▫️۶ ⚡️در نقل دیگری پیرامون جنگ نهروان دارد: «عَنِ الْحَكَمِ بْنِ عُيَيْنَةَ قَالَ: لَمَّا قَتَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع الْخَوَارِجَ يَوْمَ النَّهْرَوَانِ قَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ طُوبَى لَنَا إِذْ شَهِدْنَا مَعَكَ هَذَا الْمَوْقِفَ وَ قَتَلْنَا مَعَكَ هَؤُلَاءِ الْخَوَارِجَ»، وقتی که نهروانیها کشته شدند، مردی از سپاه مولا برخواست و گفت خوشا به حال ما که با شما حاضر بودیم در اینجا و همراه تو ما جهاد کردیم و این خوارج را کشتیم، «فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ » حضرت در پاسخ به او اول قسم خورده اند. معلوم می‌شود که باورش سخت است که حضرت قسم خورده اند، «لَقَدْ شَهِدَنَا فِي هَذَا الْمَوْقِفِ أُنَاسٌ لَمْ يَخْلُقِ اللَّهُ آبَاءَهُمْ وَ لَا أَجْدَادَهُمْ بَعْدُ» الان یک افرادی با ما در اینجا شریکند و حاضرند، «شهدنا» (حاضرند با ما) خیلی تعبیر بلندی است. هنوز خدای سبحان خلق نکرده آباء و اجدادشان را. چندین نسل بعد هستند. ⚡«فَقَالَ الرَّجُلُ وَ كَيْفَ شَهِدَنَا قَوْمٌ لَمْ يُخْلَقُوا؟» پرسید چطور میشود کسانی حاضر باشند که هنوز خلق نشده اند؟!، «قَالَ ع: بَلَى قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ (معلوم است که یک نسل دو نسل سه نسل نیست که پدرانشان هم هنوز خلق نشدند، بلکه اقوامی هستند در آخرالزمان، یعنی در دوره غیبت)، «يَشْرَكُونَنَا فِيمَا نَحْنُ فِيهِ وَ هُمْ يُسَلِّمُونَ لَنَا فَأُولَئِكَ شُرَكَاؤُنَا فِيمَا كُنَّا فِيهِ حَقّاً حَقّاً»، آن ها هم با ما مشارکت دارند و تسلیم با ما بودند در این مسئله، همانا آنها در آنچه ما هستیم حقا حقاً مشارکت دارند. ⚡یعنی انسان وقتی وقایع گذشته را می‌خواند، حسرت این که در آن دوره کاشکی می‌بود و همراه می‌شد، این را می‌برد در آن دوره. حقا حقا. اگر آینده را می‌شنود و حسرت اینکه در آن موقع باشد تا این کار را بکند، منتهی به شرط اینکه وظیفه امروزش را درست انجام بدهد، هم آینده برایش خرق می‌شود، هم گذشته برای خرق می‌شود. عمرش به درازای عمر بشریت می‌شود، و آمادگی پیدا می‌کند که حاضر بشود. این نشان می‌دهد که حقیقت انسان چیست. بدن نیست. و الا بدن که عمر دارد و تولد و وفات دارد. این نشان می‌دهد که دارد حقیقت انسان را آشکار می‌کند. لذا دوران غیبت می‌شود برای این کسانی که هستند، چون این مسئله برای این ها یقینی تر و وجدانی تر می‌شود. 🔸حقیقت همراه بودن با امام زمان ع، شناخت امام است که وظیفه ات را برای امامت انجام دهی روایتیست که اسماعیل خزاعی نقل میکند از سوالی که ابابصیر از امام صادق ع پرسید، میفرماید: «عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيِّ قَالَ سَأَلَ أَبُو بَصِيرٍ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ فَقَالَ أَ تَرَانِي أُدْرِكُ الْقَائِمَ ع؟» از امام پرسید بالاخره ما هم ادراک میکنیم حضرت قائم ع را، یا نه؟ «فَقَالَ ع: يَا بَا بَصِيرٍ لَسْتَ تَعْرِفُ إِمَامَكَ؟» فرمودند: ابابصیر آیا امامت را نمیشناسی؟ «فَقَالَ بَلَى وَ اللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ» گفت بله به خدا قسم که میشناسم و امام من شما هستید، «فَتَنَاوَلَ يَدَهُ وَ قَالَ وَ اللَّهِ مَا تُبَالِي يَا بَا بَصِيرٍ أَنْ لَا تَكُونَ مُحْتَبِياً بِسَيْفِكَ فِي ظِلِّ رِوَاقِ الْقَائِمِ ع» حضرت دست او را گرفتند و فرمودند: اى ابا بصير! بخدا از اينكه در سايه خيمه قائم (صلوات اللّٰه عليه) بشمشيرت تكيه نكرده‌ئى باك نداشته باش (يعنى ثواب چنان كسى براى تو هست). ⚡ وقتی شمشیرت را بسته باشی و آماده کرده باشی، دیگر فرقی نمی‌کند وقتی امامت را شناختی. پس حقیقت بودن با امام زمان شناخت امام است. شناخت امام یعنی آن چیزی را که امروز وظیفه من نسبت به امام است، محقق بکنم. این شناخت امام است. که ببینم تکلیفم را درست انجام دادم. 👇👇👇

▫️۷ 🔻مؤمنان دوران غیبت، بهشتیانی که در جستجوی نور هدایت امام هستند، ولو مکان امام را نمی دانند در تفسیر نعمانی، روایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده: «تَفْسِيرُ النُّعْمَانِيِّ، بِالْإِسْنَادِ الْآتِي فِي كِتَابِ الْقُرْآنِ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا أَبَا الْحَسَنِ حَقِيقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُدْخِلَ أَهْلَ الضَّلَالِ الْجَنَّةَ» پیامبر ص فرمود: یا ابالحسن این از جانب خداوند قطعیست که گروهی از اهل ضلال (گم گشتگان) را وارد بهشت میکند» (که معنای آن را در ادامه میفرمایند)، «وَ إِنَّمَا عَنَى بِهَذَا الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ قَامُوا فِي زَمَنِ الْفِتْنَةِ عَلَى الِائْتِمَامِ‏ بِالْإِمَامِ الْخَفِيِّ الْمَكَانِ الْمَسْتُورِ عَنِ الْأَعْيَانِ» همانا منظورم نسبت به مؤمنانی است که در دوران غیبت و زمانه فتنه قیام کرده اند به ائتمام و تبعیت از امامتِ امام زمانشان در حالی که امامشان خفی و پنهان است و مکانش مستور از چشم هاست. ⚡اساساً مکان نازل تر از آن است که او را نشان دهد، و این چشم‌ها نمی‌بیند، چون حقیقت امام و ظهور نور او در منظرگاه بالاتری است که این چشمان نازل تر از آنند که آن شدّت ظهورش را ببینند. وقتی ظهور بالاتر شد دیگر این چشم نمی‌بیند. «فَهُمْ بِإِمَامَتِهِ مُقِرُّونَ وَ بِعُرْوَتِهِ مُسْتَمْسِكُونَ وَ لِخُرُوجِهِ مُنْتَظِرُونَ مُوقِنُونَ غَيْرُ شَاكِّينَ صَابِرُونَ مُسْلِّمُونَ وَ إِنَّمَا ضَلُّوا عَنْ مَكَانِ إِمَامِهِمْ وَ عَنْ مَعْرِفَةِ شَخْصِهِ» ⚡️این ها اهل ضلال هستند. اما می‌روند بهشت. ضلالتشان چیست؟ آن راه مادی است که گم کرده اند، اینکه شخص امام را نمی‌بینند و مکانش را نمیدانند. از شخص امام محجوبند. «ضلّوا عن مکان امامهم» جای امامشان را نمی‌دانند کجاست. «ضلّوا عن معرفة شخصه» شخص امام که بدنش باشد (که این امامی که دربدن است) را نمیدانند کجاست. اما در یقین از حضور حقیقت امام هستند و وظایفشان را در رابطه وجودی با امام بپا داشته و قیام به آن دارند «قَامُوا فِي زَمَنِ الْفِتْنَةِ عَلَى الِائْتِمَامِ‏ بِالْإِمَامِ الْخَفِيّ»، «فَهُمْ بِإِمَامَتِهِ مُقِرُّونَ ...» به امامتش اقرار دارند و تمسک به ریسمان محکم او داشته و منتظران ظهور امام هستن و اهل یقین اند و ذره ای شک در وجودشان نیست و اهل تسلیم و صبر هستند. ⚡ «يَدُلُّ عَلَى ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا حَجَبَ عَنْ عِبَادِهِ عَيْنَ الشَّمْسِ الَّتِي جَعَلَهَا دَلِيلًا عَلَى أَوْقَاتِ الصَّلَاةِ فَمُوَسَّعٌ عَلَيْهِمْ تَأْخِيرُ الْمُوَقَّتِ لِيَتَبَيَّنَ لَهُمُ الْوَقْتُ بِظُهُورِهَا وَ يَسْتَيْقِنُوا أَنَّهَا قَدْ زَالَتْ فَكَذَلِكَ الْمُنْتَظِرُ لِخُرُوجِ الْإِمَامِ ع الْمُتَمَسِّكُ بِإِمَامَتِهِ مُوَسَّعٌ عَلَيْهِ جَمِيعُ فَرَائِضِ اللَّهِ الْوَاجِبَةِ عَلَيْهِ مَقْبُولَةٌ مِنْهُ بِحُدُودِهَا غَيْرُ خَارِجٍ عَنْ مَعْنَى مَا فُرِضَ عَلَيْهِ فَهُوَ صَابِرٌ مُحْتَسِبٌ لَا تَضُرُّهُ غَيْبَةُ إِمَامِهِ». 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

