سالهاست لباسهای بسیجی ام در ملحفه ای پیچیده و در کمد لباسهای زمستانی، در انتظارند. قبل از یک کارشناس نرم افزار و تلاشهای دهه هشتادیم برای فرصت های اشتغالزایی و کارآفرینی و قبل از تمام فعالیتهای دهه نودیم در حوزه کودک و حقوق کودک، یک بسیجی ام. تلاشهای دهه هشتادم بر مبنای اشتغالزایی برای جوانان این مرز و بوم در تاسیس شرکتهای دانش بنیانی بود که قدمی موثر برای اعتلای اسلام و انقلاب داشته باشند. فعالیتهای دهه نودم هم ناظر بر این نگاه بود که رسیدگی به اوضاع کودکان محروم این سرزمین، سرمایه گزاری بلند مدت برای فردای انقلابی است که زمینه ساز ظهور منجی بزرگ بشریت است. در آخرالزمانی که عالمیان همه چشم انتظار ظهور مبارکش هستند، زیبنده حکومتی شیعی که سهم بسزایی در امر فرج خواهد داشت، این نیست که کودکانی رها و بی سرپرست و چشم انتظار خانواده داشته باشد. آنجایی که سید شهیدان مقاومت، سردار حاج قاسم سلیمانی، ایران را حرم اهل بیت(ع) تلقی میکنند و از ارتباط مستقیم ادای تکلیف در این حرم با عاقبت بخیری میگویند، تکلیف رسیدگی به اوضاع کودکان محروم این حرم نیز بی ارتباط با عاقبت بخیری قطعا نیست. در این سالها که لباسهای بسیجی ام آماده رزمگاه علنی حق و باطل است با لباس تکلیف مدارانه در حوزه کودک گام هایی استوار طی میکنم، اما یادم نمی رود که همان سرباز بسیجی حضرت روح الله ام. شهادت نماد بزرگ مقاومت فلسطین، شهید اسماعیل هنیه بهانه ای شد بر نوشتنی که تسکین غلیان جوشش و خروش درونم بر علیه جبهه تکفیری است که همیشه آرزوی جهاد در آن داشته ام. اگر چه عطر لیاقت و توفیق حضور در آن، فرسنگها بر مشامم بیگانه است ولی چه کنیم که آرزویش سودای زندگی بر مبنای تکلیف است. الهی هیچ وقت شرمنده عصر ظهورش نباشیم و از این کودکان، سربازان زیادی در سپاه حضرتش دعاگوی ما باشند. دهم مردادماه۱۴۰۳ . . . . . . . #بهرویش #فرزندخوانده #فرزندخواندگی . . . . بهرویش، رویشی تقدیم به خاک قدوم ولی عصر(عج) . . . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

چهارم مردادماه در خدمت جمعی از مسئولین محترم قضایی و سازمان بهزیستی بودیم که برای بازدید از مجتمع شوق زندگی مشهد تشریف آورده بودند. بزرگواران زیادی ازین جمع مهمان واحد بهرویش شدند و از نزدیک با فعالیتها، برنامه ها و‌ نحوه توسعه همکاری ها آشنا شدند. جناب آقای دکتر وحیدزاده، مدیرکل بهزیستی استان کرمان، یکی از مهمانان ویژه بهرویش بودند که با تشریف فرمایی خود، بنا داشتند بقول معروف بازدیدهایی که از شیرخوارگاه مادر در استان کرمان را داشتیم، را پس بدهند. حضورشان قوت قلبی برای بهرویش بود. با همکاری های بسیار خوبی که سال گذشته با بهزیستی استان کرمان داشتیم حدود بیست کودک نیازمند درمان از کرمان به مشهد منتقل شدند و در همان روز طی ویژه برنامه ای با حضور مسئولین امر، به خانواده های جایگزین واگذار شدند. حضورشان قوت قلبی برای بهرویش بود و مجدد از مجموعه برای توسعه همکاری ها دعوت به حضور در کرمان داشتند. باشد تا روزی که هیچ کودکی از نعمت داشتن خانواده محروم نماند🙂✨ . . . . . . . بهرویش، رویشی بهتر برای همه کودکان، در هر جای ایران زمین . . . . . . #فرزندخوانده #فرزندخواندگی #فرزندپذیر #کودک #کرمان #بهرویش . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

به بهانه قدرنهادن «مهربان تر از مادر...» . . ادامه در مطلب بعدی 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

