تنها نور چراغ ایوان روشنش میکرد، پرسه میزد و انگار لابلای این درختان دنبال خاطراتش میگشتم تا صدایش را شنیدم :»جانم؟« و من نگران همین جانش بودم که بغضم شکست : »حیدر کجایی؟ مگه نگفتی صبح برمیگردی؟« نفس بلندی کشید و مأیوسانه پاسخ داد :»شرمندم عزیزم! بدقولی کردم، اما باید فاطمه رو پیدا کنم.« و من صدای پای داعش را در نزدیکی آمرلی و حوالی تلعفر میشنیدم که با گریه التماسش کردم : »حیدر تو رو خدا برگرد!« فشار پیدا نکردن فاطمه و تنهایی ما، طاقتش را تمام کرده بود و دیگر تاب گریه من را نداشت که با خشمی عاشقانه تشر زد : »گریه نکن نرجس! من نمیدونم فاطمه و شوهرش با سه تا بچه کوچیک کجا آواره شدن، چجوری برگردم؟« و همین نهیب عاشقانه، شیشه شکیبایی ام را شکست که با بیقراری شکایت کردم : »داعش داره میاد سمت آمرلی! میترسم تا میای من زنده نباشم!« از سکوت سنگینش نفهمیدم نفسش بنده آمده و بیخبر از تپشه ای قلب عاشقش، دنیا را روی سرش خراب کردم : »اگه من اسیر داعشی ها بشم خودمو میکشم حیدر!« 👇

به نظرم جان به لبش رسیده بود که حرفی نمیزد و تنها نبض نفسهایش را میشنیدم. هجوم گریه گلوی خودم را هم بسته بود و دیگر ضجه میزدم تا صدایم را بشنود : »حیدر تا آمرلی نیفتاده دست داعش برگرد! دلم میخواد یه بار دیگه ببینمت!« قلبم ناله میزد تا از تهدید عدنان هم بگویم و دلم نمی آمد بیش از این زجرش بدهم که غرش وحشتناکی گوشم را کر کرد. در تاریکی و تنهایی نیمه شب حیاط، حیران مانده و نمیخواستم باور کنم این صدای انفجار بوده که وحشت‌زده حیدر را صدا میکردم، اما ارتباط قطع شده و دیگر هیچ صدایی نمی آمد. عباس و عمو با هم از پله های ایوان پایین دویدند و زن عمو روی ایوان خشکش زده بود. زبانم به لکنت افتاده و فقط نام حیدر را تکرار میکردم. عباس گوشی را از دستم گرفت تا دوباره با حیدر تماس بگیرد و ظاهراً باید پیش از عروسی، رخت عزای دامادم را میپوشیدم که دیگر تلفن را جواب نداد. جریان خون به سختی در بدنم حرکت میکرد، از دیشب قطرهای آب از گلویم پایین نرفته و حالا توانی به تنم نمانده بود که نقش زمین شدم. درست همانجایی که دیشب پاهای حیدر سست شد و زانو زد، روی زمین افتادم و رؤیای روی ماهش هر لحظه مقابل چشمانم جان می گرفت. بین هوش و بیهوشی بودم و از سر و صدای اطرافیانم تنها هیاهویی مبهم میشنیدم تا لحظه ای که نور خورشید به پلکهایم تابید و بیدارم کرد. میان اتاق روی تشک خوابیده بودم و پنکه سقفی با ریتم تکراری اش بادم میزد. برای لحظاتی گیج گذشته بودم و یادم نمی آمد دیشب کِی خوابیدم که صدای انفجار نیمه شب مثل پتک در ذهنم کوبیده شد. سراسیمه روی تشک نیمخیز شدم و با نگاه حیرانم دور اتاق میچرخیدم بلکه حیدر را ببینم. ادامه دارد... ✍ #ف_ولی_نژاد

♨️♟کیش و مات #پزشکیان توسط فواد ایزدی 📌🤔شما گفتید #دولت_سوم_روحانی نیستم اما الان با وزیر و سفیر دولت روحانی آمدید!!!

