eitaa logo
اشعار محمد جواد شیرازی
1.2هزار دنبال‌کننده
34 عکس
9 ویدیو
0 فایل
این کانال توسط ادمین اداره می شود. مشاهده بانک جامع اشعار در وبلاگ: http://Sabuo.blog.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
خدا آورده در وصف علی آیات انسان را به یمن او خدا نازل کند بر خلق، باران را علی، مجد و شکوه حق، میان طور سینا بود که شیدا کرد نور جلوه اش موسی بن عمران را نه تنها بهره ها بردند مردم از بیاناتش که حتی رام کرده خطبه اش گرگ بیابان را علی شمشیر بیرون از غلاف حزب توحید است به برقِ تیغ خود عاجز نموده حزب شیطان را فقط محبوب خالق یک نفر، آن هم علی باشد که احمد میل فرماید کنارش مرغ بریان را کسی که انبیا قاصر ز درک رتبه اش هستند به روی دوش خود بالا بَرد شأن یتیمان را نجات انبیا از هر بلا کار علی باشد امین الله فی ارضه، سزاور علی باشد علی را در مقام نفس خود، طه پسندیده علی را از ازل، انسیةالحورا پسندیده به جای زرق و برق زندگانی، ساقی کوثر... حیات ساده ای با حضرت زهرا پسندیده "بگو بر هر که دنبال نشانیِ خداوند است علی اسم خدا باشد که حق او را پسندیده" خدا تا که عیان دارد علی فاضل ترین مرد است برایش زینتی چون زینب کبری پسندیده نه اینکه قرب او بر حق، به قدر "قَابَ قَوْسَینْ‌ِ" است خدا او را چنان احمد به "أَوْ أَدْنی‌" پسندیده قرین با حق شدن یعنی علی حق است و حق با اوست هر آنچه او پسندد را، خدا یکجا پسندیده علی اصل و اساس دین و غیر از او فروعش شد دلم مدهوش خاتم بخشیِ بین رکوعش شد چه گویم در مقامش که نماند جای افسوسی علی قدیسی از نور است و از آیات قدوسی علی را جز علی معنا نخواهد کرد و در بابش نباشد معنی کامل، میان هیچ قاموسی میان ظلمت دنیای تیره، تابش حبش منور کرده قلب شیعیان را همچو فانوسی نجف وادی امن است و نجات از نار می یابد مشرف می شود هر کس برای عرض پابوسی فلانی و فلانی را رها کن تا که بگریزند علی تا هست در لشگر، نباشد جای مأیوسی به سجده تیرِ بیرون آمده از پای او می گفت: عجب دلداده ای هستی، عجب با یار مأنوسی چرا بنت اسد را حق، اقامت در حرم داده؟ چرا در سجده احمد بر علی حق را قسم داده؟ علی راه خدا، باب خدا، معشوق سبوح است به نام نامیِ او راه های بسته، مفتوح است تمام کوه ها غرقند در دریا و نوح ایمن چرا که نام حیدر، حک شده بر کشتی نوح است علیِ مرتضی بر پشت خود جوشن نمی بندد در این یک ویژگیِ منحصر، صد نعتِ ممدوح است به دور مصطفی روز اُحد چون شیر می چرخد اگرچه با نود زخمی که خورده، سخت مجروح است به یمن پاکی دامان مادرها، برای ما بیان منقبت های علی، آرامش روح است به سوی هر دو قبله خوانده با احمد نمازش را به هر خیر اولین است و علی توحیدِ مشروح است به دست او خدا انوار را تکثیر خواهد کرد علی را "قل هو الله احد" تفسیر خواهد کرد خدا روز غدیر خم، چنین بخشیده تفضیلش امیرالمؤمنین را کرده بر دین، شرط تکمیلش علی شد شرط ابلاغ رسالت در کلام حق که علامه امینی ها بیان کردند تفصیلش بساط بت پرستی در کنار کعبه برپا بود علی با قهر ابراهیمیِ خود کرد تعطیلش چنان بی واهمه جای نبی خوابید در بستر که از سوی خدا مدح و ثنا فرمود جبریلش سقایت کرد در بدر آن چنان شیر خدا حیدر هزار و یک ملک رفتند در صحرا به تجلیلش قوام مسجد کوفه به صوت مرتضی باشد به قربان مناجاتش، فدای لحن ترتیلش برای اهل ایمان، حب او اتمام نعمت شد غدیر خم برای شیعیان، روز ولایت شد صدف در قعر دریا بود، قدرش را ندانستند به هر دردی مداوا بود، قدرش را ندانستند به هر دل خسته و هر سائل و هر طفل درمانده علی مانند بابا بود، قدرش را ندانستند که غیر از او لباسش ساده تر از خادمش بوده؟ چقدر این مرد آقا بود، قدرش را ندانستند بساط سفره ی خیرات مولا بهر سائل ها همیشه پهن و برپا بود، قدرش را ندانستند علی بالاترین اعجاز احمد در رسالت بود علی هارونِ طه بود، قدرش را ندانستند کلام و سیره اش، حتی سکوتش هم هدایت بود در او هر خیر پیدا بود، قدرش را ندانستند چه شد آخر غدیرش را چرا از یادها بردند؟! چرا هیزم به پشت خانه‌ی خیرالنسا بردند؟! https://eitaa.com/abdorroghaye
