◾️خدمتگزار امام صادق علیه السلام می‌گوید: سَمِعْتُهُ يَقُولُ لِدَاوُدَ بْنِ سِرْحان‏: شنیدم که امام صادق علیه السلام به داود‌بن‌سرحان می‌فرمودند: يا داوُدُ اَبْلِغْ مَوالِیَّ عَنِّی السَّلامَ وَ اَنِّی اَقُولُ: ای داود سلام مرا به دوستان و دوستداران من برسان و به آنها بگو که من می‌گویم: رَحِمَ اللهُ عَبْداً اِجْتَمَعَ مَعَ آخَرَ فَتَذاكَرَ اَمْرَنا: رحمت خدا بر آن بنده‌ای که با دیگری جمع می‌شود، با دوستش، با برادرش، با خواهر ایمانیش جمع می‌شود، فَتَذاكَرَ اَمْرَنا، و می‌نشینند در مورد امر ما، برنامه‌ی ما، مکتب ما، با هم سخن می‌گویند. فَاِنَّ ثالِثَهُما مَلَكٌ يَسْتَغْفِرُ لَهُما: که سومیِ این دو نفر، مَلَکی است که حاضر می‌شود و استغفار می‌کند برای این دو مؤمنی که با هم نشسته‌اند و در مورد امر ما، در وادی ولایت، با هم سخن می‌گویند. ↩️ وَ مَا اجْتَمَعَ اثْنانِ عَلیٰ ذِكْرِنا اِلّا باهَی اللهُ تَعالیٰ بِهِمَا الْمَلائِكَةَ: و هیچ دو نفر مؤمن یا مؤمنه‌ای با هم جمع نمی‌شوند در گفتگو کردن در باب مکتب ما، آرمان و برنامه‌ی ما، شخصیّت و مقام ما اهل‌بیت، مگر اینکه خدای متعال به این دو، بر ملائکه مباهات و فخر می‌کند، که چنین بندگان عزیز و عظیمی دارم. ↩️ فَاِذَا اجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّکْرِ: پس وقتی با هم جمع شدید، مشغول ذکر شوید. مشغول یاد ما و یاد خدای متعال شوید. نشستن‌هایتان، خالی از گفتگو در رابطه با مکتب و آرمان ما، مقام و ولایت ما اهل‌بیت نباشد و این آموزه‌ای است برای همه‌ی ما که اگر میهمانی تشکیل می‌شود، اگر دید و بازدیدی داریم، اگر به دیدار دوستی می‌رویم، اگر با یک دوست اهل‌بیت علیهم السلام جایی جمع می‌شویم، ولو شده یک جمله، یک یادآوری در حیطه ی امر ولایت و شخصیّت اهل‌بیت علیهم السلام داشته باشیم. ↩️ این توصیه‌ی امام صادق علیه السلام است که فرمودند: فَاِذاَ اجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّکْرِ: وقتی با هم جمع شدید، مشغول یاد ما شوید؛ یک یادآوری کنید؛ نکته‌ای در رابطه با شخصیّت ما، سیره‌ی ما، زندگانی ما، نقش ما در عالم هستی و در رهبری مؤمنان، با هم داشته باشید. ↩️ فَاِنَّ فِی اجْتِماعِکُمْ وَ مُذاکَرَتِکُمْ اِحْياؤُنا: چرا که با همین جمع شدن و گفتگو کردنتان در این باب، ما را زنده می‌کنید؛ مکتب و آرمان ما را زنده می‌کنید؛ نمی‌گذارید که یاد ما فراموش شود؛ آرمان و مکتب ما فراموش شود. این نشستن‌های شما مؤمنان با همدیگر و گفتگو کردنتان در امر ولایت، باعث زنده ماندن راه و مکتب ولایت خواهد شد. ↩️ وَ خَيْرُ النّاسِ مِنْ بَعدِنا مَنْ ذاکَرَ بِاَمرِنا وَ دَعا اِلیٰ ذِکْرِنا: