فَإِنْ طَرَدْتَنِى مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ ؟ وَإِنْ رَدَدْتَنِى عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ ؟ فَوا أَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتِى وَافْتِضاحِى، وَوا لَهْفاهُ مِنْ سُوءِ عَمَلِى وَاجْتِراحِى. اگر مرا از درگاهت برانی به که روی آورم؟ و اگر از آستانت بازم گردانی به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شرمندگی و رسوایی‌ام و وای از نگرانی‌ام از زشتی کردار و مرتکب شدن گناهانم ☑️ @OstadMahdiTayyeb ☑️ eitaa.com/ahlevela

‍ 📑 سلسله مباحث اصلاح‌طلبی، امر به معروف و نهی از منکر 🔻بخش دهم (۲) 🛑 شیوه‌ها و مراتب امر به معروف و نهی از منکر ✳️ گفتیم قبل از امر و نهی باید محبّت بین دو طرف ایجاد شود و زور و فشار در کار نباشد. فشار آوردن بیش از حد گاهی فرد را منزجر می‌کند. ✳️ این حديث معروف است که: كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ: هر مولودی براساس فطرت الهي متولّد مي‌شود. فَأَبَواهُ يُهَوِّدانِهِ وَ يُنَصِّرانِهِ وَ يُمَجِّسانِهِ: پدر و مادر هستند كه او را يهودي، مسيحي یا مجوس يعنی زرتشتي مي‌كنند؛ يعني از دين خدا بيرون مي‌كنند. ✳️ این کودک فطرتش سالم است. اگر دستکاریش نکنیم، درست رشد می‌کند. همين دخالت‌ها و دستكاري‌هاي ماست كه او را از دين و نماز، و از خدا و پيغمبر بيزار مي‌سازد. خيلي خطرناك است كه با نيش زدن‌ها و با فشار آوردن‌هاي بيش از حد، شخص را از خدا و پيغمبر متنفّر كنيم؛ چراکه اصل دين محبّت به خدا و پيغمبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله است. هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ‏؟ ✳️ وقتی آنقدر در مورد احکام فقهی به او فشار آوردیم که از خدا و پیغمبر متنفّر شد، در واقع به‌خاطر فروع دین، گردن اصول دین را زده‌ایم. ✳️ حاج‌آقای دولابی رضوان‌الله‌علیه در این زمینه هم مثال خوبی می‌زدند؛ مي‌فرمودند: مادري، بچّه‌ي ده دوازده ساله‌اش را براي شاگردي نزد آهنگر گذاشته بود. هر روز صبح اين بچّه مي‌خواست بخوابد. امّا مادر مثلاً ساعت پنج صبح، او را صدا مي‌زد و تكان مي‌داد و مي‌گفت: بچّه پاشو برو اوستا! هر روز كارش همين بود. ✳️ بالاخره روزی بچّه كلافه شد و گفت خدا، اين اوستا را یا مرگ بدهد كه من ديگر او را نبينم، يا كورش كند كه او ديگر مرا نبيند. هر دو را به اوستا زد! به خودش نزد! ✳️ نتیجه‌ی فشار آوردن افراطی در مورد احكام و عبادات، همين است؛ به خدا و پیغمبر می‌زند! فرد را از خدا و پيغمبر منزجر مي‌كند. آمدیم فروع دینش را درست کنیم، اصل و اصول دینش را نابود کردیم. ✳️ با فروع دين بود که خانه‌ي اميرالمؤمنين علیه‌السّلام را آتش زدند. حديث نقل كردند كه پيغمبر خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: اگر كسي سه روز در جماعت مسلمين حاضر نشود، بايد خانه‌اش را آتش زد! ✳️ مگر امام‌ حسين علیه‌السّلام را با فروع دين نكشتند؟! گفتند حسين بر خليفه‌ي مسلمين خروج كرده است. حكم فقهي هم اين است كه كسي ‌كه بر خليفه‌ي مسلمين خروج كند، خونش هدر است و بايد كشته شود. از شُرَیح قاضي براي كشتن امام‌ حسين علیه‌السّلام فتواي فقهي گرفتند و با فروع دين، گردن اصل دين را که امام حسين علیه‌السّلام بود، زدند. 🖌 استاد مهدی طیّب حفظه‌الله ❗️ ادامه دارد ...