🔴 #خانم‌منصوری "از مسعود پزشکیان‌ اعلام‌‌ حمایت‌ کردن."😳 #خانم‌منصوری "دبیر کل جبهه‌ اصلاحات‌ ایران"، ايشان‌ کسی‌ است که در حال نماز سگ‌باز‌ی می‌کند ‼️🤔 ⭕️خاتمی رئیس‌_جبهه‌‌اصلاحات و خانم رهنورد همسرِ رئیس_فتنه‌ هم طی بیانیه‌ای خواهان حذف حجاب (و ترویج بی‌حجابی) شده‌‌اند.‼️ 📌حالا این‌‌فرد از جبهه‌‌ اصلاحات از تبار یزیدِ سگ‌باز و حرامی‌‌، برای جمع کردن رای از امنیت غذایی، اشتغال ، اقتصاد و فرهنگ مملکتت صاحب فرمایش و افاضه هستن.🤔☺️🤭😳 🔻قرآن و شرح‌حال افسادطلبان : وَإِذَا قِيلَ‌لَهُمْ لَاتُفْسِدُوا فِي‌الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ‌مُصْلِحُونَ/بقره_ی۱۱ ♦️و هرگاه به ایشان(منافقان) گفته شود در زمين فساد نكنيد، مى‌گويند: همانا ما اصلاح‌گريم. 🔯شیمون‌پرز: اصلاح‌طلبان بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند. 🔯نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی: اصلاح‌طلبان به نمایندگی از اسرائیل با ایران می‌جنگند. مردم به گوش هم برسونین که در انتخابات به کیا رای بدیم و کیا رو حذف کنیم این مملکت کم جون و قهرمان نداده تا به اینجا رسیده، سگ‌ بازان و یزیدیان حکومت به دست بگیرن حتی به همدیگه رحم نمیکنن چه رسد به قشر خاکستری(بی طرف) و انقلابی. لطفا با تامل انتخاب کنیم 🙏 #کلید_بنفش!

📌 پزشکیان: من هیچ ربطی به دولت روحانی ندارم 📸 تصاویر بالا: ربط نداشتن پزشکیان به دولت روحانی😏

💢 جلیلی پشتیبان و رهرو شهید رئیسی 🔻 داستان تحول در فروش نفت، ساخت مسکن و رقابت ترانزیتی با کمک #سعید_جلیلی

💥 حق‌الناس‌هایی که توان جبرانش رو نداریم، یا حق‌الناس‌هایی که به گردن‌مون هستند و ازشون بی‌خبریم رو چطور جبران کنیم؟ #کلیپ | #استاد_شجاعی

⭕ دکتر سعید جلیلی حافظ کل قرآن و آشنا به دو زبان عربی و انگلیسی هستند ⭐ قابل توجه مردم شریف و مسلمان ایران اسلامی ♻️ نقطه قوت جلیلی اینه که : سه تا از کتاباش در خصوص سیاست خارجه در کشورهای عربی ترجمه و در دانشگاه هاشون تدریس میکنن ... #نشرحداکثری👌 #جلیلی #انتخابات

یوسف سلامی در حالی که تلاش می‌کرد به بغض و اندوهش خاتمه دهد: شاید عده‌ای در دولت نمی‌دویدند، آقای رئیسی به‌جای آن‌ها هم می‌دوید...

#ظریف #پزشکیان میزگرد سیاسی ۲۹ خرداد۱۴۰۳ ✍ #حدادپور_جهرمی وقتی اصلاحات بخواهد تمام خود را به میدان بیاورد، دست می‌گذارد روی شاه‌مُهره‌اش. دست می‌گذارد روی برندترین شخصی که به زعم خودشان تمام دنیا در کَفَش دارد و زبان دنیا را از خودِ دنیا بهتر بلد است و عجیب‌تر آنکه مفلوکانه معتقدند فقط او بلد است و الباقی یک مُشت بلانسبت زبان نفهمانی هستند که سایه آنها برابر است با جنگ! محمد جواد ظریف ، بی اغراق برای آنها همه چیز است. تاکید می‌کنم؛ همه چیز! شما جوان‌ترها یادتان نیست ، اما از اول انقلاب ، هر جا می‌خواستند دست به مهره شوند تا شطرنجشان از قُفلی باز شود، دست به ظریف می‌شدند. و البته ظریف هم از ترس این که کم‌فروشی نکرده باشد، چنان آن ورِ آنها غش میکرد که تا الان در کَفَش مانده‌اند. تا جایی که روایت است که مرحوم مغروق بعد از امضای قطع‌نامه گفته بود *حالا ما گفتیم جنگ تمام شود اما نگفتیم ظریف به هر قیمتی تمامش کند!* بله ، عرض میکردم ؛ امروز که ظریف را در قاب تلوزیون و در معیت سلطان تناقضات نامنظم دیدم، نه تنها ناراحت نشدم بلکه خوشحال شدم. چرا؟ ۱. چون دیگر کسی نمی‌تواند ادعا کند که این انتخابات، سیرک رژیم است و خودش دارد با خودش رقابت می‌کند. بلکه ما از تلاش برای پرشورتر شدن انتخابات استقبال می‌کنیم. ۲. حتی دولت روحانی هم دیگر نمی‌تواند بگوید یتیم گیر آورده بودند و چشم ما را دور دیدند و هر چه دلشان خواست، علیه ما گفتند! ظریف دقیقا امروز با جملاتش اکثر انتقادات مطروحه در مناظره دیشب را خواست بشوید و ببرد. البته نتوانست اما تلاشش را کرد. ۳. انتخابات از تک‌صداییِ ادعایی آنان خارج شد و حضور ظریف به عنوان شاه‌مهره دولت روحانی یعنی همگی با هم هستند و رفیقشان را وسط گود تنها نمی‌گذارند. 👈 مرحله بعد از رو کردن شاه‌مهره ظریف، استفاده از شاه‌کلید کلمات و جملات کوتاه برای نشاندن آن در اذهان مردم است. مثل همان جمله معروف *هم چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد و هم چرخ اقتصاد مردم* یا جمله *من حقوق‌دان هستم ، سرهنگ نیستم* و ... پیشنهاد اساسی برای این مرحله این است که 👈 هر کدام از کاندیداهای جبهه انقلاب، متناسب با شعار اصلی‌شان، هر کدام پنج جمله کوتاه مخاطب‌پسند برای شبهای آتی در آستین داشته و به موقع و به صورت نقطه‌زن استفاده کنند. #انتخابات #قالیباف #جلیلی #پزشکیان #قاضی_زاده #پورمحمدی #زاکانی