🔸جلسه 6👆 🌙پنجشنبه ٢ اردیبهشت ١۴٠٠ ⚡️جلسه 36 از ابتدای بحث مجموعه جلسات #انسان_شناسی_قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی ٢ 🔸حقیقت ظهور چیست؟ 🔸حقیقت ظهورِ امر الهی، بروز توحید در تمام سببیت هاست، که بیابند سبب قاهر بر تمام اسباب، خدای سبحان است. 🔸ظهور و رجعت و قیامت، سه مرتبه از یک حقیقت اند، که آن بروز توحید است: ⚡أیام الله ثلاثة یوم یقوم القائم و یوم الکرة و یوم القیامة 🔸تغییر نحوه ادراک و ارتباط با موجودات و انسان‌ها و حقیقت امام است که به جنبه وجهُ اللهی و بروز نور الهی در آنها نظر کنیم. 🔸ظهور جنبه نوری موجودات، در شهود انسانهاست، که در منظرشان تبدّل وجه مُلکی (یلی الخلقی) به وجه ملکوتی (یلی الربی) محقق شده، و همه چیز را بروز نور الهی می‌بینند. 🔻ارضِ مُلکی روشن به نور الهی و تبدیل به ارض ملکوتی میشود، و همینطور آسمان مُلکی به ملکوتی، و همینطور، خورشید و ماه و ستارگان و ساکنان زمین و آسمان، همه وجوهی غیرآنچه به ظاهر داشتند را آشکار میکنند: ⚡و أشرقت الأرض بنور ربها ⚡یوم تبدّل الأرض غير الأرض و السماوات و برزوا لله الواحد القهار ⚡يوم هم بارزون لا يخفى على الله منهم شيء لمن الملك اليوم لله الواحد القهار ⚡الله نور السماوات و الأرض ⚡ و رأوا العذاب و تقطعت بهم الأسباب ⚡إذا الشمس كورت * و إذا النجوم انكدرت * و إذا الجبال سيرت *... * و إذا البحار سجرت ⚡و فتحت السماء فكانت أبوابا * و سيرت الجبال فكانت سرابا 🔸چو سلطان عزت عَلَم برکشد / جهان سر به جیب عدم در کشد 🔸همه هرچه هستند از آن کمتر اند / که با هستی اش نام هستی برند 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

🔸جلسه 7👆 🌙یکشنبه ۵ اردیبهشت ١۴٠٠ ⚡️جلسه 37 از ابتدای بحث مجموعه جلسات #انسان_شناسی_قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی ٢ 🔸ظهور و عروج، مسیر برگشت از هبوط 🔸تغییر در دوران ظهور، به تغییر در عالم نیست، بلکه به تغییر ادراک است 🔸ظهور و قیامت، ورود به نگاه ملکوتی و توحیدی به اشیاء 🔸دنیای خارج و آخرت با هم تعارضی ندارند، بلکه نگاه دنیایی تعارض با نگاه آخرتی دارد 🔸المیزان ج٢ص١٠٨: ظهور و رجعت وقیامت سه مرتبه از یک حقیقت اند، که آن بروز توحید و فنای همه اوهام و ارتفاع حجاب اسباب از منظر انسان است 🔸رفع حجاب از انسان برای ورود به نگاه قیامتی 🔸نگاه وهمی دنیوی، موجب شرک انسان درخضوع مقابل قدرت محدود اسباب ومحبت و وابستگی به آنها(حب دنیا) 🔸المیزان ج١١ص١٠و١١: خصائص قیامت همیشگی و دائمی درجریان است، اما این انسان ها هستند که درحجاب غفلت اند، و بروز توحید را مکشوف و مشهود نمی بینند. اما در یوم القیامة (و مرتبه ای از آن در یوم الظهور) حقايق براى همگان واضح شده، توهم استقلال اسباب و وسائط زائل مى‏گردد 🔸درمنظر قیامتی، خصوصیت بارز هر شئ، ضدش برای ناظرین آشکار میشود تا نشان دهد که اثر از خودش نیست 🔸درنگاه قیامتی، غفلت ها و شک و تردیدها زائل شده، و همه عیناً می‌یابند که خداوند «حق مبین» است 🔸سقوط روابط استقلالی میان اشیاء، و شهود سبب قاهر ظهور نورخداوند درهمه اشیاء 🔸درمنظر قیامتی، تمام روابط قطعیه دنیایی فرو میریزند،و فقط میزان رابطه با خدای سبحان است که قطعی وباقیست 🔸انقلاب اسلامی و دوران ظهور، دوران جداشدن از توهم اسباب،و اتصال به قدرت خدای سبحان 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

بسم الله 🔸خلاصه نکات جلسه 7 #انسان_شناسی_قرآنی #استاد_عابدینی ▫️١ 🔸ظهور و عروج، مسیر برگشت از هبوط ⚡️همانطور که تعلق به بدن و توقف در بدن هبوط را به دنبال داشت، همینطور هم عبور از تعلقات بدنی بسوی احکام روح موجب عروج و صعود خواهد بود. این هبوط و عروج، هم در سلوک فردی محقق میشود، و هم در سلوک اجتماعی در نوع انسانی که عروج و صعود عمومی در دوران ظهور محقق میشود. از بین بردن قوای بدن قطعا مطلوب نیست، بلکه داشتن قوای بدن و در عین حال مغلوب آنها نبودن است، که با غلبه احکام روح بر بدن زندگی داشته باشد مطلوب است. روزه و احکامش در ماه رمضان هم برای همین است که سلطه تن ضعیف شده و غلبه احکام روح ایجاد شود و اسباب عروج و صعود ایجاد شود. 🔸تغییر در دوران ظهور، به تغییر در عالم نیست، بلکه به تغییر ادراک است ⚡️همانطور که در قیامت چشم ها تیزبین شده و پرده غفلت از ادراک انسان ها کنار رفته و توجهشان متمرکز بر حقایق قیامتی شده و حضور آنها را می یابند، با اینکه قبلا هم آنها بوده اند و این بنده در غفلت بوده: « لَقَدْ كُنْتَ في‏ غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَديد» (ق 22)، همینطور هم در دوران ظهور، تغییر در ادراک انسان ها و تمرکز یافتن در ادراک ایجاد شده، و غفلت های سابق کنار میرود که موجب کشف حقایق و راه یافتن به جنبه وجه اللهی و نور الهی در عالم هستی میشود. 🔸ظهور و قیامت، ورود به نگاه ملکوتی و توحیدی به اشیاء ⚡️هرچقدر که توجه به کثرات و پریشانی ها کمتر شده، و توجه و تمرکز از ظاهر محدود اشیاء به باطن توحیدی و نور الهی اشیاء منتقل شود، این میشود رؤیت ملکوت اشیاء و زمین و آسمانها که برای حضرت ابراهیم (علیه السلام) محقق شده است: «وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنين‏» (انعام 75)، ولذا همه آنچه که در ایام الله ظهور و قیامت محقق میشود برای ایشان تحقق یافته است و احکام ملکوتی در زندگی دنیاییشان غلبه یافته است. ابراهیم (علیه السلام) با این نگاه قیامتی دیگر می یابد این خورشید نیست که نور میدهد و آب نیست که سیراب میکند و غذا نیست که رفع گرسنگی میکند، بلکه همه اسباب مقهور هستند در برابر اراده الهی که در همه صحنه ها می یابد که سبب قاهر و امر غالب خدای سبحان است که در صحنه ظهور دارد، آب مینوشد و خدا را سیراب کننده می یابد، غذا میخورد و خدا را مُطعِم و رفع کننده گرسنگیش میداند، دارو میخورد و خدا را شافی خود میداند، در عین اینکه کثرات هستند همه واصل و رساننده او به حس حضور خدا هستند و حد هیچکدام حاجب و مانع رؤیت ملکوتی او نیستند: «وَ الَّذي هُوَ يُطْعِمُني‏ وَ يَسْقينِ* وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ (شعراء 79و80)». 🔸دنیای خارج و آخرت با هم تعارضی ندارند، بلکه نگاه دنیایی تعارض با نگاه آخرتی دارد ⚡️ با اینکه به ظاهر دنیای خارجی برپا هست، ولی قیامت ایشان هم برپاست (الان قیامتی قائم). بنابر این بین تحقق خارجی دنیا و قیامت (و ظهور و آخرت) تعارضی نیست، بلکه تعارض بین «نگاه دنیایی» با «نگاه آخرتی و قیامتی» است. بنابر این ایجاد نگاه قیامتی و تحقق ظهور فردی و اجتماعی موکول به از بین رفتن دنیای خارجی نیست، بلکه باید نگاه محدود دنیوی و حجاب ادراکی کنار رود. ⚡️ رابطه وهمی من با دنیا فانی میشود، آن نگاه مشغول کننده ای که مزاحم ادراکات بالاتر بود، آن «نگاه محدود» فانی میشود، تا «نگاه نامحدود قیامتی» تحقق یابد. این ولایتِ شیطان است که وهم حاکم بر نگاه باشد، که برای مؤمنین این نگاه وهمی و شیطانی برچیده شده، و از تاثیر ولایت شیطان و نگاه مستقل دیدن سببیت اشیاء خارج میشوند. این حقیقتِ یوم القیامت و مرتبه ای از آن در یوم الظهور است، که توحید خدای سبحان و همه کاره بودن خدا در دست الهی را در عالم هستی بارز و آشکار می بینند، و نگاه وهمی و رابطه های توهمی دنیوی و سراب بودن آن نگاه برچیده میشود. ⚡️ ولذا هیچکسی محروم از تحقق ظهور نیست که در خارج تغییراتی ایجاد شود، بلکه فرج شخصی با تغییرات درونی او تحقق یافتنی است. این قاعده نشان میدهد که راه ارتباط با حضرت ولیّ عصر باز است، و هیچ کسی در هیچ دوره ای از آن ارتباط محروم نیست. این با ظهور انفسی و فرج شخصی محقق میشود، و تقدم و تأخر امر ظهور آفاقی و فرج عمومی برای او به لحاظ فردیش فرقی نمیکند، چون با معرفت به این امر ظهورش تحقق یافته است. ⚡دوران حضور حضرات معصومین (علیهم السلام) دوران غلبه اسم الظاهر بود، دوران غیبت دوران حرکت بسمت غلبه یافتن اسم الباطن است، و دوران ظهور و مراتب استقرار نهایی آن دوران اسم جامع الظاهر و الباطن است. 👇👇👇

