💠 متن درس خارج فقه #صوم جلسه : 31 تاریخ تدریس: 1375 الی 1377 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 صوت #درس_اخلاق #آرشیوی 🔹 تاریخ: 1390/01/04 🔹 موضوع: #نهج_البلاغه #نامه 17 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 متن #درس_اخلاق #آرشیوی 🔹 تاریخ: 1390/01/04 🔹 موضوع: #نهج_البلاغه #نامه 17 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 روز پنجم ماه #شوال 1441 🔹 وفای به بیعت #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 وفای به بیعت 🔹 اما حق امام بر امت، حق والی بر مردم فرمود: «وَ أَمَّا حَقِّی‏ عَلَیكُمْ‏ فَالْوَفَاءُ بِالْبَیعَةِ»؛[1] شما بیعت كردید، اگر بیعت كردید ﴿أَوْفُوا بِالْعُقُودِ﴾[2] به بیعتتان عمل كنید. بیعت از بیع است، اگر كسی با دین خدا بیعت كرد یعنی جان و مال و آبروی خود را به خدا فروخت در قبالش بهشت گرفت؛ حالا با اینكه جان و مال و آبرو مال خداست در همه موارد جمع عوض و معوض است هر دو مال اوست و هر دو را به ما می‌ دهد، این ‌‌چنین نیست بشری كه «لَا یمْلِكُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لَا ضَرّا وَ لَا مَوْتاً وَ لا حَیاةً وَ لا نُشُوراً»[3] مالك چیزی باشد بعد با خدا داد و ستد كند، ولی ذات اقدس الهی هم معوض را به ما داد، هم عوض را، هر دو هبه است! 🔹 به هر تقدیر فرمود حق من بر شما آن است كه شما به بیعت وفا كنید و اگر كسی واقعاً بیعت كرد، یعنی جان و مال و آبروی خود را به دین و صاحب دین فروخت، اگر بگوید من ضرر مالی می ‌بینم این سخنش غاصبانه است؛ زیرا مالی را كه به خدا فروخت در آن مال تصرف غاصبانه می‌ كند و او را برای حفظ دین خدا صرف نمی ‌كند و اگر می ‌گوید به حیثیت من بر می‌ خورد این در وجاهت و حیثیت و آبرو تصرف غاصبانه دارد. انسان آبرو را در برابر خلق خدا مالك است، ولی در برابر دین خدا كه مالك نیست! اگر كسی بگوید به من بر می‌ خورد و حیثیتم در خطر است، چنین كسی غاصبانه آبرومند است، مگر آن جایی كه خود دین دستور بدهد كه بفرماید اگر هتك حیثیت می‌ شود از آن راه نرو راه دیگر را طی كن و همچنین اگر درباره جهاد با جان بگوید جانم در خطر است او غاصبانه زندگی می ‌كند، چون حیاتش را به خدا فروخت و اگر واقعاً بیع كرد حق تصرف در جانی كه مبیع است ندارد و اگر در جان تصرف كرد او در حقیقت عقاله كرد و بهشت را پس داد پس هیچ كسی حق ندارد در برابر دین خدا مالك جان و آبرو و مال باشد، مگر آن جایی كه خود دین استثنا بکند، این وفای به بیعت است. [1]. نهج البلاغة (للصبحی صالح), خطبه34. [2]. سوره مائده, آیه1. [3]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج1، ص75. #ورود_مسلم_بن_عقیل_علیه_السلام_به_كوفه #بیعت_با_دین #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 خطبه نماز جمعه تاریخ: 1373/07/08 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #ص 🔹 جلسه: 2 تاریخ: 1393/02/15 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 متن درس تفسیر سوره مبارکه #ص 🔹 جلسه: 2 تاریخ: 1393/02/15 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 صوت درس خارج فقه #صوم جلسه : 31 تاریخ تدریس: 1375 الی 1377 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 متن درس خارج فقه #صوم جلسه : 31 تاریخ تدریس: 1375 الی 1377 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 روز ششم ماه #شوال 1441 🔹 تدبیر الهی #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 تدبیر الهی 🔹 ما ائمه (علیهم السلام) را به عنوان امامت با جان و دل پذیرفتیم، آنها می‌ فرمایند راه ما را طی كنید! افراد عادی راه آنها را طی می ‌كنند، یعنی سعی می ‌كنند به دستورهای آنها عمل كنند كه اینها كار خوبی است؛ اما خواصّ از امت, علمای از امّت تلاش می‌ كنند ببینند كه آنها چه راهی رفتند كه این علمای الهی راهی همان راه بشوند، منتها در حدّ خودشان. 