#حکمت 104 #نهج_البلاغه
وَ عَنْ نَوْفٍ الْبَكَالِيِّ قَالَ: رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي النُّجُومِ، فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ. قَالَ: يَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا، الرَّاغِبِينَ فِي الْآخِرَةِ، أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً، ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ.
از نوف بكّالى نقل شده، ڪه در يڪى از شبها، امام على عليهالسّلام را ديدم براے عبادت از بستر برخاست، نگاهى به ستارگان افڪند، و به من فرمود: خوابى يا بيدار؟ گفتم: بيدارم.
فرمود: اے نوف خوشا به حال آنان ڪه از دنياے حرام چشم پوشيدند، و دل به آخرت بستند، آنان مردمى هستند ڪه زمين را تخت، خاك را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زيرين، و دعا را لباس روئين خود قرار دادند، و با روش عيساے مسيح با دنيا بر خورد ڪردند.
ادامه #حکمت ۱۰۴
يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ (علیه السلام) قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ، فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ، إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ وَ هِيَ الطَّبْلُ.
اے نوف! همانا داود پیامبر (ڪه درود خدا بر او باد) در چنین ساعتی از شب بر میخواست و میگفت: این ساعتی است ڪه دعاے هر بندهاے به اجابت میرسد، جز باجگیران، جاسوسان، شبگردان و نیروهاے انتظامی حڪومت ستمگر، یا نوازنده طنبور و طبل.
#حکمت 105 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ فَلَا تُضَيِّعُوهَا، وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلَا تَعْتَدُوهَا، وَ نَهَاكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ فَلَا تَنْتَهِكُوهَا، وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ وَ لَمْ يَدَعْهَا نِسْيَاناً فَلَا تَتَكَلَّفُوهَا.
و درود خدا بر او، فرمود:
همانا خدا واجباتى را بر شما لازم شمرده، آنها را تباه نڪنيد، و حدودے براے شما معيّن فرموده، امّا از آنها تجاوز نڪنيد، و از چيزهايى نهى فرمود، حرمت آنها را نگاه داريد، و نسبت به چيزهايى سڪوت فرمود نه از روے فراموشى، پس خود را در باره آنها به رنج و زحمت دچار نسازيد.
#حکمت 106 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
مردم براے اصلاح دنيا چيزے از دين را ترك نمىگويند، جز آن ڪه خدا آنان را به چيزے زيانبارتر دچار خواهد ساخت.