▫️٢ 🔸بیان علامه طباطبایی در المیزان 🔻المیزان ج2 ص108و109: ظهور و رجعت و قیامت سه مرتبه از یک حقیقت اند، که آن بروز توحید و فنای همه اوهام و ارتفاع حجاب اسباب از منظر انسان است ⚡️«و لنرجع إلى بدء الكلام الذي كنا فيه و هو ورود تفسير آية واحدة بيوم القيامة تارة، و بالرجعة أو الظهور تارة أخرى، فنقول: الذي يتحصل من كلامه تعالى فيما ذكره تعالى من أوصاف يوم القيامة و نعوته أنه يوم لا يحجب فيه سبب من الأسباب و لا شاغل من الشواغل عنه سبحانه فيفنى فيه جميع الأوهام و يظهر فيه آياته كمال الظهور و هذا يوم لا يبطل وجوده و تحققه تحقق هذا النشأة الجسمانية و وجودها فلا شي‏ء يدل على ذلك من كتاب و سنة بل الأمر على خلاف ذلك غير أن الظاهر من الكتاب و السنة أن البشر أعني هذا النسل الذي أنهاه الله سبحانه إلى آدم و زوجته سينقرض عن الدنيا قبل طلوع هذا اليوم لهم.» ⚡️حال به آغاز سخن برگردیم، که مى‏ گفتیم: یک آیه گاهى تفسیر مى‏شود به روز قیامت، و گاهى به رجعت، و گاهى به روزگار ظهور مهدى ع، اینک مى‏گوئیم: آنچه از کلام خداى تعالى در باره قیامت و اوصاف آن به دست مى‏آید، این است که قیامت روزى است که هیچ سببى از اسباب، و هیچ کارى و شغلى از خداى سبحان پوشیده نیست، روزى است که تمامى اوهام از بین مى‏رود، و آیات خدا در کمال ظهور ظاهر مى‏شود، و در سراسر آیات قرآنى و روایات هیچ دلیلى به چشم نمى‏خورد که دلالت کند بر اینکه در آن روز عالم جسمانى به کلى از بین مى‏رود، بلکه بر عکس ادله‏اى به چشم مى‏خورد که بر خلاف این معنا دلالت دارد، چیزى که هست این معنا استفاده مى‏شود که در آن روز بشر یعنى این نسلى که خداى تعالى از یک مرد و زن به نام آدم و همسرش پدید آورده قبل از قیامت از روى زمین منقرض مى‏شود. ⚡️«و لا مزاحمة بين النشأتين أعني نشأة الدنيا و نشأة البعث، حتى يدفع بعضها بعضا كما أن النشأة البرزخية و هي ثابتة الآن للأموات منا لا تدفع الدنيا، و لا الدنيا تدفعها قال تعالى: «تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‏ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ:» النحل- 63.» و خلاصه میان نشئه دنیا و نشئه قیامت مزاحمت و مناقضتى نیست تا وقتى قیامت بیاید دنیا به کلى از بین برود، هم چنان که میان برزخ که هم اکنون اموات در آن عالمند، با عالم دنیا مزاحمتى نیست و دنیا هم مزاحمتى با آن عالم ندارد، هم چنان که از آیه ذیل این نبودن‏ مزاحمت، استفاده مى‏شود:" تالله لقد أرسلنا إلى أمم من قبلک فزین لهم الشیطان أعمالهم فهو ولیهم الیوم، و لهم عذاب ألیم". «به خدا سوگند که ما به سوى امت‏هاى گذشته که قبل از تو بودند رسولانى فرستادیم، ولى شیطان اعمال ایشان را در نظرشان زینت داد، و در نتیجه شیطان در امروز هم سرپرست ایشان شد، و ایشان عذابى دردناک دارند." سوره نحل آیه 63". ⚡️«فهذه حقيقة يوم القيامة، يوم يقوم الناس لرب العالمين، يوم هم بارزون لا يخفى على الله منهم شي‏ء، و لذلك ربما سمي يوم الموت بالقيامة لارتفاع حجب الأسباب عن‏ توهم الميت، فعن علي (ع)*: «من مات قامت قيامته‏»، و سيجي‏ء بيان الجميع إن شاء الله‏» این حقیقت روز قیامت است، روزى که مردم براى رب العالمین بپا مى‏خیزند روزى که همه اسرارشان آشکار مى‏شود، چیزى از ایشان بر خدا پوشیده نمى‏ماند، و بهمین جهت است که گاهى از روز مرگ به روز قیامت تعبیر مى‏شود چون روز مرگ هم روزى است که پرده‏ها از روى اسباب براى میت کنار مى‏رود، هم چنان که از على ع روایت شده که فرمود: (من مات قامت قیامته، هر کس بمیرد قیامتش بر پا مى‏شود) که ان شاء الله بیان همه اینگونه روایات خواهد آمد. 👇👇👇

