🟧 تحلیل دعا | دعای اولیاء  قرآن لذّت اولیای الهی از گفتگوی با پروردگار را در پاسخ طولانی حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به خداوند آشکار می‌کند؛ آنگاه که خداوند از ایشان می‌پرسد: ما تِلْکَ بِیَمِینِکَ یا موسی ٰ: موسی این چیست در دست توست؟ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به‌جای اینکه در یک کلمه بگویند عصا، این‌گونه پاسخ می‌دهند: هیَ عَصایَ اَتَوَکَّؤُا عَلَیْها وَ اَهُشُّ بِها عَلیٰ غَنَمِی وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْریٰ: این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ درخت می‌ریزم و برای کارهای دیگری هم به آن نیاز دارم. چرا جواب را این‌همه طولانی می‌کند؟ چون از گفتگوی با معشوق ازلی لذّت می‌برد و حال که بهانه‌ای برای گفتگو با معشوق به‌دست آورده، سخن را ادامه می‌دهد و طولانی می‌کند. اولیاء خدا از سخن گفتن با خدا لذّت می‌برند و هرچیز را بهانه‌ی گفتگو قرار می‌دهند. البتّه بلندتر از این هم وجود دارد. ابتدای راه عاشقی، عبد از گفتگوی با خداوند لذّت می‌برد و دعا را طولانی می‌کند و تکرار می‌کند. به هر بهانه‌ای با او سخن می‌گوید: خدایا این را بده؛ آن را بده، هرچه به نفع من است بده؛ هرچه خودت دوست داری بده؛ ... ؛ تا اینکه کار به جایی می‌رسد که خدا عاشق این عبد می‌شود و دیگر اوست که از شنیدن سخن بنده‌اش لذّت می‌برد. در حدیث آمده است: اِنَّ الْعَبْدَ الْوَلِیَّ ِللهِ یَدْعُوا اللهَ فِی اْلاَمرِ؛ یَنُوبُهُ فَیُقالُ لِلْمَلَکِ الْمُوَکِّلِ بِهِ اِقضِ لِعَبْدِی حاجَتَهُ وَ لا تُعَجِّلها فَاِنّی اَشتَهِی اَنْ اَسْمَعَ نِداءَهُ وَ صَوْتَهُ: بنده‌ای از اولیای الهی در امری خدا را می‌خواند؛ خداوند به او توجّه می‌کند؛ پس به فرشته‌ی موکّل بر آن امر می‌فرماید: حاجت بنده‌ام را برآور ولی شتاب مکن؛ زیرا من مشتاق شنیدن ندا و صدای اویم. خدا عاشق این بنده است و به ملائکه می‌گوید: فعلاً به او ندهید؛ دوست دارم صدایش را بشنوم؛ بگذارید درخواستش را ادامه دهد. درمقابل، فرد دیگری است که خدا او را دوست ندارد و تا می‌گوید خدایا بده، خدا امر می‌کند: زود به او بدهید و ساکتش کنید؛ نمی‌خواهم صدایش را بشنوم. بنابراین اوّلین نکته در پاسخ سؤال مورد بحث این است که خواسته‌های مشخّص و جنبه‌های دنیوی و مادّی که در دعاهای ائمّه علیهم‌السّلام وجود دارد، بهانه‌ای برای گفتگو با خداست؛ اصل خواسته‌ها مطلوب ایشان نیست. ادامه دارد… ✍️ استاد مهدی طیّب، #طبیب_عشق، ص ١٢٠ تا ١٢٢

‍ ✅حاج محمّد اسماعیل دولابی: حضرت عیسی علیه‌السّلام فرمود: لَن یَلِجَ مَلَکُوتَ السَّمواتِ مَن لَم یُولَد مَرَّتَینِ کسی که دوبار متولّد نشده است هرگز به ملکوت آسمان‎ها داخل نمی‎شود؛ یک تولّد از رحم مادر و یک تولّد از رحم طبیعت. ✨پیامبر ما صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم هم فرمود: مُوتُوا قَبلَ اَن تَمُوتُوا قبل از اینکه با فرا رسیدن فوت، اضطراراً به موت نائل شوید، به اختیار خود تن به موت بدهید. ↩️ هر دو سخن اشاره به یک حقیقت است. 📔مصباح‌الهدی ص٩٤ #موت_و_فنا #حضرت_عیسی

┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ 🔹فایل صوتی قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات این هفتۀ اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۰۳ ✅ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، سرچشمۀ همۀ کمالات خلقت 🟢 پیامبراکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را اُمِّ‌اَبیها خواندند‌. 🟢 اُم یعنی سرچشمه و مبدأ. 🟢 گل سرسبد گلزار خلقت، وجود مقدّس پيامبر خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله است و اُمِّ رسول‌الله یعنی صدیقۀ طاهره صلوات‌الله‌علیها، اُمِّ همۀ کمالات خلقت هستند. 🟢 همۀ کمالات، نورها و فضیلت‌ها از وجود صدیقۀ طاهره سلام‌الله‌علیها نشأت گرفته است. 🟢 خجستگی این ایّام نشأت‌یافته از مقامات فاطمی است. وقتی معرفت ما به ایشان افزون شود، این شادمانی و خجستگی بیشتر خواهد شد. 🟢 میزان خوشحالی از میلاد و منتقل شدن این نور مقدّس از عالم بالا به عالم ما خاکیان، تابعی از میزان شناخت و معرفت به حقّ ایشان است؛ گرچه همۀ خلق دستشان از معرفت او بریده و کوتاه است. 🟢 امیدواریم خدای متعال در حدّ همین ظرف کوچک وجودی ما از انوار فاطمی چنان بگنجاند که ظرف را بزرگ کند؛ چون ظرف روح برخلاف ظرف‌های دیگر که محدود‌کنندۀ مظروف هستند، با بزرگ شدن مظروف بزرگ می‌شود. لذا هر مرتبه از انوار، حقايق و کمالات فاطمی که در روح انسان تجلّی کند، مبدأ وسعت یافتن روح می‌شود. #جلسات_هفتگی_اهل_ولاء

🔹فصل هفتم: عصـــر ظهـــور جهان در آستانه‌ی ظهور و ضرورت کسب آمادگی (بخش نهم) مرحوم دولابی می‌فرماید: کسانی که سال‌ها عجّل علی ظهورک یا صاحب‌الزّمان می‌گفتند، چرا از ظهور مشکلات و نابسامانی‌ها کلافه‌اند و تاب تحمّل آن را ندارند؟! اینها مقدّمه‌ی ظهور است، پس یا دعا بر تعجیل ظهور حضرت را پس بگیرند یا دست از بیتابی و بیقراری بردارند و به آنچه هست تن بدهند. گاهی‌ اوقات اشخاص متدیّن، شایسته و مهذّب در ناملایمات اجتماعی به‌شدّت از خود کلافگی نشان می‌دهند و بیتابی می‌کنند. انسان در ابتدا که با خدا و دین و حقایق بلند معنوی و آسمانی آشنا نیست، سلیقه‌اش واژگونه است؛ یعنی چیزهای بد را خوب می‌داند و چیزهای خوب را بد می‌داند. فرو رفتن در حیوانیّت، شکم‌چرانی، شهوت‌رانی، تلف کردن عمر در بطالت‌ها و بازی‌ها و ... را خوب می‌داند؛ ولی رفتن سر سجّاده‌ی عبادت و دعا و کنترل نفس و مراعات تقوا و ... را بد می‌پندارد. در مرحله‌ی بعد با دین آشنا و وارد وادی دین می‌شود و خود را بر آن اساس تربیت می‌کند و به یک انسان متدیّن تبدیل می‌شود و معنی خوب و بد واقعی را می‌فهمد. این قدم دوم سلوک است. در این مرحله او تنها بدی‌ها را می‌بیند و مدام اعتراض می‌کند. البتّه این مرتبه نسبت‌به مرتبه‌ی قبل خیلی بهتر است؛ امّا انتهای راه نیست. اگر سالک یک قدم دیگر جلو بیاید، فقط در عالم زیبایی می‌بیند و درمی‌یابد که هر آنچه با آن رو‌به‌رو می‌شود، دقیقاً بهترین چیز ممکن است؛ چون در این مرحله او به همه چیز از منظر الهی نگاه می‌کند و تنها فعل خدا را در هستی می‌بیند و فاعل را محبوب خود، یعنی خدا می‌داند و فعل الهی را خیر محض می‌بیند. منم که شهره‌ی شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن اگر این حالت در سالک ایجاد شد، دیگر بیتابی و کلافگی برای او معنا ندارد و در نظرش همه‌چیز درست و سر جای مناسب خودش است. ادامه دارد… ✍🏻 استاد مهدی طیّب، #جان_جهان، ص ٣٧٨ و ٣٧۹

