نماز و روزهٔ تو هر دو مقبول همه روز تو از نوروز خوشتر در آن‌ گیتی به تو جان پدر شاد در این گیتی به تو خرم برادر #معزی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

🎼مست و غزل خوان زد حلقه به در نوروز... #شجریان 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

إذا کان یوم النّیروز فاغتسل و البس أنظف ثیابک و تطیب بأطیب طیبک و تکون ذلک الیوم صائماً چون روز عید نوروز فرا رسید غسل کن و پاکیزه ‌ترین جامه‌ٔ خود را بپوش و با بهترین عطر خود را خوشبو کن و آن روز را روزه بدار. #امام_صادق (ع) 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

مست و غزل خوان زد حلقه به در نوروز 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

#ویکتور_هوگو 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی: حُکمی که قضا بُوَد ز من می‌دانی؟ در گردشِ خود اگر مرا دست بُدی، خود را برهاندمی ز سر گردانی. #خیام 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

تویی آن تجلی ذوالمنن که فروغ عالم و آدمی ز بروز جلوه ما خَلَق به مقام و رتبه مُقدّمی هله ای مشیت ذات حق که به ذات خویش مسلمی به جلال خویش مجلّلی ز نوال خویش منعمی همه گنج ذات مقدست شده ملک و مال تو یا علی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

نیکی و بدی که در نهادِ بشر است، شادی و غمی که در قضا و قدر است، با چرخ مکن حواله کاندر رَهِ عقل، چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است. #خیام 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

گر ماهِ من برافکند از رخ نقاب را برقع فروهلد به جمال آفتاب را گویی دو چشمِ جادویِ عابدفریبِ او بر چشمِ من به سِحر ببستند خواب را اوّل نظر ز دست برفتم عنانِ عقل وان را که عقل رفت چه داند صواب را گفتم مگر به وصل رهایی بوَد ز عشق بی‌حاصل است خوردنِ مستسقی آب را دعوی درست نیست گر از دستِ نازنین چون شربتِ شکر نخوری زهرِ ناب را عشق آدمیّت است گر این ذوق در تو نیست همشرکتی به خوردن و خفتن دواب را آتش بیار و خرمنِ آزادگان بسوز تا پادشه خراج نخواهد خراب را قوم از شراب مست و ز منظور بی‌نصیب من مست از او چنان که نخواهم شراب را سعدی نگفتمت که مرو در کمندِ عشق تیرِ نظر بیفکنَد افراسیاب را #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

برقع: نقاب مستسقی: کسی که عطشش با خوردن آب هم برطرف نشود دواب: چهارپایان #واژه‌نامه 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

"تهدَّمَت واللهِ ارکانُ الهُدی، قُتِل ابنُ عمِّ المصطفی، قُتِل علیٌّ المرتضی" ارکان هدایت فروریخت، پسر عمّ پیغمبر را کشتند، علی بن ابی طالب را شهید کردند. شهادت امیرالمومنین بر همگان تسلیت باد 🖤 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

علی ای همای رحمت، تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه هما را دل اگر خداشناسی، همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمهٔ بقا را مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا را چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی که می‌تواند که به سر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من آر توتیا را به امید آن که شاید برسد به خاک پایت چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را» ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا #شهریار 🌿@adabavin | ادب آوین🪶