ادامه روایت و نماز بر جنازه براء به معرور
التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص ۱۷۹
قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ : وَ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي ، عَنْ جَدِّي : أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لَمَّا حُمِلَتْ إِلَيْهِ جِنَازَةُ اَلْبَرَاءِ بْنِ مَعْرُورٍ لِيُصَلِّيَ عَلَيْهِ قَالَ: أَيْنَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ قَالُوا: يَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّهُ ذَهَبَ فِي حَاجَةِ رَجُلٍ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ إِلَى قُبَا . فَجَلَسَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ يُصَلِّ عَلَيْهِ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا لَكَ لاَ تُصَلِّي عَلَيْهِ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِي أَنْ أُؤَخِّرَ اَلصَّلاَةَ عَلَيْهِ إِلَى أَنْ يَحْضُرَ [هُ] عَلِيٌّ ، فَيَجْعَلَهُ فِي حِلٍّ مِمَّا كَلَّمَهُ بِهِ بِحَضْرَةِ رَسُولِ اَللَّهِ لِيَجْعَلَ اَللَّهُ مَوْتَهُ بِهَذَا اَلسَّمِّ كَفَّارَةً لَهُ. فَقَالَ بَعْضُ مَنْ كَانَ حَضَرَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ شَاهَدَ اَلْكَلاَمَ اَلَّذِي تَكَلَّمَ بِهِ اَلْبَرَاءُ : يَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّمَا كَانَ مَزْحاً مَازَحَ بِهِ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمْ يَكُنْ مِنْهُ جِدّاً فَيُؤَاخِذَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ. قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : لَوْ كَانَ ذَلِكَ مِنْهُ جِدّاً لَأَحْبَطَ اَللَّهُ تَعَالَى أَعْمَالَهُ كُلَّهَا، وَ لَوْ كَانَ تَصَدَّقَ بِمِلْءِ مَا بَيْنَ اَلثَّرَى إِلَى اَلْعَرْشِ ذَهَباً وَ فِضَّةً، وَ لَكِنَّهُ كَانَ مَزْحاً، وَ هُوَ فِي حِلٍّ مِنْ ذَلِكَ، إِلاَّ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ يُرِيدُ أَنْ لاَ يَعْتَقِدَ أَحَدٌ مِنْكُمْ أَنَّ عَلِيّاً وَاجِدٌ عَلَيْهِ، فَيُجَدِّدَ بِحَضْرَتِكُمْ إِحْلاَلَهُ وَ يَسْتَغْفِرَ لَهُ لِيَزِيدَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ قُرْبَةً وَ رِفْعَةً فِي جِنَانِهِ . فَلَمْ يَلْبَثْ أَنْ حَضَرَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ، فَوَقَفَ قُبَالَةَ اَلْجِنَازَةِ وَ قَالَ: رَحِمَكَ اَللَّهُ يَا بَرَاءُ فَلَقَدْ كُنْتَ صَوَّاماً [قَوَّاماً] وَ لَقَدْ مِتَّ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ. وَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : لَوْ كَانَ أَحَدٌ مِنَ اَلْمَوْتَى يَسْتَغْنِي عَنْ صَلاَةِ رَسُولِ اَللَّهِ لاَسْتَغْنَى صَاحِبُكُمْ هَذَا بِدُعَاءِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ [لَهُ] ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى عَلَيْهِ وَ دُفِنَ. فَلَمَّا اِنْصَرَفَ وَ قَعَدَ فِي اَلْعَزَاءِ قَالَ: أَنْتُمْ يَا أَوْلِيَاءَ اَلْبَرَاءِ بِالتَّهْنِئَةِ أَوْلَى مِنْكُمْ بِالتَّعْزِيَةِ لِأَنَّ صَاحِبَكُمْ عُقِدَ لَهُ فِي اَلْحُجُبِ قِبَابٌ مِنَ اَلسَّمَاءِ اَلدُّنْيَا إِلَى اَلسَّمَاءِ اَلسَّابِعَةِ، وَ بِالْحُجُبِ كُلِّهَا إِلَى اَلْكُرْسِيِّ إِلَى سَاقِ اَلْعَرْشِ لِرُوحِهِ اَلَّتِي عُرِجَ بِهَا فِيهَا، ثُمَّ ذَهَبَ بِهَا إِلَى رَوْضِ اَلْجِنَانِ، وَ تَلَقَّاهَا كُلُّ مَنْ كَانَ [فِيهَا] مِنْ خُزَّانِهَا، وَ اِطَّلَعَ عَلَيْهِ كُلُّ مَنْ كَانَ فِيهَا مِنْ حُورِ حِسَانِهَا. وَ قَالُوا بِأَجْمَعِهِمْ لَهُ طُوبَاكَ [طُوبَاكَ] يَا رُوحَ اَلْبَرَاءِ ، اِنْتَظَرَ عَلَيْكَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَتَّى تَرَحَّمَ عَلَيْكَ عَلِيٌّ وَ اِسْتَغْفَرَ لَكَ، أَمَا إِنَّ حَمَلَةَ (عَرْشِ رَبِّنَا حَدَّثُونَا) عَنْ رَبِّنَا أَنَّهُ قَالَ: يَا عَبْدِيَ اَلْمَيِّتَ فِي سَبِيلِي، وَ لَوْ كَانَ عَلَيْكَ مِنَ اَلذُّنُوبِ بِعَدَدِ اَلْحَصَى وَ اَلثَّرَى، وَ قَطْرِ اَلْمَطَرِ وَ وَرَقِ اَلشَّجَرِ، وَ عَدَدِ شُعُورِ اَلْحَيَوَانَاتِ وَ لَحَظَاتِهِمْ وَ أَنْفَاسِهِمْ وَ حَرَكَاتِهِمْ وَ سَكَنَاتِهِمْ، لَكَانَتْ مَغْفُورَةً بِدُعَاءِ عَلِيٍّ لَكَ. قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : فَتَعَرَّضُوا يَا عِبَادَ اَللَّهِ لِدُعَاءِ عَلِيٍّ لَكُمْ، وَ لاَ تَتَعَرَّضُوا لِدُعَاءِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ، فَإِنَّ مَنْ دَعَا عَلَيْهِ أَهْلَكَهُ اَللَّهُ، وَ لَوْ كَانَتْ حَسَنَاتُهُ عَدَدَ مَا خَلَقَ اَللَّهُ كَمَا أَنَّ مَنْ دَعَا لَهُ أَسْعَدَهُ [اَللَّهُ] وَ لَوْ كَانَتْ سَيِّئَاتُهُ [بِعَدَدِ] عَدَدَ مَا خَلَقَ اَللَّهُ .
https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/304565
مهدی میرزائی
بررسی روایتی از شیخ اسماعیل رمضانی👇 🆔@abhas313
👈 تقریبا تمام مورخان گفته اند براء بن معرور در ماه صفر سال اول هجری یعنی یک ماه پیش از هجرت پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و ورود حضرت به مدینه وفات یافت، و پیش از مرگ، پیامبر را وصی و وارثِ ثلث اموال خود گردانید. آن حضرت بر مدفن وی نماز گزارد و در حق او دعای خیر کرد. [۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴
در حالی که در روایت بالا فرمود بعد از جنگ خیبر براء در اثر آن گوشت مسموم از دنیا رفت.
۳۰.↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۶۱۹-۶۲۰، بیروت، دارصادر.
۳۱. ↑ ابن کلبی، هشام، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۹۹، بهکوشش محمود فردوس العظم، دمشق، دارالیقظه العربیه.
۳۲. ↑ ذهبی، محمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۲۶۷، بهکوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
۳۳. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۵۴، بهکوشش علیاکبر غفاری، بیروت، ۱۴۰۱ق.
۳۴. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الفروع من الکافی، ج۴، ص۴۵، بهکوشش علیاکبر غفاری، بیروت، ۱۴۰۱ق.
👈شیخ کلینی می فرماید از قول امام صادق علیه السلام با این سند : الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: كَانَ الْبَرَاءُ بْنُ مَعْرُورٍ التَّمِيمِيُّ الْأَنْصَارِيُ[4]- بِالْمَدِينَةِ وَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص بِمَكَّةَ وَ إِنَّهُ حَضَرَهُ الْمَوْتُ وَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ الْمُسْلِمُونَ يُصَلُّونَ إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ فَأَوْصَى الْبَرَاءُ إِذَا دُفِنَ أَنْ يَجْعَلَ وَجْهَهُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى الْقِبْلَةِ[1] فَجَرَتْ بِهِ السُّنَّةُ وَ أَنَّهُ أَوْصَى بِثُلُثِ مَالِهِ فَنَزَلَ بِهِ الْكِتَابُ وَ جَرَتْ بِهِ السُّنَّةُ.
در این روایت امام صادق ع می فرماید مرگ براء قبل از هجرت پیامبر ص و ورود ایشان به مدینه بوده.