به بهانه قدرنهادن «مهربان تر از مادر...» بغض پنهان شده ای در ورای صدایش مشخص بود، شاید هفت هشت بار، شماره اش بعنوان تماس ناموفق روی صفحه گوشیم بود. با خانواده ای که دغدغه وابستگی و اذیت شدن کودک مهمان را داشتند، گفتگو میکردم. آقا میگفت ما خودمان مشکلی نداریم، نگران وابستگی کودک هستیم، بنظر شما اینکه بما وابسته شود و بعد جدا شود، اذیت نمی شود؟؟؟ منتظر بود تا به نحوی تاییدش نکنم و با توضیحاتی قانعش کنم که کودک اذیت نمی شود. ولی با اطمینان گفتم شما درست میفرمایید، کودک وابسته میشود و ممکن است جدایی اذیتش کند. با نگاهی پر سوال متمرکز شد به ادامه حرفهایم. گفتم اتفاقا میخواهیم کودک، بجای نگهداری در مراکز، مهمان شما باشد تا وابسته شود. کودکی که به لحاظ روانی وابسته می شود، کودک سالم است. کودک در مراکز این حس برایش تامین نمی شود و عملا کودکی داریم که حس وابستگیش از بین رفته یا در خوشبینانه ترین حالت، به حداقل ممکن رسیده است. این کودک ناسالم است و ترمیم آسیبهای روانیش مدتهای زیادی زمان می برد. حرفی برای گفتن نداشت، مشخص بود کاملا در ذهنش دارد مسایل را سبک سنگین میکند. در همین حالت که خانواده با سکوتی معنادار به این موضوع فکر میکردند، متوجه تماس های ناموفق زیادی روی گوشیم شدم. آن صدای بغض آلود، خانم بهروان فر بود، مدیر شعبه تهران بهرویش. معمولا روزانه تماس های زیادی با ایشان برای هماهنگی مسائل مختلف موسسه در تهران داریم. در هر تماس، از مشکلات یا ابهاماتی سوال میکنند که در مشهد، بارها و بارها تجربه شده و اشکالاتش تا حدی مشخص. کار در شعبه تهران، دشواریهای خاص خودش را دارد، موسسات مردم نهاد هنوز آنطور که شاید و باید مورد وثوق دستگاه های مربوطه نیستند و با این باور که خود مردم خیلی بهتر میتوانند در حل مشکلات موثر باشند فاصله دارند. شاید هم سابقه همکاری موسسات خیریه ذهنیتهای خوبی بجای نگذاشته. اینکه موسسه خیریه بهرویش، بدون ریالی بودجه، بصورت جهادی در فعالیتی مداوم برای اوضاع بهتر این کودکان با محوریت خانواده در تلاش است، هنوز برای خیلی ها قابل هضم نیست. اینکه مدیرشعبه تهران با فیش حقوقی صفر، حتی برای هزینه های روزمره موسسه، از جیب هم خرج میکند، باز هم قابل هضم نیست. سیستمی که او را درگیر بوروکراسی اضافی اداری میکند، در جریان نیست که لحظه لحظه هایی که وقت میگذارد، برای حال خوب یک کودک در خانواده واقعا طلایی است. بارها شنیدم اذیت شد، سختی کشید، مورد طعنه قرار گرفت، سرش داد زدند، احترامش خدشه دار شد ولی آنقدر به مسیرش برای کودکان ایمان داشت که میدانست تحمل این سختی ها در این مسیر بخشی از کار است و آن کسی که باید ببیند، میبیند. آن روز صدایش بغض داشت، جویای داستان شدم، برای کودک نیازمند درمانی که حدودا دو ماه پیگیر موافقت انتقالش از تهران به مشهد بود مجوز گرفته بود. گفتم خداقوت- در جریان جزئیات کامل این دو ماه بودم- بالاخره مجوز انتقال را گرفته بود. گفتم اینکه جای خوشحالی دارد چرا اینقدر غمگین؟ گفت نامه مجوز را سریع از دستم گرفتند و گفتند در تهران باید واگذار شود!!! یکماه میگذرد و آن کودک هنوز در یکی از شیرخوارگاه های تهران، زندگی اش خلاصه شده در تختی آهنی است که کاملا کودکانه طراحی شده است. اینکه با وجود قوانین و دستورالعمل های سازمانی مصلحت کودک چه ایجاب میکند، موضوعی است که تا با تار و پود فکری و حقوقی و روانی به این باور نرسیم که نه تنها خانواده داشتن برای کودک مصلحت است که هر چه زودتر به خانواده سپردنش مصلحتی بس مهم و مهم تر، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید. موضوعی که به زیبایی در ماده ۴۵ قانون حمایت از اطفال به آن اشاره شده است: رعایت غبطه و مصلحت کودکان و نوجوانان در کلیه تصمیمات دادگاه ها و مقامات اجرایی الزامی است. . . . . . . . . . بهرویش، تلاش هایی بی منت برای همه کودکان نیازمند . . . . . . #فرزندخوانده #فرزندخواندگی #فرزندپذیر #کودک #بهرویش . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

