گرچه او هرگز نمیگیرد ز حالِ ما خبر ، دردِ او هرشب خبر گیرد ز سرتا پایِ ما

موهاتو باد میبنده و . .

مرا از تو ، غَمِ تو یادگاریست . .

‏یه‌جور آدمم هست ، که اگه آزارش بدی و رهاش کنی ، دیگه شبیهش رو پیدا نمی‌کنی. اون‌وقت تا آخر عمرت تیکه‌تیکه از وجودش رو تو آدمای دیگه می‌جوری ، ولی نمیتونی جاش رو پر کنی و تا ابد تو یه نقطه دست و پا میزنی.

‌به قدری از درون سرد و قندیل زده شدم، که باید برای تدوام حرکت قلبم؛ بهش زنجیر چرخ ببندم.

اون موقع واکنش من دیدنیه💆🏻‍♀

قرار ما اون روزی که : یهو با یه اهنگ پلی شده تو خیابون ، یادم بیوفتی.

‌ترسی نمانده برای ما که مرگ را برای زیستن گزیده‌ایم.

خودم می رفتم اما سایه ام با من نمی آمد.

بخدا سخته هرروز هرروز

او رفت مرا میانِ گراداب ِغم ، رها کرد !