👈گفتهاند که اصل این ماجرای مسموم شدن در اثر گوشت زهرآلود مربوط به فرزندش بشر بن براء بن معرور بوده نه خود براء که در تفسیر امام حسن عسکری نام بشر جا افتاده
بشر در جریان غزوه خیبر در سال ۷ هجری قمری به همراه تنی چند از صحابه، از گوشت زهرآلودیی که زنی یهودی برای پیامبر(ص) آورده بود، خورد و مسموم شد.
واقدی، المغازی، ج۱، ص۶۷۸؛ ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۱۰۳-۱۰۴؛ خلیفه، تاریخ، ج۱، ص۵۲.
👈ولی ابن سعد در طبقات الکبری و ابن عبد البر در الاستیعاب باز می نویسند : بشر بن براء بن معرور هم یک سال بعد از این مسمومیت از دنیا رفت.
ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۵۷۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۱۶۷
👈نکاتی پیرامون کتاب تفسیر منسوب با امام عسکری ع:
نخستین منتقد وثاقت تفسیر را احمد بن حسین بن عبیداللّه غضائری، معروف به ابن غضائری دانسته اند. او در کتاب الضعفاء خود، محمد بن قاسم استرآبادی را فردی ضعیف و کذّاب معرفی کرده و دو فرد مذکور در سلسله سند را که تفسیر را به نقل از پدرانشان، از امام حسن عسکری(ع) روایت کردهاند، مجهول خوانده است. همچنین این تفسیر را ساختگی دانسته و جاعل آن را سهل بن احمد بن عبداللّه دیباجی (متوفی ۳۸۰) معرفی کرده است.ابن غضائری، رجال ابن غضائری، ۱۳۸۰ش، ص۹۸
از افراد دیگری که این کتاب را ساختگی خوانده است میرداماد است. او این کتاب را دربردارنده احادیث غیر قابل پذیرش و دروغ دانسته است.حسن زاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۲۴
بر این کتاب همچنین ایرادات تاریخی گرفته شده است. از جمله اینکه در جایی از کتاب اشاره به زندانی شدن مختار به دست حجاج نموده است با وجود اینکه حجاج خود چند سال پس از مرگ مختار امیر کوفه شد. و در جایی دیگر آمده سعد بن ابیوقاص صحابی پیامبر در فتح نهاوند شرکت داشت.حسن زاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۲۱و۱۲۲
🆔@abhas313
مهدی میرزائی
عن علی بن عیسی، عن أیوب بن یحیی الجندل، عن أبی الحسن الأول علیه السلام
قال: رجل من أهل قم یدعوا الناس إلی الحق، یجتمع معه قوم كزبر الحدید، لا تزلهم
الریاح العواصف، و لا یملون من الحرب، و لا یجبنون، و علی الله یتوكلون، و العاقبة للمتقین...
بررسی سند روایت
۱) علی بن عیسی در میان ده نفر مشترک است.
۲) ایوب بن یحیی الجندل مجهول است.
۳) سند این روایت غریب است و فقط در بحار الانوار دیده شد. و آن نیز روایت را از کتاب تاریخ قم گرفته است.
۴.در جایی از روایت بحثی پیرامون نام امام خمینی ره نیامده است .
#نشانه_های_ظهور
@abhas313
- بشارة المصطفى: بهذا الاسناد عن عبد الله بن محمد بن عبد الله بن دينار، عن أبيه عن أحمد بن سالم، عن محمد بن يحيى بن ضريس، عن محمد بن جعفر، عن نصر ابن مزاحم وابن أبي حماد، عن أبي داود عن عبد الله بن شريك، عن أبي جعفر عليه السلام قال: أقبل أبو بكر وعمر والزبير و عبد الرحمن بن عوف جلسوا بفناء رسول الله صلى الله عليه وآله فخرج إليهم النبي صلى الله عليه وآله: فجلس إليهم فانقطع شسعه، فرمى بنعله إلي علي بن أبي طالب عليه السلام ثم قال: إن عن يمين الله عز وجل - أو عن يمين العرش - قوما منا على منابر من نور، وجوههم من نور، وثيابهم من نور، تغشى وجوههم أبصار الناظرين دونهم، قال أبو بكر: من هم يا رسول الله؟ فسكت، فقال الزبير: من هم يا رسول الله؟ فسكت؟ فقال عبد الرحمن: من هم يا رسول الله؟ فسكت فقال علي عليه السلام: من هم يا رسول الله؟ فقال: هم قوم تحابوا بروح الله على غير أنساب ولا أموال أولئك شيعتك وأنت إمامهم يا علي.