🕰 انتظار فرج  🟩 اهمیت و مفهوم انتظار فرج (بخش سوم) ◻️خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است: وَ نُرِیدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسـْتُضـْعِفُوا فِی الْاَرْضِ وَ نًجـْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَ نَجـْعَلَهُمُ الْـوَارِثِینَ: و اراده کردیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان زمین بگردانیم.‌ این اراده‌ی خداوند است و اراده‌ی خدا قطعاً محقّق می‌شود. ◻️در ادبیّات قرآن‌ واژه‌ی استضعاف دو مفهوم و معنا دارد و لذا دو نوع مستضعف وجود دارد‌. یکی مستضعف ارزشمند و دیگری مستضعف فاقد ارزش. آیه‌ی یادشده‌ گروه اوّل را معرّفی می‌کند و به ایشان بشارت پیشوایی و حاکمیّت بر زمین می‌دهد‌؛ امّا دسته‌ی دومِ مستضعفان‌ گروهی هستند که خداوند به آنها وعده‌ی خواری و عذاب داده است. ◻️ طبق آیات قرآن‌ گروهی از اهل حقّ و توحید و فضائل‌ که در رویارویی و مصاف با مستکبران شکست می‌خورند‌ و پایمال می‌شوند، مستضعفان مظلوم و ستمدیده هستند که خداوند به آنها وعده‌ی حقّ پیشوایی و حکومت زمین را داده است‌؛ امّا دسته‌ی دیگر مستضعفان ظالم بر خویشتنند؛ کسانی که به حاکمیت ظلم و جور تن می‌دهند و به‌جای مبارزه‌‌، چاپلوسی و تملّق و نوکری پیشه‌می‌‌کنند. این عدّه به خفّت و خواری تن داده‌اند و منظلم و ستم‌پذیرند و عذابی دردناک در انتظارشان است. ◻️ قرآن کریم در مورد حالت این گروه از مستضعفان هنگام جان دادن می‌فرماید: اِنَّ الَّذِینَ تَوَفّیـٰهُمُ الـْمَلٰائِکَةُ ظٰالِمِی اَنـْفُسِهِمْ؛ قٰالُوا فِیـْمَ کُنـْتُمْ؟ قٰالُوا: کُنّٰا مُسـْتَضـْعَفِینَ فِی الْاَرْضِ. قٰالُوا اَلَمْ تَکُنْ اَرْضُ اللّٰهِ وَاسِعَةٌ فَتُهٰاجِرُوا فِیـْهٰا؟ کسانی که در حالی که بر خویش ستم کرده‌اند، فرشتگان آنها را قبض روح کردند، به آنها گفتند: در کجا به‌سر می‌بردید؟ در پاسخ گفتند: در زمین مستضعف بودیم. فرشتگان گفتند: آیا زمین خدا وسیع نبود تا به‌جای دیگری مهاجرت کنید؟ ◻️ قرآن درباره‌ی مجادله‌ی آنها با مستکبران هنگام حضور در پیشگاه الهی می‌فرماید: وَ لَوْ تَرىٰ‏ اِذِ الظّٰالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ اِلىٰ‏ بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْ لٰا اَنْتُمْ لَکُنّٰا مُؤْمِنِینَ؛ قٰالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا اَنَحْنُ صَدَدْنٰاکُمْ عَنِ الْهُدىٰ‏ بَعْدَ اِذْ جٰاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ؛ وَ قٰالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَ النَّهٰارِ اِذْ تَأمُرُونَنٰا اَنْ نَکْفُرَ بِاللّٰهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ اَنْداداً وَ اَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمّٰا رَأوُا الْعَذٰابَ وَ جَعَلْنَا الْاَغْلالَ فِی‏ اَعْنٰاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ اِلّٰا مٰا کٰانُوا یَعْمَلُونَ‏:و اگر ستمگران را هنگامی که در پیشگاه پروردگارشان متوقّف می‌گردند، ببینی؛ که برخی با برخی دیگر به مجادله می‌پردازند و گناه خود را به گردن دیگری می‌اندازند. آنها که به استضعاف تن دادند به کسانی که استکبار ورزیدند می‌گویند: اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم. آنها که استکبار ورزیدند به کسانی که تن به استضعاف دادند می‌گویند: آیا پس از آنکه هدایت برای شما آمد ما مانع شما شدیم (که آن را بپذیرید)؟ و آنها که تن به استضعاف دادند به کسانی که استکبار ورزیدند می‌گویند: بلکه هنگامی که شما به ما فرمان می‌دادید به خدا کفر بورزیم و برای او شریکی قائل شویم، فریب شب و روز (زمانه) بود (که ما را به تمکین از فرمان شما واداشت و مایه‌ی گمراهی ما شد.) و هنگامی که آنان عذاب را ببینند، پشیمانی خود را پنهان کنند و ما غُل‌ها را بر گردن کافران می‌نهیم. آیا جز همانچه عمل مى‏کردند به آنها جزا داده مى‏شود؟ ↩️ بنابراین مستضعفانی که وعده‌ی وراثت حاکمیت زمین به آنها داده شده است، منتظران مبارزی هستند که در مصاف با ستمگران درهم‌شکسته‌اند و از پادرآمده‌اند؛ نه کسانی که به‌بهانه‌ی انتظار، در برابر ستمگران تن به تسلیم و کرنش داده‌اند. ✍️ استاد مهدي طيّب، #جان_جهان @OstadMahdiTayyeb

