🔻 امیرالمومنین امام علی علیه السلام: قد تُكُفِّلَ لَكُم بالرِّزقِ و اُمِرتُم بالعَمَلِ، فلا يَكونَنَّ المَضمونُ لَكُم طَلَبُهُ أولى بِكُم مِن المَفروضِ علَيكُم عَمَلُهُ. 🔻 خداوند روزىِ شما را تضمين كرده و به عمل (انجام واجبات) فرمان يافته‌ايد. پس، طلبِ روزىِ تضمين شده، نبايد براى شما مقدّم بر اعمال واجب باشد. 📚 نهج البلاغه، خطبه ١١٤

🔻امام باقر علیه‌السلام: لاَ تَذْهَبْ بِكُمُ المَذَاهِبُ، فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلاَّ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ 🔻مذاهب گوناگون، شما را از راه بدر نبرد؛ به خدا قسم، شيعه ما نيست، مگر كسى كه از خداوند عزّ و جلّ اطاعت كند. 📚الکافي، ج ۲، ص ۷۴

🔻امام على عليه‌السلام: حسَدَةُ اَلرَّخَاءِ وَ مُؤَكِّدُو اَلْبَلاَءِ وَ مُقْنِطُو اَلرَّجَاءِ 🔻حسودانِ آسايش[ديگران] هستند، به گرفتارىِ[مردم ]دامن مى زنند، و اميد را به يأس مى‌كشانند. 📚 نهج البلاغة، خطبه ۱۹۴

🔻امام علی علیه‌السلام: الْكَلاَمُ فِي وَثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وَثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً 🔻سخن را تا نگفته ‌اى در بند توست، همين كه آن را به زبان آوردى، تو در بند آنى، پس زبانت را چون طلا و نقره‏‌ات حفظ كن، چه بسا يك كلمه نعمتى را از بين برده و عذابى را پيش آورده 📚 نهج البلاغه، حکمت ۳۸۱

🔻 پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم: إنّ أولياءَ اللّهِ سَكَتوا فَكانَ سُكوتُهُم ذِكرا‌، وَنَظَروا فَكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً‌، وَنَطَقوا فَكانَ نُطقُهُم حِكمَةً‌، وَمَشَوا فَكانَ مَشيُهُم بَينَ النّاسِ بَرَكَةً ، لَولا الآجالُ الَّتي قَد كُتِبَت عَلَيهِم لَم تَقَرَّ أرواحُهُم في أجسادِهِم خَوفا مِن العَذابِ وَشَوقا إلَى الثَّوابِ؛ 🔻 دوستان خدا‌، خاموشى مى‌‌گزينند و خاموشى آنها ذكر خداست، و مى‌‌نگرند و نگاهشان عبرت است، و سخن مى‌‌گويند و سخنانشان حكمت است، و راه مى‌‌روند و راه رفتنشان در ميان مردم، مايه بركت است. اگر نه اين بود كه اجلهايشان نوشته شده است، از ترس عذاب و شوق به ثواب، [لحظه‌اى] جانهايشان در كالبدهايشان قرار نمى‌‌گرفت. 📚 الكافی ج٢، ص٢٣٧، ح٢٥

🔻 امام رضا علیه السلام: بِصُنعِ اللَّهِ يُستَدَلُّ عَلَيهِ و بِالعُقولِ تُعتَقَدُ مَعرِفَتُهُ و بِالفِطرَةِ تَثبُتُ حُجَّتُهُ. 🔻 از طريق ساخته‌‌هاى خدا، به وجود او راه برده مى‌‌شود و به واسطه خِردها، شناخت او حاصل مى‌‌گردد و از ره‌گذر فطرت، حجّت [و برهان بر وجود ] او ثابت مى‌‌شود. 📚 التوحيد: ص٣٥، ح٢

🔻 پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم: ما أصابَ المؤمنَ مِن نَصَبٍ ولا وَصَبٍ ولا حَزَنٍ حتّی الهَمُّ یهِمُّهُ إلّا کفَّرَ اللّهُ بهِ عَنهُ مِن سیئاتِهِ. 🔻 هیچ رنج و درد و اندوه و حتّی نگرانی خاطری به مؤمن نمی‌رسد، جز این که خداوند، بِدان، گناهانش را می‌زداید. 📚 تحف العقول، ص ۳۸

🔻 امام سجاد (علیه السلام) : ألا و إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَی اللهِ مَن يَقتَدي بِسُنَّةِ إمامٍ و لا يَقتَدِي بِأعمالِهِ. 🔻 هشدار كه منفورترين مردم نزد خداوند كسی است كه سيره امامی را برگزيند ولی از كارهاى او پيروى نكند. 📚 الكافی، ج۸، ص۲۳۴

🔻امام حسن عسكرى عليه‌السلام: إنَّ اَلْوُصُولَ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لاَ يُدْرَكُ إِلاَّ بِامْتِطَاء اَللَّيْلِ 🔻رسيدن به خداوند عزّ و جلّ سفرى است كه جز با نشستن بر مركب شب، پيموده نشود 📚 ميزان الحكمه، جلد ۹، صفحه ۳۸۶

🔻 امام رضا علیه‌السلام: اعلَم أنَّ العَمَلَ الدّائِمَ القَليلَ عَلَى اليَقينِ وَالبَصيرَةِ، أفضَلُ عِندَ اللّهِ مِنَ العَمَلِ الكَثيرِ عَلى غَيرِ اليَقينِ وَالجَهل. 🔻بدان كه عمل مداومِ اندك، امّا توأم با يقين و بصيرت، در نزد خداوند، برتر از عملِ بسيارِ توأم با غير يقين و جهل است. 📚 الفقه المنسوب إلى الإمام الرضا عليه‌السلام، ص ٣٥٦

🔻امام حسین عليه‌السلام: إيَّاكَ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخَافُ عَلَى اَلْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ يَأْمَنُ اَلْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ 🔻مبادا از كسانى باشى كه به سبب گناهانِ بندگانِ خدا بر سرنوشت آنان بيمناك است، ولى خود را از سزاى گناه خويش ايمن مى‌داند. 📚 ‌تحف العقول، ص۲۳۹

🔻 امام مهدی علیه السّلام: أكثِروا الدُّعاءَ بِتَعجيلِ الفَرَجِ فَإنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم. 🔻 براى تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد، كه فرج من فرج شما نيز هست. 📚 كمال الدّين ، ج 2 ، ص ۴۸۵