بيان: " بروح الله " أي برحمته أو بدينه وعلمه أو بخلفائه، والحاصل أن حبهم لله لا للاحساب والأموال والأنساب، وسائر الأمور الدنيوية
بحارج۶۵ص۱۳۹
اولا: «روح الله» در این عبارت، اسم خاص یا نام یک شخصیت نیست؛ بلکه آنچنانکه علامه مجلسی هم در ذیل روایت توضیح داده، به معنای «رحمت الهی» است. این نکته را هم از قراینی که در همین روایت وجود دارد، می توان فهمید و هم از روایات فراوانی که در باب دوستی و برادری وارد شده، می توان درک کرد.. بنابراین به هیچ وجه «روح الله» نمی تواند اشاره به فردی خاص داشته باشد.
ثانیا: در هیچ کجای این روایت، عبارتی که گویای «آخر الزمان» باشد، دیده نمی شود؛ بلکه این روایت گویای آن است که شیعیان در هر زمانی خالصانه به هم محبت می ورزند. بنابراین این روایت هیچ ارتباطی با آخر الزمان و یا آستانه ظهور ندارد.
ثالثا: علامه مجلسی این روایت را از کتاب «بشارة المصطفى» نقل کرده است. با مراجعه به این کتاب خواهیم دید که همین فراز به گونه دیگری ضبط شده است:
«هم قوم تحاربوا بورع الله» (بشارة المصطفی، ص 163)؛ «آنها گروهی هستند که با (سلاح) تقوای الهی می جنگند.»
@abhas313
#نشانه_های_ظهور
تطبیق علائم ظهور وماجرای مرگ ملک عبدالله
از حجت الاسلام شهبازیان 👇
https://eitaa.com/abhas313/6653
https://eitaa.com/abhas313/6654
https://eitaa.com/abhas313/6654
https://eitaa.com/abhas313/6656
✍منبع:https://farsnews.ir/news/13931104000611/%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%B4%D8%A7%D9%87-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AA%D9%88%D9%87%D9%85-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B8%D9%87%D9%88%D8%B1
#نشانه_های_ظهور
چهار روایت را در اثبات مدعای مرگ عبدالله پادشاه عربستان و ظهور حضرت مهدی(عج) ذکر کردهاند که به نقد آنها میپردازیم:
الف) عن مسند احمد عن النبی(صلی الله علیه وآله): یحکم الحجاز رجل اسمه علی اسم حیوان اذا رایته حسبت فی عینه الحول من البعید و اذا اقتربت منه لا تری فی عینه شیئا ،یخلفه له أخ اسمه عبد الله ،ویل لشیعتنا منه- أعادها ثلاثا-بشرونی بموته أبشرکم بظهور الحجة.
(مائتان وخمسون علامة حتی ظهور، ص 137)
رسول خدا(ص) فرمود: بر حجاز (عربستان) مردی که اسمش، اسم حیوان است، حکومت میکند (فهد=یوزپلنگ)، اگر از دور به او نگاه کنی، درچشمش انحراف (چپی) میبینی، ولی اگر به او نزدیک شدی، در چشمش مشکلی نمیبینی، جانشین یا خلیفهاش برادرش که اسمش عبدالله است، خواهد بود، وای بر شیعه ما از دست او، پس این جمله را سه بار تکرار کرد: بشارت مرگش را به من بدهید، شما را به ظهور حجت بشارت میدهم.
اولین منبع نقل این روایت، کتاب «250 علامة حتی ظهور الامام المهدی(علیه السلام)» اثر محمدعلی طباطبایی حسنی است و نگارنده نیز در منبع دیگر بدان برخورد نکردم.
با مراجعه به کتاب مسند احمد بن حنبل و سایر متون روایی شیعه و سنی روشن میشود که این روایت وجود خارجی نداشته و تا کنون کسی آن را ذکر نکرده است، جالب اینکه نویسنده کتاب«250 علامت»، خود نیز این روایت را در هیچ منبع حدیثی ندیده است و در استناد آن به مسند احمد و رسول خدا(ص) چنین میگوید: «هذا الخبر نقله إلیّ أحد الفضلاء المطلعین»(همان ص۱۳۷)، این خبر را یکی از فضلای مطلع!!! برای من نقل کرده است
@abhas313
ب) روایت شیخ طوسی
غط، الغیبة للشیخ الطوسی الْفَضْلُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ دُرُسْتَ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ یَضْمَنْ لِی مَوْتَ عَبْدِاللَّهِ أَضْمَنْ لَهُ الْقَائِمَ ثُمَّ قَالَ إِذَا مَاتَ عَبْدُاللَّهِ لَمْ یَجْتَمِعِ النَّاسُ بَعْدَهُ عَلَى أَحَدٍ وَ لَمْ یَتَنَاهَ هَذَا الْأَمْرُ دُونَ صَاحِبِکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ یَذْهَبُ مُلْکُ سِنِینَ وَ یَصِیرُ مُلْکَ الشُّهُورِ وَ الْأَیَّامِ فَقُلْتُ یَطُولُ ذَلِکَ قَالَ کَلَّا.