و بعد از ما ائمّه، بهترینِ مردم کسانی هستند که در رابطه با امر ولایت ما، با هم به مذاکره می‌پردازند و دیگران را دعوت به یاد ما می‌کنند؛ کسانی را که غافل و بی‌توجهّند، به یاد ما اهل‌بیت: دعوت می‌کنند. ✅ خب این یک روایت، که ارزش این نشستن‌هایمان را کنار هم بدانیم. بدانیم چه توفیق بزرگی خدا نصیب همه‌ی ما کرده که می‌آییم با هم می‌نشینیم و یادی از اهل‌بیت علیهم السلام و مکتب و آموزه‌های آن بزرگواران می‌کنیم. استاد مهدی طیب

☀️ امام واسطۀ فیض بین ذات احدیّت و مخلوقات است

تحفه‌ای از گنجینه مواعظ امام صادق علیه‌السلام «قالَ علیه السلام قَضاءُ الْحَوائِجِ‏ اِلَى‏ اللهِ‏» حضرت فرمودند: برآمدن حاجات از درگاه و پيشگاه خداست «وَ اَسْبابُها بَعْدَ اللهِ الْعِبادُ تَجْرِی عَلىٰ اَيْديهِمْ» و اسباب و وسایل گشايش و برآمدن حاجات خلق، بعد از خدای متعال، همان بنده‌های خدا هستند كه آنچه كه خدا مشيّت كرده است به دست آنها جاری می‌شود و حاجتی از بنده‌ای برمی‌آيد. 🔹 «فَما قَضىٰ اللهُ مِنْ ذٰلِكَ فَاقْبَلُوا مِنَ اللهِ بِالشُّكْرِ» حضرت فرمودند: هر حاجت كه خدای متعال از شما برآورده كرد، با تشكّر از خدا تحويل بگيريد؛ اهل #ناسپاسی نباشيد؛ نعمت را از خدا سپاسمندانه دريافت كنيد. «وَ ما زَوىٰ عَنْكُمْ مِنْها فَاقْبَلُوهُ عَنِ اللهِ بِالرِّضا وَ التَّسْليمِ وَ الصَّبْرِ» امّا آنچه برنيامد؛ حاجاتی كه از جانب خدا برآورده نشد، آن را هم با روحيّه‌ی #رضايت، #تسليم و با روحيّه‌ی #صبر تحويل بگيريد. در آنچه كه خدا برآورده كرد، شاكرانه تحويل بگيريد و درآنچه كه برآورده نكرد، همان برآورده نكردن را رضامندانه، با تسليم و صابرانه تحويل بگيريد. 🔹 «فَعَسىٰ اَنْ يَكُونَ ذٰلِكَ خَيْراً لَكُمْ» چه بسا همين كه خدا آن خواسته‌ی شما را برآورده نكرد، برآورده نشدنش برای شما بهتر است. چه خواسته‌های مادّی و چه خواسته‌های معنوی. چه پولی، شغلی، خانه‌ای، ماشينی، چيز مادّی یی در دنيا از خدا خواستيد و خدا نداد. چه حتّی خواسته های معنوی. گفتی خدايا نصيب كن به زيارت بروم؛ حج بروم؛ نمازشب امشب بيدارشوم و بخوانم. به راستی هم می‌خواستيد و با همه‌ی وجود هم خودتان را آماده كرده بوديد؛ امّا خدا فراهم نكرد. چه بسا همين كه فراهم نشد برای شما بهتراست. يعنی همين كه امشب نماز شب را نخوانديد و داغش به دلتان ماند، سازندگی همين داغ بيش از سازندگی اين است كه بيدار می‌شدی و نماز شب را می‌خواندی. سازندگی اينكه حسرت رفتن به اين سفر زيارتی به دلت ماند؛ در اين موقعيّت بسيار جذّاب، در اين شرايط دوست ‌داشتی مثلاً درحرم علی بن موسی الرّضا ، درحرم اباعبدالله الحسين علیه السلام حاضر باشی؛ مثلاً