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
تقسیم بندی اشعار موجود در کانال: ۱_ اشعار مربوط به ایام فاطمیه: ۲_ اشعار مربوط به ایام محرم و صفر: ۳_ سایر اشعار: https://eitaa.com/abdorroghaye
شرمسارم ز محضرت، چه کنم؟ با غم گریه آورت چه کنم؟ روی دارالعماره گریانم آه، با حال مضطرت چه کنم؟ گریه ام بر غریبی خود نیست از غم دیده ی ترت چه کنم؟ نامه های دروغشان تا که نشود بغض خواهرت چه کنم؟ جان مسلم، میا به کوفه حسین گر شود بسته معبرت، چه کنم؟ نگرانم اسیر کوفه شوند اهل بیت مطهرت، چه کنم؟ دخترم با نوازشت خوابید با یتیمیِ دخترت چه کنم؟ تیرهایی که چند پر هستند بشود سهم اصغرت، چه کنم؟ ارباً اربا شود علی اکبر جان دهد در برابرت، چه کنم؟ حمله کردند اگر به سوی حرم بعد داغ برادرت، چه کنم؟ تشنه ماندم اگر، ملالی نیست بهر خشکی حنجرت چه کنم؟ به فدایت سرم، زبانم لال... روی نیزه رود سرت، چه کنم؟ غرق خون گر لباس کهنه ی تو برسد دست مادرت، چه کنم؟ پیکرم رفت بر قناره، اگر شد اهانت به پیکرت، چه کنم؟ https://eitaa.com/abdorroghaye
یالَلعجب چه حال عجیبی است حال من اینجا کجاست؟ دلهره دارد سؤال من گفتند کربلا و دلم ریخت بی هوا حس می کنم تمام شد آخر مجال من این ها که نخل نیست، همه تیغ و نیزه است دیدی چه بود عاقبتش، این خیال من هجده هزار نامه چه شد، وعده ها چه شد؟ پس حق بده اگر شده آشفته حال من این بوی سیب چیست که پیچیده در نسیم؟ این ماجرا چه بود، شده سهم فال من عباس و قاسم و علی اکبر رسیده اند دور و برم که حفظ بماند جلال من پنجاه و شش بهار، بهارِ دلم شدی ای دلربای روز و شب و ماه و سال من خیره شدی به گودی گودال از چه رو؟! رحمی کن ای حسین به اشک زلال من حتی کفن برای تنت نیست در حرم وای از غم تو، دلبرِ نیکو خصال من قد هلال من به تنت سایه می شود وقتی سرت شود نوک نیزه، هلال من سهمم پس از فراق تو، رخت اسیری است راضی مشو حسین به رنج و ملال من https://eitaa.com/abdorroghaye
گرچه در این خرابه دگر احترام نیست شکر خدا ولی خبر از ازدحام نیست بوی غذا تمام محل را گرفته است اما برای اهل نبوت طعام نیست رنگ از رخم پریده، حسابی کلافه ام از درد استخوان، نفسم بادوام نیست از هر طرف که پا شده ام خورده ام زمین در جسم زیر و رو شده ام انسجام نیست شب تا سحر به یاد لبت گریه کرده ام کام تو چوب خورد و حیاتم به کام نیست گفتم سلام... کاش یکی یادشان دهد سیلی و تازیانه جواب سلام نیست من دختر مطهره ی آل عصمتم شأنم که درک کردن بزم حرام نیست طوری لگد زدند نمازم نشسته است دیگر توان برای قعود و قیام نیست تقصیر لکنت است، گذر کن ز دخترت مانند قبل با تو اگر همکلام نیست آماده ی سفر شده ام چون رقیه را طاقت برایِ ماندن در بین شام نیست https://eitaa.com/abdorroghaye
السلام ای برادر زینب سایه ی خیرِ بر سر زینب یار دیرینه، دلبر زینب گریه کم کن برابر زینب نزد خواهر، خمیدنت سخت است داغ سنگین چشیدنت سخت است داغ اکبر شکسته بنیانت ای فدای دو چشم گریانت کشته ما را دل پریشانت این دو تا دسته گل به قربانت خواهرت ملتمس چنان جون است وقت رزم محمد و عون است هست از اشتیاقِ بی حدشان که شهادت شده است مقصدشان کرده مَنعت ولی مقیدشان قسمت می دهم نکن ردشان... به نفس های خسته ی مادر به نماز نشسته ی مادر شکر حق شد دلت رضا و مجاب ورنه می شد عقیله، خانه خراب تا نبینم دل تو را بی تاب می روم خیمه گاه، پیش رباب می نشینم به روی سجاده تا شوند این دو شیر آماده می روند از سوی یسار و یمین سوی اصحاب ابن سعد لعین در فرارند لشگری بی دین دایی عباس می کند تحسین تیغ شان تیز، بهر خناس است رزم هر دو به سبک عباس است بین میدان به زحمت افتادند از عطش بر مشقت افتادند گیر اهل رذالت افتادند بر زمین با جراحت افتادند دل من ریخت در حرم ناگاه سنگ باران شدند هر دو آه خون چکید از شکاف ابرویشان پر شد از خون، همه سر و و رویشان نیزه ها رفت بین پهلویشان وای بر من اگر روم سویشان هر دوتا نذر یک نگاهت باد هرچه دارم فدای راهت باد خوب شد هر دوتا شهید شدند مبتلا بر غمی شدید شدند محضر فاطمه سعید شدند پای عشق تو روسپید شدند شام غربت، مرا نمی بینند در اسارت مرا نمی بینند https://eitaa.com/abdorroghaye
منم عبداله و از ذریه ی پنج تنم نوه ی حیدر کرار، یل بت شکنم جوشنم هست به پیکار، همین پیرهنم یادشان مانده جمل، من پسر آن حسنم او که تا عمق صف منحرفان را طی کرد شتر فتنه گری را به نگاهی پِی کرد دور از جنگ شدن، کار دلاورها نیست رسم ما، سازش با قوم ستمگرها نیست در دلم واهمه ای از صفِ لشگرها نیست سن کم، مانع پرواز کبوترها نیست تا به کی صبر کنم، حوصله ام سر رفته سوی این معرکه حتی علی اصغر رفته خاک، عمامه ی مولای مرا پوشانده غم تنها شدنش، قلب مرا سوزانده زیر لب، أشهد خود را ته مقتل خوانده چه کسی جز من ازین فیض مگر جامانده؟ از غریبیِ عمو پر شده از غم، نفسم عمه، آماده ی پرواز ز کنج قفسم چه شنیدم؟! به عمو باز جسارت شده است همه جای بدنش، غرق جراحت شده است تشنگی اش سبب رنج و مشقت شده است ماندنش در دل مقتل، دو سه ساعت شده است من نمردم که به پیشانی او سنگ زنند تا که هستم نگذارم به مویش چنگ زنند چشم بر زندگی ام بعد شهیدان، بستم سخت دلتنگ علی اکبر و قاسم هستم حسنی زاده، حسینی و سراپا مستم می شوم نزد عمویم سپرش با دستم تیغ بر پوست بیاویزد اگر بازویم زیر لب، مرثیه ی فاطمه را می گویم نفس آخر من ناله ی زهرا زهرا گفتم آخر به لب از جانب بابا، زهرا دیدمش با قد خم آمده اینجا، زهرا تیری آمد گلویم ریخت بهم، یا زهرا یازده سال شدم واله و مدهوش حسین تا که جان دادم ازین عشق در آغوش حسین بعد من، شمر پر از کینه به سویش آمد خنجری کُند پی ذبح گلویش آمد چکمه ای بی ادبی کرد و به رویش آمد چه بلایی به سر روی نکویش آمد عمه ام دید غمی را که بر آن مرهم نیست جای سالم به تنش قدر نگینی هم نیست https://eitaa.com/abdorroghaye
زانو بغل گرفته و این بوده حسرتش مولا نداده اذن برای شهادتش هر قدر گریه کرد، نکرده اجابتش تا که رسید نجمه و داد این بشارتش برخیز و نامه ی پدرت را بده حسین رخصت بگیر زودتر از شاه عالمین بعد از مشقت و غم و بی تابی زیاد قاسم به دست خط پدر کرد استناد بر روی پای کوچک خود محکم ایستاد آنقدر گریه کرد که مولا اجازه داد می دید نجمه از حرمش با دو چشم تر غش کرده اند هر دو در آغوش یکدگر آمد همان زمان که به قلبی جریحه دار بوده همیشه منتظرش، سیزده بهار بسته نقاب بر رخش آن ماه آشکار بی جوشن و زره شده راهی کارزار طوری به جنگ، کشته گرفت از یزیدیان شد خاطرات رزم حسن در جمل عیان ذکر حسن حسن به رجز یک نشانه بود دلتنگ بود و جنگ برایش بهانه بود مثل پدر غمش غم یک تازیانه بود رزمش میان کرب و بلا حیدرانه بود ازرق چقدر وضعیتش دردناک شد بعد از چهارتا پسرش، خود هلاک شد کار سپاه دشمن خود را چه زار کرد هر کس شنید نعره ی او را فرار کرد نجمه میان خیمه به خود افتخار کرد سختی جنگ عاقبت او را دچار کرد از آفتاب داغ، وجودش امان نداشت دیگر برای جنگ دو