💠 امام حسین (علیه السلام) مظهر عدل و عقل 🔸 این بیان چقدر بیان عالمانه و محقّقانه است! گرچه این حدیث را از جدّ بزرگوارشان نقل می ‌کنند، فرمودند هیچ هدفی وسیله را توجیه نمی ‌کند. حضرت فرمود که «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِیةِ اللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا یرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِی‏ءِ مَا یحْذَرُ»،[1] خیلی‌ ها اخیراً می ‌گویند هدف وسیله را توجیه می ‌کند! حضرت فرمود اگر مقصدی داری از راه صحیح باید وارد بشوی. کسی بخواهد از راه حرام به مقصد برسد هرگز به مقصد نمی‌ رسد. هیچ هدفی وسیله را توجیه نمی ‌کند. بین هدف و وسیله تناسب ضروری برقرار است؛ از راه پاک به مقصد پاک، مقصد پاک راه پاک می ‌طلبد. «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِیةِ اللَّهِ»؛ بخواهد از راه حرام به مقصد برسد هرگز نمی ‌برسد: «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِیةِ اللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا یرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِی‏ءِ مَا یحْذَرُ»؛ زودتر از دیگران به چاه می‌ افتد. این بیان بوسیدنی است! 🔸 حالا خیلی‌ ها به این فکر افتادند گفتند هدف وسیله را توجیه می ‌کند، هدف وسیله را توجیه می‌ کند! حضرت تنها مسئله مبارزه آنها را نگفت، این معارف بلند را هم گفته است. ما اگر برای مظلومیت سیدالشهداء گریه می ‌کنیم برای مظلومیت عقل و عدل است، وگرنه ما ملّت گریه نیستیم. نباید گفت چرا شیعه گریه می‌ کند؟ شیعه برای اینکه عدل را از دست داد، عقل را از دست داد. 🔸 خدا مرحوم ابن بابویه قمی را غریق رحمتش کند! می ‌گوید ما برای این می‌ گرییم که عدل را از ما گرفتند، عقل را از ما گرفتند، عصمت را خاموش کردند برای اینکه اینها را به دست بیاوریم گریه می‌ کنیم. در مجلسی در مدینه وجود مبارک حجت بالغه الهی حسین بن علی (سلام الله علیه) نشسته است، آن ابن ازرق که از ابن عباس مسئله سؤال می‌ کند که حضرت جواب داد، او در کمال بی ‌ادبی گفت آقا به تو چه؟ من که از تو سؤال نکردم! تازه ابن عباس دارد می‌ گوید نه آقا اینها باسواد هستند.[2] این گریه ندارد؟! ما که اهل گریه بی جا نیستیم، ما می‌بینیم که عدل را دارند از ما می ‌گیرند، عقل را از ما دارند می ‌گیرند طهارت را دارند از ما می ‌گیرند ما با اشک به دست می ‌آوریم. 🔸 همین حسین بن علی (سلام الله علیه) که این حدیث بوسیدنی است، فرمود هیچ هدفی وسیله را توجیه نمی ‌کند، هیچ ممکن نیست با بانک ربوی اقتصاد سالم بشود، با رشوه مال فراهم بشود، هیچ ممکن نیست! با حرام هرگز زندگی کسی پیش نمی‌رود، «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِیةِ اللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا یرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِی‏ءِ مَا یحْذَرُ»، (روحی لک الفداء)! [1] . الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص373. [2] . التوحید (للصدوق)، ص80. #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس تفسیر سوره مبارکه جمعه جلسه 9 تاریخ: 1397/01/27 🆔 @a_javadiamoli_esra