1. این روایت را تنها شیخ طوسی در کتاب الغیبه نقل کرده است و در هیچ یک از کتب حدیثی مشابهی ندارد.
2. در این روایت عنوان عام یک فرد با نام عبدالله آمده و هیچ دلالتی بر اینکه او پادشاه عربستان است ندارد و در کنار احتمال ذکر شده میتوان این احتمال را داد که مراد پادشاه اردن یا فرد دیگری باشد که در سالهای دیگری بیاید و چه دلیل وجود دارد که تطبیق آن بر پادشاه عربستان درست بوده، ولی تطبیق ما به پادشاه اردن اشتباه باشد؟
۳. على بن یوسف بن المطهر حلی –برادر علامه حلی و متوفای 703 ه – در کتاب خود مراد از این عبدالله را آخرین پادشاه بنیالعباس(عبدالله المستعصم-656 ق-) میداند و واقعهای است که رخ داده است.ر.ک. العدد القویّة، ص78
@abhas313
ج)الغیبة للنعمانی ابْنُ عُقْدَةَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُوسُفَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ ابْنِ الْبَطَائِنِیِّ عَنْ أَبِیهِ وَ وُهَیْبٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ بَیْنَا النَّاسُ وُقُوفاً بِعَرَفَاتٍ إِذْ أَتَاهُمْ رَاکِبٌ عَلَى نَاقَةٍ ذِعْلِبَةٍ یُخْبِرُهُمْ بِمَوْتِ خَلِیفَةٍ عِنْدَ مَوْتِهِ فَرَجُ آلِ مُحَمَّدٍ ع وَ فَرَجُ النَّاسِ جَمِیعاً وَ قَالَ ع إِذَا رَأَیْتُمْ عَلَامَةً فِی السَّمَاءِ نَاراً عَظِیمَةً مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ تَطْلُعُ لَیَالِیَ فَعِنْدَهَا فَرَجُ النَّاسِ وَ هِیَ قُدَّامَ الْقَائِمِ بِقَلِیلٍ.
میگویند در این روایت اشاره به عرفات در عربستان شده و اینکه در ماه ذیالحجه خبر از مرگ پادشاهی میدهند.
خب در نقد باید چنین گفت:
اولاً این روایت تنها در غیبت نعمانی ذکر شده و در سند آن حسن بن علی بن ابی حمزه است که رجالیون در مورد او گفتهاند دروغگوی خبیث است و او از واقفیه است.
ثانیاً: هیچ کجای این روایت نامی از آن پادشاه و کشور تحت سیطره او نبرده و گفته در عرفات خبر مرگ پادشاهی میدهند، شما چگونه این را به پادشاه عربستان نسبت میدهید؟
ثالثاً: این روایت میگوید مرگ آن پادشاه در موسم حج و ماه ذیالحجه است، در حالی که ملک عبدالله در ربیع الثانی فوت کرده است.
رابعاً: این روایت را آقایانی که عاشق تطبیق هستند، سالها پیش به مرگ صدام تطبیق دادند و گفتند: که در ماه ذیالحجه کشته خواهد شد، ملک عبدالله است، در حالی که ما فکر میکنیم، این فرد صدام بوده است که چند سال قبل دقیقاً در همین ایام کشته شد، ایشان میفرمود که بنده با سایت بنت جبیل که از سایتهای بسیار فعال در زمینه مصداقشناسی عصر ظهور بوده و محققین آن از رزمندگان حزبالله لبنان هستند، همکاری دارم از اعضاء این سایت میفرمودند که رفقای ما از حزبالله لبنان در مراسم دو سال پیش حج که تشریف داشتند نقل میکنند که دقیقاً وقوع این حادثه را به چشم خود دیدهاند، زمانی که یکی از این وهابیون داغدار مرگ صدام سوار بر جیپ آمریکایی وارد صحرای منی شده و خبر مرگ صدام را اعلام کرد و غوغایی در بین وهابیون طرفدار صدام ایجاد شد که چرا چنین فاجعهای باید در روز عید قربان برای ما روی دهد.(عید قربان آنها مصادف با روز عرفه در ایران بوده است
@abhas313