#شبه_خانواده جدیدترین عنوانی است که سالهای اخیر برای مراکز نگهداری کودکان استفاده می شود و تمام تلاشها بر این است که شبیه ترین به محیط خانواده باشد.در مراکز شبه خانواده هر چند فضاسازی ها کاملا خانه است ولی نقش های پدر و مادر در آن تقسیم به مددکار، روانشناس، مربی، پرستار، معلم و نگهبان و... شده اند. همین تقسیم باعث شده خانه ای داشته باشیم که محوریتش پدر و مادر نیست که نقشهای سازمانی است و این تقسیم بندی منجر به این می شود که درک کودک نسبت به خانواده کمرنگ تر شود موسسه #بهرویش با نگاهی متفاوت از مراکز شبه خانواده پایه گزاری شد. #بهرویش، مرکز نگهداری از کودکان ندارد و اتفاقا کاملا برعکس مراکز شبه خانواده فعالیت می کند. در بهرویش، اقدام اولیه و فوری، سپردن کودک به یک خانواده جایگزین است. سپس اقدامات حمایتی لازم برای کودک، صرفا با محوریت خانواده انجام می شود در بازدیدی که مدیران ارشد وزارت دادگستری و دادستانی کل کشور، از بهرویش داشتند، این نگاه متفاوت از عملکرد و گزارش خدمات انجام شده در حوزه کودکان نیازمند خانواده به تفصیل مطرح شد در این بازدید در خدمت جناب آقایان دکتر سیدعلی کاظمی معاون وزیر دادگستری و دبیر مرجع ملی حقوق کودک دکتر علی فرهادی معاون وزیر دادگستری دکتر محمدحسین صادقی مدیرکل پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کل کشور دکتر مهران مهدی پور مدیرکل حوزه وزارتی وزارت دادگستری بودیم و استقبال این بزرگواران و حمایتهای مطرح شده از نگاه ویژه بهرویش به خانواده محوری در ارائه خدمات به کودکان، باعث دلگرمی زیاد و در گفتگوها کاملا مشهود بود . . . . . . . https://eitaa.com/abedshahi

داستانی برگرفته از یک پرونده واقعی... ادامه در مطلب بعد 👇👇👇👇👇👇👇👇

داستانی برگرفته از یک پرونده واقعی صدایی با ریتم یکسان، گاهی پرکوب و گاهی بی رمق. گاهی احساس میکردم نیست. خوب گوش تیز میکردم تا سوسوی طپشی، آرامم کند. این صدای قلب، شده بود زبان گفتگوی مشترک بین من و مادرم. پاسخ احساساتمان را با تن قلب به هم می دادیم. با ریتم ضربان قلب مادرم، ضربان قلب من هم تغییر می کرد و این پاسخ و جواب نه ماه و نه روز ادامه داشت. مادرم خیلی با من حرف نمیزد، حتی درد دل هم نمی‌کرد. می فهمیدم که خیلی نمیخواهد بمن وابسته شود و منتظر بود هر چه زودتر من دیگر نباشم و او باشد و روزگار سیاهش... اکثر اوقات صدای ضربان ضعیف و بی رمقی به گوشم می‌رسید. آنقدر اتفاق می افتاد که کم کم فکر میکردم طبیعی است. در این حالتها ضربان قلب من بالا می رفت تا جبران افت فشار مادرم را بکند. من که توانی نداشتم برای بیشتر شدن ضربان قلبم، ناچار بودم شیره وجودی مادرم را بیشتر و بیشتر بمکم. ناگزیر از آن که نمیدانستم این حالت مادرم از سوء تغذیه است و من هم بر این بی حالی مادرم دامن میزنم. سو تغذیه مادرم تمام داستان نبود. مشکلات پدرم و اعتیادش، اوضاع مادرم را بدتر کرده بود. در فضایی غیرقابل کنترل، جایی که شاید بشود نامش را خانه گذاشت، مادرم فقط رنج میکشید ولی من در وجودش آرام آرام رشد میکردم. گاهی ضربان قلب مادرم بالا می رفت، میفهمیدم چیزی شده ولی نمیدانستم که در اوج استرس و فشارهایی از ناملایمات زندگی فشار خونش بالا رفته، جواب ضربان قلب مادرم را با ضربان آرام تری میدادم. آنقدر آرام که یکهو مادرم حس میکرد، دیگر قلبم نمی‌زند. دست بر شکمش میکشید و به ناچار صدایم می کرد. ناچار بودم که اینگونه حواسش را از علت اصلی استرس و فشار دور‌ کنم. او سعی میکرد مرا دوست نداشته باشد ولی دست خودش نبود. به ندرت پیش می آمد که آهنگ ضربان دو قلب با هم هماهنگ و‌ ریتم سینوسی داشته باشند. قلب مادرم ناخواسته عشق پمپاژ میکرد و قلب من در نهایت فشردگی تمامش را ذخیره می کرد. قلب کوچک من اکسیژنهای عشق مادری را به حد ضرورت برمیداشت و بقیه را با عشقی مضاعف مجدد روانه قلب مادر می کرد. این قدر این هماهنگی صدای آرامش بخشی برایم‌ بود که هر زمان پزشک سونوگرافی در این حالت مادرم را ویزیت میکرد، در گزارش سونو ترکیبی از نت های موسیقی آرامبخش را می‌نوشت: دو (C)، رِ (D)، می (E)، فا (F)، سُل (G)، لا (A)، سی (B) هفته سختی را گذراندم، چند روز بود از ضربان هماهنگ دو قلب خبری نبود. مادرم اصلا حرفی برایم نمیزد و یکسره گریه میکرد. از صدای گریه مادرم، من هم بلند بلند گریه میکردم ولی در میان آبهای مواج آمنیوتیک کسی صدای مرا نمی‌شنید. دیگر با افت ضربان قلبم، مادرم صدایم نمیزد و سراغم را نمی‌گرفت. احساس خفگی شدیدی داشتم، در بطنی که ماه ها محل آرام گرفتنم بود، دیگر احساس راحتی نداشتم. انگار‌ از همه جا بمن فشار می آورد تا خفه ام کند، ضربان قلبم نامنظم بود ولی پاسخی از قلب مادرم نمیگرفتم، صدایی که بود هق هق های گریه بود و بس. این اتفاق چند بار در روزهای متوالی تکرار شد و من هم بیقرارتر از هر دفعه. نه دیگر نایی برای چرخیدن و عکس العمل داشتن و نه دیگر حوصله ای برای پاسخ به احساسات قلبی مادرم. خیلی حالم دست خودم نبود ولی با این وجود نگران حال مادری بودم که دیگر صدایش از گریه های زیاد گرفته بود و منتظر بود زودتر من نباشم.😔 بعدها فهمیدم که آن حالتهای بی حوصلگیم، نتیجه بهم ریختن هورمونیک و آن حالتهای خفگی، انقباضات بیرحم، رحمی بود که همه ناشی از مصرف داروهای سقط بود. مادرم تصمیم گرفته بود که من برای همیشه نباشم ولی خواست خدا به نفس کشیدن من، رقم زده شد. با این وجود، همچنان انس غریبی با صدای ضربان قلب مادرم داشتم و بعدها هر پرستاری که در شیرخوارگاه من را به آغوش میگرفت، دنبال همان صدای آشنای قدیمی بودم ولی صدای قلبش فرق می کرد. با اینکه مادرم بالاخره از دست من راحت شد و برای همیشه در بیمارستان رهایم کرد و حتی در بیمارستان از پزشک میشنیدم که علت معلولیت دست و پایم بخاطر عوارض ناشی از همان داروهای سقط است، مطمئنم همیشه در شیرخوارگاه نمی مانم و خداوند مادر مهربانی را برایم می فرستد تا دوباره طپش دو قلب را با هم همراه کند. به امید آن روز... . . . . . . . بهرویش، رویشی برای کودکان چشم انتظار خانواده . . . . . . #فرزندخواندگی #فرزندخوانده #فرزندپذیر #بهرویش #کودک . . . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