🔻 حضرت آقا در ۱۴ خرداد سه جمله کلیدی فرمودند: ✅ خدا دلهای مردم را به سمت #بهترین_گزینه هدایت خواهد کرد... ✅ انتخابات پیش روی ما، یک پدیده #پر_دستاورد است ✅ #حماسه انتخابات، مکمل حماسه‌ی بدرقه‌ی شهیدان است 🔻 ذره ای تردید نداشته باشید که در انتخابات پیش رو، حماسه خلق میشود، پر دستاورد است و بهترین گزینه انتخاب میشود. ذره ای نگران نباشید؛ منتها باید از هیچ کوششی دریغ نکنیم. سیداحمدرضوی #انتخابات انتخابات 1403

❌ شبهه اگه برجام بد بود چرا دوباره دارید برای احیای برجام مذاکره میکنید برجام برای رقیبتون بد بود؟ برای خودتون خوبه؟ ✅ پاسخ ✍ حجت‌الاسلام دکتر #قربانی_مقدم  🔹 ابتدا یادآوری می‌شود که نه مقام معظم رهبری و نه هیچ جناحی، با مذاکره و تلاش دیپلماتیک برای رفع تحریم‌ها مخالف نیست. البته ممکن است گروهی در شعارهای انتخاباتی مذاکره را محور شعارهای خود قرار دهد یا مخالفت با آن را به رقبا نسبت دهد، اما مراجعه به اظهارات رسمی و غیر رسمی شخصیت‌های مطرح سیاسی پذیرش اصل مذاکره را اثبات می‌کند. 🔻اما انتقاداتی که در خصوص برجام مطرح بوده، در محورهای زیر خلاصه می‌شود: ۱) صلاحیت مذاکره کنندگان؛ همانطور که حتی خود جناب آقای ظریف که صد سکه طلا برای مذاکره گرفته بود، اخیرا با صراحت  اقرار کرد که برخی از قسمت های برجام را نخوانده و از همکاران خود گلایه داشت که چرا آنها هم به او نگفته اند که چرا فلان عبارت نوشته شده است. ۲) گره زدن همه مشکلات کشور به مذاکرات: به نحوی که رئیس جمهور علناً آب خوردن کشور را هم به مذاکرات پیوند زد در حالیکه این نکته نه تنها واقعیت نداشت، بلکه طرح آن به شکل علنی و رسمی، طرف های مقابل را برای گرفتن امتیازات بیشتر حریص و امیدوار می کرد. ۳) عجله در اجرای توافق به شکلی که بدون انجام اقدام قابل ملاحظه ای از سوی طرف مقابل (به تعبیر رئیس بانک مرکزی وقت «تقریبا هیچ») ایران تمام تعهداتش را انجام داد و بعدا برای انجام تعهدات طرف مقابل به التماس کردن افتادند. ۴) عدم رعایت خطوط قرمز نظام و رهبری: این مسئله باعث شد که مقام رهبری در سخنرانی نوروزی خود در سال ۹۵ محترمانه از آن گلایه کردند. ۵) عدم گرفتن تضمین لازم: این موضوع یکی از موارد مهم دیگری بود که باعث شد آمریکا بدون هیچ هزینه ای از توافق انجام شده خارج شود. حتی وقتی کارشناس مسائل بین الملل آقای فواد ایزدی به دکتر ظریف هشدار می دهد که «قرار است فردی به نام ترامپ کاندید شود که گفته توافق را قبول ندارد، شما چه برنامه ای در این خصوص دارید؟» وزیر خارجه با خوشبینی مفرط تنها پاسخ می دهد: «نمی تواند قبول نداشته باشد، جامعه بین الملل جلوی او را خواهد گرفت!» ۶) نفوذ جاسوسان متعدد در تیم مذاکره کننده: از جمله چهار دو تابعیتی که نمونه علنی شده آن عبدالرسول دری بود. ۷. از این‌ها گذشته، برخی از بندهای برجام به نحوی طراحی شده که خروج کامل ایران از آن، هزینه‌های زیادی برای ما به بار خواهد آورد (مکانیسم ماشه) ایران باید به نحوی عمل کند که این مکانیسم خطرناک فعال نشود. 🔹با توجه به این توضیحات معلوم شد که اصل مذاکره هیچ اشکالی ندارد، اما اینکه چه کسی، چگونه و در چه شرایطی مذاکره کند، خیلی مهم است. دولت جدید بارها اعلام کرده اقتصاد کشور را به مذاکره گره نخواهد زد، در مذاکرات دنبال منافع ایران است و توافق به هرقیمتی را نمی پذیرد و ... 🔻اما نکته مهم این است که در برجام بالاخره توافقی صورت گرفته که طبق آن تمام تعهدات توسط ایران انجام شده ولی از امتیازات آن استفاده نکرده ایم. دولت جدید موظف است سعی کند حداقل امتیازاتی که در برجام برای ایران در نظر گرفته شده را احیاء کند. مضافاً اینکه دولت جدید توانسته است در خلال مذاکرات اخیر پیشنهاداتی را اضافه کند و به عنوان متن پیشنویس مذاکرات در نظر گرفته شود. ــــــــــــــــ 🚩 در پرتگاه مجازی، مجهز باش...

