#احتمال 🏍 حرکتی انسان....❗️ برخی افراد جهت انجام امور دینی ومعنوی ، دائما بهانه تراشی می کنند و می گویند :"من باید به یقین برسم که فلان کار درست است تا آن راانجام دهم مثلا ؛ من باید به یقین برسم که فلان شخص نیازمند است تابه او کمک کنم "درحالیکه درسایر امورزندگی خود،نه بر اساس یقین ،بلکه بر اساس ِاحتمال دستیابی به مطلوب خود، دست به کار می شوند وحتی خطرمی کنند ،تا شاید به مقصود خود دست یابند❗️ ✂️یکی از دوستان می گفت چه کنیم تا به یقین برسیم ؟ به او گفتم « یقین لازم نیست ، که انسان با احتمال هم کار و حرکت می کند » . در تجارت با احتمال حرکت می کنند . در کشاورزی با احتمال آغاز می کنند . دانه هایی که یک کشاورز در زمین می پاشد ، یقین ندارد که رشد کند و ممکن است هزار آفت سر راهش باشد اما با همین توجه اقدام می کند . حال چه شده وقتی انسان می خواهد در راه خدا حرکت کند ، می گوید باید یقین داشته باشم ! در این جا یقین را اول می خواهیم ، ولی در تجارت با یک احتمال هم حرکت می کنیم تا جایی که بیست بار ضرر می دهیم ، ولی باز هم ادامه می دهیم و تازه این ادامه را جزء پشتکار خود تلقی می کنیم و به حساب حماقت ها و سفاهت ها نمی آوریم . وقتی می خواهیم با خدا معامله کنیم می گوییم : یقین نداریم ! ما کجا و کِی یقین داشته ایم ؟! در حرکت های خود و در این دنیای احتمالات با چه یقینی اقدام کرده ایم ؟ اینجاست که کم می آوریم . وقتی می خواهیم به فقیری کمک کنیم ، باید یقین داشته باشیم که صد در صد فقیر باشد . اصلا ً مگر می توانیم کسی را پیدا کنیم و قسم حضرت عباس بخوریم که هیچ نان شب نداشته باشد ؟! وقتی می خواهیم در راه خدا حرکت کنیم ، یک جور معامله می کنیم و وقتی می خواهیم در راه خود و برای خود حرکت کنیم ، طور دیگری عمل می کنیم . همین چیزهاست که برای انسان مشکل ایجاد می کند .۱ 📚 ۱.اخبات ،علی صفایی حائری، ص ۸۷ @akhlaghz