▫️۳ 🔸رفع حجاب از انسان برای ورود به نگاه قیامتی ⚡️[ پیرامون «همین بیانات علامه طباطبایی» و موضوع «رفع حجاب از انسان برای ورود به نگاه قیامتی» در جلسه پنجم و ششم از 8 جلسه بحث «توحید در تفسیر المیزان» استاد عابدینی، که جلسه 1و2 از بحث تخصصی آن بوده است، و در ادامه خلاصه‌ای از آن ذکر میشود] 👇 http://ostadabedini.blog.ir/post/40 ⚡️هیچ سببیتی و هیچ شغلی در روز قیامت، انسان را از خداوند باز نمی دارد، در حالی که به غیر از روز قیامت، سببیت ها حاجب می شوند و شغل ها شاغل می شوند. «فيفنى فيه جميع الأوهام» در آن روز اوهامی که سببیتی برای سبب و شغلی برای شاغل بودند، از بین می روند. از خصوصیات تحقق قیامت این است که لازمه محقق شدن ظهور نور خداوند در قیامت، از بین رفتن این عالم نیست. روز ظهور نور خداوند، نه تنها باعث از بین رفتن نظام دنیا نمی‌شود، بلکه مطابق آیه 26 سوره مبارکه رعد «وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلاَّ مَتاعٌ»، حیات دنیا در آخرت هست اما به میزان اندک! ⚡️«و لا مزاحمة بين النشأتين أعني نشأة الدنيا و نشأة البعث» نکته کلیدی این است که بین این عالم دنیا و عالم قیامت تزاحمی نیست که آمدن قیامت، رفتن دنیا باشد و بودن دنیا، نبود قیامت باشد. اگر این دو حل شد، آنگاه بحث جامعیت انسان در دنیا و آخرت، و نحوه وجود انسان در قیامت، دنباله قبول این دو فرض است. ⚡️وجود برزخ، دنیا را نفی و دفع نمی کند، و دنیا نیز برزخ را نفی و دفع نمی کند؛ کما اینکه در همین حال حاضر نیز برزخ برای عده زیادی محقق شده است: «قال تعالى: «تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‏ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ» النحل-63.» امم قبلی که شیطان اعمالشان را زینت داد، پس همین امروز شیطان در برزخ، ولیّ آنها است و الآن تحت ولایت شیطان هستند. ⚡️«و لذلك ربما سمي يوم الموت بالقيامة لارتفاع حجب الأسباب عن‏ توهم الميت،» گاهی روز موت را قیامت می گویند، زیرا حُجُب اسباب از تَوهُم میت برداشته می شود، «فعن علي (ع): من مات قامت قیامته». ⚡️علامه (ره) بعد از این به رجعت می پردازد و آن را از مراتب قیامت و ظهور را از مراتب رجعت می داند. سپس روایت «أيام الله ثلاثة: يوم الظهور و يوم الكرة و يوم القيامة» را مطرح می کند که ايام خداوند، سه روز است و انحصار دارند؛ روز ظهور (و روز مرگ در همین رتبه)، روز رجعت و روز قيامت‏. . این سه، سه مرتبه یک واقعیت هستند و آن واقعیت، ظهور توحید برای انسان‌ها است که با ایام دیگر متفاوت هستند و در احکام فرق دارند. انسان در این سه دوره، به مرتبه تام توحید می رسد. 🔸نگاه وهمی دنیوی، موجب شرک انسان در خضوع مقابل قدرت محدود اسباب و محبت و وابستگی به آنها (حب دنیا) ⚡️در نگاه وهمی دنیوی، انسان، قدرت را در اسباب و سبییت را از راهِ آن می بیند، در نتیجه در مقابلش خاضع می‌شود. انسان قدرت می خواهد و از انجایی که سبب نیز قدرت‏آور است، بنابراین انسان در مقابل سبب چه بخواهد و چه نخواهد خاضع است. سبب به واسطه سیطره‌اش به انسان، در درون او وابستگی و محبت می آورد و این محبت نسبت به سبب، او را خاضع کرده و ساقط می کند که این محبت در مقابل محبت الهی قرار می گیرد و انسان به جای اینکه سبب را در نظام الهی به عنوان ظهور و آیه بییند و در مقابلش خضوع نکند (و تمام خضوع و محبتش منحصر و خالص در خدا باشد)، بر عکس تسلیم سبب غیر الهی می شود. و برعکس، در نگاه توحیدی که در ایام الله های ظهور و رجعت و قیامت بروز میکند، آن نگاه به نور الهی، در حال حاضر نیز امکان پذیر است. پس مسئله عظیمی است، اگر آن توحید در این دنیا نیز امکان تجلی داشته باشد. در قیامت هیچ مانع و حاجبی در کار نیست «وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ» و اسباب تقطع پیدا می کنند و هیچ کس توجهی به سبب ندارد. ⚡️توجه به کثرت اسباب و نگاه استقلالی به آنها، هبوط انسان است. هر قدر این هبوط شدیدتر باشد، به اسفل السافلین نزدیک‌تر می شود. نگاه استقلالی به اسباب، منشأ مقابله با توحید در زندگی انسان است که کار شیطان هم همین است. بنابراین، با این نگاه، ما روزانه هم با توحید و هم با شرک محشور هستیم. با توحید از این جهت محشوریم چون سببیت‌ها و علیت‌ها، دائما در عالم چه بخواهیم و چه نخواهیم محقق است. با شرک محشور هستیم چون وقتی که ما این سببیت‌ها و علیت‌ها را می‌بینیم، علت و تأثیر را به مؤثراتی که می بینیم، نسبت می دهیم و این همان تزیین شیطان، هبوط و به طور کلی شرک است. هر گناهی به همین نگاه استقلالی بر می گردد، مادامی که برای خودش نوعی انانیت و حیثیت مستقل می بیند. لذا هر ذنبی، ریشه در نگاه استقلالی دارد. 👇👇👇

▫️۴ 🔸المیزان، ج11، ص10و11: خصائص قیامت همیشگی و دائمی در جریان است، اما این انسان ها هستند که در حجاب غفلت اند، و بروز توحید را مکشوف و مشهود نمی بینند. اما در یوم القیامة (و مرتبه ای از آن در یوم الظهور) حقايق براى همگان واضح شده، توهم استقلال اسباب و وسائط زائل مى‏گردد ⚡️علامه طباطبایی در المیزان ج11 ص10 ذیل آیه « «لا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ» میفرمایند: «و قد تقدم في بعض أبحاثنا السابقة أن غالب ما ورد في القرآن الكريم من معرفات يوم القيامة في سياق الأوصاف الخاصة به يعمه و غيره»، همانا اوصافی که برای قیامت در آیات ذکر شده، هم به قیامت و هم به غیر قیامت عمومیت دارند. «كقوله تعالى:«يَوْمَ هُم بارِزُونَ لا يَخفى‏ عَلَى اللَّهِ مِنهُم شَيْ‏ءٌ»(المؤمن16) و قوله‏ «يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ ما لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ‏» (المؤمن33) و قوله: «يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ» (الانفطار19) إلى غير ذلك من الآيات». ⚡️این یک قاعده ای است که هر آنچه در مورد قیامت است به غیر از قیامت هم عمومیت دارد و این که در این آیات، فقط به قیامت نسبت داده شدند این است که غفلت از نگاه ناظرین برداشته میشود: «و من المعلوم أنه تعالى لايخفى عليه شي‏ء دائما، و ليس لشي‏ء منه عاصم دائما، و لا يملك نفس لنفس شيئا إلا بإذنه دائما، و له الخلق و الأمر دائما، لكن الذي يهدي إليه التدبر في أمثال قوله تعالى: لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ» (ق22). ⚡️اگر در آیه 16 سوره مؤمن گفته «هُمْ بارِزُونَ»، خداوند بارز است، نه اینکه تغییری در خداوند ایجاد شده باشد، بلکه تغییر در نگاهِ نگاه‏کننده است و انسان در غفلت بوده مطابق آیه 22 سوره ق «لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ». پس این نیست که پرده‌ای آویزان بوده و حال این پرده برداشته شده؛ چون در این حالت یعنی در عالم تغییر ایجاد شده و عالم از شخص، پنهان بوده و حق داشت که نبیند. اما حقیقت این است که پرده، قائم به شخص بوده و قدرتِ برداشتن در وی وجود داشته، پس اشکالِ ندیدن، به خود شخص باز می گردد که اعمی و غافل بود نه به خداوند که هم در دنیا و هم در آخرت آشکار بود. ⚡️«و قوله حكاية عن المجرمين: «رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ»: (السجدة12)، و قوله: «وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكانَكُمْ أَنْتُمْ وَ شُرَكاؤُكُمْ فَزَيَّلْنا بَيْنَهُمْ‏- إلى أن قال‏ هُنالِكَ تَبْلُوا كُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ» (يونس30)، إن يوم القيامة ظرف يجمع الله فيه العباد و يزيل الستر و الحجاب دونهم فيظهر فيه الحقائق ظهورا تاما و ينجلي ما هو وراء غطاء الغيب في هذه النشأة» روز قيامت روزى است كه خداوند بندگان را جمع نموده، حجاب و پرده‏ها را از جلو ديدگان و حواسشان بر مى‏دارد در نتيجه حقايق بطور تام و كامل برايشان ظاهر مى‏گردد، و آنچه در اين نشئه دنيا بر ايشان مستور و در پس پرده غيب بود، در آنجا برايشان مشهود مى‏شود. پس حجاب از خود این ها برداشته می شود و حقایق، ظهور تام پیدا می‌کنند. یعنی چشم بیناتر می شود نه اینکه حقایق تغییر کنند. 🔸در منظر قیامتی، در خصوصیّت بارز هر شئ، ضدّش برای ناظرین آشکار میشود تا نشان دهد که اثر از خودش نیست بنابراین آیاتی که به حادثه عظیم قیامت اشاره دارند، از جمله آیات ابتدایی سوره مبارکه انفطار و سوره مبارکه تکویر، بیان‌کننده این حقیقت هستند که تغییر در بیرون نیست، بلکه تغییر در نگاهِ نگاه‌کننده است. اگر بپذیریم که تغییر در بیرون است، یعنی نه این که خداوند متعال قبلا به این بارزی و روشنی نبوده و اگر کسی نمی دید حق داشت. بلکه درست این است که بپذیریم ظهور و بروز به همین شدّت بوده، ولی این سببیت‌ها، تأثیرها، قالب‌ها و استقلال در تأثیر را دیدن، به نظام غوایت و زینتی بر می گردد که شیطان در وجود شخص نهادینه کرده بود. پس وقتی این اغوا و زینت شیطان برداشته میشود، می بیند که هیچ کدام، سببیت نداشتند و تأثیر از آنها نبود. 👇👇👇

