لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِي غَافِراً ؛ كسی نیست ببخشد جز تو مرا...

در روایات آمده است که هر گاه در یک تحیر و سرگردانی گرفتار شدید، با مومنی مشورت کنید. ما به آن مومن خیر شما را الهام می کنیم و به زبان او هدایت شما را جاری می نماییم....:)))))

الهی! اعتذاری الیک اعتذار من لم یستغن عن قبول عذره. فاقبل عذری! یا اکرم من اعتذر الیه المسیئون.

[فَبَڪاءْبُڪاءًشَدیداً..'] اݪرحیـل!...

میدونی به چی فکر میکنم؟

به اینکه مُحرمی از راه میرسه

این صورت دیگه رو خاکه...

نیمه شب برید درِ خونه خدا.. بگید: پروردگار عزیز من! خدای من، مولای من! من شخص مفلسی هستم، بیچاره و معصیت کار... تو ولی: «عادتک الاحسان الی المسیئین» این وقت شب بیدار شدم، چون شنیدم که عادتت احسان و محبت به بنده هایی مثل منه تو محسنی و من خطا کارم! «و قد امرت المحسن ان یتجاوز عن المسیء» تو به محسنین امر کردی که از بدکاران بگذرند، من هم برای همین امشب اومدم...:)

حضرت امیر تو قسمتی از استغفارِ ۷۰بندی شون اینطوری از خدا امرزش خواستن: و ببخش مرا انگاه که.... به جهت غیرِمحبت‌تو سخن گفتم.