🔹 یك بیان نورانی از وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) است، همان بیان نورانی از وجود مبارك حضرت حجّت (سلام الله علیه) است[1] كه ولی ماست, امام زمان ماست, مسئول مستقیم ماست و ما هم مسئولیت مستقیم در برابر آن حضرت داریم, هر لحظه از امور ما به اذن خدا آگاه است, آن بیان نورانی كه مشترك است بین امام اول و آخر (علیهم السلام) كه هر دو فرمودند, فرمودند ما در مكتب «الله» داریم تربیت می ‌شویم: «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعدُ صَنَائِعُ لَنَا»؛[2] ما مصنوع و دست ‌پرورده پروردگار هستیم. همه عالم را خدا می ‌پروراند، او «ربّ‌العالمین» است؛ اما همان‌ طوری كه در مثال باغ و بوستان اشاره شد كه برخی از نهال ‌ها را خود آن مدیركلّ با دست خود غرس می‌ كند و بعضی ‌ها را هم با دست زیرمجموعه خود, در جریان ﴿أَنْبَتَها﴾ این‌طور بود که ﴿وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً﴾[3] و درباره خصوص مریم (سلام الله علیها) هم فرمود: ﴿وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً﴾،[4] درباره مصنوع بودن, مخلوق بودن, تحت تدبیر بودن هم همان ‌طور است. وجود مبارك حضرت امیر همین را فرمود, وجود مبارك امام زمان همین را فرمود این در بیانات نورانی حضرت در نهج ‌البلاغه هست، آن هم در بیانات نورانی توقیعات مبارك حضرت است: «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعدُ صَنَائِعُ لَنَا»؛ ما مصنوع خدا هستیم، كسی ما را نساخت، كسی ما را پرورش نداد، تربیت نكرد، معلّم ما او, مدیر ما او, مربّی ما او, راهنمای ما او و دیگران زیر مجموعه تدبیر و تربیت و هدایت ما به سر می ‌برند: «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعدُ صَنَائِعُ لَنَا». 🔹 عالمان دین سعی می ‌كنند این راه را خصوصی طی كنند، آن راه عمومی كه سر جایش محفوظ است. هرگز همّت شما این نباشد كه جامعه شما را بپذیرد، همّت شما این باشد كه خدایی كه جامعه ‌آفرین است بپذیرد! وقتی او پذیرفت كلّ كارها حل می ‌شود، آن وقت توفیقی عطا می‌ كند انسان هم خودش مهتدی می ‌شود و هم هادی دیگران می ‌شود. [1] . الغیبة (للطوسی)، متن، ص286؛ «نَحنُ صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ الخَلقُ بَعدُ صَنَائِعُنا». [2] . نهج البلاغه (للصبحی صالح)، نامه28. [3] . سوره نوح، آیه17. [4] . سوره آل عمران، آیه37. #توقیع_امام_عصر_به_حسین_بن_روح_نوبختی #جامعه_آفرین #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی در مراسم شروع سال تحصیلی حوزه علمیه دماوند تاریخ: 1393/06/15 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #ص 🔹 جلسه: 3 تاریخ: 1393/02/16 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 متن درس تفسیر سوره مبارکه #ص 🔹 جلسه: 3 تاریخ: 1393/02/16 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 صوت درس خارج فقه #صوم جلسه : 32 تاریخ تدریس: 1375 الی 1377 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 متن درس خارج فقه #صوم جلسه : 32 تاریخ تدریس: 1375 الی 1377 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 روز هفتم ماه #شوال 1441 🔹 فرزند ولایی #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa

💠 فرزند ولایی 🔹 سیادت، بزرگی و بزرگواری نه یعنی سید بودن، سیادت و بزرگواری مخصوص پیغمبران و ائمه (عَلَیهِمُ السَّلام) نیست، آنها یک مقامی دارند که واقعاً برای ما درک شدنی نیست. همه ما می ‌توانیم در کاری که داریم و در آن سِمَتی که داریم، به سیادت برسیم. یک معلّم می ‌تواند «سید المعلّمین» باشد، یک محقق می‌ تواند «سید المحقّقین» باشد، یک نظامی می ‌تواند سید نظامی ‌ها باشد، وجود مبارک حمزه که به این لقب پُر افتخار همراه بود در اثر آن اخلاص بود، وگرنه خیلی ‌ها شهید شدند؛ از بستگان این خاندان هم بودند، اما سید شهدا شدن کار همه نبود. 🔹 نامه ‌ای از معاویه ملعون به وجود مبارک حضرت امیر رسید، آن نامه در نهج البلاغه نیست ولی جواب آن نامه در نهج البلاغه[1] هست، آن نامه با بی ‌ادبی و با هتک حرمت همراه بود، در آن نامه نوشته شد که شما را با دست بسته بردند مسجد و ـ مَعَاذَالله ـ مانند چه! از شما بیعت گرفتند. حضرت در جواب فرمود؛ ما که انکار نکردیم، من اگر بخواهم سقیفه را امضا کنم، باید با دست بسته امضا کنم، ما غدیری هستیم، غدیری پیرو غدیر است. یک بیانی از رسول خدا (عَلَیهِ وَ عَلَی آلِه‏ آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) رسیده است و آن دست ما را بست که فرمود: «تَزْكِیةِ الْمَرْءِ نَفْسَهُ قَبیح»،[2] خودستایی چیز بدی است و اگر این نبود ما می ‌گفتیم ما که هستیم! 🔹 ما دو تا برنامه در دین داریم: یکی خوب، یکی بد؛ خودستایی بد است، خودستانی خوب است؛ یعنی آدم خود را بگیرد و آن خودیت خود را بستاند، وقتی خودیت خود را گرفت چیزی نمی ‌ماند، مگر فیض الهی. تا خودی تو از تو نگذشت، نمی ‌شود آدم به جایی برسد! فرمود خودستایی یعنی تذکیه کردن، چیز بسیار بدی است و خودستانی که آدم خود را بستاند، چیزی از خودی انسان نماند، این چیز خوبی است. فرمود این حدیث جلوی ذکر فضایل ما را گرفته و نمی‌ گذارد که ما خود را به شما معرّفی کنیم؛ ولی به آن حدّاقل اکتفا می‌کنیم و آن این است که معاویه بدان! خیلی‌ ها می‌ روند در جبهه‌ ها کشته می ‌شوند ولی ما اگر کشته دادیم، می‌ شود سید شهدا؛ مثل عموی من حمزه سیدالشهدا. در جنگ اُحُد خیلی ‌ها کشته شدند، فرمود این شرف خاندان ماست! این همه در جنگ اُحُد کشته شدند، کسی سید شهدا نشد؛ ولی عموی ما وقتی شربت شهادت می ‌نوشد، می ‌شود سید شهدا. در جریان جنگ موته خیلی از افراد جانباز می ‌شوند، دست‌ های آنها جدا می ‌شود؛ اما برادرم جعفر وقتی‏ که دست او جدا شد، خدا دو تا بال به برادرم داد که شده جعفر طیار که «یطِیرُ بِهِمَا مَعَ‏ الْمَلَائِكَةِ فِی الْجَنَّةِ»،[3] ما اگر جانباز بدهیم، می‌ شود جعفر طیار، اگر شهید بدهیم، می ‌شود سید شهدا، پس حساب ما با دیگران فرق می‌ کند. 🔹 این مقام برای ما هم هست؛ برای اینکه نه حمزه سید الشهدا امام و پیغمبر بود، نه جعفر طیار امام و پیغمبر بود؛ اینها فرزندان امام و پیغمبر بودند. فرزندی هم در اسلام دو قسم است: یک فرزندی شناسنامه است که آن خیلی مهم نیست، یک فرزندی ولایی است که وجود مبارک حضرت امیر و وجود مبارک پیغمبر (عَلَیهِما آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) رسماً اعلام کردند، فرمودند شما قبل از اینکه بالغ شوید، یک شناسنامه‌ ای دارید که پدر و مادر شما این شناسنامه را برای شما تنظیم کردند؛ اما وقتی که بالغ شدید، باید برای خود شناسنامه بگیرید، «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»،[4] ما حاضر هستیم شما را به عنوان فرزندی قبول کنیم، شما بیایید بچه‌ های ما شوید! چه نعمتی بهتر از این که آدم نبوی شود! آدم علوی شود! فرمود اگر شما بچه‌های ما شدید، ما شما را کاملاً می ‌پذیریم: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ». [1]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، نامه28. [2]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، نامه28. [3]. الامالی(للصدوق)، ص463. [4]. علل الشرائع، ج1، ص127. #شهادت_حضرت_حمزه_سید_الشهدا #سیادت #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی در جمع کارکنان وزارت دفاع تاریخ: 1395/04/30 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa