دعای فرج 🌺🌺 برای سلامتی اقا صاحب الزمان به حق حضرت زینب سلام الله علیها 🍃 #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرج

📘کتاب #برادر_قاسم کتاب برادر قاسم که جستاری در اندیشه های راهبردی حاج قاسم سلیمانی در زمینه های ولایت ، انقلاب ، دفاع مقدس ، شهادت ، مدافعان حرم ، فرهنگ و هنر را شامل می شود . در این کتاب مجموعه ای از سخنان سردار بی کم و کاست به مخاطب عرضه و به رمزگشایی این سخنان پرداخته شده است . نیازی به تعریف از برادر قاسم نیست . صحبت از جهاد و شهادت از زبان او برادر قاسم را به خوبی برای همه به تصویر خواهد کشید . قیمت کتاب | 30000 تومان 🔺توضیحات بیشتر و خرید آنلاین: @esmaeeil_313

#زیر_تیغ کتاب زیر تیغ خاطرات شهید محسن حججی به روایت از خانواده ، همسر ، دوستان و همرزمان شهید به قلم علی اکبر مزدآبادی است . کتاب زیر تیغ با تصاویر شهید محسن حججی گردآوری شده است . 💰 قیمت : ۱۸۰۰۰ تومان 🔺جهت سفارش و توصیحات بیشتر : @esmaeeil_313

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ⛔️ مرد آن است که... شیخ ابوسعید ابی‌الخیر را گفتند: فلان کس بر روی آب می رود. شیخ گفت: سهل است، وزغی و صعوه‌ای (پرنده‌ای کوچک) نیز بر روی آب برود. شیخ را گفتند: فلان کس در هوا می‌پرد. شیخ گفت: سهل است، زغنی و مگسی نیز در هوا بپرد. او را گفتند: فلان کس در یک دم از شهری به شهری دگر رود. شیخ گفت: سهل است، شیطان نیز در یک نفس از مشرق به مغرب شود. این چنین چیزها را بس قیمتی نیست. مرد آن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بجنبد و با خلق داد و ستد کند و با خلق درآمیزد و یک لحظه از خدا غافل نباشد. 📚 جوامع الحکایات و لوامع الروایات محمد عوفی

پاییز از نیمه گذشت زرد و نارنجی این روزها را از یاد نبرید زیر باران برگ های پاییزی قدم بزنید صدای خش خش برگ ها ملودی زندگیست...🍂 روز های پاییزی تون آرام

🕯پنج شنبه است 🌸بـه یـاد آنهایی کـه 🕯دیگر میان ما نیستند 🌸و هیچ کس نمیتواند 🕯جایشان را در قلب ما پر کند 🌸نثار روح پدران و مادران آسمانی 🕯فرزندان، خواهران وبرادران درگذشته... 🌸و همه در گذشتگان بخوانیم 🕯فاتحه و صلوات 🌸روحشون شـاد، یـادشون گرامی

⏯ #مناجات باخدا 🍃از بس #گناه کردم 🍃دل را سیاه کردم 🎤 #محمدحسین_پویانفر 👌 #مناجات بسیار دلنشین