أَسْأَلُكَ يَا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ، وَيَا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ، أَنْ تَهَبَ لِى مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ، وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ السَّرائِرِ، وَلَا تُخْلِنِى فِى مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ، وَلَا تُعْرِنِى مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ .إِلٰهِى ظَلِّلْ عَلىٰ ذُنُوبِى غَمامَ رَحْمَتِكَ، وَأَرْسِلْ عَلىٰ عُيُوبِى سَحابَ رَأْفَتِكَ ای آمرزنده گناهان بزرگ و ای جبران‌کننده استخوان شکسته، از تو می‌خواهم که گناهان تباه‌کننده‌ام را بر من ببخشایی و بر من پنهان‌کاری‌های رسواکننده‌ام را بپوشانی و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بی‌بهره مگذاری و از پوشش زیبای چشم‌پوشی‌ات عریان و بی‌پوشش رها نسازی، معبودم سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر مهربانی‌ات را به‌سوی عیب‌هایم بفرست #مناجاة_التائبين (قسمت چهارم) ☑️ @OstadMahdiTayyeb ☑️ eitaa.com/ahlevela

‍ 📔 لغزش های نظری و عملی در سلوک (۱۷) ۱۱. ملامتی‎گری و تظاهر به ترک طاعات و ارتکاب معاصی (قسمت پایانی) 4⃣ مؤمن با پی بردن به فقر و نقص و سیاهرویی ذاتی و صفاتی و افعالی خود، به تلقّی‌یی از خودش رسیده که هیچ تجلیل و ستایشی نمی‌تواند در او اثر کند و او را مغرور ساخته و امر را بر او مشتبه سازد و موجب شود که شائبة وجود کمال و جمالی در خود، به دل و ذهنش خطور کند. کسی که تجلیل و ستایش خلق در او اثر می‌کند هنوز خود را به حقیقت نشناخته و از ناقصان است. 5⃣ کسی که تقلاّ و فعل خود را در بر انگیختن ستایش و نکوهش خلق نسبت به خودش مؤثّر می‏داند و درصدد است با تقلاّ و فعل خود، وضعیّت را از ستایش و تجلیل به نکوهش و ملامت تغییر دهد، هنوز به حقیقت توحید راه نیافته و به این واقعیّت پی نبرده که این خداست که اشخاص را در نظر دیگران جلال و محبوبیّت می‏بخشد یا از نظر خلق می‏اندازد و ملامت آنان را علیه وی برمی‌انگیزد. در غیر این صورت می‌دانست که ستایش خلق، فعل الهی و عملی که ستایش می‌شود نیز به مصداق ما اصابک من حسنة فمن الله: آنچه از نیکی که نصیب تومی‌شود از جانب خداست، صنع الهی است و در نتیجه، در این ستایش، جایگاه و سهمی برای خود و خلق قائل نبود و به مصداق انت کما اثنیت علی نفسک: خدایا تو همان گونه‎ای که خویشتن، خود را ستوده‎ای،تنها خدا را می‏دید که به ثنای خویش مشغول است و در ستایشی که خلق می‏کنند، به حقیقت، سخن خدا را می‏شنید که به خویش فتبارکالله احسن الخالقین: پس مبارک‌ (صاحب برکت) است خدا که نیکوترین آفرینندگان است، می‌گوید. 6⃣ مؤمن یقین دارد که ربّ او خداست و خدا هر چه را برای پرورش و رشد او لازم باشد، به دست خلق ایجاد می‌کند.لذا اگر ملامت خلق برای رشد او لازم باشد، خدا آن را بر علیه وی بر می‌انگیزد و نیازی به کمک دادن خودِ عبد برای برانگیختن این ملامت ندارد، همان گونه که اگر تجلیل خلق برای رشد او ضرورت یابد، خدا بی‌نیاز به کمک عبد، آن را بوجود می‌آورد. بنا بر این باور، مؤمن آنچه از نکوهش و ستایش را که خدا برای او پیش آورده است مناسب‏ترین و بهترین چیز برای رشد خود می‌داند و به گوارایی و خرسندی پذیرا می‌شود و فقط درصدد برمی‌آید که با پیشه کردن مناسب‏ترین رفتار در آن شرایط و انجام دادن شایسته‏ترین عکس‎العمل در آن موقعیّت، که ملاک مناسب و شایسته بودن آن نیز اوامر الهی است، از شرایط و موقعیّتی که خدا ایجاد کرده، بهرة کافی را برای رشد و تکامل خود ببرد. او می‏داند که ربوبیّت خدا نقص ندارد تا لازم باشد خودِ عبد با تقلاّ و فعل خویش نقصان آن را جبران کند. در نتیجه شرایط موجود، از جمله ستایش خلق، در اثر نقص و کاستی ربوبیّت، به خطا پدید نیامده است تا او بخواهد با رفتارهای ملامت برانگیز خود، آن شرایط را تصحیح کند. ✍️ استاد مهدی طیب، #سر_حق، ص ۱۳۰-۱۲۷. @OstadMahdiTayyeb