پس از انتشار یکی از مطالب کانال که اشاره ای به تخت های آهنی کودکانه در مراکز نگهداری کودکان شده بود، یکی از مادران فرزندپذیر #دلنوشته زیر را ارسال کردند که بی ارتباط با این کلیپ نیست 🔸🔸🔸 #دلنوشته #مامان_محمدهادی 👇👇 تخت آهنی! هربار این کلمه را می بینم یا از جایی می شنوم تمام خاطرات روزهای اولی که کودک یک ساله ام را تحویل گرفتم در ذهنم زنده می شود. این تخت های آهنی سرد و بیروح چه کرده بودند با فرزندم که در یک سالگی سینه خیز حتی بلدنبود چه برسد به چهاردست و پایی و راه رفتن! فقط میتوانست خودش را بلند کند وچند ثانیه بنشید. آنقدر ناتوان بود که بلافاصله‌ می افتاد! در حالی که کمتر از یک ماه که در کنار ما بود حرکات جسمی اش درست مثل همسالانش شد. دلم خون می شود وقتی یاد هنرهایی می افتم که تخت آهنی به اجبار یادش داده بود. کودکم برای اینکه اطرافش را ببیند بیشتر از حالت معمولی سر و گردنش را می چرخاند به طوری که من نگران سلامت نخاع و گردنش می شدم. هنر دیگش مثل داغی بزرگ روی دلم مانده. تخت آهنی چه یاد کودک یک ساله داده بود که نیمه شب وقتی در خواب، شیشه ی شیرش را می خورد به سختی خودش را بلند می‌کرد تا قدری بنشیند و آروغ بزند بعد دوباره بخوابد.کاری که مادرها برای فرزند شیرخوارشان انجام می دهند! امروز با دیدن پیام کانال پدربزرگ خوانده داغ دلم تازه شد. دلم بی تاب کودکی شد که بزرگ شده اما هنوز اسیر تخت آهنی است قطعا مادرهای فرزندپذیر زیادی خاطراتی همچون من دارند. به امید روزی که تمام کودکان از این تخت های آهنی سرد و بی روح رها شوند و در آغوشی گرم و مهربان قرار بگیرند https://eitaa.com/abedshahi

شبها که ما میخوابیم آقا پلیسه بیداره... شاید اولین مواجهه کودکی های ما با پلیس همین شعر معروف بود. از همان دوران به ما میفهماند که حس آرامش و خواب ما، مدیون زحماتی پلیسی است که بیدار است و‌ حافظ امنیت. جناب سروان مصطفوی پور، از آن دسته پلیس هایی است که با نهایت عشق و دلسوزی و دغدغه مندی در مجتمع شوق زندگی، نه تنها حافظ امنیت مجموعه اند که از هیچ تلاش و کوششی برای حال خوب بچه ها دریغی ندارند. دلسوزانه خدمت میکند، عاشقانه زحمت میکشد، و همه و همه در مجتمع او را دوست دارند. خبر جابجایی حوزه خدمتی ایشان از مجتمع شوق زندگی به قسمتی دیگر، بنا به صلاحدید حفاظت دادگستری، یکهو بار دلتنگیمان را آنقدر زیاد کرد که هنوز نرفته احساس میکنیم پدری دلسوز را در کنار خود نداریم. با آرزوی موفقیت و خدمتی خالصانه در هر عرصه ای، این کلیپ را به پاسداشت ارج نهادن به خدمات ایشان ساختیم و دعاگوییم که مجدد در مجتمع شوق زندگی سایه امنیتشان بالاسر مجموعه قرار بگیرد. . . . . . شوقی برای زندگی بهتر کودکان . . . . . . . . . #فرزندخواندگی #فرزندخوانده #فرزندپذیر #شوق_زندگی #بهرویش #کودک . . . . . . کانال مجتمع قضایی حمایتی شوق زندگی https://eitaa.com/shoghezendgii . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