▫️۵ ⚡️تمام اسباب در سببیت های خود دیگر بروزی از خود ندارند، و تمامِ بروز و ظهور و مالکیت و سلطه و سببیت را می‌یابند که فقط برای خداست، و تمام اسباب تقطّع و تکویر و خاموشی دارند (تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْباب‏) و خاصیتِ ضدّ خود را آشکار میکنند که نشان دهند تمام خاصیت و ظهور و بروزشان برای خداست و چیزی از خود نداشتند. بنابراین ستار شمس تکویر دارد «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَت‏» (تکویر1)، نمی گوید شمس از بین رفته است (تکویر به معنای درهم پیچیدنش در چیزیست که خاموش و بی‌حرارت شود). ⚡️کواکب و نجوم در آنجا انتثار (پراکندگی) و کدورت (تاریکی) دارند «وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَت‏» (تکویر2) «وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَت‏» (انفطار2). ⚡️کوه‌ها در سیر و حرکت اند و گویی سراب اند «وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَرابا» (نبأ 20) «وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَت» ‏(تکویر3)، جبال که راسخ و صَلد است، در آنجا خصوصیت راسخ بودن به سیر و حرکت تبدیل می شود؛ یعنی کوهی که ما فکر می کردیم محکم است و در یک جا مانده است، در لحظه قیامت به حرکت می افتد و دیگر رسوخی ندارد، و آنچه مظهر استحکام بوده بمانند آرد خرد شده و پشم زده شده متلاشی و بمانند غبار و ابری در حرکت است «وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا * فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا» (الواقعه5و6) «وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوش‏» (القارعه5) « وَ تَرَى الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب‏» (النمل88). ⚡️دریاها و اقیانوس‌ها که در آبشان خنکی و سرد کردن آتش داشتند خودشان جوشان و آتشین میشوند «وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَت» (تکویر6‏) و جوشان و در انفجار و طغیان روان باشند «وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَت‏» (انفطار3). آنجا آشکار میشوند همه سببیت هایی که برای انسان اجر و قربی داشتند هیچ از خود ندارند و تمام سببیت قاهره و سطوت و سلطنت و تاثیر و غلبه و مالکیت از آن خداست و هیچ اثر و غلبه و مالکیت دیگری نیست. ⚡️ به طور کلی دقیق‌ترین خصوصیت های بارزی که به اشیا نسبت می دادیم برچیده می شوند. حتی ضدش بارز می‌شود به دلیل اینکه کاملا نشان داده شود که اثر قبلی هم از خود شی نبوده که اگر بوده، قدرت بر تغییر این اثر وجود نداشت. بنابراین همان کسی که قبلا می خواست کوه راسخ باشد، در آن لحظه اراده می کند که کوه سائر باشد، یا می‌خواست خورشید منوّر باشد، حال می خواهد مکوّر باشد، یا می خواستند نجومِ علامت هدایت باشند اکنون می‌خواهند منتثر باشند. این توحید است. بنابراین وقتی انسان می بیند چیزی که تا به حال گمان می کرد که اثر متعلق به اوست، حال رابطه منقطع شده و اثرِ ضد از او آشکار شده، تشخیص می دهد که این اثر از شئ نیست و این همان تجلی توحید است. در زمان حاضر نیز هست اما دیدنش نیاز به کشش زیادی دارد تا انسان از نسبت دادن اثرات به اشیا کنده شود. 🔸در نگاه قیامتی، غفلت ها و شک و تردید ها زائل شده، و همه عیناً می‌یابند که خداوند «حق مبین» است ⚡️علامه در ادامه میفرمایند: «ينجلي ما هو وراء غطاء الغيب في هذه النشأة و عند ذلك لا يختلج في صدورهم شك أو ريب، و لا يهجس قلوبهم هاجس، و يعاينون أن الله هو الحق المبين، و يشاهدون أن القوة لله جميعا، و أن الملك و العصمة و الأمر و القهر له وحده لا شريك له»، در آن دید قیامتی است كه ديگر شك و ترديدى بر دلى راه نيافته، و دیگر هیچ وساوسی درون قلب ها وسوسه نمی‌اندازد، و همه عیناً به معاينه قلبی درك مى‏كنند كه خدا حق مبين است و مشاهده مى‏كنند كه تمام قدرتها براى او و ملك و عصمت و امر و قهر، تنها شايسته اوست و شريكى براى او نيست. ⚡️آیا فقط در آن روز خداوند متعال «حق مبین» است یا «أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبينُ» امروز و همیشه نیز هست؟! قطعا امروز هم هست. چنانچه نقل شده که شخصی با شنیدن آیه «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ» از دنیا رفت. به این دلیل که برایش بسیار سخت بود که خداوند متعال، برای نشان دادن برحق بودنش به آسمان ها و زمین قسم خورده است. آیا آسمان ها و زمین آشکارتر از خداوند هستند که قسم خورده تا ما بفهمیم خداوند بر حق است؟! یعنی به ظهوری قسم خورده تا بگوید حق است. این نوع شناساندن، از دور به نزدیک آمدن است و چقدر باید مردم دور باشند. 🔸سقوط روابط استقلالی میان اشیاء، و شهود سبب قاهر ظهور نور خداوند در همه اشیاء « و تسقط الأسباب عما كان يتوهم لها من الاستقلال في نشأة الدنيا و ينقطع البين و تزول روابط التأثير التي بين الأشياء» و آن استقلالى كه در دنيا براى اسباب پنداشته مى‏شد از بين رفته و روابط تاثيرى كه ميان اشياء بود زايل مى‏گردد. اسباب فرو می ریزند و این فرو ریختن در درون است. تمام اشارات قبل از قیامت که اشراط الساعة – نشانه های قیامت – هستند، اشراط وجودی ما برای قیام ساعت هستند. 👇👇👇

▫️۶ ⚡️اینکه ما در مرتبه اسفل السافلین آورده شدیم، به خاطر وجود کشش به توحید است. یعنی در عالمی هستیم که سببیت‌ها هستند. اما این سببیت‌ها می توانند انسان را به سمت تعالی حرکت بدهند؛ چون انسان، عین نیاز و احتیاج است و می تواند اجابت نیاز و احتیاج را ظهور خداوند ببیند. یا اینکه سببیت‌ها حاجب باشند و انسان در آن‌ها متوقف شود. پس هم می توانند به حرکت انسان سرعت بدهند و هم می توانند او را متوقف کنند. این بدان معنا نیست که اقتضای اولیه بر توقف باشد. چون فطرت اولیه بشر، -در زمان کودکی- گریه و خنده چند ماه اول، شهادت بر توحید است. چون هنوز اسباب را با کثرت نمی بیند و از درون، یک نگاه واحد می بیند. این نگاه در درون کودک، همان فطرت اخذ میثاق است و اخذ میثاق، یعنی تمام کثرات را به یک واحد برگردانیم. این کشش و استعداد در درون همه هست. در سوی دیگر هم هست که ممکن است متوقف شویم که شیطان این جهت را می گیرد و انسان را در این سمت نگه می دارد و توجه را به این سو متمرکز می کند. ⚡️«و ينقطع البين و تزول روابط التأثير التي بين الأشياء» تمام روابط بین اشیا، که تأثیر و تأثر دیده می شدند، از بین می‌روند، از بین رفتن هم به معنای نابود شدن نیست بلکه نگاهی که در این دنیا حاکم و بر اساس تأثیر و تأثر اسباب است، از بین می رود و باطن را می بیند. مثلا قبل از حادثه قیامت، آتش را می بینیم که می سوزاند، اما حال باطن آتش را تنها ظهور می بینیم نه سبب. حقیقت توحید این است که ورود به باطن عالم است، پس همینجا قیامت تحقق یافتنی است و میثاق محقق می شود؛ به لحاظ قبل، میثاق و به لحاظ بعدی، معاد است که زمانی نیست. ⚡️اینکه این ظهور در خارج هم اتفاق بیافتد، بحث دیگری است. حقیقتی که در قیامت، کمال است و محقق می شود، انفسی است و اینکه در بیرون این حقیقت به شکل آفاقی اتفاق می افتد، وجود و عدمش، تأثیری در رویت و رسیدن باطنی ندارد. اگر اتفاق بیافتد و ظواهر، دلالت بر اتفاق افتادن بکنند، موردی ندارد. مهم این است که محقق شدن قیامت در وجود انسان، حقیقتی درونی است. به عنوان مثال، انتثار کواکب درونی است که سببیت از بین می رود و انسان دیگر سببیتی برایش نمی بیند. این نظام ممکن است با انتثار بیرونی قرین باشد و ممکن هم هست نباشد. چنانچه کسانی در همین دنیا هستند که این حقیقت برایشان محقق می شود، اما در بیرون اتفاقی نیافتاده است. برای انبیا این گونه بود. برای بقیه مردم در قیامت، در درون اتفاق می افتد و ممکن است در بیرون هم برایشان اتفاق بیافتد و یا نیافتد. ⚡️آنچه که در قیامت، کمال است و برای انسان اتفاق می افتد، قطع روابط است. یعنی در بیرون دیگر، چشم نیست که بخواهد انتثار کوکب را ببیند، دست، نیست که لمس کند تا بخواهد مثلا گرمای خورشید را درک کند. از بیرون، ارتباطی برقرار نمی شود تا بخواهد به انتقال درونی برسد. کسبی در کار نیست تا بخواهد به فهمی برسد. تمام این روابط در درون اتفاق می افتد. کسب جدیدی نیست که بخواهد احساسی از بیرون به او منتقل شود. زیرا اگر بشود احساس جدیدی منتقل شود، باید کسب جدیدی ایجاد شود. یعنی اگر تا به حال انتثار کوکبی نبود و الان منتثر شد، باید کسب و یا رویتی جدید برای او اتفاق بیافتد، در حالی که کسب و رویت جدید وجود ندارد. لذا تمام وقایع از عالم درون نشئت می گیرند. 🔸در منظر قیامتی، تمام روابط قطعیه دنیایی فرو میریزند، و فقط میزان رابطه با خدای سبحان است که قطعی و باقیست ⚡️علامه در ادامه با اشاره ضمنی به مضامین آیات قیامت میفرمایند: «و عند ذلك تنتثر كواكب الأسباب و تنطمس نجوم كانت تهتدي به الأوهام في ظلماتها» در این هنگام است که ستارگان اسباب فروریخته، نور نجوم و سببیت‌های استقلالی که در ظلمت‌ها، اوهام را هدایت می‌کرد، خاموش و پراکنده می‌شوند «و لا تبقى لذي ملك ملك يستقل به، و لا لذي سلطان و قوة ما يتعزز معه، و لا لشي‏ء ملجأ و ملاذ يلجأ إليه و يلوذ به و يعتصم بعصمته، و لا ستر يستر شيئا عن شي‏ء و يحجبه دونه، و الأمر كله لله الواحد القهار لا يملك إلا هو (و في هذه الأوصاف آيات كثيرة جداً لا تخفى على الباحث المتدبر في كلامه تعالى)»، و ديگر براى هيچ دارنده‏اى، ملكى بطور استقلال نمى‏ماند، ديگر براى هيچ قدرتمندى، قدرتى كه با آن عزت به خرج دهد نمانده، براى هيچ چيز ملجا و پناهگاهى كه بدان پناهنده شود و به وسيله عصمتش خود را حفظ نمايد باقى نمى‏ماند، و ديگر پرده‏اى نخواهد ماند كه چيزى را از چيز ديگرى محجوب و پوشيده بدارد، و امر همه‏اش براى خداى واحد قهار است، و جز او كسى مالك چيزى نيست. (و در اين اوصاف كه برشمرديم آيات بسيارى در قرآن كريم است كه بر كسى كه در كلام خداى تعالى تدبر كند مخفی نماند). 👇👇👇

