🟢 <<بَخْسٍ>> در قرآن کُلُّ مَا فِی الْقُرْآنِ مِنْ <<بَخْسٍ>> فَهُوَ النَّقْصُ إٍلَّا فِى <<وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ...>> (یوسف/ ۲۰) فَإِنَّ الْمُرَادَ <<الْحَرَامُ>> ترجمه: هر چه در قرآن از واژه <<بَخْس>> به کار رفته، به معنای <<نقص>> است جز در آیه ۲۰ از سوره مبارکه يوسف که به معنای <<حرام>> است (چون ثمن حضرت یوسف علیه السّلام است که حُرّ بودند). 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۲ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۷۰. ظروف لازم الإضافه به جمله ظروفی که اضافه شدنِ آنها به جمله خبریّه لازم است عبارتند از: «حَیْثُ، إِذْ، لَمَّا، إِذَا» لازم است اين ظروف، مبنیّ باشند چون که نیازمند به جمله‌ هستند؛ مانند: کَتَبْتُ لَمَّا کَتَبْتَ یعنی «نوشتم در هنگامی که تو نوشتی». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۴۸ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🟠 <<بُرُوْج>> در قرآن کُلُّ مَا فِی الْقُرْآنِ مِنْ ذِکْرِ <<الْبُرُوْجِ>> فَهُوَ الْکَوَاکِبُ إِلَّا فِى <<... وَ لَوْ کُنْتُمْ فِى بُرُوْجٍ مُشَيَّدَةٍ>> (نساء/ ٧٨) فَإِنَّ الْمُرَادَ بِهَا الْقُصُوْرُ الطِّوَالُ الْحَصِيْنَةُ ترجمه: هر چه در قرآن، <<بُرُوْج>> ذکر شده، به معنای <<ستارگان>> است جز در آيه ۷۸ از سوره مبارکه نساء که به معنای <<خانه های بلند نفوذناپذیر>> است. 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۱ و ۳۲۲ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۷۱. «حَیْثُ» و «إِذْ» «حَیْثُ» و «إِذْ» هر دو به جمله اسمیّه و فعلیّه اضافه می‌شوند؛ با این تفاوت که «حَیْثُ» غالباً به جمله فعلیّه اضافه می‌شود و «إِذْ» نوعاً به ماضی (جمله فعليّه با فعل ماضى) اضافه می‌گردد و گاهی از مواقع به مضارع (جمله فعليّه با فعل مضارع) نیز اضافه می‌شود؛ مانند: «نَزَلْتُ حَیْثُ الْأَمِیْرُ نَازِلٌ» و «أَذْهَبُ إِذْ ذَهَبْتَ». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۴۹ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

✳️ <<بُرْهَان>> در قرآن هر چه در قرآن، واژه <<برهان>> ذکر شده، به معنای <<دلیل>> است؛ مانند: <<لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ>> (مؤمنون/ ١١٧) و <<قُلْ هَاتُوْا بُرْهَانَکُمْ>> (بقره/ ١١١) و (أنبياء/ ٢٤) و (نمل/ ٦٤) و (قصص/ ٧٥) مگر در <<لَوْلَا أَنْ رَأىٰ بُرْهَانَ رَبِّهِ>> (يوسف/ ٢٤) و <<ذَانِکَ بُرْهَانَانِ>> (قصص/ ٣٢) که در این دو جا به معنای <<نشانه>> است. 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۲ و ۳۲۳ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ٩٧٢. «لَمَّا» و «إِذَا» «لَمَّا» و «إِذَا» هر دو مختصّ به جمله فعلیّه‌ هستند (تنها به جمله فعليّه إضافه مى شوند)؛ با این تفاوت که بعد از «لَمَّا»، ماضى مى آيد و مابعد <<إِذَا>> داراى زمان آينده است هر چند که فعل ماضی باشد. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۴۹ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

✅ <<بَعْل>> در قرآن هر چه در قرآن، واژه <<بَعْل>> ذکر شده، به معنای <<زوج>> است جز در <<أَ تَدْعُوْنَ بَعْلاً ....>> (صافّات/ ١٢٥) که در اینجا به معنای <<بُت>> است ✅ <<بَلَاء>> در قرآن هر چه <<بَلَاء>> در قرآن ذکر شده به معنای <<سختی>> و <<آزمایش>> است؛ مانند: <<بَلَاءٌ>> در بقره/ ٤٩ و أعراف/ ١٤١ و ابراهيم/ ٦ و <<الْبَلَاءُ>> در صافّات/ ١٠٦ و دخان/ ٣٣ جز <<بَلَاءً>> در آيه ١٧ سوره مبارکه أنفال که به معنای <<نعمت>> است. 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۳ و ۳۲۴ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۷۳. اضافه شدن «مُذْ» و «مُنْذُ» دو لفظ «مُذْ» و «مُنْذُ» گاهی به جمله اضافه می‌شوند؛ مانند: مَا رَأَیْتُهُ مُذْ رَحَلَ یعنی «از زمانی که کوچ کرده، او را ندیدم» و گاهی به مفرد (در مقابل جمله) اضافه می‌شود؛ مانند: مَا رَأَیْتُهُ مُنْذُ یَوْمَیْنِ یعنی «او را در تمام مدّت این دو روز، ندیده‌ام». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۴۹ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

❇️ <<تَسْبِيْح>> در قرآن هر چه <<تَسْبِيْح>> در قرآن به کار رفته، به معنای <<صَلَاة>> است ❇️ <<جُزْء>> در قرآن هر چه <<جُزْء>> در قرآن به کار رفته، به معنای <<بَعْض>> است جز در <<جَعَلُوْا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءً>> (زخرف/ ١٥) که به معنای <<فرزند>> است. 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۴ و ۳۲۵ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۷۴. اضافه ظروف زمان به جمله ظروف زمان مبهم (آغاز و پایان مشخّص ندارند) متصرّف (می توانند نقش های دیگر علاوه بر مفعولٌ فيه بگیرند) جائز است که به جمله اضافه شوند؛ مانند: جِئْتُ یَوْمَ جَاءَ زَیْدٌ یعنی «آمدم در روزی که زید آمد» و مانند: أَقْدَمْتُ حِیْنَ الْجَیْشُ مُنْهَزِمٌ یعنی «إقدام کردم در روزی که سپاه شکست خورد» در دو مثال بالا، جمله بعد از <<یَوْم>> و <<حِیْن>> به تأویل مصدر مى روند؛ به تقدیر: «جِئْتُ یَوْمَ مَجِیْءِ زَیْدٍ» و « أَقْدَمْتُ حِیْنَ إنْهِزَامِ الْجَیْشِ». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۴۹ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

❎ <<حِرْص>> در قرآن هر چه مادّه <<حِرْص>> در قرآن به کار رفته، به معنای <<فراوانی میل به یک چیز>> است ❎ <<حَسْرَة>> در قرآن هر چه <<حَسْرَة>> در قرآن به کار رفته، با معنای <<پشیمانی>> است جز در <<لِیَجْعَلَ اللّٰهُ ذٰلِکَ حَسْرَةً فِى قُلُوْبِهِمْ>> (آل عمران/ ١٥٦) که با معنای <<اندوه>> است (برخی در همین آيه هم به معنای <<پشیمانی>> می دانند). 📚 الکلّیّات اللّغویّة صص ۳۲۵ و ۳۲۶ ⛔️ راضی به انتشار بدون لینک نیستیم👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi