تجربه‌ی یکی از دوستان در مورد کتاب‌های موفقیت و انگیزشی و خودیاری غربی @zananegiii

ببینید و منتشر کنید عزای امام حسین(ع) برای جمهوری اسلامی نیست. این چند دقیقه در پاسخ به شخص و شخصیت جواد خیابانی نیست. این را بیان کردم در نقد این تفکر در حال ترویج... #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

این جریان انحرافی که شکل گرفته و با برنامه‌ی مهلا خودش را عیان کرد هیچ درکی از تفاوت ولایت طاغوت با ولایت الله ندارد. در حدیثی قدسی به نقل از امام محمد باقر علیه‌السلام آمده:« خدا تبارك و تعالى فرمايدمحققاً من عذاب كنم هر فرد رعيتى را در اسلام كه گردن نهد به ولايت و حكومت هر پيشواى جائر و خلاف كار و ستم‌كارى كه از طرف خدا نيست و اگر چه رعيت در كردار خودش نيكوكار و با تقوى باشد و محققاً بگذرم از هر رعيتى كه در عالم مسلمانى گردن نهد به ولايت و حكومت امام عادل منصوب از طرف خدا و اگر چه خود آن فرد رعيت نسبت به خودش ستمكار و بد كردار باشد». با انقلاب اسلامی مردم به ولایت الله «آری» گفتند و امام راحل(ره) دین‌داری فردی را به یک دین‌داری جمعی و کلان تبدیل کرد و امت را در مقابل کفر مدرن به صحنه‌ی درگیری کشاند. عاشورا را از تکیه‌ها، در کوچه پس‌کوچه‌ها به عرصه‌ی بین المللی کشاند، و ملتی که روضه‌ی اباعبدالله را در حد دارالشفاء فهم کرده بودند به خالقان حماسه‌ی نه دی ارتقاء ایمان داد. مراقب جریان تحریف باشیم. @zananegiii

من اصلا کار به علیمی ندارم اما در کنار بساط کشف حجاب که الان تمرکز دشمن روی اونه بساط تمام اینایی هم که علیمی گفته ( البته حرف حقی که ازش اراده‌ی باطل داره) باید واقعا جمع بشه یه مشت نفوذی و از خدا بی‌خبر چنبره زدند روی اقتصاد که سال‌هاست حضرت آقا فرمودند در جنگ اقتصادی قرار داریم. نه مثل علیمی باشیم که با حرف حق اراده‌ی باطل داشته باشیم. نه مثل برخی دوستان که برای دفاع از حق چشم بر بقیه‌ی باطل‌ها ببندیم. تمام احکام خدا در کنار هم یک پکیج را تشکیل می‌دن که باید اجرا بشن. نه به بهانه‌ی وضعیت اقتصادی باید وضعیت حجاب رو رها کرد و نه به خاطر موضوع حجاب از وضعیت فشل اقتصادی غفلت کرد @zananegiii

مادر رهبر انقلاب: • به بچه‌های‌تان ظلم نکنید تا بچه‌های‌تان ظالم نشوند؛ به بچه‌های‌تان رحم کنید تا بچه‌های‌تان رحم دل شوند؛ به بچه‌های‌تان دروغ نگویید تا بچه‌های‌تان دروغ نگویند. • مال حرام به بچه‌های‌تان ندهید؛ شیر ناپاک به بچه‌های‌تان ندهید؛ غذای ناپاک به بچه‌های‌تان ندهید؛ • بچه‌های‌تان را فقط تشویق به درس [خواندن] نکنید، تشویق به امور دینی هم بکنید. بچه‌هایم وقتی قصه می‌خواستند، قصه‌های قرآن را می‌گفتم؛ قصه انبیاء و قصه‌های قرآنی. مواظب بودم که تغییر و تبدیل ندهم. واقع آن را می‌گفتم. مادر در [تربیت] اولاد خیلی تأثیر دارد... من بچه‌هایم را این‌طور بزرگ کرده‌ام. » منبع: کتاب شرح اسم @zananegiii