شب نيمه‌ی شعبان است؛ روزعرفه است؛ يك موقعيّت خاص و فوق العاده است؛ ولی خدا فراهم نكرد و جورنشد. پاسپورتت ويزا نشد؛ كاروانی پيدا نشد كه با آنها بروی؛ بالاخره اتّفاقی افتاد یا گرفتاری‌یی برايت پيش آمد و نشد بروی؛ ‼️ چه بسا سازندگی معنوي همين حسرتی كه در نرفتن می‌خوری، برای قرب تو به سوی خدا، بيش از سازندگی معنوی رفتن به حرم حضرت اباعبدالله علیه السلام و زیارت درچنين روز حسّاسی باشد. ⬅️ يعنی باور داشته باشيم كه خدای متعال جز آن چيزی كه بهترين است، برای عبدش پيش نمی‌آورد. «لا يَفْعَلُ بِعِبادِهِ اِلاَّ الاَصْلَحَ لَهُمْ» خدا برای بندگانش جز آن چيزی كه حاوی بيشترين مصلحتشان است، برايشان پيش نمی‌آورد. لذا چه حاجتت برآورده شد كه شاكرانه تحويل می‌گيری؛ چه حاجتت برآورده نشد، رضامندانه و با تسليم و صابرانه تحويل می‌گيری. چون می‌دانی آنكه خدا می‌كند بهترين است؛ نه آنكه من هوس كردم؛ چه هوس مادی، چه هوس معنوی. 🔹«فَاِنَّ اللهَ اَعْلَمُ بِما يُصْلِحُكُمْ وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُون» ‏چراكه خدای متعال داناتر است به اينكه چه چيزی به صلاح شماست؛ چه چيزی شما را اصلاح می‌كند و شما تشخيص نمی‌دهيد و خبر نداريد. ‼️ گمان می‌كنيد نمازشب شما را می‌سازد؛ درحالی كه حسرت از دست دادن نمازشب بيشتر می‌سازد. خدا بهتر خبر دارد. تو همه‌ی مقدّمات را انجام دادی؛ غذا سبك خوردی؛ شب زودتر خوابيدی؛ ساعت كوك كردی؛ هنگام خواب آياتی كه برای بيدار شدن در ساعت مورد نظراست خواندی؛ به رفيقت سپردی من را صدا بزن؛ همه‌ی تدبيرها را انديشيدی ولی نشد. رفيقت يادش رفت؛ ساعت هم زنگ نزد؛ بيدار شدی و دیدی اذان صبح را هم گفته‌اند و بايد بلند شوی و نماز صبح بخوانی. نماز شب رفت. امّا تو چه می‌دانی برای تو، سازندگی حسرت اینکه با همه‌ی وجود می‌سوزی كه نماز شب را از دست دادی، بيش از آن است كه نماز شب را می‌خواندی. خدا داناتر است به اينكه چه چيز شما را اصلاح می‌كند و می‌سازد و شما تشخيص نمی‌دهيد. 🔹 «وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُون» انتهای آيه‌ای است كه معمولاً در اين بحث می‌خوانيم: «وَ عَسىٰ اَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسىٰ اَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللهُ يَعْلَمُ وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» چه بسا شما چيزی را كراهت داريد، امّا خير شما در اين است كه آن برايتان پيش بيايد و چه بسا چيزی را آرزو می‌كنيد و دوست می‌داريد برايتان پيش بيايد، امّا برای شما ضرر دارد و شرّ است. خدا می‌داند؛ خدا تشخيص می‌دهد چه چيز برای شما خوب است و شما تشخيص نمی‌دهيد.

۲۱. دوست هرگز محبّ خود را اذیت نمی‌کند (قسمت اول) 🔹 برخی عرفان گرایان به حکم این اصل فطری و عقلی که هیچ کس دوستدار خود را، هر چند از سر ندانم‌کاری و نادانی، خلاف خواسته و امر او عمل کرده باشد، عقوبت و کیفر نمی‌کند و درصدد انتقام از وی برنمی‌آید، و با استناد به احادیثی که محبّان اهل بیت علیهم السّلام را از عذاب دوزخ مصون دانسته‌اند، نتیجه می‌‌گیرند که جایی برای ترس از ارتکاب گناه نیست. در این مورد باید توجّه کرد که: 1⃣ کیفر انتقام‌جویانه غیر از تنبیه و تأدیب است. چنان که پدر و مادر، به علّت محبّتی که به فرزند خود دارند، هرگز به خاطر خطاکاری‎هایش درصدد انتقام از وی برنمی‌آیند، امّا دقیقاً به خاطر همان محبّتی که به او دارند، خواستار اصلاح و تربیت وی بوده و بدین منظور در موارد لزوم او را تنبیه می‌نمایند. گرچه عذاب و انتقام الهی مربوط به کفّار و معاندان و اشقیاست؛ امّا این کیفرهای تأدیبی در قالب حدود و قصاص و دیات را، به منظور اصلاح مؤمن خطاکار در دنیا، و تنبیه‎های تکوینی در قالب مصائب و ابتلائات دنیوی و نیز عذاب‌ها و سختی‌های اخروی را، به منظور تطهیر مؤمن گناهکار از آلودگی گناهان، منتفی نمی‌سازد. 2⃣ آنچه در احادیث مورد نظر مطرح شده عذاب قیامت است، ولی عذاب برزخی محبّان معصیت‎کار، در آن احادیث منتفی دانسته نشده است. در عالم برزخ، هرکس با ملکوت عقاید و افکار، روحیّات و اخلاق، و اعمال و رفتار دنیوی خود مواجه بوده و در آن عالم، همنشین او، همان صور ملکوتی می‌باشند. بنابراین اگر محبّ ناقصی در دنیا به عقاید و افکار منحرف، روحیّات و اخلاق پلید، و اعمال و رفتار معصیت‎آمیز مبتلا باشد، پس ازمرگ،باصور برزخی آن‎ها که عذاب دهنده است مواجه خواهدبود. 3⃣ برای محبّ خدا و اهل بیت علیهم السّلام ، خودِ پرهیز از ناخرسندی محبوب، برای اجتناب از آنچه محبوب نمی‌پسندد، یعنی گناهان، کفایت می‌کند. در نتیجه با منتفی شدن عذاب، او بی‎پروا به عرصه منهیّات و محرّمات وارد نخواهد شد. اگر دوست هرگز محبّ خود را عذاب نمی‌‌کند، محبّ هم برخلاف امر و رضای دوست عمل نمی‌کند. اساساً محرّک اهل بیت علیهم السّلام و دوستان راستینشان در عرصه عمل، نه ترس از عذاب‎های دوزخ و نه طمع به نعمت‌های بهشت است؛ بلکه نفس شایستگی عمل و تأثیر آن در نیل به مقصود، یعنی قرب و وصال الهی، آن‎ها را به ایفای وظیفه و به جا آوردن ادب بندگی در محضر پروردگار وا‎می‎دارد. چنان که امیرالمؤمنین علیه السّلام در پیشگاه الهی عرضه می‎دارد: الهی ماعبدتک خوفاً من نارک و لا طمعاً فی جنّتک؛ بل وجدتک اهلاً للعبادة فعبدتک: خدایا نه از سرِ ترس از عذابت و نه به طمع بهشتت به بندگیت مبادرت نکردم؛ بلکه چون تو را شایسته پرستش یافتم به بندگیت پرداختم. و برهمین اساس آن حضرت فرمودند: لو کنّا لا نرجو جنّة و لا نخشی ناراً و لا ثواباً و لا عقاباً، لکان ینبغی لنا ان نطالب مکارم الاخلاق، فانّها ممّا تدلّ علی سبیل النّجاح: اگر امیدی به بهشت و ترسی از دوزخ نداشتیم و ثواب و عقابی وجود نداشت، باز هم سزاوار بود که در طلب کرامت‌های اخلاقی برآییم، زیرا کرامت‌های اخلاقی از جمله چیزهایی است که شخص را به رستگاری و نیل به مقصود رهنمون می‎شود. در نتیجه چون عامل بازدارنده دوست اهل بیت علیهم السّلام از گناه، ترس از عقوبت و عذاب نیست، در صورتی هم که بداند خداوند او را به خاطر ارتکاب گناه کیفر نمی‎کند، اهتمامش به پرهیز از گناه ذرّه‎ای کم نمی‎شود. ادامه دارد... 📔 لغزش های نظری و عملی در سلوک (۲۷) استاد مهدی طیب، #سر_حق، ص ۱۵۸-۱۵۶.