دلنوشته های سفر اربعین (۱) . . . . ادامه در مطلب بعد 👇👇👇👇👇👇👇👇

دلنوشته های سفر اربعین (۱) به امید شیرخوارگاه های خالی... قصد سفر اربعین کردیم. برای ویزیت بعد از عمل پاهای هانا، چند روزی تهران بودیم‌. چهارشنبه و پنجشنبه صبح شیرخوارگاه آمنه بودم و پرونده چند کودک نیازمند درمان را بررسی میکردم. هر کدام از پرونده ها فراز و نشیب هایی داشت. بعضی از پرونده ها بشدت بهمم می‌ریخت. هم خوشحال میشدم که زودتر می‌شود اقداماتی را برایشان شروع کرد و هم ناراحت که چرا اینقدر دیر معرفی شدند. از کودکی که دوره درمانش تمام شده بود و سالم بود و صرفا بخاطر سابقه بیماری متقاضی نداشت تا نوزاد دختری که بخاطر معلولیت رها شده بود، همه پرونده هایی بودند که چگالی بغض روی بغض را بیشتر می کردند. راهی قم شدیم. نیت کردم بین راه از کودکان نیازمند درمان شیرخوارگاه صدف قم هم سری بزنم. پرونده تک تک این کودکانی که هر کدام می‌توانستند سرمایه ای ارزشمند برای فردای ایران و اسلام باشند از یک طرف، وقایع روز جهان اسلام و انتظار انتقام دردناک ترور شهید هنیه در ایران از طرفی دیگر، بشدت ذهنم را مشغول کرده بود‌. شاید به جرات بتوان گفت نابودی اسرائیل نقطه عطف بزرگی در تمدن نوین اسلامی خواهد بود که معادلات ظهور را سالها جلو خواهد انداخت و برای این مهم، ظرفیت نیروی انسانی محوریت اصلی خواهد بود. جمله ای بی اختیار از ورای ذهنم عبور می‌کرد که در نگاه اول چندان دلچسبم نیامد. اما گذر از جاده ها و موکبهای کنار جاده ای فرصت خوبی برای حلاجی و مرور مجدد دیدگاه های این حوزه بود‌. اینکه کودکانی بخاطر مشکلات درمانی - که بعضا قابل کنترل یا درمان پذیر هستند- محکوم به زندگی شیرخوارگاهی باشند و از حقوق اولیه رشد روانی و عاطفی خود در بستر خانواده محروم باشند، چیزی جز حبس سرمایه های ارزشمند برای آینده جامعه نیست. برای فتح قله های رفیع تمدن نوین اسلامی، باید از همه ظرفیتهای نیروی انسانی به نحو احسن استفاده کرد که در این بین کودکان بعنوان آینده سازان این تمدن نقشی اساسی و غیرقابل انکار دارند. هر چند وجود کودکانی در شیرخوارگاه ها، خروجی مستقیم آسیبهای اجتماعی و خروجی غیرمستقیم ترکشها و عفونتهای اجتماعی ناشی از جدال اقتصادی و فرهنگی جبهه حق و باطل است ولی تاریخ خواهد نوشت همانطور که حضرت امام در ابتدای نهضت، اشاره به سربازان در گهواره خود برای انقلاب داشتند، مجدد باز هم همین کودکان در گهواره ها حماسه دیگری در تاریخ بشریت را با اقتدای به امام خود رقم خواهند زد. و آن جمله بی اختیار چیزی نبود جز اینکه راه قدس ما در مسیر کربلا، از شیرخوارگاه های خالی میگذرد!!! . . . . . بهرویش، رویشی برای ظهور . . . . . . #فرزندخواندگی #فرزندخوانده #فرزندپذیر #بهرویش #کودک . . . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

دلنوشته های سفر اربعین (۲) خوابی بر بال ملائک... . . . . ادامه در مطلب بعد 👇👇👇👇👇👇👇👇

دلنوشته های سفر اربعین (۲) خوابی بر بال ملائک جای سوزن انداز نبود. تا چشم دل، افقی برای دید داشت، فوج فوج ملائک آنچنان فشرده بودند که تصورش با ذهن مادی بشری اینگونه تداعی میکرد. خیل ملائک تک تک زائران سیدالشهدا را مشایعت میکردند و ازین همراهی به خود می بالیدند. آسمان مشایه بزرگراه رفت و برگشت فطرس شده بود، با سرعتی فراتر از نور، سلام تک تک زوار را به کربلا می رساند و برمیگشت. فضا پر از صدای همهمه ملائک گرداگرد زائران بود. گوش دل را تیز که میکردی، یکی تکبیر میگفت و یکی استغفار میکرد، یکی می‌نوشت و یکی پاک میکرد، یکی دفع بلا میکرد و یکی راه باز میکرد. تمام ملائک سراسر مشایه را چنان پر کرده بودند که انگار آنها هم اگر خدمتی به زوارالحسین(ع) نکنند از هدف خلقتشان دور افتاده اند. در این بین فرشتگانی مخصوص کودکان بودند، آنها زائران خاص امام حسین(ع) بودند و بصورت خاص مورد تفقد و مهرورزی ملائک. دست به سر و رویشان میکشیدند تا هم تبرک بجویند و هم غبار گرما و خستگی مسیر را از وجود زلال و کودکانه شان کم کنند. بنظرم همین بود که بچه ها در مسیر پیاده روی اربعین، چنان خوابهای عمیقی داشتند که هیچ وقت در مسیری مشابه نداشتند، غافل ازینکه در حریر بال ملائک و با لالایی صدای ملکوتیشان آرام گرفته اند تا هر چه زودتر به سلام محضر حضرتش نائل آیند. در مسیر اربعین در حال پیاده روی بودیم که هانا و هانی آرام خوابشان برد. نگاهش میکردم و با مرور این روایت همه این مطالب در لابلای فوج ملائک مسیر در ورای ذهنم تیتروار میگذشتند. روایت شده است که خداوند از عرق زائر قبر امام حسین(علیه‌السلام) از هر قطره‌ای هفتاد هزار فرشته خلق می‌کند که خدای تعالی را تسبیح می‌کنند و از خدا آمرزش می‌خواهند برای او و زائران آن حضرت، تا آن‌که روز قیامت برپا شود. خوشا راهی که پایانش تو باشی.... . . . . . بهرویش، رویشی به زلالی کودکان . . ‌. . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

