آهنگ گوش دادم، پاستا درست کردم، گریه کردم، یوتیوب دیدم، کیک پختم، خونرو تمیز کردم، اتاقو جمع کردم، حمام رفتم، آرایش کردم. ولی تو هنوز هستی. هنوز اینجا روبرومی و داری نگام میکنی، من تمام وجودم رو میزارم تا فرار کنم از اون احساسات و خاطرات ولی انگاری وسط هر کاری بازم تو هستی. انگار هر چقدرم عاجزانه فرار کنم آخرش، وقتی شب میخوام بخوابم، اون غم میاد یقمه ی لباسمو میگیره و دستاشو میپیچه دور گردنم تا یادم بندازه وجود داره. تا مثل یه سیلی توی صورتم بهم بفهمونه من نتونستم فراموشش کنم.