شناخت مقام و منزلت امام حسین از منظر آیت الله العظمی جوادی آملی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است: علی (علیه ‏السلام) از من است و من از علی؛ «علىّ منّى و أنا من على». نیز رسیده است: حسین (علیه ‏السلام) از من است و من از حسین (علیه‏السلام)؛ «حسین منّى و أنا من حسین». راز روایات یاد شده، این است كه امامت، چون جانشینی نبوت است، از آن مقام منیع جدا نیست؛ چنان ‏كه نبوت بی ‏امامت سودی ندارد. این انسجام معنوی، نشان می ‏دهد كه آثار رسالت نبی اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را باید در زندگی امامان معصوم (علیهم ‏السلام)، به ویژه در زندگی امام حسین (علیه ‏السلام)، جست‏ و جو كرد. منبع : news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

پیام تسلیت آیت‌الله العظمی جوادی آملی در پی ارتحال آيت الله سيد جعفر كريمى پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی به مناسبت ارتحال عالم ربانى حضرت آيت الله حاج سيد جعفر كريمى پیام تسلیتی صادر فرمودند. متن پیام معظم له به شرح زیر است: بسم الله الرحمن الرحيم انا لله وانا اليه راجعون ارتحال عالم ربانى فقيه والا مقام حضرت آية الله حاج سيد جعفر كريمى مايه تأسف شد. اين سانحه سنگين را به حوزه هاى علميّه و مراجع عظام تقليد و شاگردان آن عالم راحل تسليت و علو درجه آن مرحوم و صبر و اجر بازماندگان از خداى سبحان مسئلت مى شود. جوادی آملی 1399/1/10 منبع:news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

به مناسبت سالروز ولادت قمر بنی هاشم(ع)؛ حضرت ابوالفضل العباس(ع) و فضیلت حشر با فرشتگان پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی: فضيلت حشر با فرشتگان، كه هيچ لذتي بالاتر از آن نيست، در روايات براي بنده صالح خدا،حضرت ابوالفضل العباس(سلام‏ الله‌عليه) نيز گفته شده و اين گونه پاداش هاي غيبي، ظهور راز عبادت و اطاعت و بروز روح بندگي است. منبع:news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

امام سجاد(ع) و دستیابی به حكمت عبادات سخنان امام سجاد (سلام‏ الله‌عليه) كه بر منبر شام ايراد فرمود، نشان مي‏ دهد كه حضرات معصومين (عليهم‏ السلام) به حكمت عبادات رسيده‏ اند. در بخشهايي از سخنان آن حضرت آمده است: «أنا بن مكّة ومني، أنا بن زمزم وصفا» من فرزند مكه و منا هستم؛ يعني آن عبادتي كه بايد در مكه و منا انجام بگيرد من به آن رسيده‏ ام و آن عبادت مرا به اينجا رساند، نه اينكه من فرزند سرزمين مكه و منا هستم. آنان كه در منا زندگي مي‏ كنند و اهل آن سرزمين‏ اند فرزند منا نيستند؛ آنكه قرباني مي‏ دهد تا دين زنده و محفوظ بماند او فرزند مناست. با اينكه در اين مسافرت حسين‏ بن علي(سلام‏ الله‌عليه) از مكّه برگشت و ديگر به مشعر و منا و عرفات نرفت و در مني قرباني نكرد، قبل از روز دهم ذي‏ الحجه حضرت از مكّه به طرف كوفه حركت كردند، امام سجاد (عليه‏ السلام) هم به منا نرفت و قرباني نكرد، با اين وجود فرمود: من فرزند مكه و منا هستم. #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی منبع:news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