فیلم امروز از حضور پزشکیان و دعوای مزدورانش با دانشجو ها . قبل این فیلم مزدوران مرد پزشکیان به خواهران با حجاب که عکس و شعار های انقلابی دیشتون بود حمله ور شدن و می‌بینید که عکس شهید امیر عبدالهیان رو هم پاره کردند بیداری ملت

به روایت از برادر عزیزم: ما سه برادر بودیم حسین فرزند اول خانواده بود، حاج حسین یک دختر 14 ساله و یک پسر11 ساله دارد حسین از سال 85 پاسدار بود و با تلاش بسیار زیاد توانست خودش را از نیروی زمینی به سپاه قدس منتقل کند سال 92 اولین اعزامش به سوریه بود.ولی در عراق تقریبا دوسال اخیر را کامل مستقر بود و برای سرکشی به خانواده به ایران می آمد.حسین از بچه های بسیجی و هیئتی پردل و جرات بود بچه های حشدالشعبی و سرایای خراسانی از شجاعت و مهربانی اش تعریف میکردند حسین در ایجاد یادمان و اولین دوره برگزاری نمایشگاه شهدای شلمچه فعالیت بسیار چشمگیری داشت و این قبل از پیوستن به سپاه و شهادت پدر بود هیئت رهروان شهدای خوزستان را با شهید فاطمی اطهر راه اندازی کردند. تواضع و شوخ طبع بود و پیگیر احوال دوستان ، مدام تماس می گرفت و جویای احوال رفقا می شد در مورد مسائل کاریش صحبت نمی کرد و شاید هیچ کس اطلاع نداشت کارش چیه ،تکبر و غرور هم نداشت و مسیری را انتخاب کرد که در شانش بود و الحمدلله عاقبت به خیر شد.حسین همیشه و حتی یک وقت هایی با بغض در مورد شهید تقوی صحبت می کرد و می‌گفت : "این آدم به قدری بزرگه که درکش نکردم" حالت پدر و پسری و رفاقتی شدیدی با هم داشتند.وقتی مجروح شد گفت مرا کنار شهید تقوی یا پدرم دفن کنید. سرکشی به جانبازها و بچه های مجاهد داوطلب را وظیفه خود می دانست و هر وقت می توانست به سراغشان می رفت.حسین فردی بسیار دغدغه مند بود؛ در مورد ظلم هایی که یک سری افراد با سوءاستفاده از پست و مقامشان می کردند به شدت معترض می شدو ......