▫️۷ 🔸نگاه قیامتی، در همین زندگی برای انبیاء و اولیاء الهی محقق شده است، که خدا را حقیقت واحد قهّار و غالب بر همه امور و اشیاء می بینند ⚡️بنابراین آنچه که قرار است در قیامت محقق شود، اصل و اساسش آن چیزی است که می خواهد تمام نظامی که ما در دنیا به آن انس گرفتیم و گمان کردیم روابط قطعیه است، به هم بریزد تا نشان بدهد تأثیر تنها از یک واحد است. اگر تأثیر در ظهور های مختلف می بینیم، باید مؤکد وحدت و نه مخل آن باشد و این نگاه در دنیا برای ما اشباع نیست. لذا اگر کسی این را باور کرد، با وجود اینکه به اسباب در دنیا مراجعه می کند اما تنها راه را اسباب نمی‌بیند. ⚡️یکی از حقایق معجزات انبیا همین است. آنجا که خطاب به موسی (ع) می شود: «وَ مَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَمُوسىَ‏ * قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‏ غَنَمي‏ وَ لِيَ فيها مَآرِبُ أُخْرى‏ ‏* قَالَ أَلْقِهَا يَمُوسىَ * فَأَلْقَئهَا فَإِذَا هِىَ حَيَّةٌ تَسْعَى‏» گفته شد که موسی در دستت چیست؟ گفت: گوسفندان را می چرانم، به آن تکیه می دهم و غیره. گفته شد: آن را بنداز. وقتی که عصا را می اندازد به اژدها تبدیل می شود. سخن علامه (ره) است که خداوند به موسی (ع) یاد داد که وقتی من می پرسم که در دستت چیست، برای شما مضطر است که عصا، عصا است، اما من مضطر نیستم؛ برای همین باید در جواب بگویی که آن چیزی است که تو می خواهی. عصا در قبال موسی عصی است نه در قبال خدا. وقتی خدا می‌پرسد باید بگوید آنی که تو می‌خواهی. چون اراده حق مغلوب این ماهیت و وجود این نیست. خدا موجد این است لحظه به لحظه. می‌تواند لحظه بعد ایجاد مطابق اراده دیگری از حق باشد که شد. آن لحظه «عصا» بود، لحظه بعد «حیة تسعی» شد. ⚡️عصا در یکجا اژدها می‌شود «وَ أَنْ أَلْقِ عَصاكَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ كَأَنَّها جَانّ»، عصا در یک جا به دریا می‌خورد، دریا شکافته می‌شود «اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ»، آبی که می‌خواهد حرکت بکند می‌ایستد. یا عصا به سنگ می‌خورد «فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْنا». از یک سنگ چشمه جوشیده می‌شود. دوازده چشمه جوشیده می‌شود. یا کوهی که سخت و صلب اسب از او ناقه ای با بچه اش که حملش باشد خارج می‌شود ناقه صاحب حیات آیه مبصره می‌شود «وَ يا قَوْمِ هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَة / وَ آتَيْنا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَة». تمام آن تصرفاتی که انبیاء در طول تاریخ داشتند و نشان می‌دادند که آن سببیت عالم سببیت قاهره خدای سبحان است. ⚡️یعنی آنجایی که نظام اسباب است و «أبى الله أن‏ يجري‏ الأمور إلا بأسبابها» ، در نظام ارتباط ما با هم است که مقهور اسباب هستیم، اما با انبیا اینگونه جلو می روند. وقتی منِ خداوند می پرسم آن چیست، نباید بگویی عصا است. باید بگویی آن چیزی است که تو می خواهی. این در عین اینکه معجزه است، برای موسی (ع) عروج هم هست؛ زیرا وی را به مرتبه عمیق تری از توحید و رابطه با خداوند می برد. چون انبیا در مراتبِ عروج بودند و تفاضل پیدا می کردند. ⚡️اگر انسان با این نگاه به عالم نگاه بکند که هر چیزی عند الله، وقتی از چشم خدا دیده می‌شود، نه از چشم من و نه از چشم شما، که ما مضطریم که این است و جز این نیست، اگر انسان رشد بکند و از منظر خدا نگاه بکند، هر چیزی آنی است که خدا می‌خواهد. لذا اگر به موسی می‌گوید که «اذهب الی یفرعون انه طغی»، موسی یاد گرفته است. فرعون در فرعون بودنش دست خودش نیست. درست است که عالم عالم تکلیف است و عالم عالم اختیار است. اما اینطور نیست که هر کاری دلش خواست بکند در مقابل رسول الهی. نه. «لا تَخافا إِنَّني‏ مَعَكُما» نترسید همانا منِ خدا با شما هستم، «أَسْمَعُ وَ أَرى‏» می‌شنوم و می‌بینم. این معیت، معیت تشریفیه نصرت است. یعنی خیالتان راحت باشد. من اینجا قرارم بر نصرت شماست. 👇👇👇