💠 حرمت محیط زیست 🔸 ما وقتی حرمت محیط زیست را نگه می ‌داریم که حرمت این بدن را نگه بداریم. هشتاد درصد یعنی هشتاد درصد! مشکلات بیمارستان ما همین قسمت است، از بس پُرخوری و بدخوری است. آدم این قدر می ‌خورد که در مجلس آروغ بزند؟! پیغمبر که مهد ادب بود، فرشته ادب بود، کسی در مجلس ایشان آروغ زد، فرمود کمتر بخور! «أقلِل مِن جَشَإ»،[1] آدم این قدر می‌ خورد که جلوی مردم آروغ بزند؟! ما وقتی که بدنمان را نشناختیم، اصلاً انسانیت خود را نشناختیم، دل شما می‌ خواهد هوای هوا را داشته باشیم؟! در بی ‌خبری از تو صد مرحله پیشم ٭٭٭ تو بی ‌خبر از غیری من بی ‌خبر از خویشم[2] 🔸 وقتی آدم نمی ‌فهمد که چقدر غذا بخورد، دلتان می ‌خواهد زمین و زمان را حفظ بکند؟ نگذاشتند که دین عرضه شود، ما خیال می ‌کنیم که دین همان چهار رکعت نماز است! این قرآن کریم چقدر شیرین حرف می‌ زند! آنجا که سخن از ادب و کرامت و معنویت است، نام انسان را با ملائکه ذکر می ‌کند؛ آنجا که سخن از خوردن است، نام انسان را با دام ذکر می ‌کند: ﴿كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ﴾،[3] ﴿مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ﴾،[4] این انسان باید بفهمد که چرا قرآن نام اینها را با دام یک جا ذکر می ‌کند! اما آنجا که جای فهم و ادب و انسانیت و امانت است، می ‌گوید انسان ‌ها و ملائکه دروغ نمی ‌گویند، انسان‌ ها و ملائکه امین هستند. ما این هستیم، دین برای همین آمده است. نتیجه عرض ما این است که اوّل خودمان را بشناسیم، دوم اینکه بدن در اختیار ماست، سفره در اختیار ماست، نه ما در اختیار سفره! 🔸 مطلب بعدی آن است که ما خیال می ‌کنیم آسمان از ما جداست، زمین از ما جداست، حوادث روزگار از ما جداست، این طور نیست، ما به هم وابسته‌ ایم. دین به ما می ‌گوید همان طوری که زمستان سرد است، شما ناچار هستید در لباس خود اثر بگذارید، شما اگر بد کردید، هوا هم بد می ‌شود! این برای خیلی‌ها افسانه است که ما حالا بد بکنیم، گناه بکنیم، باران برای ما نیاید، این افسانه است. باید بدانیم که یک نفر این را اداره کرد، یک نفر! الآن کسی که این دستگاه را ساخت، یک بروشور داد که از آن استفاده بکنیم یا نه؟ این تلویزیون را ساختند، این هواپیما را ساختند، این رادیو را ساختند، این بروشور را دادند یا ندادند؟ کسی که این بدن را ساخت، به او یک بروشور داد که استفاده بکند یا نداد؟ کسی که این نظام را ساخت، یک بروشور داد که از هوا چگونه استفاده بکند یا نکرد؟ این نظام دقیق است! ما تازه دانشمندان را می‌ گوییم دانشمند، چرا؟ برای اینکه او سی ـ چهل سال درس خوانده یک ذرّه ‌ای از ذرّات بدن را فهمید. آن که بدن ‌آفرین است که ﴿أَ لَا یعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ﴾،[5] این قرآن را داده، این روایات را داده که با این دستگاهی که من خلق کردم، این را این طور بکار ببر! این زمین که من خلق کردم این طور بکار ببر! این دریایی که خلق کردم، این آسمانی که خلق کردم، این طور بکار ببر! آیا اینها را همین طور رها کرده است؟ کسی چهار تا آهن را روی هم می‌ گذارد، می‌ شود رادیو و یک بروشور برای آن می‌گذارد، این نظام محیرالعقول را ساخته، به ما گفته هر چه دلت می ‌خواهد روی هوا، زمین، دریا این کار را بکند؟! 🔸 بنابراین ما اوّل باید فرهنگ دین را و معرفت نفْس را شروع بکنیم، حقیقت خودمان را شناختیم، بدنمان را از جهت بهداشت حفظ می ‌کنیم، محیط زیست خود را حفظ می ‌کنیم، ادب و احترام را حفظ می ‌کنیم و کرامت خود را حفظ می ‌کنیم و هرگز کسی نیازمند نیست که کسی به ما بگوید زباله را در فلان جا نریز! وقتی خودمان را شناختیم خیلی از کارها حل است. [1] . صحیفة الامام الرضا (علیه السلام)، ص69؛ بِإِسْنَادِهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ(علیه السلام) قَالَ قَالَ أَبُو جُحَیفَةَ أَتَیتُ النَّبِی(صلی الله علیه و آله و سلم) وَ أَنَا أَتَجَشَّأُ فَقَالَ لِی «یا أَبَا جُحَیفَةَ اكْفُفْ جُشَاكَ فَإِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ شِبَعاً فِی الدُّنْیا أَطْوَلُهُمْ جُوعاً یوْمَ الْقِیامَةِ قَالَ فَمَا مَلَأَ أَبُو جُحَیفَةَ بَطْنَهُ مِنْ طَعَامٍ حَتَّی لَحِقَ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ». [2]. صهبای قمشه ای. [3]. سوره طه، آیه54. [4]. سوره نازعات، آیه33؛ سوره عبس، آیه32. [5]. سوره ملک، آیه14. #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 دیدار رئیس سازمان محیط زیست با حضرت استاد تاریخ: 1395/11/19 🆔 @a_javadiamoli_esra

❇️تبیین و توجه به جايگاه جوانان در اسلام از منظر آیت الله العظمی جوادی آملی پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی: جوان بايد بداند كه يك نيروی آزادشده دارد لكن اين نيروی آزادشده تا در تحت رهبري بزرگواري نباشد هرز مي‌رود. يك تعبير لطيفي مولوي درباره پير و جوان دارد که مي‌گويد: جوان يك تير تيزي است اين تير تيز تا از كنار كمان منحني عبور نكند به صيد نمي‌رسد؛ شما اگر يك پير خردمند قد خميده را در كنارش نگذاريد از اين تير تيز كاري ساخته نيست. رهبري مردان الهي، بزرگان فرهنگ‌مدار و خردورز همان كماني است كه اين جوان را راهنمايي مي‌كند و به مقصد مي‌رساند. امام علي(علیه السلام)فرمود: هرگاه در امري که بر تو عارض شده است نيازمند به مشورت بودي ابتدا با جوانان مشورت کن زيرا که آن‌ها تيز هوش‌ترند و سريعتر حدس مي‌زنند سپس آن‌ را به انديشه پيران و بزرگان واگذار کن تا عاقبت آنرا شناسايي کنند و انتخاب نيکو نمايند زيرا تجربه آن‌ها بيشتر است. #روز_جوان #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی منبع:news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

💠 بذر معارف 🔸 دل جوان مثل یك زمین خالی است هر بذری بیفشانند می ‌رویاند، این اصلی است كه حضرت در نهج ‌البلاغه به كار می‌برند،[1] در كنار این اصل این اصل نبوی هم هست كه فریقین نقل كرده است كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»؛[2] هر كسی كه زمین مرده را احیاء كرد مالك می ‌شود و هر كس زمینه مرده را هم احیاء كرد مالك می ‌شود. خب اگر دل جوان به منزله یك مزرعه خالی است و اگر هر بذری بیفشانند می ‌رویاند و اگر هر كسی زمینی را آباد كرد یا زمینه ‌ای را آباد كرد مالك می ‌شود، این خطر جوان ها را تهدید می ‌كند كه صاحب دل ما كیست؟! این را باید به چه كسی بسپاریم؟ هر كس بذر و فکر خاص خود را در دل ما نهاد چه بخواهیم و چه نخواهیم مالك دل می ‌شود، اگر كسی زمین مرده را آباد كرد بر اساس قانون احیاء مالك آن زمین می ‌شود كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»، لكن می ‌شود با زور از دست چنین مالكی زمین را غصب كرد، ولی اگر زمینه فکری یك دانشجو را كسی احیاء كرد، دل غصب پذیر نیست! با هیچ زوری نمی ‌شود اندیشه را از ذهن كسی بیرون برد، نه نمی‌ شود گفت بفهم، نه می ‌شود گفت نفهم، آن ‌گاه این دل در اختیار صاحب دل خواهد بود. 🔸 آن مردان شاگردان علوی ‌اند و بسیار كم ‌اند، اگر دریا هستند به سرمایه خودشان‌اند و اگر معدن هستند «النَّاسُ‏ مَعَادِنُ‏ كَمَعَادِنِ‏ الذَّهَبِ‏ وَ الْفِضَّةِ»[3] به سرمایه خودشان‌ اند. ذات اقدس الهی انسان را بی سرمایه خلق نكرد! فرمود من گوهرهای فراوانی دادم، منتها شما این گوهر را به جای اینكه شكوفا كنید دفن كردید؛ آن راه كمتر بهره ما می ‌شود. ما گوشمان متوجه سخنان اساتید است و چشممان متوجه نوشتار مؤلفان دیگر، پس ما مثل یك سرزمین مواتی هستیم كه از بیرون بذر افشانی می‌ شویم، غالب ما هم این هستیم! برای غالب ما گفتند كه شما راه خدا را به این آسانی ها نمی ‌توانید طی كنید، خدا مثل گوهر نیست، خدا مثل شمس و قمر نیست كه تا بجویید و پیدا كنید، «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی».[4] گوهر را انسان گم كرده است ‌بالأخره می‌فهمد یك گوهری هست، یك علمی هست، شنیده، باور كرده، می‌ جوید و می ‌یابد؛ اما خدا نه شنیدنی است، نه دیدنی است، نه بوییدنی است، انسان به دنبال چه برود؟ «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی» و این از نهان ما برمی‌ خیزد كه آن راه متأسفانه كمتر تردد می‌ شود. 🔸 پس ماییم و نوشته ‌های مؤلفان و گفته ‌های معلمان، باید بكوشیم و ببینیم كه این سرزمین را به دست چه كسی می‌خواهیم بدهیم؟! چه كسی می‌خواهد این را احیاء كند؟! اگر ما دل را به دست یك نویسنده یا گوینده دادیم، بخواهیم از او جدا بشویم، از آن فکر فاصله بگیریم ممكن نیست، چون «اُصلُ اَلْمَرْأِ لُبُّهُ»[5] برد آنجا كه این دل می ‌طلبد! وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) به فرزند جوانش فرمود كه قلب جوان مثل زمین خالی است، پسرم قبل از اینكه دیگران آن زمین را بذر‌افشانی كنند و مالك بشوند من در این زمین بذر معارف می ‌كارم. [1] . نهج البلاغه، نامه 31؛ «قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِیةِ مَا أُلْقِی فِیهَا مِنْ شَیءٍ قَبِلَتْهُ». [2] . معانی الاخبار، ص292. [3] . الکافی (ط _ الاسلامیه)، ج8، ص177. [4] . فیه ما فیه(مولوی)، فصل پنجاهم. [5] . ر.ک، الامالی (للصدوق)، ص240؛ «أَصْلُ‏ الْإِنْسَانِ لُبُّهُ‏». #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1379/04/16 🆔 @a_javadiamoli_esra

