#پتت پَتِتْ (patet) در دین #زرتشتی به چه معنی است؟ در #اوستا پئیتیتَ paitia و در پهلوی و پازند پَتیتْ patīt به معنی «چرخش به پشت» و «دوری جستن» و «بازگشتن» از گناه و هر آن اندیشه و گفتار و کردار ناشایست سرزده و بازگشت به راه راست و درست و اشوئی می‌باشد. در دین زرتشتی، شناسایی اشتباه و گناه و ناهنجاری های تنی و روانی پیش شرط و لازمۀ اصلاح اندیشه و گفتار و کردار شخصی و اجتماعی می باشد. استوار به این اصل است که زرتشتیان معتقد در آغاز نمازهای روزانه خویش، پس از انجام پادیاب و شستن دست و رو و به منظور آماده کردن و پاک کردن روان خویش برای نیایش و راز و نیاز با اهورامزدا، نماز خود را با عبارت هایی اینچنین آغاز می‌کنند: 《ای هرمزد خدای، از همۀ گناه پتت کرده و پشیمانم، از هرگونه پندار زشت، گفتار زشت، کردار زشت که من در گیتی اندیشیدم و یا گفتم و یا کردم و یا از من سر زد و یا در بُن من بود، از آن گناهان منش، گوشن، کنش، تنی و روانی چه جهانی چه مینوی اندوهگین و پشیمانم و پتت می کنم گفتنیست که سابقۀ آیین پَتِت کردن، به هزاره‌های دور و دوران آغازین دین زرتشتی می‌رسد تا بدانجا که در یسنای دوازدهم که به «فْرَوَرانه» یا اوستای خستویی و گواهی دین است، نقش پر رنگ پتت کردن و پشیمانی و دوری جستن صادقانه از ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی سرزده دیده می‌شود. در خورشید نیایش و مهر #نیایش نیز که از مهمترین نیایش‌های روزمره بهدینان می باشند، پتت و پشیمانی جستن از گناهان به زبان اوستایی بخشی مهم می‌باشد. جایگاه بالا و کلیدی پتت کردن در ادبیات مزدایی تا بدانجا است که در خرده اوستا که تنها گزیده ایی از نمازها و نیایش های روزمره آنان می باشد، چهار نوع پتت موجود می باشد که عبارتند از: ۱) : پتت پشیمانی (Patīt pašīmānī) یا پتت آذرباد (Patīt ī ādurbād) ۲) : پتت روانی (Patīt ī ravānī) یا پتت ویداردگان (Patīt i widardagān) ۳) : پتت ایرانی (Patīt ī īrānī) ۴) : پتت خود (Patīt i xud) #زرتشت 🌐 @adyan8