خود خواهی فقط این نیست که به زمین و زمان آسیب وارد کنی تا خودت منتفع شوی! خود خواهی گاهی نهفته در حب حسین است، اینکه حسین را برای روضه ها و حال خوش روضه و کربلایش بخواهی! بخواهی چون" حالِ مجلسای آقا با همه جا فرق میکنه" خیلی از ما هنوز از خود نگذشته ایم، انتظار به حسین رسیدن هم داریم! غافل از آنکه وصل حسین، در قبال وداع با خود است...

میدانی یکی از نشانه های خود خواه بودن، نه حسین خواه بودن چیست؟ اینکه وقتی مجلس روضه ات دیر شده، و امامت از تو میخواهد به مادرت خدمت کنی، مجلس روضه را به امر حسین ترجیح میدهی...

باران، ماچ های آبدارِ ولی الهی است! •استاد ابراهیمی پ.ن: بکم ینزل الغیث...

نه امشب فقط شب ترکی گوش دادنه.

بعضی عشق‌ها در عالم وجود دارد که من نامش را عشق متعالی می‌گذارم. مثلا عشق‌هایی که دلیل تو برای آن عشق بخاطر خود آن نیست، بخاطر یک امر بزرگ‌تر و بلندمرتبه‌تر است. مثلاتر عشق‌هایی که دلیل تو برای آن، عشق به خود آن شخص یا آن چیز نیست، عشق به خدا و بخاطر خداست. نمی‌پرسید اما می‌گویم که من هم با اینکه چنین چیزی را فهمیده‌ام اما آن را نچشیده‌ام و هیچ درکی از آن ندارم. تا جا داشته من همه‌ی کسانی را که بهشان عشق داشته‌ام را بخاطر خودشان دوست داشته‌ام نه بخاطر خدا. با همه‌ی این‌ها فکر می‌کنم یک‌ذره‌ی کوچک از این نوع عشق متعالی را در مقیاس کوچکتر داشته‌ام. دلیل دوست داشتن و عشقم به حضرت عباس، بخاطر دوست داشتن و عشق و حبم به حضرت حسین است. بخاطر امام حسین است که من عاشق عمویم عباسم. این عشق به مولایم حسین علیه‌السلام و عشق به ولایت پذیری اوست که مرا شیفته شخصیت، غیرت، وفا و ادب برادرش کرده.

میگه؛ زبان ترکی خلق شده، باهاش بگی ابالفضل…

از دیدار اخر بگو...

فردا همین ساعتا دارن به تنهاییش میخندن

من روضه‌ات شنیدم و زنده‌ام هنوز این رسمِ عاشقی نبود خاک بر سرم . .

«بعضی شب‌ها نباید سحر میشد.» مثلا ۱۴۰۰سال پیش یه همچین شبی