دستش توان نداشت تشنه شد و محاصره شد تا که بی پناه از ضرب سنگ شد همه ی پیکرش سیاه افتاد از فرس به زمین بین یک سپاه رو بر حسین کرده و ناله کشید آه نیزه میان پهلوی او تا که جا گرفت همچون پدر به لب، دم خیرالنسا گرفت بالا گرفت کار و غمش بی مثال شد دیگر نجات یافتنش هم محال شد تنها نه که تمام تنش پایمال شد ... با نعل های داغ، تنش پر هلال شد وضع تنش به خاک بیابان وخیم بود این روضه، شرح داغ بلایی عظیم بود دست دعا به سوی خدا مادرش گرفت أحلی مِن العسل که عمو در برش گرفت بوسه ز روی خونی و چشم ترش گرفت بر روی دوش خود بدن پرپرش گرفت زود است این زمانِ به سقا رسیدنش پا بر زمین کشیدن و این قد کشیدنش https://eitaa.com/abdorroghaye
درد از ما، دوا علی اصغر آیه ی حق نما، علی اصغر هست در بین ظلمت عالم شاهراه لقا، علی اصغر گره ها از مصائبش وا شد هر کسی گفت یا علی اصغر مطلق حق، علی مع الحق است حیدر کربلا علی اصغر به خدا یک تنه عوض کرده حاصل جنگ را علی اصغر عمر سعد دست و پا گم کرد تا که زد دست و پا علی اصغر گریه اش داشت شرح عرفانی داشت بر لب دعا علی اصغر اقتدا بر علیِ اکبر کرد تا شود جانفدا علی اصغر خون او بر زمین نریخت، نریخت داشت از بس بها علی اصغر وای از آب و بی نصیبی او شرح کن روضه ی غریبی او شیرخواری گرسنه و مغموم رفته از حال با رخی معصوم جان فدای حسین و اطفالش شده اند از فرات هم محروم از عطش آن قدر به خود پیچید گریه اش شد سکوت نامفهوم درد فرزند، غصه ی پدر است این دو هستند لازم و ملزوم با نسیمی که داغ و سوزان بود شد سفیدی حنجرش معلوم بی هوا سر روی زمین افتاد با سه شعبه بریده شد حلقوم قامتش قدر یک سه شعبه نبود! ذبح شد طفل، ذبح نامرسوم مات و حیران میان میدان ماند پدری خسته، بی کس و مظلوم پشت خیمه چه صحنه هایی دید حق بده که رباب شد مغموم جلوی چشم مادرش ای وای رفت بر روی نی سرش ای وای https://eitaa.com/abdorroghaye
نه که خود آییم، ما را لطف یار آورده است رو به ما آن جلوه ی پروردگار آورده است با دعای حضرت صاحب زمان نوکر شدیم بهر ما این نوکری ها اعتبار آورده است روزی لایَحتَسِب یعنی در اوج مشکلات یک دعایش رحمتی دنباله دار آورده است در سرای بی قراری، ساکن روضه شدیم رحمتش ما را به این دارُالقرار آورده است یاد او مُحی القلوب است، اشک هایت را ببین از نخیل خشک ما خرما به بار آورده است خوش بر اقبال کسی که شامل رحمت شد و نام مهدی را به وقت احتضار آورده است در مسیر و راه ثارالله، شأنش ویژه است هر کسی که یک نفر را پای کار آورده است کربلای ما چه شد؟ دل شد دوباره زیرو رو... با نسیمی که شمیمِ آن دیار آورده است داغ سنگین حسین و ابتلای زینبش بر دل صاحب زمان، خیلی فشار آورده است اُف بر این دنیا که زینب را جدا کرد از حسین چه بلایی بر سرش این روزگار آورده است دید از تل با تحیر، بهر تحقیر حسین لشگر کوفه به مقتل، ده سوار آورده است https://eitaa.com/abdorroghaye
تغییر کرده انگار، از تشنگی صدایش شیری نخورده اصغر تا که شود قوایش در گرمی بیابان آن قدر ضعف کرده رنگی نمانده حتی در روی دلربایش از حال رفته انگار یا اینکه قهر کرده؟! شد بی صداتر از قبل، شش ماهه گریه هایش وقتی که چنگ می زد از تشنگی به سینه می زد رباب با بغض بوسه به دست و پایش خیمه به خیمه می رفت با اضطراب تا که شاید شبیه هاجر پیدا کند دوایش از شرمساری و از چشم ترش عیان شد در مشک ها نمانده یک قطره هم برایش افتاده روی شانه، ساکن سرِ نحیفش شش ماهه تشنه مانده، این است اقتضایش گهواره ی علی را دست حسین دادند باهم رباب و زینب بر سجده سر نهادند گفتند اهل کوفه این نور آفتاب است؟ این نور آشنا چیست؟ نور ابوتراب است شد همهمه زیاد و برخی به خویش گفتند: جرمی نکرده این طفل، حقش دو جرعه آب است برخاست ابن سعد و با بغض و واهمه گفت: بردار حرمله تیر، تیری که پرشتاب است تیر سه شعبه را از قوس کمان رها کرد تا دید شیرخواره، در حال پیچ و تاب است تیر سه پر برای رویین تنان بسازند عباس نیست این طفل، این کودک رباب است حیران شده حسین و مانده میان میدان کل محاسنش با خون علی خضاب است چیزی نمانده خیلی از صورت عزیزش مثل شکسته‌سنگی که مانده بر رکاب است مانند محسن او هم پای غم ولی رفت تیری شبیه مسمار، در حنجر علی رفت زیر عبا گرفته یاس معطرش را تا که کسی نبیند حلقوم پرپرش را یک گام رو به خیمه، یک گام رو به میدان مانده بَرد چگونه تا خیمه ها سرش را تا پشت خیمه دائم، بیتاب گریه می کرد از خاطرش نبرده لبخند آخرش را تا قبر کوچکی را با دست خود کند حفر با اشک دیده کرده در خاک، خنجرش را سخت است این که جای آغوشِ پر ز مهرش در بین قبر خواباند این دفعه دلبرش را آمد رباب و افتاد بی تاب نزد قبرش بوسید بار آخر دستان اصغرش را ای وای اگر بیاید آن لحظه که ببیند بستند روی نیزه رأس منورش را حال رباب آتش زد بر وجود شیعه آن لحظه که گشوده شد بر حرم شریعه https://eitaa.com/abdorroghaye
رسیده ام به تن نامنظمت ولدی بلند شو که زمین زد مرا غمت ولدی چقدر خشکی کامت دل مرا سوزاند حلال کن که نبود آب مرهمت ولدی کنار جسم تو عمامه از سرم افتاد نشد هرآنچه که کردم ببوسمت ولدی شکست چوب عصایم، شکست تکیه گهم شکست قامت رعنا و محکمت ولدی به دست و پا زدنت من به رعشه می افتم چقدر سخت شده داغ و ماتمت ولدی اذان بگو و مرا زنده کن دوباره علی گرفته جان مرا صوت مبهمت ولدی قسم به زخم عمیق به روی پهلویت رسیده فاطمه بر خیر مقدمت ولدی نگاه کن که کسای یمانی آوردم بگو چکار کنم با تن کمت ولدی تمام خیمه کمک داده اند اما باز نشد که جمع شود جسم درهمت ولدی https://eitaa.com/abdorroghaye
لشگر کوفه، یلِ در کارزارم را گرفت جلوه ی پیغمبرِ ایل و تبارم را گرفت اُف بر این دنیا که برهم ریخت قرآن مرا مصحفِ ممسوس در پروردگارم را گرفت فرق او مثل علی شد باز، تیغ کوفیان... باز هم چشم و چراغِ روزگارم را گرفت اولین مشتاقِ یاری کردنم بود اکبرم کوچه ای شد باز و اول‌جان نثارم را گرفت میوه ی دل خواندمش، شد دانه دانه چون انار هر کجای دشت، عطر جسم یارم را گرفت دست و پا گم کرده ام از بس علی زد دست و پا خِس خِسش بین گلو، تاب و قرارم را گرفت تا که دیدم لخته ی خون را میان حنجرش از دو پلکم خون چکید و چشم تارم را گرفت دست من که نیست عمامه می افتد از سرم پهلویش شد مثل مادر، اختیارم را گرفت خیر از نسلش نبیند إبن سعد بی حیا آخر عمری همه دار و ندارم را گرفت داشت جان از پیکرم می رفت بین هلهله خواهرم آمد دو دستِ رعشه دارم را گرفت جمع شد بین عبا خیر کثیرم؟ نه نشد وسعت صحرا در آغوشش نگارم را گرفت https://eitaa.com/abdorroghaye
جگر علقمه وقت گذرش تیر کشید قلب خورشید ز داغ قمرش تیر کشید تیغ تا اینکه به دستان علمدار رسید پسر ام بنین، بال و پرش تیر کشید با سر زانو و با گردنِ مرکب، بی دست با چه وضعیتی از چشم ترش تیر کشید متحیر شدنِ باب حوائج یعنی... آب تا ریخت تمام جگرش تیر کشید تا عمود آمد و ماه رخ او منشق شد سرش از روضه ی فرق پدرش تیر کشید یک به یک با دل خون در وسط دشت، حسین از تن بی رمق و شعله ورش تیر کشید داد از دست، حسین بن علی رکنش را پای جان دادن سقا کمرش تیر کشد ناله ی بی کسی از جان زد و دق کرد حسین پشت هم بوسه به قرآن زد و دق کرد حسین روضه مکشوفه شد از دلهره در هر قدمش دست بر دست زد از داغ دو دست قلمش اهل خیمه همه ماندند چه شد تا که حسین راهی خیمه ی سقا شده با قد خمش ریخت قلب همه آن لحظه که ارباب کشید آه از داغ علمدار و عمود از حرمش چه بگوید به سکینه که ابالفضل کجاست؟! چه بگوید که چه آمد سر باب الکرمش؟! گرچه افتاد علمدار علم پابرجاست رفت زینب سوی میدان که بگیرد علمش نیست عباس ببیند ز عطش طفل رباب چقدر سخت شده هر دم و هر بازدمش کودکی در وسط خیمه، روی خاک حرم تشنه از بس شده، خوابیده به روی شکمش بعد عباس، بنی فاطمه مضطر شده اند لشگری منتظر غارت معجر شده اند https://eitaa.com/abdorroghaye
