⚠️آبروی خودمان را خرج نکنیم⚠️
در اینجا یک مغالطهای هست که باید به آن اشاره کنم. ممکن است بعضی بگویند اگر حوزههای علمیه وارد مسائل جهانی، مسائل سیاسی، مسائل چالشی نمیشدند، اینقدر دشمن نمیداشتند و محترمتر از امروز بودند. این مغالطه است.
❇️
هیچ جمعی، هیچ نهادی، هیچ مجموعهی باارزشی به خاطر انزوا و کنارهگیری و گوشهنشینی و خنثی حرکت کردن، هرگز در افکار عمومی احترامبرانگیز نبوده است، بعد از این هم نخواهد بود. احترام به مجامع و نهادهای بیتفاوت و تنزهطلب که دامن از مسائل چالشی برمیچینند، یک احترام صوری است❇️
یک احترامِ در معنا و در عمق خود بیاحترامی است؛ مثل احترام به اشیاء است، که احترام حقیقی محسوب نمیشود؛ مثل احترام به تصاویر و تماثیل و صورتهاست؛ احترام محسوب نمیشود.
❌
گاهی این احترام، اهانتآمیز هم هست❌
همراه با تحقیر باطنىِ آن کسی است که تظاهر به احترام میکند. آن موجودی که زنده است، فعال است، منشأ اثر است، احترام برمیانگیزد؛ هم در دل دوستان خود، و هم حتّی در دل دشمنان خود. دشمنی میکنند، اما او را تعظیم میکنند و برای او احترام قائلند.
1389/07/29
بیانات در دیدار طلاب و فضلا و اساتید حوزه علمیه قم
۱۳ ذیالقعده ۱۴۳۱
🔰سید احمد مدارایی🔰
💠
https://eitaa.com/ahmadmodaraeiir💠