📿 اهل سلوک قائل به سه چهلّه‌ی مهم در طول سال هستند. دو چهلّه‌ ی آن پی‌در‌پی است و از اول ماه رجب شروع می‌شود و تا آستانه‌ی بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان ادامه پیدا می‌کند. شصت روز آن، دو ماه رجب و شعبان است؛ به‌علاوه‌ی بیست روز ماه_مبارک_رمضان که جمعاً هشتاد روز می‌شود؛ که دو چهلّه ی پیوسته است. کسی که از این دو چهلّه به خوبی بهره‌ ببرد، برای درک و دستیابی به لیلةالقدر مستعد می‌شود. لیلة‌القدر آفاقی یک بحث است و لیلة‌القدر انفسی که مهمتر است، بحث دیگری است. ↩️ چهلّه‌ی دیگر که جدای از آنهاست، از اوّل ماه ذی‌القعده شروع می‌شود و تا روز عرفه ادامه دارد. به این چهلّه، چهلّه‌ی کلیمیّه یا موسویّه نیز می‌گویند؛ زیرا خدای‌متعال چنین چهل روزی را با موسی‌بن‌عمران علیه السلام قرار خلوت گذاشت. 🎤استاد مهدي طيب #مراقبات‌_عبادی #چهله_نشینی 📡 سایت اهل‌ولاء | تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

⬜️ ۱-فلسفه چهله نشيني(٢٦ دقيقه) 🟩 ۲- آداب و لوازم چهلّه نشینی(٢٥ دقيقه) 🟦 ۳-چهلّه نشینی در متون و منابع اسلامی(٢٦ دقيقه) #مراقبات_عبادی #چهله_نشینی

‍ 📘مصباح‌الهدى، در نگرش و روش عرفانی اهل محبّت و ولاء حاوی چکیده‌ی مطالبی که استاد مهدي طيّب، طیّ قریب ۲۰ ‏سال، از محضر عارف بزرگ معاصر شیعی، مرحوم حاج میرزا محمّد اسماعیل خان احمد دولابی، استفاده نموده و اولین مجلّد آن را ذیل قریب ۸۰ ‏عنوان، که در برگیرنده‌ی اساسی‌ترین موضوعات در شناخت جهان‌بینی عرفانی شیعه و نحوه‌ی سلوک الی‌الله به شیوه اهل محبّت و جذبه است، تنظیم و دسته‌بندی کرده‌اند. 🔗شیوه‎ای که رعایت آن می‎تواند سبب گردد مطالعه‎ی این مجموعه بیشترین بهره را در سیر الی‌الله و طی طریق کمال نصیب خواننده سازد، مطالعه‎ی مکرّر هر نکته است، به نحوی که هم معانی عمیق‌تر عبارات درک شود و هم آموزه‌های مزبور در دل و جان نفوذ کند و جزئی از وجود مطالعه‌ کننده شود؛ زیرا به فرموده‎ی خود ایشان [حاج محمد اسماعیل دولابی] مشکل ما در ندانستن نیست، کمبود و کاستی ما در باور و یقین است و راه نیل به یقین و باور، تکرار و تلقین به خویش است. ↩️ لذا باید از سریع‌ خواندن کتاب با هدف تمام کردن آن جدّاً پرهیز نمود. جا دارد خواننده‎ی طالب کمال، پس از یک بار مطالعه‎ی دقیق