▫️۸ 🔸متاسفانه نگاه به اسباب ما را احاطه کرده، و باید هشیار به نور توحید شویم ⚡️متاسفانه نگاه به اسباب ما را احاطه کرده است. تبدیل عصا به اژدها و آوردن تخت بلقیس را باور نداریم و فکر می کنیم که میلیون‌ها سال زمان نیاز است و یا برای جابجایی تخت، باید خدم و حشمی باشد در حالی که به امر الهی است. آنقدر اسباب ما را احاطه کرده است که اگر روزی بیدار شویم و زمین را بدون خورشید، روشن ببینیم، باورِ اینکه زمین، بدون نور خورشید روشن باشد، برایمان سخت است. چون سبب را تنها خورشید می بینیم. ⚡قرآن کریم می فرماید: «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جي‏ءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ» . این اعم از نور معنوی است. توحید این است. بیچارگی ما را در برگرفته و همه چیز را در اسباب می بینیم و به غیر از این، قدرتِ تفکر نداریم که شدنی است. لذا انبیا ورای این بودند، به همین خاطر معجزات برایشان به راحتی امکان‌پذیر می شد. بنابراین معجزه یعنی ورای نظام اسباب را دیدن و مقهور سیطره و عظمت اسباب نشدن؛ عظمت قاهره الهی را برای خود دیدن که به اذن الله همه چیز شدنی است. اگر کسی این باورش شود، الآن برایش معجزه امکان‌پذیر است. ⚡️به مرحوم دُرچه‌ای گفته شد که امام رضا (ع) نقاشی شیر را حیات داد. گفت: اگر لازم باشد ما هم می توانیم. راست گفت، زیرا باور داشت و می شد. خیلی اطمینان می خواهد که کسی بگوید حیات می دهد. این کار برای انبیا اعجاز و برای دیگران کرامات است. برای دیگران قاهره غیر مغلوبه نیست، چون ممکن است دیگری نیز شبیه آن را بیاورد، اما برای انبیا قاهره غیر مغلوبه است. هیچ گاه برای دیگری، آن حدِّ نبی امکان‌پذیر نیست. 🔸انقلاب اسلامی و دوران ظهور، دوران جدا شدن از توهم اسباب، و اتصال به قدرت خدای سبحان ⚡️دوران قیام امام زمان (عج) و دوران استقرار حکومت الهی امام، مراتب جدا شدن از نظر به اسباب است. در مقدمه سازی ظهور، حقیقت انقلاب اسلامی خیلی از حقایق عظیم را خدا به ما نمایاند که این ها کار خدا بود و کار بشر نبود. نمی‌شد تفسیر مادی از این ها کرد. در دوران انقلاب، دوران دفاع مقدس، طوفان طبس، فتنه ۸۸، در دوران های مختلف این کشتی عظیم انقلاب اسلامی با همه مخالفت هایی که در مقابلش شکل گرفته بود، از همه سختی ها به راحتی عبور کرده است. ⚡این نگاهی که انبیاء در طول تاریخ داشتند به عنوان نگاه توحید حق، ظهور حق، از چشم خدا به عالم، این می‌خواهد در دوران ظهور و استقرار حاکمیت حضرت حق، آنچه که عظمای تاریخ در بالاترین ابتلائاتی که برایشان ایجاد شده بود رسیدند به این نقطه تفکری، می‌خواهد در دوره ظهور مربوط به همه بشریت بشود. این گردنه با ابتلائات سنگینی که همه بشریت طی می‌کند می‌خواهد در دوره ظهور محقق بشود و توحید آشکار، یعنی آن جنبه یلی الربی اشیاء آشکار بشود، نه جنبه یلی الخلقی. ⚡️عصا وقتی اژدها می‌شود جنبه یلی الربی عصاست، چون تحت ید قدرت الهیه است و آن جنبه، جنبه ای است که دائما متصل است به حضرت حق. گسسته دیده نمی‌شود. متصل است. دوران ظهور می‌خواهد بشود جنبه امری و یلی الربی عالم، و شهود اتصال دائمی به خدا. خیلی لطیف و زیبا می‌شود. مقام امر عالم در آنجا رویت می‌شود. هر چیزی در آنجا آن چیزی است که خدا می‌خواهد و این رویت می‌شود که آن هم مقام امرش است. مقام آخرتی اشیاء است. 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

🔸جلسه 8👆 🌙دوشنبه ۶ اردیبهشت ١۴٠٠ ⚡️جلسه 38 از ابتدای بحث مجموعه جلسات #انسان_شناسی_قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی ٢ 🔸حرکت بسوی ظهور، با حرکت حبی و شوقی 🔸حرکت در زمان ظهور، منازل عبور از غلبه احکام بدن، بسوی غلبه احکام روح 🔸توحید ولایی ظهور، مقدمه توحید الهی قیامت 🔸ابتدا و امتداد و غایت همه خلقت در بستر و دامنه نور وجودی امام (توحید ولایی) 📌خلاصه نکات جلسه ۸👇 🌐 eitaa.com/abedini/2297 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

بسم الله 🔸خلاصه نکات جلسه 8 #انسان_شناسی_قرآنی #استاد_عابدینی ▫️ 🔸حرکت بسوی ظهور، با حرکت حبی و شوقی ⚡حاکمیت حضرت، با حرکت شوقی و حبی شکل میگیرد، که کل عالم با محبت تحت اطاعت و مُلک عظیم امام قرار میگیرند. حرکت بسوی توحید خدای سبحان هم با حرکت حبی است، که به میزان محبت سرعت سیر و صیرورت ایجاد میشود. ⚡در جریان احیاء حضرت ابراهیم ع نسبت به چهار مرغ، میفرماید وقتی آنها را قبلا با خودت مأنوس کرده ای، بخاطر آن شدت انس و شوق و محبتشان با تو (فصرهنّ الیک)، وقتی دعوتشان میکنی زنده میشوند و با سعی و سرعت بسوی تو می‌آیند (یأتینک سعیا): «فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‏ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتينَكَ سَعْيا». ⚡و همینطور که در مناجات شعبانیه میخوانیم که قدرت انتقال از معصیت بسوی طاعت با بیداری است که با محبت الهی ایجاد میشود: «إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلَّا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِك‏». 🔸حرکت در زمان ظهور، منازل عبور از غلبه احکام بدن، بسوی غلبه احکام روح ⚡در رابطه با حرکت انسان بسوی قیامت، که امروز در منزل رسیدن به ظهور هستیم برای نیل به آن مرتبه عظیم، که این حرکت با عبور از غلبه احکام بدن بسوی غلبه احکام روح محقق میشود. باید حاجب بودن بدن و قائم بودن نفس به بدن کم شود، به جایی برسد که بدن تابع و صادر از نفس باشد و به «امر کن فیکون» در مشیت نفس (لهم ما یشائون فیها)، بدن انشاء و ایجاد شده و بدن شأن روح شود. دیگر روح در اصطکاک احکام بدنی نیست. ⚡در انبیاء الهی این مرتبه تحقق داشته که چون خلاف فطرت نبوده، احکام روح غلبه داشته، و هیچ محرومیتی ناشی از اصطکاک احکام بدنی و دنیوی نیست. 🔸توحید ولایی ظهور، مقدمه توحید الهی قیامت ⚡قبل از اینکه توحید الهی در قیامت شکل بگیرد، باید توحید ولایی در ظهور شکل بگیرد. تحقق ظهور، شرط تحقق قیامت است، چون باب ورود به توحید الهی، ورود به توحید ولایی و باز شدن شهود ارتباط با امام است. همانطور که هر شخصی هم قبل از مرگ درحال احتضار حتما نور حضرات معصومین (علیهم السلام) را می بیند، و از آن مسیر به منازل اخروی بسوی توحید الهی و نگاه قیامتی میرود. ⚡توحید ولایی، یعنی دیدن منتهای همه حقایق در صراط مستقیم ولایت، که دیده شدن حقیقت اسم «هو معکم اینما کنتم» در رابطه با ولیّ الهی است. این توحید ولایی با عبور از کثرات محیط دایره هستی بسوی مرکز این دایره در مقام ولایت ولیّ الله اعظم است. ⚡تحقق توحید ولایی در ظهور از اهداف و غایات آماده شدن برای نیل به توحید الوهی است که در قیامت میخواهد محقق شود. لذا ظهور قبل از قیامت تحققش قطعیست. 🔸ابتدا و امتداد و غایت همه خلقت در بستر و دامنه نور وجودی امام (توحید ولایی) ⚡️همانطور که قبلا گفتیم دوران غیبت، دوران شدت ظهور است. همانطور که ابوهارون مکفوف ونابینا که چشم ظاهری نداشت، اما با چشم باطنی آن شدت ظهور حضرت امام باقر (علیه السلام) را در مسجد میدید و به ابوبصیر که از او پرسیده بود حضرت را می بینی گفته بود بله حضرت اینجا ایستاده است، چطور او را نبینم که او نوری ساطع است: «وَ كَيْفَ لَا أَعْلَمُ وَ هُوَ نُورٌ سَاطِعٌ». ⚡️بدأ و عود دو مسیر نظیر هم هستند: «كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُون‏»، «كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعيدُهُ»، «اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُون‏»، همه موجودات بدأ و عودشان و سپس رجوعشان به خدای سبحان، در صراط تکوینی مقام ولایت است، که در بستر و دامنه وجود انسان کامل (ولیّ الله اعظم) به دنیا می آیند، در بستر و دامنه وجود او زندگی میکنند، و در بستر و دامنه وجود او عود بسوی خدای سبحان مینمایند: «بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ اللَّه‏». ⚡همینطور که در شبهای قدر هم تقدیرات همه هستی در وجود انسان کامل (ولیّ الله اعظم) نازل میشود و از بستر و دامنه وجود او به همه موجودات میرسد. ⚡️هم تقدیرات زندگی موجودات و تقدیر اعمال از کانال وجودی امام است که به امضای ایشان میرسند تا بتوانند نازل شوند، و هم صعود موجودات و عرضه اعمال از کانال وجودی امام است که با شهود ایشان و حکم ایشان بالا میروند. 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

🔶 #درس_اخلاق 🔸 #استاد_عابدینی 🔷 چهارشنبه، 8 اردیبهشت 1400 🔹 ساعت 22:00 🔻آدرس ورود به جلسه: 🔹 https://live-alsamen.ir/b/als-vy1-sye-jpx ⚠️ با توجه به شرایط کنونی استان قم، جلسه فقط به صورت #مجازی برگزار خواهد شد و امکان شرکت به صورت حضوری به هیچ وجه فراهم نمی باشد. #طلبه_تراز_انقلاب #حوزه_علمیه #طلبه #مدرسه_ثامن_الائمه #مرحوم_آیت_الله_ممدوحی 🔻جهت عضویت در کانال مدرسه علمیه ثامن الائمه به آدرس زیر مراجعه کنید. 👇👇👇👇👇👇 🔸https://eitaa.com/joinchat/2540306445Ca76d88d134