تمام عالم این شب ها پریشان ابالفضل است دلم تنگِ نشستن زیر ایوان ابالفضل است مسیر قرب می خواهی، برو از شارعُ العباس صراط مستقیم حق، خیابان ابالفضل است شفاعت کار زهرا باشد اما در صف محشر به دست حضرت مرضیه، دستان ابالفضل است به او ام البنین درس ادب آموخته، آری ادب ریزه خور حُسنِ نمایان ابالفضل است صد و سی و سه بار از دل بخوان باب الحوائج را تمام روزی عالم از احسان ابالفضل است نمی دانم چه دینی دارد اصلا ارمنیِ شهر همیشه روز تاسوعا، مسلمان ابالفضل است به جز این خانه نشناسیم، همه مدیون عباسیم هر آن کس سینه زن گشته است مهمان ابالفضل است نه تنها ذکر خاکی ها سخن از عبد صالح شد میان عرشیان صحبت از ایمان ابالفضل است فدای بچه های فاطمه بودن، مرام اوست کفیل زینب است و حرمتش جان ابالفضل است رقیه دارد آرامش، سر دوش ابوفاضل دم لالایی اش ترتیل قرآن ابالفضل است نشد تنها گذارد لحظه ای حتی حسینش را فدایی اش شدن، همواره پیمان ابالفضل است وفاداریِ او را جستجو از مشک آبش کن نظر کن بر روی آن، جای دندان ابالفضل است ابالفضلی ترین مرد جهان مهدی موعود است امام عصر ما، پاره گریبان ابالفضل است https://eitaa.com/abdorroghaye
ماه عزا، ماه ضیافت توست ماه عطای بی نهایت توست بالاتر از نماز شب، ابالفضل عرض ادب به شأن و ساحت توست اُم بنین مادر تو بوده که ... در همه جا حرف مروت توست "يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالْعَطِيَّةِ" حکایت از دو دست رحمت توست ماه بلند آسمان ابالفضل دلم اسیر قد و قامت توست اینکه شدی حسرت هر شهیدی گوشه ای از اوج شرافت توست عالِمةٌ غَیرَ مُعلمَة، هم به امر حق، تحت کفالت توست امید هر کسی شده گرفتار به روز تاسوعای هیئت توست ارامنه، بر علمت دخیلند این از عواقب کرامت توست بهای تو به یک امان نامه نیست محبت حسین، قیمت توست گرفته گر علقمه بوی زهرا نشانی از مقام عصمت توست مریضم و تنها دوای دردم یک اربعین آقا زیارت توست یا نافِذَالبَصیرة، چشمت چه شد؟ دلم شکسته از جراحت توست تیری که حرمله به مشکت زده دلیل حیرت و خجالت توست https://eitaa.com/abdorroghaye
از سر شب اضطرابم شد زیاد بی کسی ات داده صبرم را به باد یا أخ المظلوم، اشکم ممتد است سایه ی بالاسرم، حالم بد است حرف از روز وداع و غم زدی خیمه ی اصحاب را بر هم زدی خطبه ات آتش زده بر جان من حرف رفتن می زنی جانان من؟! هم قرارم بوده ای، پنجاه سال هم کنارم بوده ای، پنجاه سال خندق از چه دور خیمه کنده ای؟! چه شده آخر؟! مرا ترسانده ای پشت خیمه ها چه کردی جست و جو؟! خارها را جمع کردی از چه رو؟! مشت، بر این خاک می کوبم حسین حق بده اینقدر آشوبم حسین من همانم که زمان عقد خود شرط کردم با تو باشم هرچه شد این شب آخر به بالینم بمان ریخته بر هم دلم، قرآن بخوان خسته ام، رو سوی خالق می کنم خار در پایت رود دق می کنم دلهره از غربتت دارم حسین در نمازم اشک می بارم حسین در مناجاتم صدایت می کنم تو نگویی هم دعایت می کنم یا نرو یا آبرویم را بخر می روی فردا مرا با خود ببر لحظه ای کوتاه که خوابیده ای خواب سگ های درنده دیده ای ! خواب دیدی قاتلت بد کینه داشت چکمه اش را بر روی جسمت گذاشت خواب دیدی طبق نقل مصطفی مبتلا بر پیسی است آن بی حیا تشنه تا مقتل تنت را می برند این قبیله پیکرت را می درند در بر جسمت توقف می کنند تا سه ساعت هی تعارف می کنند می شوی ای سرپناهم، بی پناه سنگ باران می شوی در قتلگاه روی تل باید ببیند خواهرت خنجرِ کندی به زیر حنجرت پیکرت را تا که غارت می کنند روی سرنیزه بلندت می کنند اجر و مزدت را سواران می دهند بر تنت ده اسب جولان می دهند از نوک نی تا سرت پایین رود در میان کیسه ای خورجین رود تا بهشت این نغمه ی چاووش رفت واحسینا خواهرت از هوش رفت https://eitaa.com/abdorroghaye