📹 زیارت در برون، دیدار در درون https://aparat.com/v/S7iL2

‍ 📑 سلسله مباحث اصلاح‌طلبی، امر به معروف و نهی از منکر 🔻بخش دهم (۳) 🛑 شیوه‌ها و مراتب امر به معروف و نهی از منکر ✅ نكته‌ي دیگر در بحث شیوه‌های امر به معروف و نهی از منکر، این است که انسان بايد از سر محبّت و خيرخواهي نسبت‌به طرف مقابل و با در نظر گرفتن مصلحت او، امر ‌به‌ معروف و نهي‌ از ‌منكر كند. ✅ البتّه در امر ‌به‌ معروف و نهي‌ از ‌منكر، جايي هم هست كه انسان شمشير برمي‌دارد؛ امّا وليّ خدا و مؤمن، آنگاه که شمشير برمی‌گیرد و گردن قطع مي‌كند نیز، وجودش سرشار از محبّت و خیرخواهی نسبت به طرف مقابل است. ✅ همچون پزشك جرّاحی که دست سیاه‌شده‌ی فرزند خود را قطع می‌کند. هرچند او دست فرزندش را قطع مي‌كند، امّا اين عمل او سرشار از محبّت است. مي‌خواهد اين سياهي بالاتر نيايد و به قلب فرزندش نزند و او را نكشد. ✅ تيغ اولياء خدا اين‌گونه است. گرچه مي‌بُرد؛ امّا از سر محبّت و خيرخواهي مي‌برد. 🖌 استاد مهدی طیّب حفظه‌الله ❗️ ادامه دارد ...

إِلٰهِى هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلّا إِلىٰ مَوْلاهُ ؟ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِواهُ ؟ إِلٰهِى إِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّى وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ، وَ إِنْ كانَ الاسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّى لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ، لَكَ الْعُتْبَىٰ حَتَّىٰ تَرْضَىٰ .معبودم! آیا برده فراری جز به‌سوی مولایش باز می‌گردد؟ یا کسی به او از خشم مولایش، جز مولایش پناه می‌دهد؟ معبودم، اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم و اگر آمرزش طلبی از خطاکاری سبب فروریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضی شوی. #مناجاة_التائبين (قسمت پنجم) ☑️ @OstadMahdiTayyeb ☑️ eitaa.com/ahlevela

🎬کلیپ: تأویل باطنی دحوالارض 🎤 استاد مهدی طیّب #دحوالارض @OstadMahdiTayyeb