■کربلا کارزار مادرها کربلا  بیش از آن‌که میدان نبرد مردان باشد,کارزار مادرها است. مادرهایی که در بطن واقعه حضور دارند و زشتی‌ها و زیبایی‌های کربلا برخواسته از دامان آنها است. نقش عبیدالله بن زیاد در رقم خوردن واقعه‌ی عاشورا بر کسی پوشیده نیست؛ کسی که مشاور مسیحی یزید، سپردن ولایت کوفه را به او پیشنهاد داد؛ چون از سبعیت او به خوبی آگاه بود. عبیدالله از مادری به نام مرجانه که زنی کافر و بدکاره بود متولد شد و به همین دلیل به «ابن مرجانه» شهرت یافت. لقبی که حضرت زینب (س) هنگام حضور در دارالاماره، او را با آن خطاب قرار داد. مرجانه پس از جدایی از زیاد که خود مردی قسی القلب و بدنام بود با مردی زرتشتی به نام شیرویه اسواری ازدواج کرد و عبیدالله تحت سرپرستی فردی غیر مسلمان قرار گرفت و تربیت شد. او چندی بعد به نزد پدرش زیاد برگشت؛ پدری مجهول‌النسب که مادرش «سمیه» به زناکاری شهره بود. وقتی معاویه، او را به عنوان والی مدینه انتخاب کرد مردم شهر از ترس او سه روز به قبر پیامبر پناه بردند. نسب ناپاک، از او شخصیتی ساخت که زنان را به مجلس خود می‌کشاند و از بریدن سر آنها و مثله کردنشان لذت می‌برد. این روحیه‌ی خشن سبب شد تا پس از واقعه‌ی عاشورا در بصره کاخ سفیدی بنا کرده و روی درب‌های آن تصاویر سرهای بریده را حک کند. شمه‌ای از این قساوت و سبعیت را می‌توان در نامه‌ای که او به عمر سعد نوشت یافت: « اگر حسین و یارانش سر به فرمان نهاده و تسلیم شدند، آنان را به سلامت نزد من بفرست و اگر نپذیرفتند به آنها حمله کن و همه را بکش و اعضایشان را پاره پاره کن. اگر حسین کشته شد، بر سینه و پشت او اسب بتاز... من با خود عهد کردم، اگر او را کشتم با او چنین کنم». میزان نفرت آل‌الله از ابن مرجانه به حدی بود که وقتی در روز عاشورای سال شصت و هفت هجری، در جنگ خازر، عبیدالله توسط ابراهیم اشتر فرمانده سپاه مختار به درک واصل شد و مختار سرش را به مدینه فرستاد، امام سجاد (ع) با دیدن سر آن ملعون به سجده افتاده و فرمود: «الحمدالله الذی ادرک لی ثاری من اعدائی، و جزی الله المختار خیرا؛ ستایش خدای را که انتقام مرا از دشمنانم گرفت! خدا به مختار جزای خیر بدهد». ارحام ناپاک که حرث مشترک ده‌ها مرد بودند در مقابل «ارحام المطهره» صف‌آرایی و بزرگترین جنایت تاریخ را رقم زدند. از همین رو است که پیامبر(ص) فرمود: «برای نطفه‌های خویش بهترین را انتخاب کنید؛ زیرا اخلاق فرزندان ریشه در اخلاق گذشتگان دارد». در این روایت رسول‌الله بر نقش مادر در تعیین سرنوشت یک نسل تأکید ویژه کرده‌اند. مادری که به تعبیر قرآن « حمله‌ و فصاله‌ ثلاثون‌ شهرا» سی ماه به صورت اختصاصی که شامل دوران حمل و شیردهی می‌شود با فرزند نفس به نفس همراه است و در این دوران می‌تواند