شب آخر شده و فرصت ما در گذر است زینبت سخت بهم ریخته و خون جگر است بیشتر در برم ای یار مناجات بخوان چشم بر هم بزنی سوره ی فجرم، سحر است روی شاداب و رخ ماهِ برافروخته ات همه از شوق رسیدن به وصال پدر است شده که وقت دعا باشد و یادت نکنم؟! یادت ای مونس قلبم، همه جا در نظر است چندمین بوته ی خار است که امشب کندی؟! حق بده که دل من مضطرب و شعله ور است جدمان گفته چه سخت است غم روز دهم خواهرت از همه ی واقعه ها باخبر است نه غمت هست چو یحیی و نه چون اسماعیل غم قربان شدنت، سخت تر و سخت تر است ظهر فردا که شود از غم سقای حرم دست من روی سر و دست تو روی کمر است با غم سینه و با تیر سه شعبه چه کنم؟! آن که هر شعبه ی آن شاخه ای از میخ در است نکند حنجرت از پشتِ سرت ذبح شود نکند بوسه‌ی من زیر گلو دردسر است عصر فردا بدنت زیر سم اسبان است مکن ای صبح طلوعِ به لبم بی ثمر است می نویسند تواریخ پس از رفتن تو خواهرت با عمر سعد و سنان همسفر است https://eitaa.com/abdorroghaye
سه ساعت است که در قتلگاه افتادی محاصره شدی و بی پناه افتادی سه ساعت است که خون از تنت شده جاری میان هجمه ی سر نیزه ها گرفتاری سه ساعت است که زینب عجیب دلتنگ است جواب هر سخن و آیه ات، فقط سنگ است سه ساعت است که ناله زدی " أنا العطشان" ترک ترک شده لب هات، قاری قرآن سه ساعت است پرت را به خاک می مالی چه نیمه جان شده ای و چقدر بی حالی سه ساعت است که دلواپس حرم هستی به چشم تار، نگهبان معجرم هستی سه ساعت است که در فکر غارتند این ها به فکر بردن سود از غنیمتند این ها سه ساعت است که بالاسرت شده دعوا شدی مقابل زینب، مُقَطَّعُ الأعضا سه ساعت است که جز تیر و نیزه مرهم نیست هزار و نهصد و پنجاه ضربه که کم نیست سه ساعت است نظاره سوی گلویت کرد به ضربه ی لگدش، شمر پشت و رویت کرد سه ساعت است تو را می زند به هر حربه به حنجرت زده قاتل دوازده ضربه سه ساعت است ولی پیر کرده زینب را سرت به نیزه زمینگیر کرده زینب را چقدر داد زدم تا سه ساعتت طی شد میان قتلگهت، گریه ام پیاپی شد به گریه خواندمت از روی نی بیا پایین سرت ز نیزه زمین خورد و رفت در خرجین https://eitaa.com/abdorroghaye
همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم حرارتی است قدیمی که در دلم دارم اگرچه دستِ تهی دارم و گدا طبعم دلِ شکسته ی خود را که دستِ کم دارم میان نامه ی من خالی است از خوبی گناه و جرم و خطا را همه رقم دارم مرا به حُرمتِ مولا رضاست می بخشید خوشم که رعیتم و شاهِ ذوالکرم دارم به امرِ حضرت سلطان، حسین می گویم به لطف فاطمه ارباب محترم دارم حسین گفتم و جان و دلم به جوش آمد مرا ببخش، فقط اشک تازه دم دارم نشد که زائر کرب و بلا شوم، باشد دلم خوش است میان دلم حرم دارم  برات کرب و بلایم به دست عباس است دوباره مُلتمس دامنِ علمدارم https://eitaa.com/abdorroghaye
