این عبادتها که ما کردیم خوبش کاسبیست دعوی اخلاص با این خود پرستیها چه شد؟...

گریه کردم که سبک تر بشود درد، نشد... در گلو بغضِ بدی مانده که کال است هنوز:) *نشان حسن

چه شب بدی است امشب، که ستاره سو ندارد.

حاجی...:) 💔

نیستی، نبضِ واژه‌ها کُند می‌زند.

ای دل آرام بگیر...:))

[ز محرّم نروم بار مبندید مرا سوختم تا که در این خیمه مکانم دادند...]

جنون یعنی کسی در شهر خود سر میکند اما دلش در کوچه های کربلا آواره مانده ...

گاهی دلتنگی دغدغه می شود، به کام لحظاتت شیرینت قطرات زهر می چکاند! کمتر دلبسته باش، که کمتر دلتنگ شوی..

میزان دلتنگی نشات گرفته از میزان علاقه است؛ اما من در همه حال و همه ایام، دلتنگِ توام.

:)))

فرض کنید دختر یک خانواده‌ی ثروتمند هستید در تبریز، با یک طلبه ساده ازدواج میکنید و بخاطر ادامه تحصیل همان طلبه ی ساده راهی نجف می شوید. گرما وغربت شهر نجف را درنظر بگیرید، خدا به شما فرزندی میدهد. بعد این فرزند میمیرد! بعد دوباره فرزند میدهد، دوباره در همان بچگی میمیرد.. دوباره فرزند میدهد دوباره… این در حالیست که فقر گریبانتان را گرفته، در حدی که یکی یکی، اسباب خانه را میفروشید. حتی رختخواب! همسر علامه طباطبایی همیشه مرا به فکر می برد،علامه درباره ایشان گفته بودند: من نوشتن المیزان را مدیون ایشانم! و نیز گفته‌اند: اگر صبر حیرت‌انگیز همسرم نبود من نمی توانستم ادامه تحصیل بدهم.. علامه در جایی فرموده بودند: ایشان وقتی در قم رو به حضرت معصومه سلام میدادند من جواب خانوم را میشنیدم! و همچین هنگامی که زیارت عاشورا میخواندند من جواب سلام امام حسین را میشنیدم!