بیشترین اثرگذاری را در شکل‌گیری شاکله‌ی شخصیتی کودک بر جای گذارد. آیت‌الله جوادی آملی در کتاب «زن در آینه‌ی جمال و جلال» با اشاره به همین دوران سی ‌ماهه‌ی حمل و شیردهی بیان می‌کنند که بخشی از مسئولیت‌های پرورشی به عهده‌ی مادر است که پدر از آن محروم است. علامه معتقدند: « در این‌ سی‌ ماه‌ که‌ مستقیما کودک‌ از مادر تغذیه‌ می‌کند، مادر عملا مسئول‌ حیات‌ دو نفر است‌ و دو تکلیف‌ دارد اما پدر تنها در اصل‌ نطفه، موظف‌ است‌ که‌ حلال‌ بخورد و اگر بعد مبتلا به‌ حرام‌ شد، ارتباط‌ تنگاتنگی‌ با پرورش‌ کودک‌ ندارد زیرا غذای‌ حرام‌ پدر در جهاز گوارشی‌ پدر هضم‌ می‌شود اما غذای‌ مادر در دستگاه‌ گوارشی‌ او تبدیل‌ به‌ شیر می‌شود و کودک‌ مستقیما از آن‌ تغذیه‌ می‌کند. او موظف‌ است‌ به‌ کودک، شیر حلال‌ دهد و برای‌ همین‌ منظور خود نیز حلال‌ بخورد. این‌ در مورد تغذیه‌ جسمانی‌ است‌ اما در مورد غذای‌ روحانی‌ نیز چنین‌ است. اگر مرد خاطره‌ی بد، خیال‌ و هوس‌ بدی‌ در سر بپروراند خود را می‌سوزاند. خیال‌ گناه‌ و خاطره‌ی تلخ‌ در درون‌ مرد، علیه‌ خود اوست‌ اما خیال‌ باطل‌ و حرام‌ و اندیشه‌ی گناه‌ و خاطرات‌ تلخ‌ برای‌ زن‌ علیه‌ دو نفر خواهد بود».  نکته‌ای که در فرمایش علامه قابل تأمل است، تأثیرپذیری کودک حتی از خیالات و اندیشه‌های مادر است. حال اگر مادری دارای افکار باطل و خیالات گناه‌آلود باشد، اثری که بر تربیت کودک بر جای می‌گذارد، اثری منفی و در پاره‌ای موارد غیر قابل جبران خواهد بود. اهمیت شیر مادر و تأثیر آن بر تربیت فرزند را می‌توان از آیه‌ی 12 سوره‌ی قصص و ماجرای مادر حضرت موسی (ع) برداشت کرد. آیه‌ای که خداوند می‌فرماید:« و حرمنا علیه المراضع» یعنی خداوند به صورت تکوینی شیر دیگر زنان را بر حضرت موسی(ع) حرام کرد تا زنی غیر از مادرش نتواند به او شیر دهد که راز این امر در تفسیر نمونه اینگونه بیان شده است: «او باید از شیر پاکی همچون مادرش تغذیه کند تا بتواند بر ضد ناپاکی‌ها قیام کند و با ناپاکان بستیزد». ✍مریم اردویی @zananegiii

وقتی روح، شکست خورده از برخوردها و یقه‌گیری‌های روزانه با نفس و تزاحم آدم‌های اطراف باشد جسم خسته از کشمکش‌ها را هم با خواب نمی‌توان براق کرد. اصلا هرچه بیشتر آسایش جسمت را تدبیر کنی انگار کسالت روحیت بیشتر می‌شود. تاثیر جسم از روح به قدری است که اگر روحت پروار باشد جسم خسته از یک روز نیاسودن را لختی چشم بر هم نهادن هم می‌تواند چنان سرشار کند که قادر باشد به قاعده یک روز دیگر بی خوابی را تاب بیاورد. سر این معادله را فقط پادشاهان پیاده طریق نجف به کربلا می‌فهمند و بس. روح خسته‌ام را امسال هم می‌خری حسین (ع)؟ ✍مریم اردویی @zananegiii

شاکر باشیم و قدردان چشم‌های بیدار حافظان امنیت @zananegiii