گویند مرا چرا نخندی گریه‌ست نشان دردمندی ترسم چو نشاط خنده خیزد سوز از دهنم برون گریزد #نظامی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد سر من مست جمالت دل من دام خیالت گهر دیده نثار کف دریای تو دارد ز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردم که خیال شکرینت فر و سیمای تو دارد غلطم گرچه خیالت به خیالات نماند همه خوبی و ملاحت ز عطاهای تو دارد گل صدبرگ به پیش تو فروریخت ز خجلت که گمان برد که او هم رخ رعنای تو دارد سر خود پیش فکنده چو گنه کار تو عرعر که خطا کرد و گمان برد که بالای تو دارد جگر و جان عزیزان چو رخ زهره فروزان همه چون ماه گدازان که تمنای تو دارد دل من تابه حلوا ز بر آتش سودا اگر از شعله بسوزد نه که حلوای تو دارد هله چون دوست به دستی همه جا جای نشستی خنک آن بی‌خبری کو خبر از جای تو دارد اگرم در نگشایی ز ره بام درآیم که زهی جان لطیفی که تماشای تو دارد به دو صد بام برآیم به دو صد دام درآیم چه کنم آهوی جانم سر صحرای تو دارد خمش ای عاشق مجنون بمگو شعر و بخور خون که جهان ذره به ذره غم غوغای تو دارد سوی تبریز شو ای دل بر شمس الحق مفضل چو خیالش به تو آید که تقاضای تو دارد #مولانا 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

نخواهی که باشد دلت دردمند دل دردمندان برآور ز بند #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست در میان این و آن فرصت شمار امروز را #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

ساقی که هیچ‌کس ز می‌اش ناامید نیست در شیشه ریخت زهر چو نوبت به ما رسید #قدسی_مشهدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

🎼 باز حوا گذاشت سیبش را روی بار گناه آدم و رفت... #همایون_شجریان 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

فَيالَيْتَ ما بَيني و بَين أحْبَتي مِن البُعد ِما بَيني و بَيْنَ الْمَصائِب . پس ای کاش فاصله ای که میان من و معشوقم بود، میان من و مشکلاتم قرار داشت. #کلیله‌_و_دمنه 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت: می روی اما بدان دریا ز من پایین تر است #فاضل_نظری 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

🎼 آمده ام تو به داد دلم برسی... #علیرضا_قربانی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

🌍 هفت کشور نمی‌کنند امروز بی مقالات سعدی انجمنی ✍🏼 ۱ اردیبهشت، بزرگداشت سعدی گرامی باد #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست دگر به روی کسم دیده بر نمی‌باشد خلیل من همه بت‌های آزری بشکست مجال خواب نمی‌باشدم ز دست خیال درِ سرای نشاید بر آشنایان بست در قفس طلبد هر کجا گرفتاری‌ست من از کمند تو تا زنده‌ام نخواهم جست غلام دولت آنم که پای‌بند یکی‌ست به جانبی متعلق شد از هزار برست مطیع امر توام گر دلم بخواهی سوخت اسیر حکم توام گر تنم بخواهی خست نماز شام قیامت به هوش باز آید کسی که خورده بود مِی ز بامداد الست نگاه من به تو و دیگران به خود مشغول معاشران ز مِی و عارفان ز ساقی مست اگر تو سرو خرامان ز پای ننشینی چه فتنه‌ها که بخیزد میان اهل نشست برادران و بزرگان نصیحتم مکنید که اختیار من از دست رفت و تیر از شست حذر کنید ز باران دیدهٔ سعدی که قطره سیل شود چون به یکدگر پیوست خوش است نام تو بردن ولی دریغ بود در این سخن که بخواهند برد دست به دست #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶

شبی یاد دارم که یاری عزیز از در در آمد؛ چنان بیخود از جای برجستم که چراغم به آستین کشته شد. سَرَیٰ طَیْفُ مَنْ یَجْلُو بِطَلْعَتِهِ الدُّجیٰ شگفت آمد از بختم که این دولت از کجا؟ بنشست و عتاب آغاز کرد که: مرا در حال بدیدی چراغ بکشتی، به چه معنی؟ گفتم: به دو معنی: یکی آن که گمان بردم که آفتاب برآمد و دیگر آنکه این بیتم به خاطر بود: چون گرانی به پیشِ شمع آید خیزش اندر میان جمع بِکُش ور شکرخنده‌ایست شیرین‌لب آستینش بگیر و شمع بکش #سعدی 🌿@adabavin | ادب آوین🪶