؛

به طور کلی کسی نیستم که مدت خیلی طولانی از یه اکسسوری ثابت استفاده کنم. ولی این خیلی عزیزه، انقدر عزیزه که انگار بخشی از وجودمه...

شاید به این فکر کنید که چرا با وجود اینکه این چند روزه تهران برف نیومده ولی من همش از برف عکس میزارم. چون تا ابد ازش عکس دارم و هر بار میتونم یکیشو بهتون نشون بدم.

هیچوقت فکر نمی‌کردم به یه آدم رندووووم بگم برات کیک میپزم و بعد انقدر بابتش خوشحال باشم و ذوق داشته باشم. یه مکالمه ی لحظه ای بود ولی من واقعا دارم از تمام وجودم برای کیکه میزارم. انگار شبیه یه راه نجاته. بیا یکی دیگه رو خوشحال کنیم تا احساس کنیم هنوز زنده ایم😭

کیک. می‌خوام.

.

انقدر خوشحال شد که میتونم هر روز واسه آدما کیک درست کنم تا اونجوری بهم لبخند بزنن. تا احساس کنن توی نهایت تاریکی یه نوری وجود داره...

کاش دست دوستی هرگز نمیدادی به من آرزوی وصل از بیم جدایی بهتر است