20 فروردین، روز هنر انقلاب اسلامی؛ ❇️برترین ویژگی هنر اسلامی پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی: مهم‏ترین شاخص هنر اسلامی توان ترسیم معقول در كسوت محسوس و قدرت تصویر غیب در جامهٴ شهادت است. هنرهای غیر اسلامی چون جایی در جهان معقول و ملكوت ندارند و از عقل منفصل بی بهره و از مثال منفصل بی نصیب اند و فقط از وهم و خیال متصل استمداد می كنند، هرگز مایهٴ عقلی نداشته و ره آورد غیبی ندارند. زیرا مكتبی كه ماده را اصیل می داند و موجود غیر مادی را خرافه می‏پندارد و نشئهٴ تجرّد و غیب را افسانه تلقی می كند،هیچ‏گاه پیامی از عالم عقل و غیب ندارد و هرگز هدفی جز وهم و خیال نخواهد داشت. اوج عروج یك انسان از دیدگاه هنرمند مادی همانا مقام مثال متصل و وهم به هم آمیخته است و آن‏جا كه سخن از نام و نان و وام و دانه نباشد، هنرمند مادی را راهی نیست و آن‏جا كه از تشویق و تقدیر و ثنا و سپاس و یادنامه و مانند آن اثری نباشد، هنرور مادی را باری نخواهد بود، زیرا قلمرو پرواز هنرپرداز مادی همانا منطقهٴ بستهٴ خیال و مدار محدود وهم است. ولی مكتب الاهی كه عوالم سه گانه طبیعت و مثال و عقل را ثابت می‏كند و هر یك را مظهر نامی از نام‏های جلال و جمال الاهی می‏داند و برای عروج انسان ملكوتی مرزی نمی‏بیند و لقاءالله را كه هماره بیكران بوده و هست و خواهد بود، مائده و مأدبهٴ سالك صالح و عارف واصل و شاهد عاشق می داند، بحر تیار و دریای موّاج هنرورزی را فراسوی هنرمند اسلامی قرار می‏دهد تا پیام‏های گوناگون را كه از هاتف عقل و منادی غیب از ورای حجاب‏های نوری و ظلمانی دریافت كرده است، به قلمرو مثال منفصل درآورده، از آن پایگاه به مرحلهٴ وهم و خیال تنزل داده، سپس به منصهٴ حسّ و صحنهٴ صورت، نازل كند تا بادیه نشینان تشنهٴ حس را بر بال‏های ظریف هنر نشانده، از خاكدان طبیعت به دامنهٴ مثال و خیال رسانده، از آن‏جا به قلهٴ رفیع عقل و مقام منیع غیب واصل كند. تا از زبان مولای غیب و شهادت، نغمهٴ دل انگیزِ: ﴿... فادخلی فی عبادی ٭ و ادخلی جنّتی﴾ را با گوشی بشنود كه در سایهٴ قرب نوافل فراهم كرده، با روحی درك كند كه با ولای جمع فضائل به دست آمده است، تا روشن گردد كه سیر از زمین طبیعی به سپهر مادی، نتیجهٴ هنر مادی است، ولی سلوك از طبیعت به مثال و از آن‏جا به عقل و خلاصه جهان را از عقل شروع و به عاقل ختم كردن محصول هنر الاهی است كه اسلام داعیهٴ آن را داشته، هماره تربیت یافتگانی جامع را ارائه كرده و می كند. https://b2n.ir/235002 منبع:news.esra.ir @a_javadiamoli_esra

❇️ميلاد مبارك عصاره خلقت وقتی امام معصوم (عليه السلام) به دنيا می‌آيد و به عبارت ديگر انسان كاملی از مخزن غيب تنزل پيدا می‌كند؛ مانند آن است كه قرآن كريم از مخزن غيب الهی تنزل پيدا كند و چون قرآن و عترت دو ثقل ثقيل و وزنه‌ وزين نظام آفرينش هستند كه از يكديگر جدايی ندارند حكم هر يك همانند حكم ديگری است. از اين رو اگر نزول قرآنْ ليلة القدر را پر بركت می‌كند ميلاد مبارك عصاره‌ خلقت نيز نيمه شعبان را مبارك می‌گرداند. 📚 عصاره خلقت، ص 16 #در_محضر_استاد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی منبع: news.esra.ir @a_javadiamoli_esra