دلنوشته های سفر اربعین(۳) یا اباعبدلله... آقای من یا اباعبدلله... آقای من آنجا که قطره به اقیانوس می پیوندد، دیگر قطره نیست و اقیانوس است. قطره؛ کوچک یا بزرگ باشد فرقی نمیکند کم یا زیادش هم فرقی نمیکند. زلال یا آلوده باشد فرقی نمیکند بی رمق و نالان باشد هم فرقی نمیکند پر از درد و رنج مسیر هم باشد فرقی نمیکند حالا دیگر جزئی از یک اقیانوس رحمه الله الواسعه است. . . . . . بهرویش، رویشی در پناه حسین(ع) . . ‌. . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

دلنوشته های سفر اربعین (۴) آب آب آب دست طلب در آستان مقدسش گشودیم و طلب آب کردیم. ما تشنگان جرعه ای معرفت، چشم به مشک آویخته در ورودی حرمش بودیم و طلبی برای آب داشتیم. با تمام خجالت و بی آبرویی، از فرط تشنگی در کوی دوست، لبهای استغاثه ام ترک زده بود و چشم انتظار عنایت سقای آب و ادب بود. هانا در بین الحرمین جرعه جرعه آب میخورد و با نگاهی به سیراب شدنش، ماه بنی هاشم را متوسل شدم که تمام تشنگان این مسیر را سیراب کند.... خوشا خشکیده ای چشم انتظارت... . . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

📌 معرفی موسسه و شرایط پذیرش کودک 1⃣ موسسه خیریه «بهرویش کودکان سپهر» دارای مجوز فعالیت از سازمان بهزیستی کشور است و تا کنون بالغ بر ۶۰۰ کودک، نیازمند درمان، معلول یا فاقد سرپرست موثر را تا رسیدن به خانواده همراهی کرده ایم. 2⃣ با اخذ تاییده های لازم از مرجع قضایی با عنوان «سایبان بهرویش» در مجتمع های قضایی-حمایتی شوق زندگی استان تهران و خراسان رضوی مستقر هستیم. 3⃣ اگر علاقمند به فرزندخواندگی یک کودک نیازمند درمان هستید و یا می توانید به صورت موقت از یک کودک فاقد سرپرست موثر به صورت میهمان نگهداری کنید ما با معرفی کودک، تشکیل پرونده و... تا مرحله نهایی و تحویل کودک در کنارتان هستیم. 4⃣ همکاران ما که غالبا خودشان از خانواده های فرزند پذیر هستند آماده ارائه مشاوره و راهنمایی کامل به شما هستند، راههای ارتباطی : 🌐 وب سایت behrouyesh.ir ✉️ سامانه پیام کوتاه: ۳۰۰۰۳۳۰۰۸۴ 📍 پیج farzand.khandeh در اینستاگرام ❕آیدی @farzandkhandeh در ایتا و سایر پیام رسان ها 🏠 آدرس مشهد : بین خواجه ربیع ۷و۹، مجتمع قضایی شوق زندگی، طبقه همکف، سایبان بهرویش تماس (روی شماره بزنید کپی میشود) : ‏

۰۵۱۳۷۴۲۹۲۱۲

‪‪داخلی ۱۹۹ 🏡 آدرس تهران : خیابان ولیعصر، حد فاصل میدان ونک و تقاطع میرداماد، داخل شیرخوارگاه حضرت آمنه(س)، مجتمع شوق زندگی، موسسه بهرویش تماس(روی شماره بزنید کپی میشود):

۰۲۱۸۸۸۷۴۵۷۹

این کانال رو به دوستان و آشنایان معرفی کنید، قطعا با همراهی حتی یک خانواده بیشتر، یک کودک دیگر، صاحب خانواده خواهد شد😍 📍کلیه خدمات موسسه رایگان است📍 کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi

آب، غذا، دلبستگی نقل شده است که سالها قبل پادشاه فریدریش دوم از آلمان یک آزمایش بسیار ناراحت‌کننده ای انجام داد. در این آزمایش ۵۰ کودک انتخاب شدند و او مربیانی را استخدام کرد تا از این کودکان نگهداری کنند. به آنها دستور اکید داده شد که این کودکان را هرگز نوازش نکنند، آنها را در آغوش خود تکان ندهند و با آنها صحبت نکنند. مربیان مجبور بودند فقط ابتدایی‌ترین وظایف را انجام بدهند. شاید باورش سخت باشد ولی متاسفانه همه‌ی پنجاه کودک فوت کردند، به دلیل عدم رشد تحت این شرایط!😔 در سال ۱۹۴۴ ، آزمایش مشابهی در ایالات متحده آمریکا انجام شد. تعدادی نوزاد توسط "دانشمندان!!" جدا شدند تا ببینند که آیا آنها می توانند بدون دلبستگی زنده بمانند. نوزادان در یک مرکز آزمایشگاهی نگهداری شدند و پرستارانی داشتند که فقط هنگام تعویض پوشک، تغذیه یا حمام کردن با آنها تعامل داشتند. به پرستاران گفته شده بود که هرگز با کودکان صحبت نکنند. همچنین به آنها دستور داده شد که به کودکان نگاه نکنند و بیشتر از آنچه لازم است برای مراقبت از نوزادان، به آنها دست نزنند. بعد از گذشت حدود چهار ماه، بیش از نیمی از کودکان درگذشتند. عملیات جبرانی برای نجات کودکان باقیمانده شروع شد و عشق و مراقبت مداوم برایشان تجویز شد. کودکان از تلاش برای جذب پرستار خود دست برداشته بودند. آنها حتی گریه هم نمی کردند. آنها همچنین حرکت خود را متوقف کردند و حالت چهره را تغییر نمی دادند و هیچ احساسی از خود نشان ندادند. نیازی به گفتن نیست، آنها هم خیلی زود مردند. می توان گفت که تماس جسمی و دلبستگی برای کودکان به اندازه تغذیه و سرپناه بسیار مهم است. به وضوح میتوان نتیجه گرفت، همانطور که تغذیه کم و‌ نامناسب منجر به بیماریهای سوتغذیه ای و گوارشی و حتی فوت برای کودک می شود، توجه و محبت کم و نامناسب و نوسانی هم میتواند ضررهای سخت و بعضا جبران ناپذیری داشته باشد. همه این تجربیات تلخ تاریخی را در نهایت تاثر، بازنویسی کردم تا بگویم شیرخوارگاه هر چقدر سرپناه و تغذیه خوبی برای کودک داشته باشد، نیاز به آغوش و تماس و دلبستگی کودک را قطعا در حد نیاز واقعی کودک، نمیتواند تامین کند. حالا فرض کنید کودکی شرایط فرزندخواندگی ندارد، فعلا پدر یا مادرش شرایط تحویل فرزندشان را ندارند و دوره بازتوانی آنها چند ماهی زمان خواهد برد و در طول این مدت کودک در شیرخوارگاه نگهداری می شود. در کنار مربیان و پرستاران و مراقبین دلسوزی که در شیفتهای مختلف از کودک نگهداری میکنند؛ کودک گریه میکند‌ و نیاز به آغوش و محبت دارد اما‌ مربی‌ در حال رسیدگی به کودک دیگر است. کودک گریه میکند و نیاز به توجه دارد، تعدد مراقبین باعث میشود که هر بار با چهره متفاوتی‌ روبرو شود. کودک گریه میکند و نیاز به نوازش دارد، مادریار با نهایت عشق به آغوشش میکشد، ولی تا کودک سیراب نشده، صدای گریه نوزاد دیگری که گرسنه است، بلند میشود. کودک گریه میکند و بیقرار است. پرستار دمای بدنش را چک میکند. تب دارد و ناآرام است. دو تخت کناری هم علایم مشابه دارند. مادریار تا صبح باید حواسش به تب هر سه تخت باشد.😔 این بار کودک با لالایی و در آغوش مربی به خواب عمیقی فرو رفته که آرام در گهواره قرارش میدهند، کودک در آرامش است که یکهو با صدای بلند گریه کودک دیگری که نیاز به تعویض دارد از خواب ناز می‌پرد. کودک خوشحال است، پرستار بغلش می کند. کودک تخت کناری هم دست باز میکند که او را هم بغل کنند... و... و... و... که شرایط ناگزیر از نگهداری و زندگی گروهی یا موسسه محوری است. حالا این فضا را با کودکی مقایسه کنید که نگهداریش در محیط خانواده ولو بصورت موقت و‌ مهمان باشد. در کدام حالت کودک رشد روانی، عاطفی و دلبستگی بهتری خواهد داشت؟ . . . . . بهرویش، رویشی با محوریت خانواده . . . #فرزندخواندگی #فرزندخوانده #فرزندپذیر #بهرویش #کودک . . . . کانال #پدربزرگ_خوانده در ایتا https://eitaa.com/abedshahi