🌺#پذیرش سال تحصیلی 1401-1400 #مدرسه_علمیه_ثامن_الائمه (علیه السلام) قم 🌺 ✅ تحت اشراف حجت الاسلام و المسلمین #استاد_عابدینی✅ 🔸 در سه مقطع: 🔻متوسطه اول (پایه هشتم، نهم و دهم) 🔻متوسطه دوم (یازدهم و دوازدهم) 🔻مقطع سطح عالی (پایه هفتم و نهم) 🔸و تکمیل ظرفیت پایه (سوم، چهارم و پنجم) 🔷 جهت ثبت نام به سایت مدرسه، بخش پذیرش مراجعه نمایید. 🌐 https://alsamen.ir/ 🔸 پس از انجام ثبت نام در سایت، جهت زمانبندی مصاحبه حضوری به داوطلبین محترم اطلاع رسانی خواهد شد. ⚠️ از تماس و مراجعه حضوری جهت ثبت نام خودداری فرمایید. 🔻پذیرش بصورت محدود (تعداد 15 نفر در هر مقطع) می باشد. 🔻پس از تکمیل ظرفیت پذیرش متوقف خواهد شد. 🔻لذا اولویت با کسانیست که زودتر اقدام نمایند. 🏠 قم، خیابان سمیه، کوچه 11، پلاک 1 📲 +989353557955 ☎️ +982533555605 🆔 @Akhoondi_mh ✅ https://eitaa.com/joinchat/2540306445Ca76d88d134

#اطلاعیه 🔸جلسه 12 آنلاین درس انسان شناسی قرآنی 🔻روز « شنبه ١١ اردیبهشت ١۴٠٠ » برگزار خواهد شد

🔉 #صوت 🔶 #درس_اخلاق 🔶 #جلسه_شانزدهم 🔸 بابیان #استاد_عابدینی 🔹 چهارشنبه 8 اردیبهشت 1400 🔻 #استاد_عابدینی #طلبه_تراز_انقلاب #حوزه_علمیه #طلبه #مدرسه_ثامن_الائمه #14000208 🔸 @Abedini 🔻جهت عضویت در کانال مدرسه علمیه ثامن الائمه به آدرس زیر مراجعه کنید. 👇👇👇👇👇👇 🔸https://eitaa.com/joinchat/2540306445Ca76d88d134

🔸جلسه 9👆 🌙سه‌شنبه ۷ اردیبهشت ١۴٠٠ ⚡️جلسه 39 از ابتدای بحث مجموعه جلسات #انسان_شناسی_قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی ٢ ⚡️امام زمان ع در توحید ولایی دوران ظهور، مظهر «هو معکم أینما کنتم» با انسان ها هستند ⚡️امام، آن «منِ عالی» همه انسانها و موجودات، که در دوران ظهور، این ارتباط با او ادراک میشود ⚡️هر اطاعت امر نسبت به امام یک مرتبه قرب است به آن «مَنِ عالی و گسترده انسان» ⚡️مراتب درک معیت امام ⚡️خلق و رشد و مرگ و حیات برزخی و قیامتی همه موجودات در دامنه وجود امام است ⚡️سنت یوسفی و سنن انبیاء الهی همه به تمامه در امام زمان (علیه السلام) ⚡️ظهور شجره ولایت و توحید ولایی در قیامت، بصورت شجره طوبی، که ریشه و ساقه اش در خانه مقام ولایت است، و شاخه های آن در خانه های مؤمنین ⚡️شجره خبیثه و شجره زقوم در نظام کفر بیان ارتباط و اتصال ولایت کفر میان سران و اتباعشان باهم است ⚡️هر عمل صالح ارتباط با امام در مسیر توحید ولایی، و موجب ریختن حدود منیت هاست ⚡️امام زمان ع، وجهُ اللهی است که در آینه ایمان مؤمنان همان روی زیبای الهیش را عاشقانه تا ابد نظاره میکند 📌خلاصه نکات جلسه ۹👇 🌐 eitaa.com/abedini/2308 🔸 ✅ کانال استاد عابدینی 🔸 @abedini

بسم الله 🔸خلاصه نکات جلسه 9 #انسان_شناسی_قرآنی #استاد_عابدینی ▫️١ 🔸امام زمان ع در توحید ولایی دوران ظهور، مظهر «هو معکم أینما کنتم» با انسان ها هستند ⚡️انسان کامل رابطه اش با انسان ها و موجودات، رابطه حقیقت «لا بشرط» با تعینات «بشرط شئ» است. امام «حقیقت مطلق» و «مَنِ عالی» حاضر و ناظر بر تمام انسان ها هستند که رابطه شان با همه علی السوا است، اما انسان ها به میزان ایمان و ارتباط قلبی با امام و عمل به اوامر الهی، قرب و نزدیکی و شهود نسبت به محضریت امام می یابند و «حبّ ذات» آنها اولا به «مَنِ عالی» و «حقیقتِ مطلق الروح» در جانشان تعلق میگیرد که همه حیات و کمالات و حُسن و زیبایی های این وجود اولا از آن «خودِ عالی و روح الهی» سرچشمه میگیرد که «وجه الله اعظم» و «نور مطلق الهی» است. محبّت در دایره ای به وسعت روح الهی میشود، که به تمام تشعشعات و انوار امام در اهل ایمان و عالم هستی تا مرتبه خزائن الهی به شدّت و عمق و وسعت بینهایت محبت می یابد. 🔸امام، آن «منِ عالی» همه انسانها و موجودات، که در دوران ظهور، این ارتباط با او ادراک میشود ⚡️قرار است در دوران ظهور این مشهود که همه انسان ها و عالم هستی، شئونِ وجودیِ یک واحد هستند که او انسان کامل و امام معصوم (علیه السلام) است، و تا این یکتاییِ دوران ظهور در «توحید ولایی» محقق نشود ورود به «توحید الهی» در قیامت محقق نمیشود. در دوران ظهور همه «مَنِ عالیِ» خود را او بدانند و حبِ ذاتشان به اوست و تابع محض او و به منزله بدنِ مطیعِ او بشوند که تا امر از «مَنِ عالی و روح الهی» صادر میشود، به محض امر (کُن) تحقق در دایره اهل ایمان محقق میشود (فیکون)، و هیچ فاصله ای نیست در ارتباط با کمالاتِ الهیِ ظاهر در امام و ظهورِ آنها در تمامِ شئون امام. ⚡️اینطور عصمت و طهارت و علمِ مطلق امام در تمامِ صحنه های ظهورِ ایشان در شئون ایشان ظاهر میشود. عملِ مؤمنان هم در رتبه روح الهی امام محقق میشود، نه در رتبه بدن و حالت نازله مؤمنان. چون اطاعت خالص بهمراه معرفت ناب به امام، ارزش عمل را مطابق روح میکند، که هرچقدر این اطاعتِ مؤمنان (بمانند بدنِ امام) بالاتر رود، ارزش عمل و اتصالش به روح امام بالاتر میرود. ⚡️این اطاعت و ارتباط و اتصال با وجود امام هرچقدر بالاتر باشد و در دامنه وجودی امام بالاتر بروند، این تجلی اش در بهشت قیامتی بصورت احساس همجواری با امام بصورت درک عمیقتر احاطه و معیت امام محقق میشود. 🔸هر اطاعت امر نسبت به امام یک مرتبه قرب است به آن «مَنِ عالی و گسترده انسان» ⚡️در زمان ظهور همه مراتب قرب محقق است. و دیده می‌شود. هر اطاعت امر نسبت به امام یک مرتبه قرب است. و یک مرتبه شدت محبت را ایجاد می‌کند.در زمان ظهور این آشکار می‌شود که در مدارج وجود امام با هر اطاعتی دارد بالا می‌رود. یعنی امام دامنه وجودی دارد، از نازلترین تا عالی ترین را شامل می‌شود .مومنان در دامنه وجود امام دارند بالا می‌روند که همان صراط است. امام صراط است. دامنه وجود می‌شود صراط. من عمدا این ها را به زبان های مختلف تاکید می‌کنم. ⚡️اولا شناخت امام به این نگاه که «من عالی انسان» است، ثانیا «من گسترده» است که همه هستی را فرا گرفته است، ثالثا این رابطه از درون است نه از بیرون، این اشراف از درون و سیرانفسی محقق می‌شود، نه اینکه رابطه با امام از بیرون دیده بشود. هرچقدر این تاکید بشود تا ذهن ما کشیده بشود مثل فنر تا این را بگیرد به خودش، لذا باید با زبان های مختلفی که در روایات آمده است باید این مسئله را گسترده و پهن کرد. این در بهشت می‌شود جوار. ⚡در بهشت می‌گویند مومنان هم جوارند با حضرات. همه همسایه هستند. در عالم دنیا همسایگی دیوار به دیوار بودن است. اما در بهشت جوار به نحو احاطه و محیط و محاط. یعنی هرچقدر این در نظام اطاعت قوی تر شده باشد، شباهت بیشتر شده باشد، امام نما تر است. جوارش بیشتر است. رابطه اش قوی تر است، بهره مندی اش هم در آنجا بالاتر است. پس اطاعت در اینجا نزدیک شدن است، در دامنه امام بالاتر رفتن است، در قیامت همسایگی است. 👇👇👇