وبذکرك عاش قلبی... شب زیارتی است و حرم صفا دارد دلم هوای سحرهای کربلا دارد فدای معرفتت، در بهشت روضه ی تو هنوز لات محله برو بیا دارد به حشر، روزی حبت به پاست در قلبش هر آن که خیمه ی این روضه را به پا دارد حسین... زندگی من، حسین... یار دلم کجا بدون تو این زندگی بها دارد؟! بگو به مادرت این سینه زن، زمین خورده بگو حساب مرا از همه سوا دارد به گونه ام نم اشکی چکید و این گریه هر آن چه سِر نهان است، برملا دارد هزار بار بمیرم به شوق دیدارت دوباره زنده شوم از نو، باز جا دارد اگرچه میل دل نوکران زیارت توست دلت تمایلِ دیدار مجتبی دارد به جز حرارت جاوید ماتمت، هر غم زوال دارد و تاریخ انقضا دارد بهای گریه برایت ز بس گرانقدر است حبیب، آرزوی گریه بر تو را دارد عجیب نیست، شب جمعه، دل پریشانم کنار قتلگهت، مادرت نوا دارد هزار و نهصد و پنجاه ضربه یعنی چه؟! نظاره بر بدنت بِنت مرتضی دارد تن به روی زمین مانده، دیدنش سخت است سر به نیزه، خودش روضه ای جدا دارد کفن نشد بدنت، فاطمه دلش خون شد فقط برای تو این کوفه بوریا دارد https://eitaa.com/abdorroghaye
رفته ام تا پرتگاه اما خدا نگذاشته لطف او هرگز مرا بر خویش وا نگذاشته دوست دارم عادت او را که بنده پروری است فرقی اصلا بین دارا و گدا نگذاشته کارِ این صاحب‌کرم همواره دارد حکمتی بنده ای را بی جهت در تنگنا نگذاشته شد مقرب هر کس که بعد از توبه اش عهد خود را با خدایش زیر پا نگذاشته نیمه شب ها بی قراریم و برای عاشقان خواب راحت، دوری از کرب و بلا نگذاشته سربلند عالم است آن کس که وقت بندگی سر به جز بر تربت خون خدا نگذاشته کِشتی این روضه ها امن است و ظلمت بارها خواست غرقم سازد اما ناخدا نگذاشته او که باب رحمت و باب نجات امت است بین سختی ها مرا هرگز رها نگذاشته دوستان رفتند از دورم، فقط مانده حسین باز هم تنها مرا آن باوفا نگذاشته روضه ی لب های خشک و تشنه اش در کربلا روزِ خوش اصلا بر اهل کبریا نگذاشته مادرش اینجاست برگردان سخن را روضه خوان خنجرش را شمر اصلا بر قفا نگذاشته پیکرش حتما کفن شد، آن تن صدپاره را... حضرت سجاد، بین بوریا نگذاشته https://eitaa.com/abdorroghaye
کجایی عزیزم چرا کم ظهوری؟! شنیدم برادر که کنج تنوری ز خاکسترِ منتشر بین مویت به پا شد به قلبم چه یومُ النّشوری فدایت که داغت تمامی ندارد گرفتار، در دست قومی شروری خدا جلوه دارد هر آنجا که باشی تو نه در تنوری که در کوه طوری زن خولی از دیدنت زیر و رو شد به هر جا که باشی تجلیِ نوری به هُرم تنورش قسم می خورم که تو گرمای عشقی، شراباً طهوری نبودی ببینی که در وقت غارت شکستند از زینبت چه غروری اهانت، اهانت، اهانت، اهانت صبوری، صبوری، صبوری، صبوری من از بوی آتش دلی خوش ندارم دوباره شده خاطراتم مروری بپرس از ربابه، برایت بگوید سر خواهرت آمده چه اموری به آغوش مادر سپردم سرت را شده سهم خواهر اگر دردِ دوری کفن که نشد پیکرت، در حصیری... شدی جمع، آن هم عجب جمع و جوری https://eitaa.com/abdorroghaye
کنجِ تنورم، خواهرم زینب کجایی؟ قطعا تو هم بر رنج و سختی مبتلایی دیدی دوتایی بوی خاکستر گرفتیم دیدی دوتایی سوختیم از این جدایی کرده رخت را ارغوانی، تازیانه کرده رخم را رنگ خون، ضرب عصایی دیدم زمان غارت افتادی به زحمت از کربلا دیدی چه کربی چه بلایی الحق که زین العابدین را حفظ کردی خواهر نشان دادی که دخت مرتضایی در وجه مادر بودی اما با قد خم... بیش از گذشته جلوه ی خیرالنسایی خیرش دهد حق همسر خولی رسیده تا که سرم را بخشد از گرما رهایی خواهر ندیدی مادر آمد، با حضورش پر شد کنارم عطر یاسِ جان فزایی روضه به پا کرده برایم کنج حجره اشکش شده بر زخم لب هایم دوایی مریم، خدیجه، آسیه جمعند این جا خالی است جایت بین این محفل، کجایی؟! غصه نخور جسمم اگر که بی کفن ماند شاید مهیا شد برایم بوریایی دلتنگ صوتم هستی و از روی نیزه می خوانم از قرآن برایت آیه هایی باید بسوزیم و بسازیم از غم هجر تا اربعینی که به دیدارم می آیی https://eitaa.com/abdorroghaye