💭💡 #ناگفته‌های_نویسندگی هرگز فراموش نکنید که حقیقی‌ترین تجملات، تخیل است. نویسنده بودن این امکان را به ما می‌دهد که از همه پیچیدگی‌ها و ماجراجویی‌های تخیل بهره‌مند شویم، اینکه به طور همزمان جوان و میانسال و حتی خیلی پیر باشیم. در زندگی نمی‌توانیم چنین کاری انجام دهیم؛ اما در نوشته‌هایمان می‌توانیم. #اندرو_سالمون @adabpardis

پاییز هم گذشت و به جز حسرتش نماند مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی #امید_صباغ_نو @adabpardis

در سال ۱۹۲۶ شوهر مارگات میچل از دست کتابایی که می‌خوند خسته می‌شه؛ چون آوردنشون از کتابخونه باایشون بوده و بهش می‌گه:«ول کن! به‌جای این‌همه کتاب خوندن، بشین یکی بنویس!» ایشونم می‌شینه و رمان "بر باد رفته” رو می‌نویسه. نتیجه اخلاقی:" گاهی داشتن شوهر تنبل بدک نیست." #حقایق_عجایب @adabpardis

🔴 «بزار» چرا غلطه؟ ما در زبان معیار دو فعل نزدیک به هم داریم. «گزاردن» و «گذاشتن». توی عامیانه از «فعل» گزاردن استفاده نمی‌کنیم. و مد نظرمون گذاشتنه. مثلا این «متنو بذار» که منظورمون اینه که: این متن رو منتشر کن. در نتیجه «بذار» برابر عامیانه «بگذار» استفاده می‌شه‌. 📌 حالا "بزار" یعنی چی؟ یعنی زار بزن، گریه کن. #زبان_معیار #درستش_این_است @adabpardis

تقدیم‌نامه‌های قشنگ و بامزه‌ی چند کتاب!😁 ۱- تقدیم به همسرم مارگانیت، و فرزندانم، اِلا رُز و دنیل آدام، که بدون اون‌ها این کتاب دو سال زودتر تموم می‌شد. ۲- برای همه‌ی دشمنانم. نابودتون می‌کنم. ۳- تقدیم به همه‌ی اون‌هایی که موندن من درباره اونا نوشتم یا نه. آره، درباره شما می‌نویسم. ۴- تقدیم به کارلی، که شخصی بهتر از من بود. هرچند یه سگ بود. ۵- این کتاب رو تقدیم می‌کنم به همه‌ی کسانی که ازشون متنفری. شرمنده. زندگی گاهی این‌جوریه. + تو باشی کتابت رو به کی تقدیم می‌کنی؟🖋📚 @adabaprdis

من یک دارکوب دارم. نه تو خونه بلکه تو سرم یک دارکوب قشنگ و کوچولو ولی جرئت نکن بهش نگاه کنی و دست کم بگیریش... از دارکوب من خیلی کارها برمیاد. گاهی اذیتم می کنه و گاهی خوشحالم می‌کنه تعداد بارهایی که اذیتم می کنه خیلی بیشتره. هرچی که باب میلش نباشه با ضربه های متعددش نظرشو به من منتقل می کنه. دارکوب من اصلا رحم نداره و هیچ فرصتی بهم نمی‌ده. خیلی حساس و منتقده و اصلا کوتاه نمیاد. اگر بخوام منصف باشم خیلی جاها خوشحالم کرده ، اونجاهایی که تذکر به جایی داده و یک نقد درست و حسابی کرده. ولی با همه ی خوبی های هر چند کمش ، دارکوب من اصلا ملاحظه کار نیس.. بهش عادت کردم ولی دوست ندارم تو سرم باشه. به من گفتن که بیرون کردن دارکوبم از توی سرم کار سختی نیس... باورشون ندارم. الان مدتهاست که می‌خوام بیرونش کنم ولی ... ⁉️ شما هم دارکوب توی سرتون دارید ؟ دارکوبتونو دوست دارید و یا صرفا بهش عادت کردین؟ 🖋️ سارا معزی @adabpardis

🖊️ اگر سگی را از گرسنگی نجات بدهی، تو را گاز نخواهد گرفت. این است فرقِ اساسیِ سگ و انسان. #مارک_تواین 📗اجلِ کائنات از رویِ ظاهر آدمی است و اذلِ موجودات سگ. و به اتفاقِ خردمندان سگِ حق‌شناس به از آدمیِ ناسپاس. سگی را لقمه‌ای هرگز فراموش نگردد ور زنی صد نوبتش سنگ و گر عمری نوازی سفله‌ای را به کم‌تر تندی آید با تو در جنگ #سعدی گلستان، بابِ هشتم گزین گویه ها @adabpardis

دریغا عشق فرض راه است همه کس را. دریغا اگر عشق خالق نداری باری عشق مخلوق مهیا کن تا قدر این کلمات ترا حاصل شود. دریغا از عشق چه توان گفت! و از عشق چه نشان شاید داد، و چه عبارت توان کرد! در عشق قدم نهادن کسی را مسلم شود که با خود نباشد و ترک خود بکند و خود را ایثار عشق کند. عشق آتش است هرجا که باشد جز او رخت دیگری ننهد. هرجا که رسد سوزد، و به رنگ خود گرداند. در عشق کسی قدم نهد کش جان نیست با جان بودن بعشق در سامان نیست درماند‌ه‌ی عشق را از آن درمان نیست کانگشت به هرچه بر نهی عشق آن نیست 👤 #عین_القضات_همدانی ✨ #حکایت @adabpardis

✍🏻 یک نویسنده باید آن‌­قدر مترادف‌های مختلف بلد باشد که به‌­جای این‌­که دائماً از ساده­‌ترین کلمه­‌ای که به ذهن‌اش می‌رسد استفاده کند یک استخوان­‌بندی به نوشته‌­اش بدهد. ممکن است سبک‌اش این باشد که ساده­‌ترین کلمه را به کار ببرد ولی این ساده‌ترین کلمه باید پیدا باشد که ساخته و پرداخته شده است. ©️بهمن محصص #ناگفته‌های_نویسندگی @adabpardis

این که مجبور نباشید در مورد همه چیز و همه کس اظهار نظر کنید، حس آزادی خیلی خوبی دارد. اصلاً نیاز نیست نگران این باشید که بی‌نظری شما به عنوان ضعف فکری‌تان تلقی شود. چون این‌گونه نیست و نشانهٔ هوش شماست. بی‌نظری یک دارایی ارزشمند است. آن‌چه دنیا را احاطه کرده نه سرریز اطلاعات، که انبوه نظرات ماست. 📚 #هنر‌خوب‌زندگی‌کردن #رولف_دوبلی #بریده_کتاب @adabpardis

#ناگفته‌های_نویسندگی جرقه برای ایجاد ایده‌های خلاق، از زیاد نوشتن و زیاد فکر کردن سرچشمه می‌گیرد. #کیم_وو_چونگ @adabpardis

اگه دنبال کتابی هستی که آرومت کنه این هفت کتاب رو بخون: 1. شفای زندگی‌ ( لوئیز ال هی ) 2. گندزدایی از مغز ( فیث جی هارپر ) 3. تمرین نیروی حال ( اکهارت تله ) 4. تکه هایی از یک کل منسجم ( پونه مقیمی ) 5. از حال بد به حال خوب ( دیوید برنز ) 6. رهایی از زندان ذهن ( کاترین سوتکر ) 7. شادمانی درونی ( مارتین سلیگمن ) @adabpardis