من به جزئیات اهمیت می‌دم. فراتر از حد انتظار. من به اینکه از دیلیم دیلیت‌اکانت‌هارو ریمو می‌کنی اهمیت میدم. به تک‌تک جمله‌هایی که تو آهنگ ارسالی‌ت هستن دقت می‌کنم. به اینکه کجاهای پیامت نقطه می‌ذاری و کجا ویرگول اهمیت می‌دم. من به ساعت تکسات، به اینکه کی پیاممو سین می‌زنی، به‌ روشِ ابراز محبتت، به اینکه کوچیک‌ترین زیرصدای وویست چیه، به شکلی‌ که کلمه‌هات رو بیان می‌کنی، به جوری که قدم برمی‌داری، به چینش کلماتت، به پلی‌لیستت، به اینکه با گفتن هرکلمه‌ای چی تو ذهنت می‌گذره، به کتابای موردعلاقت، به تن صدات وقتی گریه می‌کنی، به چشمات وقتی بهشون نور می‌خوره، به شعرایی که دوسشون داری، به مدلی که می‌شینی، من به چیزایی که خودتم بهشون دقت‌نمی‌کنی اهمیت می‌دم‌. همشونو می‌بینم، از هر محبت کوچیکی قدردانی می‌کنم، و از هر رفتار کوچیکی دلخور می‌شم حالا هی بیا بگو پشمام از کجا میدونستی

از اینکه اطرافیانم بدترین حس‌های من و تجربه می‌کنن متنفرم.

اون هیچ‌وقت نمی‌فهمه چقدر برام مهم بوده. (هیچ‌وقت)

"اگه هیکاری جوونه بزنه، تو هم برمی‌گردی؟"

ممکنه این‌دفعه آخر این کتاب غمگین خوب تموم شه؟

آدما ممکنه از غم بمیرن؟

ادما از غم زنده میمونن از غم ادامه میدن از غم شروع میکنن.. گاها از غم دور خودشون دیوار میکشن که بمیرن اما خب زنده میمونن

میدونی چه حسی داره وقتی همه حرفاتو از ته قلبت میزنی و همه آدما فکر میکنن دروغه؟

من منتظر یه چیزی بودم که حالمو خوب کنه