حفرههای زندگیات همیشگیاند. تو باید در اطرافش رشد کنی، مثل ریشههای درخت که از اطراف بیرون میزنند، باید خودت را از لابهلای شیارها بیرون بکشی...
کتاب دختری در قطار
از پائولا هاوکینز
یکی از قشنگ ترین کتاب های ژانر جنایی:)
در وصف و تشکر از perplexity🤖
چند وقت پیش یکی از دوستام گفت:واقعا چجوری قبل هوش مصنوعی زندگی میکردیم.
من این صحبتشو خیلی جدی نگرفتم تا همین چند روز اخیر که عمیقا پی بردم هوش مصنوعی چقدر میتونه توی تک تک لحظه ها به درد بخوره و کار مارو راحت تر کنه.
این متنو مینویسم فقط از جهت معرفی perplexity.
روز امتحان شناختی استاد قادری بود و از چند روز قبلش سوالارو برامون فرستاده بودن که بنویسیم و بفرستیم.
ده نفر ادم جمع شده بودیم و از این جزوه و اون جزوه و این کتاب و اون کتاب میگشتیم تا جواب ها رو بنویسیم،
اخرم چیز درست درمونی در نیومد:)
حتی با gemini و sider هم من امتحان کردم خیلی مطلبو منسجم نمیداد.
تا اینکه بعد از یه هفته یکی از بچه ها گفت برید سراغ perplixity سوالو هر چی بزنی کامل جوابو میاره.
خلاصه که من زدم و نه تنها حاصل یک هفته گشتن من رو توی لحظه جلوی چشمام اورد بلکه خیلی هم کامل تر این کاررو کرد.
بعد هم که یه کارکاه مقاله نویسی داشتیم با استاد قادری باز ایشون یاد دادن چجور با perplexity خیلی راحت یک سری از بخش های مقاله رو بنویسیم و اصلا نیازی نباشه که خودمون سه ساعت برای نوشتارش وقت بزاریم فقط کافیه کلیدواژه هارو کامل بهش بدیم.
و حتی تا همین امروز که کتاب سخت امور استخدامی مدرسان بعضی کلماتش نامفهمونه و فقط من یدونه کلیدواژه میده به این هوش مصنوعی قشنگم میدم و کامل همرو توضیح میده.
خلاصه که نمیدونم ته این هوش مصنوعی توی این روزگار به کجا میرسه فقط میدونم اگر درست استفاده بشه ازش چقدر میتونه توی زمان و هزینه و ... صرفه جویی کنه.
ولی خب دم دستی ترین بدیش هم اینه که نسل تنبلیو بار میاره که اصلا نیاز نداره برای رسیدن به علم تلاش کنه و با یه کلیک همه چیز جلوشه.
به نظرم برای جلوگیری از اینم خیلی کارا میشه کرد:)حالا چیکارو دیگه نمیدونم:)
اهل مریخ...
سلام به همه نوجوان های کانال:)
یکی از دوستای بنده داره پژوهشی روی اضطراب و روابط بین فردی و همینطور مسائلی مثل نگرانی درمورد اینده تحصیلی نوجوان ها و انتخاب رشته و .... انجام میده و نیازمند چند نفر هست.
اگر شرایطش رو داشتین حتما به این ایدی @msrafie در ایتا یا تلگرام پیام بدین ولی قبلش عکس نوشته بالا رو بخونین🙏❤️
توی بهشت هم اگر بی رضایت خودت بروی
برایت بدل میشود به جهنم.
چرا روزگار را به خودت سخت میکنی، آقا معلم؟
اگر دل ببندی،
هر خراباتی یک بهشت است.
📚نفرین زمین:
جلال آل احمد
گاهی اوقات واقعا نیازه به خودم یاداوری کنم همه مثل من نیستن و همه، علایق و جهان بینی من رو ندارن.
دیدنِ زندگی از دید دیگران و منعطف نگاه کردن کار سختیه؛حداقل برای من که سخته.
چون مجبورم به خودم بقبولونم که تجربه هام، نیاز هام و خواسته هام ممکنه خیلی خیلی با ادم رو به روم متفاوت باشه و حرفام شاید براش جذابیتی نداشته باشه.
ولی باز به خودم میگم یک سری مسائل جهان شموله نه؟
یعنی تو به عنوان یه انسان هرچیم که بخوای از زندگیت باید یه اصولی رو رعایت کنی.
مثلا اگر حتی مثل من دین دار هم نباشی، باز اگر میخوای مثل ادم زندگی کنی و به یه هدفی تو زندگیت هرچند کوچیک برسی باید به یک سری اصولی که من از طریق دین بهش باور دارم عمل کنی.
خیلی ذهنم بهم ریختست، نوشته هام به شدت پراکندست شاید باید یه جای دیگه بنویسم که ربطشو به هم پیدا کنم و از عمق نوشته های بی و سر و ته ام ،خودمو پیدا کنم.
هیچ وقت تا حالا نشده وقتی شروع به نوشتن کردم، بدونم ته متنم چی میشه:)
نوشتن همینش برام جذابه و دلم میخواد این لذت رو به گوش همه برسونم.
نوشتن برای من تهش به جایی میرسه که اولش فکرشو نمیکردم به اونجا برسم.
یه جور جادوعه نوشتن.
شایدم یه جور معجون که درمانم میکنه.
مهم نیست خوب بنویسم یا نه
خوشحال باشم یا ناراحت
مهم اینه که تمام احساسات و افکار اون موقعیتم روی نوشتم تاثیر میزارن و اون لحظه رو ثبت میکنن
و تهش؟
هیجان انگیز نیست که تهشو حتی خودمم نمیدونم؟
تهش ممکنه به مسئله ای برسم که با ساعت ها فکر کردن نمیرسیدم.
انگار نوشتن کلاف سردرگم مغزمو به دست میگیره و برام مرتب مرتب میکنه.
دیگه چی بگم در ستایش نوشتن؟
هیچی:)
فقط ارزو میکنم اینده شغلی و حرفه ایم به نوشتن خلاقانه وصل بشه،نمیخوام این لذت رو از دست بدم.
"اگر صد سال علم خوانی و هزار بارِ کتاب بر هم نهی، پس بدان عمل نکنی... رحمت خدای عزّ و جلّ در تو نرسد."
امام ابو حامد محمد غزالی