تمام ‎کتاب، به منظور دستیابی به یک تلقّی کلّی از مجموعه‎ی مطالب، چند فراز از هر مبحث را با تأمّل و دقّت مطالعه کرده و در مورد مفاهیم آن به تفکّر و اندیشه بپردازد و این کار را در مورد همین فرازها، روز بعد و روزهای بعد، تا ده روز و حتّی چهل روز، تکرار کند، به نحوی که کاملاً بر جان و روح و قلب و فکر وی بنشیند. پس از آن، چند فراز دیگر از کتاب را به همین ترتیب مورد مطالعه قرار دهد. ✍️ استاد مهدی طیّب #تأليفات_استاد #مصباح_الهدی

‍ 💠‍ اِلَهی أمَرتَ بِالرُّجُوعِ اِلَی الاثارِ فَارجِعنى اِلَیکَ بِکِسوَةِ الاَنوارِ وَ هِدایَةِ الاِستِبصارِ حَتّی اَرجِعَ اِلَیکَ مِنها کَما دَخَلتُ اِلَیکَ مِنها مَصُونَ السِّرِّ عَن النَّظَرِ اِلَیها وَ مَرفُوعَ الهِمَّةِ عَن الاِعتِمادِ عَلَیها:خدایا امر فرمودی به آثار رجوع کنم، پس اکنون مرا با تجلّیات انوار و با هدایت مشاهده و استبصار، به سوی خودت بازگردان تا همان‎گونه که بر تو وارد شدم، از آثار به سوی تو بازگردم؛ در حالی که سرّم از نگاه به آثار مصون مانده و همّتم از اعتماد به آن برتر باشد. 💠 معاد همان مبدأ است؛ سَر بِنِه آنجا که باده خورده‎ای 💠 قرآن از زبان حضرت عیسی علیه السّلام می‎فرماید: اَلسَّلامُ عَلَیَّ یَومَ وُلِدتُ وَ یَومَ اَمُوتُ وَ یَومَ اُبعَثَ حَیّاً: سلام بر من روزی که متولد شدم و روزی که می‎میرم و روزی که زنده برانگیخته می‎شوم. این خطّ سیر همه است. عیسی علیه السّلام فرمود در هر سه روز من تسلیم خداوند هستم. 💠 همه‎ی عُمر ما، مِنَ ‌اللهِ، اِلَی ‌اللهِ، سه روز است. یک روز به دنیا رفتم، یک روز آنجا ماندم، یک روز هم به جای اوّل بازگشتم. برای ملاقات امام و خدا این سه روز لازم است. یکی تولّد از مادر است که برای ما انجام شده است، دوتای دیگر لازم است که پیامبر ما آن را به کسانی که به او ایمان آوردند، تعلیم داد؛ یکی لا اِلهَ که موت است و مال دنیا است و دیگری اِلاَّ اللهُ که حیات است و مال آخرت است. خودت نگاه کن و ببین کجای راهی؟ به موت رسیده‎ای؟ چقدر از لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ اللهُ را تصدیق کرده‎ای و طی نمودهای؟ 📘#مصباح_الهدی، ص ۱۸۳ و ۱۸۴ 🎤شرح و توضيح مصباح الهدی مبحث بيستم و یکم: مبحث مسیر سلوک الی‌الله ۳/استاد مهدي طيّب 🔗فايل pdf كتاب مصباح الهدي