💠اهل سلوک قائل به سه چهلّه‌ی مهم در طول سال هستند. دو چهلّه‌ ی آن پی‌در‌پی است و از اول ماه رجب شروع می‌شود و تا آستانه‌ی بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان ادامه پیدا می‌کند. شصت روز آن، دو ماه رجب و شعبان است؛ به‌علاوه‌ی بیست روز ماه_مبارک_رمضان که جمعاً هشتاد روز می‌شود؛ که دو چهلّه ی پیوسته است. کسی که از این دو چهلّه به خوبی بهره‌ ببرد، برای درک و دستیابی به لیلةالقدر مستعد می‌شود. لیلة‌القدر آفاقی یک بحث است و لیلة‌القدر انفسی که مهمتر است، بحث دیگری است. ↩️ چهلّه‌ی دیگر که جدای از آنهاست، از اوّل ماه ذی‌القعده شروع می‌شود و تا روز عرفه ادامه دارد. به این چهلّه، چهلّه‌ی کلیمیّه یا موسویّه نیز می‌گویند؛ زیرا خدای‌متعال چنین چهل روزی را با موسی‌بن‌عمران علیه السلام قرار خلوت گذاشت. 🎤استاد مهدي طيب #مراقبات‌_عبادی #چهله_نشینی

🔹 #پادکست_روز: کسب معرفت درباره ماه های رجب، شعبان و رمضان و اغتنام این سه ماه 🌐@ahlevela

📿 نکاتی از بزرگان سیر‌ و‌ سلوک در آداب چهله نشینی (۱) 💠 1. هر روز صبح، #دعای_عهد، یعنی دعای «اَللّـٰهُمَّ‏ رَبَّ النُّورِ الْعَظِيمِ ...» را بخواند. اشاره کردم که در روایت این دعا آمده است، اگر کسی #چهل روز آن را بخواند، از یاران بقیّة‌الله‌الاعظم ارواحنا‌فداه خواهد بود و اگر قبل از ظهور از دنیا برود، خدا او را برای اینکه در رکاب و محضر حضرت باشد، به دنیا برمی‌گرداند. 💠 2. هر روز #چهل مرتبه ذکر #تسبیحات_اربعه را بگوید. 💠 3. بعد از گرفتن #وضو #آیة‌الکرسی بخواند؛ برای اهل قبور هم این آیه را بخواند؛ و یا خواندن آن را بعد از نمازهای #صبح، ترک نکند. 💠 4. گفتن اذکاری در این چهل روز توصیه شده است؛ مانند ذکر «یا باقِی»، روزی ١١٣ بار؛ ذکر «یا رَبُّ یا اََللهُ»، روزی ٢٠٤ بار؛ ذکر «یا صَمَدُ»، روزی ١٣٤ بار؛ ذکر «یا عَلِیُّ»، روزی ١١٠ بار و ذکر «یا باسِطَ الْیَدَینِ بِالرَّحْمَةِ»، ٤٠ مرتبه بعد از نماز #صبح. 💠 5. در روزهای #دوشنبه و #چهارشنبه چهل مرتبه سوره‌ی تکاثر: «اَلْهیـٰـكُمُ التَّكاثُرُ» را بخواند. 💠 6. در طول این چهلّه، هر روز #زیارت_عاشورا را بخواند.) 💠 7. در طول روز با #طهارت و با #وضو باشد و هنگام رفتن به بستر هم با #وضو باشد و با وضو به خواب برود. 💠 8. در ایّام چهلّه حتماً هر روز نمازهای خود را اوّل وقت بخواند و مداومت بر خواندن نماز اوّل وقت داشته باشد. 💠 9. اگر توانست در #سحر، صد بار #استغفار نماید. این استغفار را هم ممکن است در قنوت نماز وِتر (وَتر) به زبان جاری کند و یا جدای از نماز، در کنار نماز خود صد مرتبه استغفار کند. اگر در #سحر موفّق نشد و برای این کار فرصت کم آورد؛ در این چهل روز حدّاقل صد مرتبه استغفار در طول روز را ترک نکند. 💠 10. در طول این چهل روز، هیچ روزی را بدون تلاوت #قرآن و یا گوش سپردن به آن از دست ندهد. 💠 11. در این ایّام بر ذکر و یاد خدا مداومت داشته باشد. همیشه خود را در محضر و منظر الهی ببیند و حسّ حضور را کاملاً حفظ کند. 💠 12. بر نفی #خواطر مداومت داشته باشد. خطوراتی که ذهن و دل او را مشغول می‌کند، از دل بیرون براند. در این زمینه از ذکر «لا ‌اِلـٰـهَ‌ اِلاَّ ‌اللهُ» به خوبی می‌تواند استفاده کند. بیرون راندن همه‌ی افکار و تخیّلات از ذهن و دل، یعنی اینکه من فقط خدا را می‌خواهم؛ جز خدا هیچ چیز نمی‌خواهم و فقط می‌خواهم مشغول به محبوب خودم باشم. ادامه دارد... 🎤استاد مهدي طیّب #مراقبات‌_عبادی #چهله_نشینی @ahlevela