📚 #داستان_دنباله_دار_واقعی 💌 #نسل_سوخته 📝 #به_قلم_شهید_مدافع_حرم_سید_طاها_ایمانی 📅 قسمت #هفتاد_و_سوم: حس یک حضور تا زمان رفتن ... روز شماری که هیچ ... لحظه شماری می کردم ... و خدا خدا می کردم ... توی دقیقه نود نظر پدرم عوض نشه ... استاد ضد حال زدن به من ... و عوض کردن نظرش در آخرین دقایق بود ... حتی انجام کارهایی که سعید اجازه رو داشت ... من که بزرگ تر بودم نداشتم ... به جای قطار، بلیط هواپیما گرفتن ... تا زمانی که پرواز از زمین بلند نشده بود ... هنوز باور نمی کردم ... احساس خوشی و خوشحالی بی حدی وجودم رو گرفته بود ... هواپیما به زمین نشست ... و آقا مهدی توی سالن انتظار، منتظر من بود ... از شدت شادی دلم می خواست بپرم بغلش و دستش رو ببوسم ... اما جلوی خودم رو گرفتم ... خجالت بکش ... مرد شدی مثلا ... توی ماشین ما ... من بودم ... آقا محمد مهدی که راننده بود... پسرش، صادق ... یکی از دوستان دوره جبهه اش ... و صاحبخونه شون ... که اونم لحظات آخر، با ما همراه شد ... 3 تا ماشین شدیم ... و حرکت به سمت جنوب ... شادی و شعف ... و احساس عزیز همیشگی ... که هر چه پیش می رفتیم قوی تر می شد ... همراه و همدم همیشگی من ... به حدی قوی شده بود که دیگه یه حس درونی نبود ... نه اسم بود ... نه فقط یه حس... حضور بود ... حضور همیشگی و بی پایان ... عاشق لحظاتی می شدم که سکوت همه جا رو فرا می گرفت ... من بودم و اون ... انگار هیچ کسی جز ما توی دنیا نمی موند ... حس فوق العاده ... و آرامشی که ... زیبایی و سکوت اون شب کویری هم بهش اضافه شد ... سرم رو گذاشته بودم به شیشه ... و غرق زیبای ای شده بودم که بقیه درکش نمی کردن ... صادق زد روی شونه ام ... به چی نگاه می کنی؟ ... بیرون که چیزی معلوم نیست ... سرم رو چرخوندم سمتش ... و با لبخند بهش نگاه کردم ... هر جوابی می دادم ... تا زمانی که حضور و وجودش رو حس نمی کرد ... بی فایده بود ... فردا ... پیش از غروب آفتاب رسیدیم دوکوهه ... ماشین جلوی نگهبانی ورودی ایستاد ... و من محو اون تصویر ... انگار زمین و آسمان ... یکی شده بودند ...

📚 #داستان_دنباله_دار_واقعی 💌 #نسل_سوخته 📝 #به_قلم_شهید_مدافع_حرم_سید_طاها_ایمانی 📅 قسمت #هفتاد_و_چهارم: دوکوهه وارد شدیم ... هر چی از در نگهبانی فاصله می گرفتیم ... این حس قوی تر می شد ... تا جایی که ... انگار وسط بهشت ایستاده بودم ... و عجب غروبی داشت ... این همه زیبایی و عظمت ... بی اختیار صلوات می فرستادم... آقا مهدی بهم نزدیک شد و زد روی شونه ام ... بدجور غرق شدی آقا مهران ... اینجا یه حس عجیبی داره ... یه حس خیلی خاص ... انگار زمینش زنده است ... خندید ... خنده تلخ ... این زمین ... خیلی خاصه ... شب بچه ها می اومدن و توی این فضا گم می شدن ... وجب به وجبش عبادگاه بچه ها بود ... بغض گلوش رو گرفت ... - می خوای اتاق حاج همت رو بهت نشون بدم ؟ ... چشم هام از خوشحالی برق زد ... یواشکی راه افتادیم ... آقا مهدی جلو ... من پشت سرش ... وارد ساختمون که شدیم ... رفتم توی همون حال و هوا ... من بین شون نبودم ... بین اونها زندگی نکرده بودم ... از هیچ شهیدی خاطره ای نداشتم ... اما اون ساختمون ها زنده بود ... اون خاک ... اون اتاق ها... رسیدیم به یکی از اتاق ها ... 3 تا از دوست هام توی این اتاق بودن ... هر 3 تاشون شهید شدن ... چند قدم جلوتر ... یکی از بچه ها توی این اتاق بود ... اینقدر با صفا بود که وقتی می دیدیش ... همه چیز یادت می رفت ... درد داشتی... غصه داشتی ... فکرت مشغول بود ... فقط کافی بود چشمت به چشمش بیفته ... نفس خیلی حقی داشت ... به اتاق حاج همت که رسیدیم ... ایستاد توی درگاهی ... نتونست بیاد تو ... اشکش رو پاک کرد ... چند لحظه صبر کرد ... چراغ قوه رو داد دستم و رفت ... حال و هوای هر دومون تنهایی بود ... یه گوشه دنج ... روی همون خاک ... ایستادم به نماز ...